SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 21: ความล้ำค่าของกาแฟหนึ่งแก้ว (3)

 

– ท่านกงจาครับ! ไพ่เรียง ฆ่าเขาเร็ว

 

“ตาย”

 

-อ้า ท่านกงจา เขากำลังบลัฟอยู่ น่าสงสารจริงๆ วางเดิมพันแล้วฆ่าเขา

 

“เดิมพัน”

 

– โฮ้ เขามีไพ่แบบเดียวกับท่านกงจา แต่เราจะทำอย่างไรได้ ท่านกงจาสองคู่มันใหญ่ที่สุดเหรอ? ฮิฮิ นี้เหละความสนุก สู้ต่อไปจนกว่าเราจะตายกันไปข้างเลยท่านกงจา!

 

“เก”

 

-ว้าว เขาพยายามที่จะได้ฟูลเฮาส์? ท่านกงจา ไม่ต้องกังวลไป ผมมองไปที่ใต้โต๊ะเพื่อดูไพ่แล้ว เขาจะไม่ได้ฟูลเฮาส์ เชื่อผมแล้วลุยเลย!

 

“หมดหน้าตัก”

 

การเล่นโป๊กเกอร์ประมาณ 30 รอบผ่านไป

 

“……..”

 

ผู้ชายตรงข้ามกับฉันตัวสั่นเทา พญาอสรพิษ ฮันเตอร์ตาเดียวกำลังหัวร้อนเป็นไฟ

 

“โถ่เว้ย! นี่มันการหลอกลวง!”

 

พญาอสรพิษระเบิดโทษะ ตู้ม! โต๊ะสั่นสะเทือน ฮันเตอร์คนอื่นๆยกถ้วยของพวกเขาอย่างกับที่พวกเขาคาดไว้ โชคดีที่เราสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้กาแฟหกได้ อืม ทันเวลาพอดี

 

“มันไม่สมเหตุสมผล! ผ่านมาแล้วกว่า 30 รอบ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยแพ้เลยสักครั้ง แม้แต่การบลัฟฟ์ก็ไม่ได้ผล นี่คือการหลอกลวง! ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นสกิลติดตัวหรือเปล่า แต่เขาใช้สกิลแน่ๆ! นี่มันโกง! โกงชัดๆ!”

 

“คุณมีหลักฐานไหม?”

 

ฉันจิบช็อคโกแลตร้อนของฉัน ตอนนี้มันเย็นแล้วและกลายเป็นช็อคโกแลตลาเต้จืดๆ แต่มันก็อร่อยในตัวของมันเอง

 

“ผมอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโป๊กเกอร์ ผมจะรู้สึกผิดมากถ้าคุณกล่าวหาผมแบบนี้โดยไม่มีข้อพิสูจน์ใดๆ มองผมดีๆนะครับคุณรุ่นพี่”

 

“เฮ้ นี่มันฮันเตอร์คลาส F จริงๆเหรอ!”

 

นักล่าอสรพิษตะโกนขณะมองไปรอบๆตัวเขา

 

“นี่จะเป็นฮันเตอร์คลาส F ได้ยังไง! ฉันคงเชื่ออย่างนั้นถ้าพวกนายบอกว่าสมาคมโกหกเรื่องนี้หลังจากรับเงินจากใครสักคน อย่างน้อยเขาก็เป็นคลาส B!”

 

“ว้าว คุณรู้ได้ยังไง? ว่าผมไม่ใช่คลาส F?”

 

“ใช่ไหม? ฉันรู้ว่าฉัน….”

 

“ที่จริงแล้วผมกลายเป็นฮันเตอร์คลาส E เมื่อวานนี้ แต่ผมยุ่งอยู่กับการเคลียร์ชั้น 10 ตลอดทั้งวันและผมไม่ได้ไปแจ้งให้สมาคมทราบ”

 

“ …”

 

ฉันยิ้ม

 

“ขอบคุณที่ประเมินผมไว้สูง และก็นะคุณปรมาจารย์ ชิปคุณหมดกองแล้ว”

 

“เอ่อ…”

 

อสรพิษหันหน้าและโฉบออกไป ไปยังโซนด้านนอก เป็นที่ที่ผู้คนที่ไม่มีชิปอีกต่อไปนั่งอยู่

 

“ยินดีต้อนรับ! ปรมาจารย์เฉินมู่!”

 

นักถามนอกรีตที่ออกไปก่อนยิ้มสดใส

 

“ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องออกมาตรงนี้ ผมเลยสั่งเอสเปรสโซ่อีกถ้วย! คุณไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ดื่มได้เท่าที่คุณต้องการ”

 

“ฉันไม่ชอบเอสเปรสโซ…”

 

“ครับ! ผมรู้ การเลือกกินมันไม่ดีนะครับ!”

