SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 29.2: ฝนโลหิต (2)

 

“หืออ…?”

เลือดพุ่งออกมา

ร่างของฮันเตอร์เอียงลง

ฮันเตอร์ที่ไม่ได้ผูกมัดกับกิลด์ใด มีพลังอันยิ่งใหญ่อย่างเซียนดาบหรือมีพันธมิตรกับกิลด์อย่างฉัน ฮันเตอร์ที่ปีนขึ้นไปยังที่ที่เขาอยู่ด้วยพลังของตัวเองก็ได้ตายแบบนั้น

เพียงแต่

[นักรบได้เสียชีวิต]

[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

เสียงดังขึ้นในหัวของฉันอีกครั้ง

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนกำลังหัวเราะเยาะ]

เป็นการฆ่าฟันกันที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

“อ้าก!?”

ฮันเตอร์ที่จบอันดับที่ 10 กรีดร้อง แต่เสียงกรีดร้องของฮันเตอร์ก็อยู่ได้ไม่นาน

ตุบ

ร่างของฮันเตอร์ตกลงไปที่พื้น ถูกฟันเป็นครึ่งท่อนโดยพญาอสรพิษที่ถูกส่งไปโดยนักถามนอกรีต

[นักรบได้เสียชีวิต]

[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองปิดปากของเธอ]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนระเบิดเสียงหัวเราะ]

ชิ้ง!

จากที่ไหนสักแห่งเสียงของดาบที่ถูกดึงจากฝักดาบดังขึ้น มันคือเซียนดาบ

“ในที่สุดพวกแกก็แสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกแกแล้ว!”

ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความโกรธ

“น่าขยะแขยง! พวกแกไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมเลยแม้แต่นิดเดียว! หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าพวกแกไม่หยุด ฉันจะ-”

“เทคนิคศักดิ์สิทธิ์ เคลื่อนเทวะ”

พร้อมกับแสงสว่างวาบ นักถามนอกรีตก็หายไป

ฮันเตอร์อันดับที่ 9 วิ่งหนีทันทีที่เห็นฮันเตอร์อันดับที่ 8 และที่ 10 ตาย แต่ในขณะที่เขาพยายามจะวิ่งหนีไป นักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าจมูกของเขา

“อ้า”

ฮันเตอร์ยื่นมือออกไป

“ร รอ -”

“ครับ!”

นักถามนอกรีตยิ้มแก้มปริ

“ขอโทษที!”

หัวของฮันเตอร์ระเบิด ฮันเตอร์คนนั้นล้มลงพร้อมกับแขนข้างหนึ่งที่ยื่นออกมา โพล่ะ ร่างที่ไร้ศีรษะล้มลงเบาๆ เลือดและเศษเนื้อที่ระเบิดออกมากระจายไปทั่วทุกแห่ง

[นักรบได้เสียชีวิต]

[พวกเขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองเงียบไป]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนปรบมือของเขา]

“อืม”

นักถามนอกรีตดึงผ้าเช็ดหน้าออกมา

ใบหน้าของเขาแดงไปด้วยเลือดของฮันเตอร์ที่เพิ่งตาย เขาเช็ดหน้าอย่างเกียจคร้าน ด้วยการเช็ดเพียงสามครั้ง ผ้าเช็ดหน้าก็ชุ่มไปด้วยเลือด

“มันไม่ใช่ทั้งสามคนนั้น!”

มันเงียบ

“นี่เป็นเรื่องยุ่งยาก ผมคิดว่าคนทรยศจะอยู่ใน 3 คนนั้น! ฮ่าๆ นั่นหมายความว่าผู้ทรยศอยู่ท่ามกลางพวกเรา ดูเหมือนว่าความไว้วางใจ 10 ปีจะหายไปในอีกสักครู่!”

เขาโยนผ้าเช็ดหน้าสีแดงลงกับพื้น

มันตกลงไปในกองเลือดและลอยไปมาเหมือนเรือใบกระดาษ

“ฉันบอกว่ารอ…”

ไหล่ของครูเซเดอร์กำลังสั่นเทา

“ฉันบอกว่าให้รอก่อน ฉันก็พูดไปแล้ว…ไม่ใช่ว่าฉันบอกให้นายเหรอ! ฉันขอให้นายใจเย็นๆ นักถามนอกรีต นายนี่มันเหมือนที่ผ่านมาเลย…!

