โชค
เป็นความโชคดีที่ช่วยฉันหลบการโจมตีของชายชราได้
“ฮืม?!”
ดวงตาของเซียนดาบเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย บางทีในสายตาของเขา ฉันเป็นยอดฝีมือที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นหลังจากที่ฉันหลบการโจมตีของเขา เขาก็กระโดดหนีทันทีโดยคาดคิดว่าจะมีการโจมตีสวนกลับ สิ่งที่เขาอาจไม่คาดคิดคือฉันจะกลิ้งไปบนพื้นแทน
“คะ- คุณเซียนดาบ เดี๋ยวก่อน ได้โปรดฟังผมก่อน”
ไม่สำคัญว่าฉันจะตาย ยังไงซะฉันก็อยากตายอยู่แล้ว ไม่สิ สิ่งที่สำคัญคือถ้าฉันสามารถแก้ไขความเข้าใจผิดที่มีกับเซียนดาบได้จากนั้นก็ตาย ด้วยวิธีนี้ ฉันจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าที่ไร้ประโยชน์ในอนาคตได้
“ผมเป็นฮันเตอร์คลาส F…”
“แกหลบดาบของฉันได้ แกคงต้องเป็นนักฆ่าระดับสูงสินะ?”
“อา! ตาแก่นี่หูหนวกหรือยังไง!”
นี่มันแย่มาก แทนที่จะเคลียร์ความเข้าใจผิด ทุกอย่างกลับยิ่งแย่ลงไปอีก
อีกครั้ง การหลบดาบได้เป็นความโชคดี ฉันมองตามใบดาบไม่ทันด้วยซ้ำ ทักษะของชายชราคนนี้เกินความสามารถในการรับรู้ของฉันไปมาก
‘ถ้าเขาโจมตีอีกครั้ง ฉันจะไม่สามารถหลบได้’
หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้ ดูเหมือนว่าฉันำทำได้เพียงต้องยอมแพ้กับการโน้มน้าวเขา ฉันเฝ้าดูแนวการตายในรูปแบบของดาบ
“…”
เขาหยุด
ทันใดนั้นเซียนดาบก็หยุดลงเพียงไม่กี่ก้าวและตอนแรกฉันคิดว่านี่เป็นโอกาสของฉัน
‘โอ้? ตอนนี้พร้อมที่จะฟังฉันหรือยัง?’
แต่เซียนดาบไม่ได้มองมาที่ฉัน แต่ชายชรากลับขมวดคิ้วในอากาศ ด้วยความสงสัย ฉันก็หันไปมอง แต่ก็ไม่พบอะไรที่ตรงนั้น
“ …ฉันบอกนายว่าฉันจะจัดการกับมันเองไม่ใช่เหรอ?”
ชายชราพูดกับอากาศ
“…น่ารำคาญ จับและสอบปากคำ ดังนั้นฉันควรต้องรักษาชีวิตของปีศาจตัวนี้ไว้หรือ?”
เขากำลังพูดกับตัวเอง
‘อะไรวะ?’
ฉันขมวดคิ้วของฉัน
‘เขา…เขามีสกิลพูดกับตัวเองหรือเปล่า?
อาจจะ บางทีมันอาจจะเป็นเช่นนั้น
ที่บาร์ฉันคิดว่า “ชายชราคนนี้ป่วยทางจิต” แต่ตอนนี้ฉันได้เห็นมันใกล้ๆ ดูเหมือนว่ามันจะแตกต่างไปเล็กน้อย ฉันจะพูดอย่างละเอียดและซับซ้อนกว่านี้ได้ไหม? ชายคนนี้ดูเหมือนกำลังคุยกับใครบางคนอยู่จริงๆ
‘มันคือการพูดผ่านกระแสจิตหรือเปล่า?’
ทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาหาฉัน การพูดผ่านกระแสจิตหรือการส่งเสียงทางไกล ความสามารถในการสื่อสารจากระยะไกลได้อย่างอิสระ สกิลดังกล่าวมีอยู่จริง
‘แล้ว…เขากำลังพูดถึงฉันกับคนอื่นหรือเปล่า?’
ฉันรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลังอีกครั้ง
‘เขาตั้งใจจะจับชายที่เข่นฆ่าผู้คน 4091 คน’
อาชญากรที่ต้องการตัว
สำนักงานฮันเตอร์แทบไม่ประกาศล่าค่าหัว และเมื่อทำเช่นนั้นเป้าหมายก็อยู่ได้ไม่นานนัก บุคคลที่ต้องการตัวจะถูกล่าโดยผู้เล่นระดับสูงและจำเป็นต้องซ่อนตัวไปตลอดชีวิต หากพวกเขาถูกจับได้ พวกเขาจะถูกประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชนในจัตุรัสบาบิโลนตรงใจกลางเมือง
‘นี่มันไม่ดีแล้ว’
ฉันกัดฟันแน่น
‘ฉันต้องตายตอนนี้’
เพื่อให้ทุกอย่างย้อนกลับไปได้ 24 ชั่วโมงและปล่อยให้ทุกอย่างถูกรีเซ็ต ฉันต้องตายทันที ฉันจ้องไปที่เซียนดาบ
“…สายไปแล้ว ฉันตัดสินใจแล้ว แม้ว่านายจะเป็นอาจารย์ก็ตาม…”
ชายชรายังคงพูดพึมพำกับตัวเอง ฉันไม่แน่ใจ 100% ว่าเขาเป็นโรคจิตหรือกำลังคุยกับใครอยู่จริงๆ แต่ถึงแม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจ แต่ฉันก็ยังอ้าปากอยู่
“หลานของแกเป็นยังไงบ้าง?”
ชายชราหยุดพูดกับตัวเอง จากนั้นเขาก็ค่อยๆหันมามองฉัน
“ฉันได้ยินมาว่าทุกวันนี้โลกภายนอกนั้นเลวร้ายมาก ถ้าพวกเขาเป็นหลานของเซียนดาบผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาจะต้องน่ารักทีเดียว แกคงต้องเป็นห่วงมากๆแน่ๆ”
“…”
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มและรูม่านตาที่นิ่งราวกับความลึกของมหาสมุทรจ้องเข้ามาในดวงตาของฉัน
“ว่ากันว่าแกมีพื้นเพมาจากยุโรปเหนือ ฉันได้ยินมาว่ามีผู้ก่อการร้ายที่อาละวาดอยู่ ฉันไม่รู้หรอกนะ บางทีโดยที่แกไม่รู้ตัว หลานของแกก็คงได้รับความอยุติธรรมไปมากมายแล้วล่ะ”
ฉัวะ
‘หะ’
เสียงของแอปเปิ้ลที่ถูกผ่าครึ่งดังขึ้นในความว่างเปล่า
‘หา…’
ตอนแรกฉันไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเฝ้ามองชายชราคนนี้มาตลอดและฉันก็ไม่เห็นเขาขยับเลย ไม่มีแม้แต่ริมฝีปากของเขาที่ขยับ
แล้วเสียงนั้นมาจากไหน?
ความแปลกประหลาดยังไม่จบเพียงแค่นั้น แต่เดิม เซียนตรงยืนอยู่บนพื้นตรงหน้าฉัน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกราวกับว่าพื้นดินกำลังพลิกกลับอย่างช้าๆ
ขอบฟ้าเอียงและดวงจันทร์บนท้องฟ้าพลิกกลับ บนท้องฟ้ายามค่ำคืนดวงจันทร์เสี้ยวในข้างขึ้น เอียงและกลายเป็นดวงจันทร์ช่วงข้ามแรม สิ่งเดียวที่อยู่ ณ ตรงเส้นขอบฟ้าคือชายชราที่ยืนกลับหัวกลับหาง
“…”
ดวงตาสีฟ้าของชายชราจ้องมาที่ฉันและฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าพวกมันช่างคล้ายกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวจริงๆ ฉันเห็นแล้วว่าทำไมเขาถึงถูกเรียกว่าเซียนดาบ
แล้วฉันก็รู้ตัว
‘อ่า’
พื้นไม่ได้พลิกกลับด้าน
หัวของฉันถูกตัดและมันก็ค่อยๆตกลงมา
ทีเดียวน็อกเอ้าท์
‘สวยจัง’
สายตาของฉันไม่สามารถมองตามการโจมตีของชายชราได้ แต่หลังจากได้เห็นโลกหลังจากที่หัวของฉันถูกตัดออก ฉันก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันสวยงาม
หลังจากนั้นไม่นานหัวของฉันก็ไปกระแทกอะไรบางอย่าง จิตใจของฉันว่างเปล่าและฉันไม่ได้ยินอะไรเลย แต่ในที่สุดฉันก็รู้ว่าหัวของฉันตกลงที่พื้นแล้ว
เมื่อถึงเวลาที่ฉันรู้ตัว มันก็ไม่มีชีวิตใดในสายตาของฉันอีกต่อไป
[คุณเสียชีวิต]
เขามีสกิลแบบไหน? เขาต้องฝึกฝนนานแค่ไหนก่อนที่จะได้รับสกิลในระดับนั้น?