 

“ไอ้เจ้าคลั่งศาสนางั่ง”

 

อสรพิษนั่งลงที่โซนด้านนอกเหมือนกำลังจะร้องไห้

 

ตอนนี้มีฮันเตอร์ 3 คนเหลืออยู่ในเกม ฉัน แม่มดจาดมังกรดำ และที่คาดไม่ถึง ครูเซเดอร์

 

“อืม”

 

ครูเซเดอร์มองลงไปที่ไพ่ของเธอและขมวดคิ้ว เธอเป็นองหัวหน้ากิลด์อาสาสมัครพลเรือน ฮันเตอร์ที่มีชื่อเสียงในเรื่องความยุติธรรมของเธอ อาสาสมัครพลเรือนเป็นกิลด์ที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อปกป้องเมืองหลวงชั้นที่หนึ่ง พวกเขาเหมือนตำรวจ และฉันได้ยินมาว่าเธอบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหรืออะไรสักอย่าง

 

“ฉันแพ้”

 

ครูเซเดอร์วางไพ่ลงพร้อมกับถอนหายใจ

 

“ฉันคิดว่าฉันมีโป๊กเกอร์เฟซที่ค่อนข้างดี คิม กงจา คุณมีสกิลตาทิพย์เหรอ?”

 

“บางที อาจเป็นตาทิพย์หรืออ่านใจ ลองเดาดู”

 

“พวกมือใหม่สมัยนี้”

 

ครูเซเดอร์ยิ้มอย่างขมขื่น เธอโค้งคำนับและย้ายไปที่โซนด้านนอก

 

“ เฮ้! เธอยอมแพ้ง่ายขนาดนี้ได้ยังไง!”

 

งูพิษตะโกนใส่เธอด้วยความโกรธ รอบปากของเขาอยู่ไม่สุขงราวกับว่าเขาทำเอสเพรสโซ่หกใส่

 

“เธอควรอยู่ข้างๆเขาเหมือนสุนัขล่าเนื้อแม้ว่าเธอจะคิดว่ามันจะไม่ได้ผลก็ตาม! เธอจะปล่อยให้นักต้มตุ๋นคนนั้นทำแบบนี้ต่อไปเหรอ!”

 

“นักต้มตุ๋น นั่นมันแรงเกินไปสำหรับฮีโร่คนใหม่นะ”

 

“เห็นชัดๆว่าเขาใช้สกิล!”

 

ครูเซเดอร์ยักไหล่ของเธอ

 

“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว”

 

“ฮะ? อะไรนะ?”

 

“มันคงจะแปลกถ้าฉันไม่รู้ มือใหม่จะแนะนำเกมเสี่ยงโชคโดยไม่ต้องเตรียมตัวเหรอ? ความจริงที่ว่าเขาท้าทายเราในเกมนี้ก็หมายความว่าเขาบอกให้เรารู้แล้วว่าเขาสามารถใช้สกิลและหนีไปโดยไม่ถูกจับได้ และเรายอมรับความท้าทายนั้น”

 

พญาอสรพิษอ้าปากค้าง

 

“มะ มันเป็นแบบนั้นเหรอ?”

 

“ปรมาจารย์เฉินมู่…เป็นเรื่องดีที่คุณฝึกฝนอย่างหนักเพื่อศิลปะการต่อสู้ แต่ได้โปรดใช้หัวของคุณด้วย”

 

ครูเซเดอร์มองพญาอสรพิษอย่างเวทนา

 

“ตั้งแต่แรกเราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ถ้าเราชนะมันก็คงจะยอดเยี่ยมมาก แต่ถึงเราจะแพ้ … เหมือนที่มือใหม่คนนั้นพูด เขาจะสมัครเข้าร่วมกิลด์ทั้งหมดทันที และนั่นก็เป็นผลดีในตัวของมันเอง”

 

“ตะ แต่ เราก็มีศักดิ์ศรี! เราจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับ…”

 

“ศักดิ์ศรีมันช่วยให้อิ่มท้องไหม?”

 

พญาอสรพิษถูกทำให้พูดไม่ออก

 

“เอสเปรสโซทำให้คุณอิ่มได้! เอานี่ไปปรมาจารย์เฉินมู่ ดื่มให้หมด!”

 

“เชี่ย…”

 

ในท้ายที่สุด ก็เหลือเพียงฮันเตอร์อันดับ 2 แม่มดดำ

 

และฉัน

 

แค่เราสองคน

 

“ …”

 

แม่มดจดจ่ออยู่กับไพ่ของเธอและพูดขึ้น

 

“มันเป็นความโล่งอก”

 

“อะไรนะ?”

 

“เนื่องจากคุณสามารถเล่นงานเราได้”

 

แม่มดเดิมพันชิปของเธอ เก เธอเกชิปเพิ่มขึ้นอีก นี่เธอพยายามยั่วโมโหฉันหรือเปล่า?