นักถามนอกรีตยิ้ม

เหมือนยังไม่พอ เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาด้วยมือขวา

“ฉันตัดสินใจอย่างใจเย็นว่าทั้งสามคนน่าจะเป็นคนร้ายมากที่สุด ถึงมันจะผิดก็ตาม! ลองมองในแง่ดีและคิดว่าเรากำจัดคนที่น่าสงสัยที่สุดสามคนออกไป อ่า ถ้าสื่อเห็นเข้าคงแย่ แต่ไม่มีใครถ่ายอยู่-”

มันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน

ผ้าเช็ดหน้าปลิวหายไปในอากาศ

ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดที่ยังไม่เช็ดเลือดยังลอยขึ้นมา ก่อนที่มันจะตกลงมา บางสิ่งที่หนักกว่าจะตกลงมาเสียก่อน

มันเป็นแขนขวาของนักถามนอกรีต

“อา”

ถ้าพญาอสรพิษไม่หยุดการโจมตีของเซียนดาบ มันอาจจะเป็นหัวของเขา

“บัดซบ…!”

พญาอสรพิษสบถและยืนอยู่ต่อหน้าเซียนดาบ

“เฮ้ ตาแก่ใจร้อน! ทีหลังบอกให้เรารู้ด้วยสิถ้าแกจะฆ่าใครสักคนล่วงหน้า!”

“อ่า”

นักถามนอกรีตมองลงไป ผ้าเช็ดหน้าตกลงมาในเวลาต่อมา มันเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

“ตอนนี้เป็นเรื่องยากแล้วล่ะ ไม่ใช่แค่ยุ่งยาก ผมไม่สามารถช่วยได้หากไม่มีมือทั้งสองข้าง ขอโทษทุกคนด้วยครับ! ผมไม่สามารถช่วยได้อีกแล้ว!”

“…นั่น…เป็น…ปัญหา…หรือ…ไง!”

พญาอสรพิษดูเหมือนว่าเขากำลังดิ้นรนกับการโจมตีของเซียนดาบ

“ใครสักคน…เชี่ย…. ช่วยด้วย! ฉันจะตายแล้ว! จริงจังนะเว้ย!”

“คิม กงจา!”

ครูเซเดอร์ตะโกน

“ฉันจะทิ้งทุกอย่างให้คุณจัดการ! คุณสามารถเอาชีวิตฉันก็ได้!”

มันมีเสียงกรีดร้องขึ้นอีกครั้ง

“มีเพียงคุณเท่านั้นที่ไม่ได้รับรางวัล! คนอื่นอาจเป็นผู้ทรยศ แต่คุณเท่านั้นที่ไม่!  100% คุณไม่ใช่

“……”

“ได้โปรด ฉันขอร้องเรื่องนี้กับคุณ! หยุดเซียนดาบที!”

เสียงดาบกระทบกันดังไปทั่วห้อง แม่มดและเคาท์กำลังช่วยพญาอสรพิษ มีเพียงครูเซเดอร์เท่านั้นที่มองมาที่ฉัน

ฉันมองไปที่การต่อสู้ตรงหน้าชั่วขณะ

‘จักรพรรดิดาบ’

– หืม? อะไร?

‘…ฉันถูกลิขิตให้เป็นที่รักของพวกโรคจิตหรือยังไง?’

ฉันคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น

ฉันคิดว่าพวกเขาจะยกดาบใส่กันถ้ามีผู้ทรยศขึ้นมา ดังนั้นฉันจึงไม่รับรางวัล

แต่

‘ฉันไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้…’

ฉันถอนหายใจ

“อ่า แบบนั้นแหละดี! มันไม่ใช่ความคิดที่แย่เลย!”

นักถามนอกรีตโผล่ขึ้นระหว่างฉันกับครูเซเดอร์ เขาจับแขนของเขาเพื่อห้ามเลือด น่าแปลกที่ใบหน้าของเขาไม่ได้ดูเจ็บปวด

“ในกรณีนี้ ผู้คนจำนวนมากเข้ามาขวางทาง ดังนั้นจึงควรให้ความสำคัญกับบุคคลที่ไม่ใช่ผู้ทรยศ “

“คุณกำลังจะพูดว่า…”

“ใช่!”