[เงื่อนไขสกิลสำเร็จได้เนื่องจากความตาย]
ฉันเต็มไปด้วยอารมณ์ที่แตกต่างจากตอนที่ฉันถูกฆ่าโดยจักรพรรดิเพลิง ฉันรู้สึกว่าถูกทรยศโดยจักรพรรดิเพลิงและฉันต้องการแก้แค้นให้กับความตายที่ผิดพลาดของฉัน
อย่างไรก็ตามมันไม่เหมือนกันเมื่อตายโดยเซียนดาบ
‘ฉันอยากเป็นแบบนั้น’
‘ฉันต้องการโจมตีครั้งเดียวถึงตายเหมือนกัน’
สิ่งนี้คล้ายกับความรู้สึกที่ฉันมีต่อยู ซูฮาก่อนที่ฉันจะได้เรียนรู้ว่าเขาเป็นอย่างไร
ความอิจฉา ความโลภ ความเคารพ
เปลวไฟแห่งความปรารถนาแผดเผาภายในใจฉัน
และมีบางอย่างที่ตอบสนองต่อเปลวไฟเหล่านั้น
[สกิลของฮันเตอร์ มาร์คัส คาเลนเบอร์รี่จะถูกคัดลอกโดยการสุ่ม]
การ์ดเริ่มปรากฏขึ้นในความมืดรอบตัวฉัน
[สร้างสกิลการ์ด]
วิ้ง!
การ์ดหันหลังเข้าหาฉันดังนั้นฉันจึงมองไม่เห็นข้อมูล
‘ถึงอย่างนั้น สีสันมันก็เด่นชัดกว่าตอนที่ฉันถูกยู ซูฮาฆ่าเสียอีก’
บางทีอาจเป็นเพราะฉันปรับตัวเข้ากับความตายได้แล้ว
4090 ครั้ง เหมืนอย่างที่เซียนดาบได้ยืนยันด้วยสกิล [ตัวนับจำนวณการฆ่า] ของเขา ฉันเคยประสบกับความตายมาแล้วหลายพันครั้ง ไม่มีฮันเตอร์คนใดคุ้นเคยกับความตายมากไปกว่าฉัน
‘นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจ’
ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น
‘โปรดเลือกสกิลการ์ด’
การ์ดที่ลอยอยู่ต่อหน้าฉันทั้งหมดเริ่มบินไปรอบๆอย่างรวดเร็ว
‘โว้ว!’
ตอนแรกมันก็แปลกใจ แต่ใช้เวลาไม่นานนักในการฟื้นสติและเริ่มจดจ่อกับการ์ด
‘ฉันจะต้องไม่หยิบใบอื่น สีเหลืองทอง! ฉันต้องหยิบการ์ดสีเหลืองทองเท่านั้น!’
แต่พวกมันเร็ว ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่จะไล่ตามพวกมัน
‘โอ้ พระเจ้า’
ฉันคว้าการ์ดสีทองจากการ์ดเคลื่อนที่เร็วเหล่านี้เมื่อฉันถูกฆ่าโดยจักรพรรดิเพลิงเหรอ? ฉัน? ฉันทำอย่างนั้นได้ยังไง? ฉันเป็นมือใหม่ แต่ตอนนั้นฉันโชคดีจริงๆ
‘ไม่มีอะไรจะพูดคราวนี้ ครั้งนี้ฉันโชคดีหรอก! สีเหลืองทอง การ์ดสีเหลืองทองอยู่ที่ไหน?
แต่ฉันก็รู้สึกถึงบางอย่างที่แปลกประหลาด
‘หะ?’
ไม่ว่าฉันจะมองดูมันมากแค่ไหน ฉันก็หาพวกมันไม่พบ
“ฉันไม่คิดว่ามันจะมีการ์ดสีทองเลย”
ในบรรดาการ์ดที่บินอยู่ตรงหน้าฉันมีการ์ดสีฟ้าและการ์ดสีเงิน อย่างไรก็ตามไม่มีใบไหนที่เป็นสีทอง ฉันคิดว่าฉันมองผิดไป ฉันจ้องและค้นหาหนักขึ้นเพื่อมองหาการ์ดใบใดก็ตามที่ฉันพลาด แต่ก็ไม่พบอะไรเลย
นั่นหมายความว่ามีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว
“จริงดิ?”