 

“ฉันมาจากยูเครน พูดตามตรงฉันมาจากที่ที่เคยเป็นยูเครน เนื่องจากสงคราม หลังจากที่ฉันสูญเสียครอบครัวไป ฉันก็ทุกข์ทรมานอย่างมาก อย่างที่รู้กันดี การที่ผู้หญิงต้องอยู่ตัวคนเดียวข้างนอกหรือข้างในหอคอยนั้นมันยากลำบาก”

 

“ผมก็ว่าอย่างนั้น”

 

ฉันยอมรับการยั่วยุของเธอด้วยความยินดี เกทับ ฉันเพิ่มชิปเดิมพัน

 

“…”

 

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและเคาะโต๊ะสองครั้ง นั่นคือการที่เธอยอมรับชัยชนะ เคาท์วางไพ่กลางโต๊ะในฐานะดีลเลอร์

 

“คุณกำลังพยายามจะพูดอะไร?”

 

ฉันลูบคางทำท่าครุ่นคิด

 

“ทุกคนในหอคอย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มคนรุ่นแรก เป็นเรื่องยากที่จะหาคนที่ไม่มีเรื่องราวที่น่าสะเทือนใจ ฉันก็เป็นเด็กกำพร้าธรรมดาๆเหมือนกัน”

 

ไพ่ของฉันคือหนึ่งคู่

 

“…ด้านบนนี้เป็นเหมือนบ้านเกิดของฉัน”

 

ของเธอเป็นฟลัช

 

“ในหอคอย ผู้คนไม่ถามว่าคุณมาจากไหน ไม่ เราทำให้มันเป็นแบบนี้ ความจริงที่ว่าฉันมาจากยูเครน ปรมาจารย์เฉินมู่มาจากประเทศจีน คุณมาจากเกาหลี…นั่นไม่สำคัญในหอคอยของเรา”

 

“แล้วยังไงต่อ?”

 

“ใช่ ขอบคุณคำอวยพรของหอคอย ทำให้เราเข้าใจกันได้ ที่นี่เราทุกคนเท่าเทียมกัน อย่างน้อยก็…มากกว่าโลกภายนอก”

 

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ฉันจะแพ้

 

แต่ฉันเพิ่มชิปเดิมพันให้สูงขึ้น

 

“ผู้คนภายนอกมองว่าที่นี่เป็นถังขยะ”

 

“ถึงอย่างนั้นดอกกุหลาบก็ยังบานในถังขยะ”

 

แม่มดส่งสัญญาณเป็นการเดิมพันตาม

 

“คิม กงจา ช่วงเวลาที่นาฬิกาบนท้องฟ้าแสดงตัวเลข [00:00:00] สื่อต่างๆจะเขียนบทความเกี่ยวกับคุณไม่หยุดหย่อน คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่แตกต่างจากเมื่อก่อน ฉันหวังว่าคุณจะรับมือกับมันอย่างชาญฉลาด”

 

“ฟังดูเข้าท่า”

 

ไพ่อีกใบถูกพลิกลงบนโต๊ะ

 

“ผมไม่ได้โอ้อวด แต่ผมชอบความสนใจ ผมชอบเวลาที่มีคนชมผมและอิจฉาผม มันเป็นความจริง”

 

ตอนนี้ไพ่ของฉันคือสองคู่

 

“ …คุณเป็นคนซื่อตรง ฉันเดาว่าคุณคงตรงกันข้ามกับเซียนดาบอย่างแน่นอน”

 

ไพ่ของเธอยังคงฟลัช ฉันมีไพ่ที่เป็นรองกว่า แต่

 

“หมดหน้าตัก”

 

“…”

 

“ผมมั่นใจ”

 

ฉันละสายตาจากไพ่มามองที่เธอ

 

“ผมจะบอกคุณทั้งหมดตอนนี้ ในขณะที่เรากำลังพิจารณาเรื่องนี้ ผมไม่อยากถูกปฏิบัติเหมือนคุณเพราะฉันเพิ่งเคลียร์ชั้น 10 ไม่ว่าจะชั้นที่ 20 ชั้นที่ 30 ชั้นที่ 40 ชั้นที่่ 50 และชั้นที่ 100 ผมจะพิชิตพวกมันทั้งหมด ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม”

 

“…”

 

“ผมรู้ว่าคุณคิดว่าหอคอยนี้พิเศษ ผมเคารพในเรื่องนั้น ฉันไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้กับพวกคุณทุกคนอย่างไร้ประโยชน์ แต่ผมคิดว่าพวกคุณเป็นศัตรูของผม”

 

ใครกันจะเป็นคนแรกที่ปีนหอคอย?

 

ใครกันที่จะถูกเรียกว่าฮีโร่?