นักถามนอกรีตยิ้มอย่างสดใส

“ผมจะยกการตัดสินทั้งหมดให้คุณ!”

“…….”

“อื้ม ผมนคิดว่าคนร้ายน่าจะมาจาก 3 คนนี้ แต่ไม่มีอะไรสามารถทำได้อีกต่อไป! ผมไม่ไว้ใจตัวเอง ฮันเตอร์คิม กงจา ผมจะทำตามที่คุณพูด!”

แบ ฮุรยองพึมพำ

– ช่าย ช่าย ฉันคิดว่านายถูกลิขิตให้เป็นที่รักของคนโรคจิต คนพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดา มีคนแบบนี้ประมาณ 1 คนเท่านั้นในหอคอยของฉัน

ฉันไม่ชอบชะตากรรมแบบนี้จริงๆ

‘แม้แต่ฉันก็ได้รับอำนาจทั้งหมดจากรองหัวหน้ากิลด์และหัวหน้ากิลด์…’

– นายได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายไม่รับรางวัลหรือไง ตอนนี้ฉันประทับใจตัวนายมากเลยล่ะ

‘ฉันรู้ว่ามันจะกลายเป็นเรื่องยุ่ง แต่ไม่ใช่แบบนี้ เราจะทำอย่างไรกับกลุ่มคนที่น่าสงสารเหล่านั้น? ฉันเดาว่าฉันจะต้องถดถอย… ’

ฉันเหลือบมองไปที่ครูเซเดอร์ที่อยู่ข้างหลังฉัน

เธอกุมหัวของเธอ

“เอ่อ ผมมีคำถาม”

“…ใช่”

เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันจะถามอะไร

“เขาเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”

‘เขา’ คือนักถามนอกรีต

“ตอนที่เราเข้าไปในหอคอยครั้งแรก มันคือหายนะ ทุกคนเชื่อในศาสนาที่แตกต่างกันและพวกเขาก็แตกแยกและรวมกันอีกครั้ง จากนั้นนักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นและ… ”

“และ?”

“ …ฆ่าพวกเขาทั้งหมด”

เธอถอนหายใจอีกครั้ง

“เขาฆ่าทุกคนที่ต่อสู้เพราะศาสนาจนหมด นั่นเป็นวิธีเดียวที่เขารู้…”

“โว้ว”

ฉันคิดว่าเขาได้ตกลงกับทุกคนอย่างสงบสุขเพราะนั่นคือสิ่งที่สื่อพูด แต่ถ้าคิดว่าการสังหารหมู่นี้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดแล้วล่ะก็…

“ช่วยฉันด้วย!”

พญาอสรพิษกรีดร้องเล็กน้อยเหมือนกับรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน

มันรู้สึกเหมือนว่าระดับเสียงของเขาเพิ่มขึ้นทุกนาที

“จะตายแล้ว! เชี่…ย! ฉันกำลังจะตายแล้วโว้ย! ปรมาจารย์เฉินมู่กำลังจะตายแล้วเจ้าไอ้บ้า!”

นักถามนอกรีตจัดหมวกของเขาด้วยมือซ้าย

“ผมขอโทษนะครับที่ทำให้วุ่นวาย ฮันเตอร์คิม กงจา! คุณช่วยหยุดเซียนดาบด้วยอำนาจของผมที!”

“เฮ้อ นายนี่มัน…ช่างเถอะ”

ฉันส่ายหัว

“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุยกันยาวเลยล่ะ แต่ฉันจะจัดการเรื่องนี้ในตอนนี้เพราะฉันคิดว่าคุณพญาอสรพิษจะตายแล้วจริงๆ”

“ครับ! ขอบคุณครับ!”

‘ก็นะ มันเป็นเรื่องดีที่สามารถควบคุมหมื่นวิหารและอาสาสมัครพลเรือนได้แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม’

ฉันโน้มน้าวตัวเอง

มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้น การเข้าร่วมจะเป็นการฆ่าตัวตาย

แต่ฉันรู้คำวิเศษที่จะหยุดเซียนดาบ

“คุณเซียนดาบครับ!”