ฉันตกใจมาก
‘ไม่มีจริงๆเหรอ…?’
ตั้งแต่เริ่มต้น… เซียนดาบไม่มีสกิลแร้งก์ S เลย
‘นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!’
ฉันอยากจะกรีดร้อง
‘เขาคือฮันเตอร์อันดับหนึ่ง! ตัวละครในตำนานก่อนที่จักรพรรดิเพลิงจะปรากฏตัวและเขาไม่มีสกิลแร้งก์ S เลยหรอ?!’
มันยากมากที่จะเชื่อ แต่มันเป็นความจริง สกิลของฉันพิสูจน์แล้ว
มาร์คัส คาเลนเบอร์รี่ เซียนดาบผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ปกครองทั้งโลกโดยไม่มีสกิลแร้งก์ S เลยแม้แต่สกิลเดียว
ฉันตกใจและกลัวนิดหน่อย
‘ไม่ ไม่! เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้!
ปฏิกิริยาของความตกใจและความกลัวของฉันเป็นของแท้อย่างสมบูรณ์
‘ฉันแน่ใจว่ามีสกิลที่แข็งแกร่งอย่างน้อยสองสามอย่างในการ์ดสีเงิน’
ฉันไม่รู้ว่าจะสาปแช่งสถานการณ์ของตัวเองหรือหัวเราะเยาะดี อย่างไรก็ตามฉันกระตือรือร้นที่จะลองเสี่ยงโชค
ด้วยใจที่มุ่งมั่นมาก ฉันจ้องไปที่การ์ด
“การ์ดสีฟ้าสามใบและการ์ดสีเงินสี่ใบ”
การ์ดเจ็ดใบบินวนไปมาชวนเวียนหัว
‘ฉันไม่ต้องสนใจพวกการ์ดห่วยๆได้เลย’
เป็นทางเลือกที่สมเหตุสมผลแน่นอน
ตอนนี้คำถามคือการ์ดสีเงินใบไหนที่ควรเลือก
สกิล [ตัวนับจำนวณการฆ่า] อาจรวมอยู่ในการ์ดสีเงิน และเขาอาจมีสกิลโกงๆที่ไม่ปรากฏชื่อเช่นกัน
แน่นอนว่าสกิลที่ฉันต้องการนั้นไม่ควรจะละเอียดอ่อนเท่ากับสกิลตัวนับจำนวณการฆ่าและมันจะดีกว่าถ้าเป็นสกิลโกงๆ อย่างสกิลฟื้นคืนชีพ
“ความน่าจะเป็นคือ 1 ใน 4”
กล่าวอีกนัยหนึ่งฉันสามารถทำได้เพียงพึ่งพาโชคเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
‘ขอให้เป็นอะไรดีๆด้วยเถอะ’
ฉันเอื้อมมือออกไป
‘ได้โปรดเป็นสกิลที่ฉันต้องการ สกิลโกงของเซียนดาบ!’
จากนั้นฉันก็คว้าการ์ดสีเงินหนึ่งใบ
[การเลือกเสร็จสมบูรณ์ สกิลถูกคัดลอกแล้ว]
[ย้อนกลับไปเมื่อ 24 ชั่วโมงที่แล้ว]
…
“-เฮือก!”
ฉันตื่นขึ้นมา กลืนเสียงคร่ำครวญ
ห้องด้านข้าง
ห้องขนาด 2 พยองต้อนรับฉัน ภาพที่คุ้นเคยทำให้หัวใจของฉันดีขึ้นมาเล็กน้อย ฟูกให้กลิ่นเหม็นเนื่องจากไม่ได้ซักมาเป็นเวลานาน
น่าเสียดายที่อพาร์ทเมนต์ห้องนอนเดี่ยวนี้เป็นทั้งหมดที่ฉันสามารถจ่ายได้ในเวลานั้น
“ฉะ- ฉันได้อะไรมา?!”