 

เป็นที่จดจำของผู้คน เพื่อถูกชื่นชม เพื่อถูกอิจฉา เพื่อสร้างหอคอยทองคำที่ทุกคนจะมองเห็น

 

“ผมอยากเห็นโลกที่อยู่เหนือจากหอคอยมากกว่าที่เห็นอยู่ในหอคอยนี้”

 

ฉันจึงต้องปีนหอคอยขึ้นไป

 

“ผู้ลี้ภัย ความอดอยาก ผมไม่มีเวลามากังวลเรื่องแบบนั้น พูดตามตรง ถ้าคุณต้องการใช้ชื่อของผม ก็แค่ใช้มันไป กี่ครั้งก็ได้ตามที่คุณต้องการ แค่สนับสนุนผมในการปีนหอคอยก็พอ”

 

ความรู้สึกของการพิชิตหอคอย ฉันอยากจะรู้สึกมันอีกครั้ง ฉันได้ลิ้มรสเพียงครั้งเดียว … แต่ฉันรู้สึกเหมือนเสพติดมัน

 

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

 

“….เฮ้อ”

 

แม่มดถอนหายใจหลังจากเงียบ

 

“ฉันคิดผิด คุณไม่ได้ตรงกันข้ามกับเซียนดาบ แต่เหมือนกันแทบทุกอย่าง”

 

แม่มดผลักชิปทั้งหมดเข้ามา แกร่ก พวกมันทั้งหมดกองรวมกันที่กลางโต๊ะเหมือนภูเขาลูกเล็กๆ

 

หมดหน้าตัก

 

“นั่นเป็นคำชมหรือเปล่า?”

 

“ไม่ มันคือคำด่า คนโลภ”

 

ไพ่ใบสุดท้ายถูกพลิกขึ้น ไพ่ของฝ่ายตรงข้ามเป็นฟลัช ส่วนฉันเป็น…ฟูลเฮาส์

 

“มันเป็นคำชม”

 

ฉันยิ้ม

 

“ขอบคุณ”

 

มันเป็นชัยชนะของฉัน

 

“ตามที่สัญญาไว้ ผมหวังว่าผมจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับพวกคุณที่เหลือ”

 

“ฉันพูดได้ไหมว่ายิ่งคุณมีอำนาจมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งมีงานมากขึ้นเท่านั้น”

 

“หืม? ไม่ใช่หน้าที่ของฮันเตอร์หรอกเหรอที่ต้องปีนหอคอย? ไม่ต้องกังวล ผมจะทำงานของฮันเตอร์ต่อไป”

 

“มือใหม่ขี้เกียจ…”

 

แม่มดยิ้มอย่างขมขื่น

 

– อืม คิมซอมบี้ก็ขี้เกียจนิดหน่อยนั่นแหละ หากมีสกิลขี้เกียจ เขาก็คงจะไปถึงคลาส S แล้ว

 

‘…นายจะกลับมาเรียกว่าคิมซอมบี้ทันทีที่เกมจบเลยหรอ?’

 

– แน่นอน ไอ้เจ้าซอมบี้กลายพันธุ์! ท่านกงจากับผีแกสิ! ’

 

แบ ฮุรยองบินไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น

 

-ซอมบี้! ซอมบี้! ไอ้ซอมบี้งั่ง! ว้าว ฉันไม่รู้ว่าฉันจะคิดถึงมันมากขนาดนี้! ฉันจะไม่พนันกับนายอีกแล้ว!

 

‘น่าสมเพช…’

 

คนที่เคยถูกเรียกว่าจักรพรรดิดาบทำไมถึงช่างน่าสมเพชขนาดนี้

 

ฉันเดาะลิ้นของฉันและยืนขึ้น

 

“คุณจะไปแล้วเหรอ?”

 

“ใช่ ชั้น 11 กำลังจะเปิดในเร็วๆนี้ ตอนนี้ผมต้องเตรียมตัวให้พร้อมถ้าไม่อยากอยู่ข้างหลังคนอื่น”

 

“คุณจะเตรียมตัวยังไงถ้าคุณไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่”

 

อืม

 

‘การบอกใบ้ให้พวกเขาฟังที่นี่คงไม่ใช่เรื่องแย่’

 

เนื่องจากฉันจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับพวกเขา มันคงไม่เลวร้ายนักถ้าพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณของฉันสักหน่อย ฉันจัดระเบียบความคิดและพูดขึ้น

 

“มันคือ [การสวมบทบาท]”

 

“หืม?”

 

“ธีมของชั้น 11 ถึงชั้น 20 คือ [การสวมบทบาท]”

 

ทุกคนมองฉันตาเป็นประกาย เห็นได้ชัดว่าทำไม แม้เพียงคำใบ้ที่เล็กที่สุดำก็ทำให้คุณสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าคนอื่นๆ ข้อมูลที่ฉันให้พวกเขาตอนนี้นั้นหาค่าไม่ได้

 

“พวกเขาให้คำใบ้เป็นรางวัลสำหรับการเคลียร์ชั้น 10”

 

มันเป็นเรื่องโกหก

 

ฉันยังไม่ได้รับรางวัลสำหรับชั้น 10 ฉันเดาว่าฉันจะได้รับเมื่อนาฬิกาหยุดที่ 00:00:00 แต่ฉันก็ยังรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

ความรู้เกี่ยวกับอนาคต ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ใช้มัน

 

“ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่านั้น”

 

“…ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันข้อมูล”

 

แม่มดพยักหน้า

 

“ฉันจะตอบแทนอย่างแน่นอน”

 

แล้วฉันจะรอ

SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 21: ความล้ำค่าของกาแฟหนึ่งแก้ว (3)

SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 21: ความล้ำค่าของกาแฟหนึ่งแก้ว (3)

 

– ท่านกงจาครับ! ไพ่เรียง ฆ่าเขาเร็ว

 

“ตาย”

 

-อ้า ท่านกงจา เขากำลังบลัฟอยู่ น่าสงสารจริงๆ วางเดิมพันแล้วฆ่าเขา

 

“เดิมพัน”

 

– โฮ้ เขามีไพ่แบบเดียวกับท่านกงจา แต่เราจะทำอย่างไรได้ ท่านกงจาสองคู่มันใหญ่ที่สุดเหรอ? ฮิฮิ นี้เหละความสนุก สู้ต่อไปจนกว่าเราจะตายกันไปข้างเลยท่านกงจา!

 

“เก”

 

-ว้าว เขาพยายามที่จะได้ฟูลเฮาส์? ท่านกงจา ไม่ต้องกังวลไป ผมมองไปที่ใต้โต๊ะเพื่อดูไพ่แล้ว เขาจะไม่ได้ฟูลเฮาส์ เชื่อผมแล้วลุยเลย!

 

“หมดหน้าตัก”

 

การเล่นโป๊กเกอร์ประมาณ 30 รอบผ่านไป

 

“……..”

 

ผู้ชายตรงข้ามกับฉันตัวสั่นเทา พญาอสรพิษ ฮันเตอร์ตาเดียวกำลังหัวร้อนเป็นไฟ

 

“โถ่เว้ย! นี่มันการหลอกลวง!”

 

พญาอสรพิษระเบิดโทษะ ตู้ม! โต๊ะสั่นสะเทือน ฮันเตอร์คนอื่นๆยกถ้วยของพวกเขาอย่างกับที่พวกเขาคาดไว้ โชคดีที่เราสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้กาแฟหกได้ อืม ทันเวลาพอดี

 

“มันไม่สมเหตุสมผล! ผ่านมาแล้วกว่า 30 รอบ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยแพ้เลยสักครั้ง แม้แต่การบลัฟฟ์ก็ไม่ได้ผล นี่คือการหลอกลวง! ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นสกิลติดตัวหรือเปล่า แต่เขาใช้สกิลแน่ๆ! นี่มันโกง! โกงชัดๆ!”

 

“คุณมีหลักฐานไหม?”

 

ฉันจิบช็อคโกแลตร้อนของฉัน ตอนนี้มันเย็นแล้วและกลายเป็นช็อคโกแลตลาเต้จืดๆ แต่มันก็อร่อยในตัวของมันเอง

 

“ผมอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโป๊กเกอร์ ผมจะรู้สึกผิดมากถ้าคุณกล่าวหาผมแบบนี้โดยไม่มีข้อพิสูจน์ใดๆ มองผมดีๆนะครับคุณรุ่นพี่”

 

“เฮ้ นี่มันฮันเตอร์คลาส F จริงๆเหรอ!”

 

นักล่าอสรพิษตะโกนขณะมองไปรอบๆตัวเขา

 

“นี่จะเป็นฮันเตอร์คลาส F ได้ยังไง! ฉันคงเชื่ออย่างนั้นถ้าพวกนายบอกว่าสมาคมโกหกเรื่องนี้หลังจากรับเงินจากใครสักคน อย่างน้อยเขาก็เป็นคลาส B!”

 

“ว้าว คุณรู้ได้ยังไง? ว่าผมไม่ใช่คลาส F?”

 

“ใช่ไหม? ฉันรู้ว่าฉัน….”

 

“ที่จริงแล้วผมกลายเป็นฮันเตอร์คลาส E เมื่อวานนี้ แต่ผมยุ่งอยู่กับการเคลียร์ชั้น 10 ตลอดทั้งวันและผมไม่ได้ไปแจ้งให้สมาคมทราบ”

 

“ …”

 

ฉันยิ้ม

 

“ขอบคุณที่ประเมินผมไว้สูง และก็นะคุณปรมาจารย์ ชิปคุณหมดกองแล้ว”

 

“เอ่อ…”

 

อสรพิษหันหน้าและโฉบออกไป ไปยังโซนด้านนอก เป็นที่ที่ผู้คนที่ไม่มีชิปอีกต่อไปนั่งอยู่

 

“ยินดีต้อนรับ! ปรมาจารย์เฉินมู่!”

 

นักถามนอกรีตที่ออกไปก่อนยิ้มสดใส

 

“ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องออกมาตรงนี้ ผมเลยสั่งเอสเปรสโซ่อีกถ้วย! คุณไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ดื่มได้เท่าที่คุณต้องการ”

 

“ฉันไม่ชอบเอสเปรสโซ…”

 

“ครับ! ผมรู้ การเลือกกินมันไม่ดีนะครับ!”