ไม่มีการตอบกลับ

“คุณเซียนดาบ! ในเมื่อคุณก้มหัวให้ผมครั้งหนึ่ง ช่วยโปรดฟังผมด้วย! เลิกทะเลาะกันแล้วคุยกันเถอะครับ!”

ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

อา ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ และตะโกน

“ผมจะชวนหลานสาวของคุณไปออกเดท!”

พึ่ง!

“ถ้าหลานสาวของคุณเข้ามาในหอคอย ใช่ครับ ผมจะพบเธอสักครั้ง ผมไม่รู้ว่าเราจะออกเดทหรือเปล่า แต่เนื่องจากผมอาจเป็นหลานเขยของคุณ ได้โปรดฟังผมด้วย!”

เขามองมาที่ฉันอย่างเงียบๆ

“…ฉันไม่ให้อภัยพวกเขา”

“ครับ”

“ฉันไม่ได้หยุดเพราะสิ่งที่เธอพูด ฉันแค่คิดว่ามันอาจจะดีกว่าที่จะหาผู้ทรยศและฆ่าพวกเขาในภายหลัง ว่าไหม?”

ทำไมคุณมาถามฉัน –

ฉันหยุดตัวเองไม่ให้ถามคำถามและพยักหน้าแทน

“อา ใช่ครับ คุณพูดถูก หลังจากนั้นคุณสามารถฆ่าพวกเขาได้”

“อืม”

เซียนดาบดึงดาบของเขากลับมา

ตรงข้ามกับเขา พญาอสรพิษกำลังหอบอย่างหนัก

“ทุกคน กรุณาใจเย็นๆก่อน”

ฉันพูด มองไปที่เหล่าฮันเตอร์

“ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทรยศ เราอาจหาไม่พบ แต่นั่นเป็นอีกปัญหาหนึ่ง เราสามารถเอาชนะปัญหาได้แม้จะหาไม่พบก็ตาม”

“ …. ยังไง?” ครูเซเดอร์ถาม

“การที่พวกเขายอมรับรางวัลหมายความว่าพวกเขาสามารถแทงข้างหลังเราได้ตลอดเวลา”

“ดูนี่สิ”

ฉันชี้ไปที่พื้นหินอ่อน สิ่งที่นักถามนอกรีตสลักไว้ยังคงอยู่ที่นั่น

“มันบอกว่าแกนกลางของราชาปีศาจอยู่ที่ชั้น 20”

ฉันมองที่พวกเขาทีละคน

“อย่าโฟกัสไปที่การค้นหาผู้ทรยศ มันเป็นกับดัก อย่าหลงเชื่อ ผู้ทรยศอาจกลัวจนหมดปัญญาในตอนนี้และพวกเขาอาจถูกเลือกโดยระบบ ใครจะไปรู้?”

“…..”

“มากำจัดราชาปีศาจก่อนดีกว่า”

มันเงียบลง

“ถ้าเรากำจัดราชาปีศาจ รางวัลของเขาก็จะหายไปเช่นกัน มันง่ายมาก ไม่ว่าหอคอยจะเสนอการทดสอบที่ไร้สาระแบบไหน วิธีแก้ปัญหาก็ง่ายมาก”

เสียงดังขึ้นในหัวของฉัน

[ดวงตาของเทพธิดาเป็นประกาย]

[ราชาปีศาจเดาะลิ้นของเขา]

ฉันให้ความสำคัญกับคำพูดของฉัน

“มาปีนหอคอย”

นี่คือคำตอบของฉัน

“และไปทำลายแกนกลางของราชาปีศาจที่ชั้น 20 กันเถอะ”

นี่ไม่ใช่คำตอบของฉันสำหรับเหล่าฮันเตอร์เท่านั้น แต่สำหรับหอคอยด้วย

และมีข้อความปรากฏมาจากคำตอบของฉัน

[กำลังรับเควสของชั้น 12]

SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 29.2: ฝนโลหิต (2)

SSS-Class Suicide Hunter – ตอนที่ 29.2: ฝนโลหิต (2)

 

“หืออ…?”