ฉันเปิดหน้าต่างสถานะทันที โดยสงสัยว่าฉันจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวในการพนัน 25% ของฉัน
[คิม กงจา]
→ฉันอยากเป็นเหมือนคุณ (S +): ติดตัว
→ นาฬิกาไขลานของผู้หวนคืน (EX): ติดตัว
→ กลุ่มดาวแห่งดาบ (A +): ติดตัว
ไม่มี
“อา…”
ฉันถอนหายใจ รู้สึกทั้งสุขและเศร้า
“ฉันดีใจที่มีสกิลแร้งก์ A+ …”
แรกๆฉันก็รู้สึกดีใจ แม้ว่ามันจะไม่ใช่สกิลระดับ S แต่ฉันก็ยังเชื่อว่านี่เป็นสกิลที่ดีที่สุดที่เขามี ฉันยังโชคดีที่ไม่ได้รับสกิลอย่าง [ตัวนับจำนวณการฆ่าคน]
“ …มันเป็นสกิลติดตัวอีกสกิลหนึ่ง”
จากนั้นก็เป็นความเศร้าของฉัน สิ่งที่ฉันตั้งเป้าไว้ตอนแรกคือสกิลต่อสู้ ศิลปะการต่อสู้ที่หายากบางประเภท ำอย่างพวกการฟันดาบ หรืออาจจะเป็นสกิลที่ปลุกออร่า ส่วนใหญ่เป็นความสามารถที่ใช้งานได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฉันล้มเหลวในการได้รับสกิลต่อสู้ที่ดีที่สุด
“เฮ้อ”
ฉันถอนหายใจอีกครั้ง
“ไม่ ถ้าฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น.. ”
อันที่จริงถ้าฮันเตอร์คนอื่นได้ยินเสียงคร่ำครวญของฉัน ตอนนี้พวกเขาคงแทบคลั่ง
คุณจะหาสกิลแร้งก์ A + ได้ที่ไหนโดยไม่ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อมัน
ฉันตัดสินใจมองด้านดีๆของมันแทน
ก่อนอื่น ฉันต้องโฟกัสไปที่การตรวจสอบสกิลก่อน
แน่นอนว่าการ์ดสกิลจะปรากฏให้ฮันเตอร์ที่เป็นเจ้าของเห็นเท่านั้น
→ฉันอยากเป็นเหมือนคุณ (S +): ติดตัว
→ นาฬิกาไขลานของผู้หวนคืน (EX): ติดตัว
→ กลุ่มดาวแห่งดาบ (A +): ติดตัว
กลุ่มดาวแห่งดาบ
เพียงแค่ดูชื่อก็ยากที่จะระบุว่าสกิลนี้ทำอะไรได้บ้าง
“แม้แต่ ‘ฉันอยากเป็นเหมือนคุณ’ ก็มีชื่อแปลก ๆ ”
เป็นการยากที่จะตัดสินว่าสกิลนั้นของหลอกเด็กหรือรางวัลใหญ่จากชื่อเพียงอย่างเดียว
บางทีมันอาจจะกลายเป็นสกิลที่น่าทึ่ง มันเป็นการปลอบตัวเองเล็กน้อยที่ฉันให้ตัวเองเนื่องจากฉันเป็นคนที่คว้าการ์ดสีเงิน
-อา เสียงดังอะไรกัน?
มีเสียงดังออกมาจากที่ไหนสักแห่ง
-ตาเฒ่า อาจารย์คนนี้บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไง ถ้านายอยากจะซ้อมกลางดึกอย่างน้อยก็ช่วยเงียบๆหน่อย
“…”
– เมื่อนายจะไปไหนไม่จำเป็นต้องรบกวนฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องตื่น ช่วยปฏิบัติต่อกันอย่างมีมารยาทหน่อย ได้มั้ย?
ช้าๆ
ฉันค่อยๆหันไปมองตามทิศทางต้นตอของเสียง
บนฟูกในห้องเดี่ยว ฉันถูกอัดแน่นในพื้นที่ที่ฉันแทบจะไม่สามารถนอนคนเดียวได้ แต่ฉันมองเห็นบางอย่างข้างหลังแม้ว่าจะพร่ามัว มีใครบางคนนอนอยู่ที่นั่นโดยหันหลังให้ฉัน
“ขอโทษนะ”
ฉันรู้สึกขนลุก
“นายคือใคร?”
-หา?
แล้วสายตาของฉันก็พบกับใครบางคนที่ฉันไม่รู้จัก
วิญญาณ ผี
สิ่งที่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่มนุษย์ที่มีชีวิต
-เอ๋ ?
