[00:00:00]
นาฬิกาบนท้องฟ้าชี้ไปที่เลข 0
“ศูนย์!”
ผู้เล่นต่างก็ชื่นมื่น มีคนโยนหมวกขึ้นไปในอากาศด้วยซ้ำ หมวกหลายพันใบลอยขึ้น พวกมันดูเหมือนดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ
และก่อนที่หมวกทั้งหมดจะร่วงลงกับพื้น
[แจ้งให้ทุกคนทราบ]
เสียงดังขึ้นจากบนท้องฟ้า
มันเป็นการประกาศบางอย่างให้ทุกคนได้ทราบ
[ตั้งแต่วันนี้ไปการสอนจะสิ้นสุดลง]
ตอนนี้อารัมภบทก็ได้เสร็จสิ้นแล้ว
[แจ้งให้ทุกคนทราบอีกครั้ง]
[ตั้งแต่วันนี้ไปการสอนจะสิ้นสุดลง]
ว่าตอนนี้มันคือจุดเริ่มต้นของของจริง!
“วู้ฮู!”
ผู้คนต่างโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น แรงผลักดัน. ความเร่าร้อน ความกระตือรือร้น ครั้งสุดท้ายที่เหล่าฮันเตอร์มีไฟนั้นคือเมื่อไหร่? แม้แต่ชายชราที่ตั้งร้านค้าและชายวัยกลางคนที่ยอมแพ้บนชั้น 2 ก็ยังตะโกนอย่างมีความสุขในกลางจัตุรัส
ในขณะนี้ทุกคนเป็นฮันเตอร์
“ชั้น 11! ชั้น 11! ชั้น 11!”
“เปิดชั้น 11!”
“เฮ้ เพิ่งมีข่าวใหม่มา แต่…นี่…”
และราวกับตอบสนองต่อความเร่าร้อนของมัน
นาฬิกาบนท้องฟ้าแผดแสง มันเป็นแสงที่ทรงพลังพอๆกับดวงอาทิตย์ ฮันเตอร์ปิดตาและมองท้องฟ้าผ่านนิ้วของพวกเขา แม้แต่ฉันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
[เหล่านักรบ ผู้ปีนป่ายหอคอย]
[ขอแสดงความยินดีที่ได้ข้ามผ่านความเศร้าโศกแห่งคฤหาสน์เพลิงนรก]
มีมนุษย์ตัวใหญ่อยู่ในอากาศ เอ่อ นางฟ้าหรือเทพธิดาน่าจะเหมาะกว่า กำลังเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ เสื้อผ้าสีขาวกระพือปีกในอากาศ
มันเป็นเหมือนสิ่งที่ควรสลักไว้บนวิหาร
“โว้ว…”
“สวยจัง….”
ทุกคนในจัตุรัสส่งเสียงอุทานออกมา ฮันเตอร์ส่วนใหญ่จ้องมองอย่างว่างเปล่า นั่นเป็นภาพของเทพธิดาที่งดงามเหลือเกิน
– ซอมบี้ ตื่น นั่นไม่ใช่เทพธิดาตัวจริง
แต่แบ ฮุรยองกลับกลายเป็นเย็นชา
จักรพรรดิดาบ คนที่เคลียร์ทุกชั้นไปยังชั้น 99 ถูกล่อลวงโดยสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา
– นั่นเป็นเพียงระบบที่อธิบายภารกิจให้นาย
“…มันเหมือน NPC หรือเปล่า?”
– ใช่ แม้ว่าจะมีเทพธิดา แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าวิดีโอที่ถูกบันทึกไว้ มันเป็นสิ่งที่จะเล่นโดยอัตโนมัติเมื่อชั้น 10 ถูกเคลียร์ ชิชิ น่าสมเพช
ฉันเริ่มสงสัย
“นายรู้ได้ยังไง?”
– ฮะ? นั่นก็เพราะ…
เป็นเวลาเดียวตอนที่แบ ฮุรยองกำลังจะตอบ
[เหล่านักรบ! มีโลกที่ต้องการความช่วยเหลือจากท่าน ในโลกนี้มีราชาปีศาจที่น่ากลัวอยู่ จากนี้ท่านจะถูกอัญเชิญให้ไปเป็นนักรบเพื่อไปยังสถานที่แห่งนี้ และท่านจะได้รับภารกิจเพื่อปกป้องมนุษยชาติ หากท่านต้องการรับภารกิจนี้ให้พูดว่า “เคลื่อนย้าย” …]
เพราะเมื่อเธอพูดเสร็จแล้ว มีคนกระโดดขึ้นไปในอากาศ
“ฮึ้บ!”