เลือดพุ่งออกมา

ร่างของฮันเตอร์เอียงลง

ฮันเตอร์ที่ไม่ได้ผูกมัดกับกิลด์ใด มีพลังอันยิ่งใหญ่อย่างเซียนดาบหรือมีพันธมิตรกับกิลด์อย่างฉัน ฮันเตอร์ที่ปีนขึ้นไปยังที่ที่เขาอยู่ด้วยพลังของตัวเองก็ได้ตายแบบนั้น

เพียงแต่

[นักรบได้เสียชีวิต]

[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

เสียงดังขึ้นในหัวของฉันอีกครั้ง

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนกำลังหัวเราะเยาะ]

เป็นการฆ่าฟันกันที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

“อ้าก!?”

ฮันเตอร์ที่จบอันดับที่ 10 กรีดร้อง แต่เสียงกรีดร้องของฮันเตอร์ก็อยู่ได้ไม่นาน

ตุบ

ร่างของฮันเตอร์ตกลงไปที่พื้น ถูกฟันเป็นครึ่งท่อนโดยพญาอสรพิษที่ถูกส่งไปโดยนักถามนอกรีต

[นักรบได้เสียชีวิต]

[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองปิดปากของเธอ]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนระเบิดเสียงหัวเราะ]

ชิ้ง!

จากที่ไหนสักแห่งเสียงของดาบที่ถูกดึงจากฝักดาบดังขึ้น มันคือเซียนดาบ

“ในที่สุดพวกแกก็แสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกแกแล้ว!”

ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความโกรธ

“น่าขยะแขยง! พวกแกไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมเลยแม้แต่นิดเดียว! หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าพวกแกไม่หยุด ฉันจะ-”

“เทคนิคศักดิ์สิทธิ์ เคลื่อนเทวะ”

พร้อมกับแสงสว่างวาบ นักถามนอกรีตก็หายไป

ฮันเตอร์อันดับที่ 9 วิ่งหนีทันทีที่เห็นฮันเตอร์อันดับที่ 8 และที่ 10 ตาย แต่ในขณะที่เขาพยายามจะวิ่งหนีไป นักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าจมูกของเขา

“อ้า”

ฮันเตอร์ยื่นมือออกไป

“ร รอ -”

“ครับ!”

นักถามนอกรีตยิ้มแก้มปริ

“ขอโทษที!”

หัวของฮันเตอร์ระเบิด ฮันเตอร์คนนั้นล้มลงพร้อมกับแขนข้างหนึ่งที่ยื่นออกมา โพล่ะ ร่างที่ไร้ศีรษะล้มลงเบาๆ เลือดและเศษเนื้อที่ระเบิดออกมากระจายไปทั่วทุกแห่ง

[นักรบได้เสียชีวิต]

[พวกเขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]

[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองเงียบไป]

[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนปรบมือของเขา]

“อืม”

นักถามนอกรีตดึงผ้าเช็ดหน้าออกมา

ใบหน้าของเขาแดงไปด้วยเลือดของฮันเตอร์ที่เพิ่งตาย เขาเช็ดหน้าอย่างเกียจคร้าน ด้วยการเช็ดเพียงสามครั้ง ผ้าเช็ดหน้าก็ชุ่มไปด้วยเลือด

“มันไม่ใช่ทั้งสามคนนั้น!”

มันเงียบ

“นี่เป็นเรื่องยุ่งยาก ผมคิดว่าคนทรยศจะอยู่ใน 3 คนนั้น! ฮ่าๆ นั่นหมายความว่าผู้ทรยศอยู่ท่ามกลางพวกเรา ดูเหมือนว่าความไว้วางใจ 10 ปีจะหายไปในอีกสักครู่!”

เขาโยนผ้าเช็ดหน้าสีแดงลงกับพื้น

มันตกลงไปในกองเลือดและลอยไปมาเหมือนเรือใบกระดาษ

“ฉันบอกว่ารอ…”

ไหล่ของครูเซเดอร์กำลังสั่นเทา

“ฉันบอกว่าให้รอก่อน ฉันก็พูดไปแล้ว…ไม่ใช่ว่าฉันบอกให้นายเหรอ! ฉันขอให้นายใจเย็นๆ นักถามนอกรีต นายนี่มันเหมือนที่ผ่านมาเลย…!