ผีตัวนี้มีขนาดใหญ่ หากไม่ใช่เสื้อผ้าของเขา เขาอาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นกอริลลา ร่างกายของเขาค่อนข้างกว้าง แม้แต่คิ้วของเขา และเขาจ้องมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจ
-เฮ้ นี่นายเป็นใคร ?
“ …ฉันก็อยากจะถามแบบนั้นเหมือนกัน นายเป็นใคร?”
– นายเห็นฉัน?
ฉันพยักหน้า
“ใช่”
– นายได้ยินเสียงของฉัน?
“อืม ถ้าเรากำลังสื่อสารกันอยู่ตอนนี้…ก็อย่างที่เห็นเลย”
อะไรวะเนี่ย ตอนนี้ฉันกำลังคุยกับผีอยู่จริงๆเหรอ?
คุณคงคิดว่าผีธรรมดาก็เหมือนสัตว์ประหลาดที่ไล่ตามทุกคนเพราะความแค้นในชีวิต
แต่ผู้ชายคนนี้แตกต่างออกไป เขาพูดและทำตัวเหมือนมนุษย์ เพียงแต่มีร่างกายที่พร่ามัว
-หา ไม่ใช่ว่ามันแปลกเหรอ? ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง
ผีส่ายหัวของเขา ดูเหมือนว่าฉันไม่ใช่คนเดียวที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน
–พวกเราอยู่ที่ไหน ที่นี่มันเล็กเหมือนเพิงหมาแหงน มาร์คัส ตาเฒ่าคนนั้นหายไปไหนแล้ว ทำไมมีเด็กอย่างนายอยู่ตรงหน้าฉันล่ะ?
ในที่สุดฉันก็เข้าใจบางอย่างที่ผีพูด
“เอ่อ มาร์คัสที่ว่า…นายหมายถึงมาร์คัส คาเลนเบอร์รี่หรือเปล่า? เซียนดาบ?”
-ชิ ชิ แม้แต่พวกมือใหม่อย่างเขาก็สามารถถูกเรียกได้ว่าเป็นเซียนดาบเหรอ? มันช่างไม่ถูกต้องเอาเสียเลย
ผีเดาะลิ้นของเขาราวกับว่าเขาได้ยินสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
– ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ชื่อที่นายพูดนั้นก็ถูกต้อง เขาอยู่ที่ไหน? เขาน่าจะอยู่แถวนี้
ฉันตกตะลึง
‘เซียนดาบเป็นมือใหม่เหรอ?’
ฮันเตอร์ที่ปัจจุบันติดอันดับหนึ่งของโลก และเนื่องจากฉันตั้งใจจะสังหารยู ซูฮาบางทีเขาอาจจะยังคงครองตำแหน่งสูงสุดในอนาคตอันไกลโพ้น
ผีตัวนี้ตรงหน้าฉันพูดถึงอะไรกันแน่ที่เรียกว่ามือใหม่? แล้วทำไมจู่ๆฉันถึงมองเห็นผีได้?
“…”
เพื่อตอบคำถามของฉัน ฉันนำสสกิลการ์ดขึ้นมาและอ่านข้อมูล
[กลุ่มดาวแห่งดาบ]
→แร้งก์: A+
→เอฟเฟค:
→ผีจากต่างโลก เขาเคลียร์ชั้น 99 แต่ล้มเหลวในชั้นที่ 100 และเสียชีวิตไป ความแค้นที่ยังคงอยู่ทำให้เขากลายเป็นผี เขาไม่สามารถยุ่งเกี่ยวกับโลกทางกายภาพได้ แต่เป็นไปได้ที่จะยุ่งเกี่ยวกับความคิดของผู้เป็นเจ้าของ จงขอคำแนะนำจากประสบการณ์อันยาวนานและทักษะอันน่าทึ่งของเขา!
→อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถมองเห็นผีได้ยกเว้นเจ้าของ
→สกิลนี้คัดลอกมาจากฮันเตอร์มาร์คัส คาเลนเบอร์รี่
ฉันหมดคำพูด
-เฮ้ ฉันบอกว่าตาเฒ่าอยู่ที่ไหน นายไม่สนใจฉันหรือ ชิ เฮ้ เฮ้! หลายปีที่ผ่านมาฉันทำตัวดีมาก หายากที่จะพบนักรบเช่นเขา แม้ว่าเขาจะแค่งั้นๆก็ตาม
พระเจ้าช่วย
ดูเหมือนว่าฉันไปคัดลอกผีของเซียนดาบเข้าเสียแล้ว