 

“ไอ้เจ้าคลั่งศาสนางั่ง”

 

อสรพิษนั่งลงที่โซนด้านนอกเหมือนกำลังจะร้องไห้

 

ตอนนี้มีฮันเตอร์ 3 คนเหลืออยู่ในเกม ฉัน แม่มดจาดมังกรดำ และที่คาดไม่ถึง ครูเซเดอร์

 

“อืม”

 

ครูเซเดอร์มองลงไปที่ไพ่ของเธอและขมวดคิ้ว เธอเป็นองหัวหน้ากิลด์อาสาสมัครพลเรือน ฮันเตอร์ที่มีชื่อเสียงในเรื่องความยุติธรรมของเธอ อาสาสมัครพลเรือนเป็นกิลด์ที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อปกป้องเมืองหลวงชั้นที่หนึ่ง พวกเขาเหมือนตำรวจ และฉันได้ยินมาว่าเธอบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหรืออะไรสักอย่าง

 

“ฉันแพ้”

 

ครูเซเดอร์วางไพ่ลงพร้อมกับถอนหายใจ

 

“ฉันคิดว่าฉันมีโป๊กเกอร์เฟซที่ค่อนข้างดี คิม กงจา คุณมีสกิลตาทิพย์เหรอ?”

 

“บางที อาจเป็นตาทิพย์หรืออ่านใจ ลองเดาดู”

 

“พวกมือใหม่สมัยนี้”

 

ครูเซเดอร์ยิ้มอย่างขมขื่น เธอโค้งคำนับและย้ายไปที่โซนด้านนอก

 

“ เฮ้! เธอยอมแพ้ง่ายขนาดนี้ได้ยังไง!”

 

งูพิษตะโกนใส่เธอด้วยความโกรธ รอบปากของเขาอยู่ไม่สุขงราวกับว่าเขาทำเอสเพรสโซ่หกใส่

 

“เธอควรอยู่ข้างๆเขาเหมือนสุนัขล่าเนื้อแม้ว่าเธอจะคิดว่ามันจะไม่ได้ผลก็ตาม! เธอจะปล่อยให้นักต้มตุ๋นคนนั้นทำแบบนี้ต่อไปเหรอ!”

 

“นักต้มตุ๋น นั่นมันแรงเกินไปสำหรับฮีโร่คนใหม่นะ”

 

“เห็นชัดๆว่าเขาใช้สกิล!”

 

ครูเซเดอร์ยักไหล่ของเธอ

 

“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว”

 

“ฮะ? อะไรนะ?”

 

“มันคงจะแปลกถ้าฉันไม่รู้ มือใหม่จะแนะนำเกมเสี่ยงโชคโดยไม่ต้องเตรียมตัวเหรอ? ความจริงที่ว่าเขาท้าทายเราในเกมนี้ก็หมายความว่าเขาบอกให้เรารู้แล้วว่าเขาสามารถใช้สกิลและหนีไปโดยไม่ถูกจับได้ และเรายอมรับความท้าทายนั้น”

 

พญาอสรพิษอ้าปากค้าง

 

“มะ มันเป็นแบบนั้นเหรอ?”

 

“ปรมาจารย์เฉินมู่…เป็นเรื่องดีที่คุณฝึกฝนอย่างหนักเพื่อศิลปะการต่อสู้ แต่ได้โปรดใช้หัวของคุณด้วย”

 

ครูเซเดอร์มองพญาอสรพิษอย่างเวทนา

 

“ตั้งแต่แรกเราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ถ้าเราชนะมันก็คงจะยอดเยี่ยมมาก แต่ถึงเราจะแพ้ … เหมือนที่มือใหม่คนนั้นพูด เขาจะสมัครเข้าร่วมกิลด์ทั้งหมดทันที และนั่นก็เป็นผลดีในตัวของมันเอง”

 

“ตะ แต่ เราก็มีศักดิ์ศรี! เราจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับ…”

 

“ศักดิ์ศรีมันช่วยให้อิ่มท้องไหม?”

 

พญาอสรพิษถูกทำให้พูดไม่ออก

 

“เอสเปรสโซทำให้คุณอิ่มได้! เอานี่ไปปรมาจารย์เฉินมู่ ดื่มให้หมด!”

 

“เชี่ย…”

 

ในท้ายที่สุด ก็เหลือเพียงฮันเตอร์อันดับ 2 แม่มดดำ

 

และฉัน

 

แค่เราสองคน

 

“ …”

 

แม่มดจดจ่ออยู่กับไพ่ของเธอและพูดขึ้น

 

“มันเป็นความโล่งอก”

 

“อะไรนะ?”

 

“เนื่องจากคุณสามารถเล่นงานเราได้”

 

แม่มดเดิมพันชิปของเธอ เก เธอเกชิปเพิ่มขึ้นอีก นี่เธอพยายามยั่วโมโหฉันหรือเปล่า?