ฮันเตอร์เหยียบหลังคาตึกเบาๆ ชั้น 3 ชั้น 5 ชั้น 7 ในไม่ช้าฮันเตอร์ก็มาถึงหอระฆังของจัตุรัส และฮันเตอร์ก็บินขึ้นไปกลางอากาศ
เซียนดาบ
มาร์คัส คาเลนเบอร์รี่
“ฮา!”
เทคนิคดาบของอันดับ 1 ในปัจจุบันได้แหวกท้องฟ้า วิถีดาบของเขาตัดผ่านเทพธิดา ภาพของเทพธิดาถูกแยกออกเป็นสองส่วน
มันเป็นการโจมตีที่สวยงามและรวดเร็ว
ทุกคนที่ได้เห็นการโจมตีในพริบตาก็เปิดปากค้าง
“ห้ะ หา…?!”
และมันกินเวลาเพียงครู่เดียว
เทพธิดาที่ถูกแยกกลับมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าการตัดผ่านมหาสมุทรนั้นไร้ประโยชน์ เทพธิดาพูดด้วยเสียงที่ไพเราะเช่นเดียวกันก่อนหน้านี้
[…หากท่านต้องการรับภารกิจนี้ให้พูดว่า “เคลื่อนย้าย” เหล่านักรบ จากนั้นท่านจะก้าวสู่ชั้นที่ 11]
เทพธิดายังคงส่องแสง
เธอมีแสงสว่าง แต่ก็ไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป
เนื่องจากพระเจ้าถูกฉีกกระชากครั้งหนึ่งก็ไม่ได้เป็นพระเจ้าอีกต่อไป
“ฮืม”
เซียนดาบร่อนลงบนหลังคาเบาๆ เขาสวมสูทสีดำแบบเดียวกับที่ฉันเห็นในบาร์ เขามองท้องฟ้าเหมือนไม่ชอบอะไรบางอย่างและค่อยๆมองลงไปที่จัตุรัส
“…”
ทั้งจัตุรัสก็เงียบลง
– อื้ม
แบ ฮุรยองพูด
– ฉันก็ทำแบบนั้นในสมัยก่อนเหมือนกัน ดูสิ เป็น NPC ใช่ไหมล่ะ?
ฉันรู้สึกท้อแท้
‘…ต้องเช็คก่อนถึงจะพอใจหรือยังไง?’
-ใช่. ฉันไม่ได้เข้าใจคนที่ไม่เช็ค นายไม่ต้องการที่จะตัดมันด้วยดาบของนายเมื่อมีอะไรใหญ่ๆแบบปรากฏขึ้นเหรอ? ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนั้นเหรอ?
‘เฮ้อ’
เขามันโรคจิต
ฉันเพิ่มระยะการมองเห็นของฉันด้วยออร่าและมองไปที่เซียนดาบ ระวังไม่ให้สบตากับเขา
“เคลื่อนย้าย”
เซียนดาบพึมพำคนเดียวเบาๆ แสงเช่นเดียวกับเทพธิดาที่ห้อมล้อมรอบตัวเซียนดาบ ครู่ต่อมาเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงขี้นกสีขาวบนหลังคา
“ฮาฮาฮ่า!”
เสียงหัวเราะดังลั่นจากหอคอยอันเงียบงัน เหล่าฮันเตอร์ต่างพากันหันหน้าไป
มันมาจากกิลด์มาสเตอร์ของหมื่นวิหาร นักถามนอกรีต
“ฉันแพ้อีกแล้ว! อ่า! วันนี้เป็นวันที่สวยงามเสียจริงๆ!”
นักถามนอกรีตถอดหมวกออก เขาก้มหัวให้คนที่มองมาที่เขาอย่างสุภาพ
“แล้วผมจะพบทุกท่านที่ชั้น 11! เคลื่อนย้าย!”