นักถามนอกรีตยิ้ม

เหมือนยังไม่พอ เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาด้วยมือขวา

“ฉันตัดสินใจอย่างใจเย็นว่าทั้งสามคนน่าจะเป็นคนร้ายมากที่สุด ถึงมันจะผิดก็ตาม! ลองมองในแง่ดีและคิดว่าเรากำจัดคนที่น่าสงสัยที่สุดสามคนออกไป อ่า ถ้าสื่อเห็นเข้าคงแย่ แต่ไม่มีใครถ่ายอยู่-”

มันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน

ผ้าเช็ดหน้าปลิวหายไปในอากาศ

ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดที่ยังไม่เช็ดเลือดยังลอยขึ้นมา ก่อนที่มันจะตกลงมา บางสิ่งที่หนักกว่าจะตกลงมาเสียก่อน

มันเป็นแขนขวาของนักถามนอกรีต

“อา”

ถ้าพญาอสรพิษไม่หยุดการโจมตีของเซียนดาบ มันอาจจะเป็นหัวของเขา

“บัดซบ…!”

พญาอสรพิษสบถและยืนอยู่ต่อหน้าเซียนดาบ

“เฮ้ ตาแก่ใจร้อน! ทีหลังบอกให้เรารู้ด้วยสิถ้าแกจะฆ่าใครสักคนล่วงหน้า!”

“อ่า”

นักถามนอกรีตมองลงไป ผ้าเช็ดหน้าตกลงมาในเวลาต่อมา มันเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

“ตอนนี้เป็นเรื่องยากแล้วล่ะ ไม่ใช่แค่ยุ่งยาก ผมไม่สามารถช่วยได้หากไม่มีมือทั้งสองข้าง ขอโทษทุกคนด้วยครับ! ผมไม่สามารถช่วยได้อีกแล้ว!”

“…นั่น…เป็น…ปัญหา…หรือ…ไง!”

พญาอสรพิษดูเหมือนว่าเขากำลังดิ้นรนกับการโจมตีของเซียนดาบ

“ใครสักคน…เชี่ย…. ช่วยด้วย! ฉันจะตายแล้ว! จริงจังนะเว้ย!”

“คิม กงจา!”

ครูเซเดอร์ตะโกน

“ฉันจะทิ้งทุกอย่างให้คุณจัดการ! คุณสามารถเอาชีวิตฉันก็ได้!”

มันมีเสียงกรีดร้องขึ้นอีกครั้ง

“มีเพียงคุณเท่านั้นที่ไม่ได้รับรางวัล! คนอื่นอาจเป็นผู้ทรยศ แต่คุณเท่านั้นที่ไม่!  100% คุณไม่ใช่

“……”

“ได้โปรด ฉันขอร้องเรื่องนี้กับคุณ! หยุดเซียนดาบที!”

เสียงดาบกระทบกันดังไปทั่วห้อง แม่มดและเคาท์กำลังช่วยพญาอสรพิษ มีเพียงครูเซเดอร์เท่านั้นที่มองมาที่ฉัน

ฉันมองไปที่การต่อสู้ตรงหน้าชั่วขณะ

‘จักรพรรดิดาบ’

– หืม? อะไร?

‘…ฉันถูกลิขิตให้เป็นที่รักของพวกโรคจิตหรือยังไง?’

ฉันคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น

ฉันคิดว่าพวกเขาจะยกดาบใส่กันถ้ามีผู้ทรยศขึ้นมา ดังนั้นฉันจึงไม่รับรางวัล

แต่

‘ฉันไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้…’

ฉันถอนหายใจ

“อ่า แบบนั้นแหละดี! มันไม่ใช่ความคิดที่แย่เลย!”

นักถามนอกรีตโผล่ขึ้นระหว่างฉันกับครูเซเดอร์ เขาจับแขนของเขาเพื่อห้ามเลือด น่าแปลกที่ใบหน้าของเขาไม่ได้ดูเจ็บปวด

“ในกรณีนี้ ผู้คนจำนวนมากเข้ามาขวางทาง ดังนั้นจึงควรให้ความสำคัญกับบุคคลที่ไม่ใช่ผู้ทรยศ “

“คุณกำลังจะพูดว่า…”

“ใช่!”

นักถามนอกรีตยิ้มอย่างสดใส

“ผมจะยกการตัดสินทั้งหมดให้คุณ!”

“…….”

“อื้ม ผมนคิดว่าคนร้ายน่าจะมาจาก 3 คนนี้ แต่ไม่มีอะไรสามารถทำได้อีกต่อไป! ผมไม่ไว้ใจตัวเอง ฮันเตอร์คิม กงจา ผมจะทำตามที่คุณพูด!”

แบ ฮุรยองพึมพำ

– ช่าย ช่าย ฉันคิดว่านายถูกลิขิตให้เป็นที่รักของคนโรคจิต คนพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดา มีคนแบบนี้ประมาณ 1 คนเท่านั้นในหอคอยของฉัน

ฉันไม่ชอบชะตากรรมแบบนี้จริงๆ

‘แม้แต่ฉันก็ได้รับอำนาจทั้งหมดจากรองหัวหน้ากิลด์และหัวหน้ากิลด์…’

– นายได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายไม่รับรางวัลหรือไง ตอนนี้ฉันประทับใจตัวนายมากเลยล่ะ

‘ฉันรู้ว่ามันจะกลายเป็นเรื่องยุ่ง แต่ไม่ใช่แบบนี้ เราจะทำอย่างไรกับกลุ่มคนที่น่าสงสารเหล่านั้น? ฉันเดาว่าฉันจะต้องถดถอย… ’

ฉันเหลือบมองไปที่ครูเซเดอร์ที่อยู่ข้างหลังฉัน

เธอกุมหัวของเธอ

“เอ่อ ผมมีคำถาม”

“…ใช่”

เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันจะถามอะไร

“เขาเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”

‘เขา’ คือนักถามนอกรีต

“ตอนที่เราเข้าไปในหอคอยครั้งแรก มันคือหายนะ ทุกคนเชื่อในศาสนาที่แตกต่างกันและพวกเขาก็แตกแยกและรวมกันอีกครั้ง จากนั้นนักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นและ… ”

“และ?”

“ …ฆ่าพวกเขาทั้งหมด”

เธอถอนหายใจอีกครั้ง

“เขาฆ่าทุกคนที่ต่อสู้เพราะศาสนาจนหมด นั่นเป็นวิธีเดียวที่เขารู้…”

“โว้ว”

ฉันคิดว่าเขาได้ตกลงกับทุกคนอย่างสงบสุขเพราะนั่นคือสิ่งที่สื่อพูด แต่ถ้าคิดว่าการสังหารหมู่นี้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดแล้วล่ะก็…

“ช่วยฉันด้วย!”

พญาอสรพิษกรีดร้องเล็กน้อยเหมือนกับรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน

มันรู้สึกเหมือนว่าระดับเสียงของเขาเพิ่มขึ้นทุกนาที

“จะตายแล้ว! เชี่…ย! ฉันกำลังจะตายแล้วโว้ย! ปรมาจารย์เฉินมู่กำลังจะตายแล้วเจ้าไอ้บ้า!”

นักถามนอกรีตจัดหมวกของเขาด้วยมือซ้าย

“ผมขอโทษนะครับที่ทำให้วุ่นวาย ฮันเตอร์คิม กงจา! คุณช่วยหยุดเซียนดาบด้วยอำนาจของผมที!”

“เฮ้อ นายนี่มัน…ช่างเถอะ”

ฉันส่ายหัว

“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุยกันยาวเลยล่ะ แต่ฉันจะจัดการเรื่องนี้ในตอนนี้เพราะฉันคิดว่าคุณพญาอสรพิษจะตายแล้วจริงๆ”

“ครับ! ขอบคุณครับ!”

‘ก็นะ มันเป็นเรื่องดีที่สามารถควบคุมหมื่นวิหารและอาสาสมัครพลเรือนได้แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม’

ฉันโน้มน้าวตัวเอง

มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้น การเข้าร่วมจะเป็นการฆ่าตัวตาย

แต่ฉันรู้คำวิเศษที่จะหยุดเซียนดาบ

“คุณเซียนดาบครับ!”

ไม่มีการตอบกลับ

“คุณเซียนดาบ! ในเมื่อคุณก้มหัวให้ผมครั้งหนึ่ง ช่วยโปรดฟังผมด้วย! เลิกทะเลาะกันแล้วคุยกันเถอะครับ!”

ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

อา ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ และตะโกน

“ผมจะชวนหลานสาวของคุณไปออกเดท!”

พึ่ง!

“ถ้าหลานสาวของคุณเข้ามาในหอคอย ใช่ครับ ผมจะพบเธอสักครั้ง ผมไม่รู้ว่าเราจะออกเดทหรือเปล่า แต่เนื่องจากผมอาจเป็นหลานเขยของคุณ ได้โปรดฟังผมด้วย!”

เขามองมาที่ฉันอย่างเงียบๆ

“…ฉันไม่ให้อภัยพวกเขา”

“ครับ”

“ฉันไม่ได้หยุดเพราะสิ่งที่เธอพูด ฉันแค่คิดว่ามันอาจจะดีกว่าที่จะหาผู้ทรยศและฆ่าพวกเขาในภายหลัง ว่าไหม?”

ทำไมคุณมาถามฉัน –

ฉันหยุดตัวเองไม่ให้ถามคำถามและพยักหน้าแทน

“อา ใช่ครับ คุณพูดถูก หลังจากนั้นคุณสามารถฆ่าพวกเขาได้”

“อืม”

เซียนดาบดึงดาบของเขากลับมา

ตรงข้ามกับเขา พญาอสรพิษกำลังหอบอย่างหนัก

“ทุกคน กรุณาใจเย็นๆก่อน”

ฉันพูด มองไปที่เหล่าฮันเตอร์

“ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทรยศ เราอาจหาไม่พบ แต่นั่นเป็นอีกปัญหาหนึ่ง เราสามารถเอาชนะปัญหาได้แม้จะหาไม่พบก็ตาม”

“ …. ยังไง?” ครูเซเดอร์ถาม

“การที่พวกเขายอมรับรางวัลหมายความว่าพวกเขาสามารถแทงข้างหลังเราได้ตลอดเวลา”

“ดูนี่สิ”

ฉันชี้ไปที่พื้นหินอ่อน สิ่งที่นักถามนอกรีตสลักไว้ยังคงอยู่ที่นั่น

“มันบอกว่าแกนกลางของราชาปีศาจอยู่ที่ชั้น 20”

ฉันมองที่พวกเขาทีละคน

“อย่าโฟกัสไปที่การค้นหาผู้ทรยศ มันเป็นกับดัก อย่าหลงเชื่อ ผู้ทรยศอาจกลัวจนหมดปัญญาในตอนนี้และพวกเขาอาจถูกเลือกโดยระบบ ใครจะไปรู้?”

“…..”

“มากำจัดราชาปีศาจก่อนดีกว่า”

มันเงียบลง

“ถ้าเรากำจัดราชาปีศาจ รางวัลของเขาก็จะหายไปเช่นกัน มันง่ายมาก ไม่ว่าหอคอยจะเสนอการทดสอบที่ไร้สาระแบบไหน วิธีแก้ปัญหาก็ง่ายมาก”

เสียงดังขึ้นในหัวของฉัน

[ดวงตาของเทพธิดาเป็นประกาย]

[ราชาปีศาจเดาะลิ้นของเขา]

ฉันให้ความสำคัญกับคำพูดของฉัน

“มาปีนหอคอย”

นี่คือคำตอบของฉัน

“และไปทำลายแกนกลางของราชาปีศาจที่ชั้น 20 กันเถอะ”

นี่ไม่ใช่คำตอบของฉันสำหรับเหล่าฮันเตอร์เท่านั้น แต่สำหรับหอคอยด้วย

และมีข้อความปรากฏมาจากคำตอบของฉัน

[กำลังรับเควสของชั้น 12]

Comment

Options

not work with dark mode
Reset