 

“ฉันมาจากยูเครน พูดตามตรงฉันมาจากที่ที่เคยเป็นยูเครน เนื่องจากสงคราม หลังจากที่ฉันสูญเสียครอบครัวไป ฉันก็ทุกข์ทรมานอย่างมาก อย่างที่รู้กันดี การที่ผู้หญิงต้องอยู่ตัวคนเดียวข้างนอกหรือข้างในหอคอยนั้นมันยากลำบาก”

 

“ผมก็ว่าอย่างนั้น”

 

ฉันยอมรับการยั่วยุของเธอด้วยความยินดี เกทับ ฉันเพิ่มชิปเดิมพัน

 

“…”

 

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและเคาะโต๊ะสองครั้ง นั่นคือการที่เธอยอมรับชัยชนะ เคาท์วางไพ่กลางโต๊ะในฐานะดีลเลอร์

 

“คุณกำลังพยายามจะพูดอะไร?”

 

ฉันลูบคางทำท่าครุ่นคิด

 

“ทุกคนในหอคอย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มคนรุ่นแรก เป็นเรื่องยากที่จะหาคนที่ไม่มีเรื่องราวที่น่าสะเทือนใจ ฉันก็เป็นเด็กกำพร้าธรรมดาๆเหมือนกัน”

 

ไพ่ของฉันคือหนึ่งคู่

 

“…ด้านบนนี้เป็นเหมือนบ้านเกิดของฉัน”

 

ของเธอเป็นฟลัช

 

“ในหอคอย ผู้คนไม่ถามว่าคุณมาจากไหน ไม่ เราทำให้มันเป็นแบบนี้ ความจริงที่ว่าฉันมาจากยูเครน ปรมาจารย์เฉินมู่มาจากประเทศจีน คุณมาจากเกาหลี…นั่นไม่สำคัญในหอคอยของเรา”

 

“แล้วยังไงต่อ?”

 

“ใช่ ขอบคุณคำอวยพรของหอคอย ทำให้เราเข้าใจกันได้ ที่นี่เราทุกคนเท่าเทียมกัน อย่างน้อยก็…มากกว่าโลกภายนอก”

 

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ฉันจะแพ้

 

แต่ฉันเพิ่มชิปเดิมพันให้สูงขึ้น

 

“ผู้คนภายนอกมองว่าที่นี่เป็นถังขยะ”

 

“ถึงอย่างนั้นดอกกุหลาบก็ยังบานในถังขยะ”

 

แม่มดส่งสัญญาณเป็นการเดิมพันตาม

 

“คิม กงจา ช่วงเวลาที่นาฬิกาบนท้องฟ้าแสดงตัวเลข [00:00:00] สื่อต่างๆจะเขียนบทความเกี่ยวกับคุณไม่หยุดหย่อน คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่แตกต่างจากเมื่อก่อน ฉันหวังว่าคุณจะรับมือกับมันอย่างชาญฉลาด”

 

“ฟังดูเข้าท่า”

 

ไพ่อีกใบถูกพลิกลงบนโต๊ะ

 

“ผมไม่ได้โอ้อวด แต่ผมชอบความสนใจ ผมชอบเวลาที่มีคนชมผมและอิจฉาผม มันเป็นความจริง”

 

ตอนนี้ไพ่ของฉันคือสองคู่

 

“ …คุณเป็นคนซื่อตรง ฉันเดาว่าคุณคงตรงกันข้ามกับเซียนดาบอย่างแน่นอน”

 

ไพ่ของเธอยังคงฟลัช ฉันมีไพ่ที่เป็นรองกว่า แต่

 

“หมดหน้าตัก”

 

“…”

 

“ผมมั่นใจ”

 

ฉันละสายตาจากไพ่มามองที่เธอ

 

“ผมจะบอกคุณทั้งหมดตอนนี้ ในขณะที่เรากำลังพิจารณาเรื่องนี้ ผมไม่อยากถูกปฏิบัติเหมือนคุณเพราะฉันเพิ่งเคลียร์ชั้น 10 ไม่ว่าจะชั้นที่ 20 ชั้นที่ 30 ชั้นที่ 40 ชั้นที่่ 50 และชั้นที่ 100 ผมจะพิชิตพวกมันทั้งหมด ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม”

 

“…”

 

“ผมรู้ว่าคุณคิดว่าหอคอยนี้พิเศษ ผมเคารพในเรื่องนั้น ฉันไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้กับพวกคุณทุกคนอย่างไร้ประโยชน์ แต่ผมคิดว่าพวกคุณเป็นศัตรูของผม”

 

ใครกันจะเป็นคนแรกที่ปีนหอคอย?

 

ใครกันที่จะถูกเรียกว่าฮีโร่?