แสงสีขาวปกคลุมนักถามนอกรีต ครู่ต่อมานักถามนอกรีตก็หายไป เมื่อมองไปที่การหายตัวไปของเขาอย่างว่างเปล่า พวกฮันเตอร์ก็รู้สึกตัวช้าไป
“เอ่อ…”
ว่าเซียนดาบและนักถามนอกรีตได้นำหน้าพวกเขาไปที่ชั้น 11 แล้ว
และนั่นคือจุดเริ่มต้น
“คะ เคลื่อนย้าย!”
“เคลื่อนย้าย!”
“เคลื่อนย้าย!”
ฮันเตอร์มากมายนับไม่ถ้วนตะโกนว่า “เคลื่อนย้าย” อย่างเมามัน จัตุรัสนั้นเต็มไปด้วยแสง ทุกครั้งที่มีคนตะโกนแสงจะหลั่งไหลไปที่ที่พวกเขา แสงเหล่านี้เพิ่มขึ้นเป็นพันๆดวงและสว่างขึ้นไปบนท้องฟ้า
[เหล่านักรบ ผู้ปีนป่ายหอคอย]
ในระหว่างนั้นการต้อนรับของเทพธิดายังคงดำเนินต่อไป
[จากชั้น 11 ถึงชั้น 20 ท่านจะพบกับการทดสอบ การทดสอบความศรัทธา]
เทพธิดารวบประสานมือของเธอไว้ที่หน้าอก
เหมือนเธอกำลังภาวนา
[…ท่านจะพบคำตอบของท่าน ใครบางคนจะชี้ทางให้ เพื่อที่ท่านจะได้รู้จักตนเอง…]
แต่ไม่ค่อยมีใครฟังเธอนัก ทุกคนรีบร้อนเพื่อที่จะไม่ตกเป็นรองใคร
ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ถูกทิ้งไว้กำลังถ่ายวิดีโอด้วยโทรศัพท์ของพวกเขา
“ช่างน่าละอาย”
มีคนเดินเข้ามาข้างๆฉันและพึมพำ
รองหัวหน้ากิลด์ของอาสาสมัครพลเรือน มันเป็นครูเซเดอร์
“ละอาย?”
“ลองคิดดูสิ ใครก็ตามที่สร้างหอคอยก็พยายามสร้างมันขึ้นมา นั่นคือข้อความสำหรับพวกเราเช่นกัน แต่กลับไม่มีใครสนใจ”
ครูเซเดอร์มีสีหน้าเศร้าโศก
“ผู้คนควรมองสิ่งนี้ด้วยความซาบซึ้ง ความจริงที่ว่ามีหอคอยและเราสามารถใช้สกิลได้ มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่น่าทึ่ง… แต่เราเคยชินกับทุกสิ่งที่ชั้น 10”
“คุณเป็นคนอ่อนไหวง่ายนะ”
“อืม ฉันเรียนเอกดนตรีตอนอยู่ด้านนอก”
เธอยกมุมปากของเธอ
“ฉันดูมีเสน่ห์มากขึ้นไหมหลังจากได้ยินว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เล่นดนตรี”
“อ่า…ผมคิดว่าการหาเงินคงยาก”
“อุ้ย แทงใจดำเลยนะ”
เราทั้งคู่หัวเราะ
– ซอมบี้ ระวังตัวด้วย มนุษย์คนนี้น่าสงสัย
‘เฮอะ อะไรอีกกันล่ะ’
– ไม่มีทางที่ใครบางคนจะเข้าหาคนอย่างนาย นายมีใบหน้าที่หล่อเหลาหรือบุคลิกที่ดีหรือไง? ทุกอย่างของนายมันน่าขยะแขยง แหวะ ฉันเข้าใจแล้ว! นี่มันการต้มตุ๋น! 100%
ผู้ชายคนนี้…ช่างเถอะ อย่าเพิ่งเถียงกับเขาเลย
“ขอโทษครับ!”
จากนั้นผู้คนจำนวนมากมาที่เรา
พวกเขาไม่ใช่นักข่าว แต่ดูเหมือนจะเป็นคนที่ถ่ายทอดสดทางออนไลน์
“ฮ ฮันเตอร์ตรงนั้นใช่ฮันเตอร์คิม กงฮา…ใช่ไหม?”