 

เป็นที่จดจำของผู้คน เพื่อถูกชื่นชม เพื่อถูกอิจฉา เพื่อสร้างหอคอยทองคำที่ทุกคนจะมองเห็น

 

“ผมอยากเห็นโลกที่อยู่เหนือจากหอคอยมากกว่าที่เห็นอยู่ในหอคอยนี้”

 

ฉันจึงต้องปีนหอคอยขึ้นไป

 

“ผู้ลี้ภัย ความอดอยาก ผมไม่มีเวลามากังวลเรื่องแบบนั้น พูดตามตรง ถ้าคุณต้องการใช้ชื่อของผม ก็แค่ใช้มันไป กี่ครั้งก็ได้ตามที่คุณต้องการ แค่สนับสนุนผมในการปีนหอคอยก็พอ”

 

ความรู้สึกของการพิชิตหอคอย ฉันอยากจะรู้สึกมันอีกครั้ง ฉันได้ลิ้มรสเพียงครั้งเดียว … แต่ฉันรู้สึกเหมือนเสพติดมัน

 

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

 

“….เฮ้อ”

 

แม่มดถอนหายใจหลังจากเงียบ

 

“ฉันคิดผิด คุณไม่ได้ตรงกันข้ามกับเซียนดาบ แต่เหมือนกันแทบทุกอย่าง”

 

แม่มดผลักชิปทั้งหมดเข้ามา แกร่ก พวกมันทั้งหมดกองรวมกันที่กลางโต๊ะเหมือนภูเขาลูกเล็กๆ

 

หมดหน้าตัก

 

“นั่นเป็นคำชมหรือเปล่า?”

 

“ไม่ มันคือคำด่า คนโลภ”

 

ไพ่ใบสุดท้ายถูกพลิกขึ้น ไพ่ของฝ่ายตรงข้ามเป็นฟลัช ส่วนฉันเป็น…ฟูลเฮาส์

 

“มันเป็นคำชม”

 

ฉันยิ้ม

 

“ขอบคุณ”

 

มันเป็นชัยชนะของฉัน

 

“ตามที่สัญญาไว้ ผมหวังว่าผมจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับพวกคุณที่เหลือ”

 

“ฉันพูดได้ไหมว่ายิ่งคุณมีอำนาจมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งมีงานมากขึ้นเท่านั้น”

 

“หืม? ไม่ใช่หน้าที่ของฮันเตอร์หรอกเหรอที่ต้องปีนหอคอย? ไม่ต้องกังวล ผมจะทำงานของฮันเตอร์ต่อไป”

 

“มือใหม่ขี้เกียจ…”

 

แม่มดยิ้มอย่างขมขื่น

 

– อืม คิมซอมบี้ก็ขี้เกียจนิดหน่อยนั่นแหละ หากมีสกิลขี้เกียจ เขาก็คงจะไปถึงคลาส S แล้ว

 

‘…นายจะกลับมาเรียกว่าคิมซอมบี้ทันทีที่เกมจบเลยหรอ?’

 

– แน่นอน ไอ้เจ้าซอมบี้กลายพันธุ์! ท่านกงจากับผีแกสิ! ’

 

แบ ฮุรยองบินไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น

 

-ซอมบี้! ซอมบี้! ไอ้ซอมบี้งั่ง! ว้าว ฉันไม่รู้ว่าฉันจะคิดถึงมันมากขนาดนี้! ฉันจะไม่พนันกับนายอีกแล้ว!

 

‘น่าสมเพช…’

 

คนที่เคยถูกเรียกว่าจักรพรรดิดาบทำไมถึงช่างน่าสมเพชขนาดนี้

 

ฉันเดาะลิ้นของฉันและยืนขึ้น

 

“คุณจะไปแล้วเหรอ?”

 

“ใช่ ชั้น 11 กำลังจะเปิดในเร็วๆนี้ ตอนนี้ผมต้องเตรียมตัวให้พร้อมถ้าไม่อยากอยู่ข้างหลังคนอื่น”

 

“คุณจะเตรียมตัวยังไงถ้าคุณไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่”

 

อืม

 

‘การบอกใบ้ให้พวกเขาฟังที่นี่คงไม่ใช่เรื่องแย่’

 

เนื่องจากฉันจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับพวกเขา มันคงไม่เลวร้ายนักถ้าพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณของฉันสักหน่อย ฉันจัดระเบียบความคิดและพูดขึ้น

 

“มันคือ [การสวมบทบาท]”

 

“หืม?”

 

“ธีมของชั้น 11 ถึงชั้น 20 คือ [การสวมบทบาท]”

 

ทุกคนมองฉันตาเป็นประกาย เห็นได้ชัดว่าทำไม แม้เพียงคำใบ้ที่เล็กที่สุดำก็ทำให้คุณสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าคนอื่นๆ ข้อมูลที่ฉันให้พวกเขาตอนนี้นั้นหาค่าไม่ได้

 

“พวกเขาให้คำใบ้เป็นรางวัลสำหรับการเคลียร์ชั้น 10”

 

มันเป็นเรื่องโกหก

 

ฉันยังไม่ได้รับรางวัลสำหรับชั้น 10 ฉันเดาว่าฉันจะได้รับเมื่อนาฬิกาหยุดที่ 00:00:00 แต่ฉันก็ยังรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

ความรู้เกี่ยวกับอนาคต ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ใช้มัน

 

“ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่านั้น”

 

“…ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันข้อมูล”

 

แม่มดพยักหน้า

 

“ฉันจะตอบแทนอย่างแน่นอน”

 

แล้วฉันจะรอ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset