“ แล้วนายล่ะ?” เฉินฟาน ยิ้มและถาม อี้เตงหยุน
“ เอิ่ม…” อี้เตงหยุนรู้สึกอึดอัด
อี้เตงหยุนจ้องไปที่เฉินฟานสักพักแล้วพูดว่า“ ฉันเห็นว่าคุณบริสุทธิ์เหมือนกัน!”
ถึงคราวที่เฉินฟานจะรู้สึกอึดอัดใจ “ มาร้องเพลงกันเถอะ” เฉินฟานเลี่ยงหัวข้อ “ จางเล่อ ยูหลินให้อี้เตงหยุนร้องเพลง”
“ เอาเลยอี้เตงหยุน ร้องเพลง!” ยูหลิน ยังเข้าร่วมเพื่อเชิญ เฉินฟาน มาร้องเพลง
“ ถ้าอย่างนั้นฉันจะร้องเพลงที่ชื่อว่า ‘The Patriots’!” อี้เตงหยุนไม่ปฏิเสธและลุกขึ้นไปที่ตู้เพลงเพื่อเลือกเพลงของเขา
ปัง ในขณะนั้นประตูของห้องถูกเตะเปิดออก ชายหนุ่มในชุดสีดำพร้อมด้วยผู้แข็งแกร่งห้าคนเดินเข้ามาโดยไม่ปิดบังความตั้งใจแล้วปิดประตูตามหลังพวกเขา ทุกคนรู้สึกถึงความตึงเครียดในห้อง!
“ เว่ยซ่งเยว่?” ชายที่เป็นผู้นำกลุ่มคือชายที่ เฉินฟาน พบก่อนหน้านี้ในซอกอาหารเช้า
“ อ่าฮะ .. เฉินฟาน!” เว่ยซ่งเยว่ ปรบมือของเขา “ แกหลอกให้ฉันเชื่อได้อย่างไรว่าแกคือเฉินซิงเผิง? แกไม่คิดว่าฉันจะหาบ้านของแกเจอหรือ? ”
“ แกพบบ้านของฉันได้อย่างไร” เฉินฟานรู้สึกงงงวยกับเรื่องนี้ แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขาพบเขาที่สถานที่ที่เขากำลังร้องเพลง
“ มันง่ายมาก เราดูวิดีโอเฝ้าระวังในวันนั้น แฟนของผู้ชายคนหนึ่งของ บอสเว่ย ที่อาศัยอยู่ใกล้บ้านแก จำแกได้!” เว่ยซ่งเยว่ กล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ ฉันต้องการที่จะแก้ไขเรื่องนี้กับแก ฉันต้องการแก้แค้น!”
“ อืมได้เวลาแก้แค้นแล้ว!” เฉินฟาน กล่าวช้าๆ
อี้เตงหยุนที่ยืนอยู่ข้างเขาเพียงแค่ต้องการดึงเสื้อผ้าของเฉินฟานเพื่อเตือนเขาว่าตอนนี้เขาควรแสร้งทำเป็นคนขี้ขลาดและอย่าทำตัวแข็งกร้าวในสถานการณ์นี้ แต่เฉินฟานพุ่งไปข้างหน้าแล้วคว้าที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะน้ำชาแล้วทุบลงบนหัวของเว่ยซ่งเยว่!
การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของ เฉินฟาน ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุตกใจ! ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า เฉินฟาน ที่อ่อนแออย่างเขาจะเริ่มการต่อสู้โดยไม่ลังเล ต้องยอมรับว่าที่เขี่ยบุหรี่ทำจากแก้วมีความหนาและเหมาะสำหรับการทุบคน
ปัง เว่ยซ่งเยว่ ปิดหน้าผากของเขาในขณะที่เขานั่งยองๆบนพื้น เลือดสีแดงไหลลงหน้าผากของเขา การโจมตีของ เฉินฟาน ทำให้ชายที่แข็งแกร่งทั้งห้าในที่เกิดเหตุรู้สึกโกรธ แกะกล้าเอาตีนเหยียบหน้าเสือได้ยังไง!
“ หั่นเขาเป็นชิ้น ๆ !” เว่ยซ่งเยว่ โกรธมากจนหัวใจของเขาลุกเป็นไฟ การเผชิญหน้ากับเฉินฟานทั้งสองครั้งส่งผลให้เขาได้รับบาดเจ็บ ไม่จำเป็นต้องให้เขาสั่งบุรุษผู้แข็งแกร่งทั้งห้า พวกเขาดึงมีดออกจากเอวและพุ่งไปที่ เฉินฟาน
“อา!” จางเล่อ กรีดร้องขณะที่เธอปิดปาก เสียงที่น่าสังเวชนั้นเหมือนลูกแกะที่ติดอยู่ในกรงเสือ ก่อนที่อี้เตงหยุนและยูหลินจะมีเวลาตอบโต้เฉินฟานก็ดึงปืนออกมาจากเอวของเขาและบรรจุกระสุนอย่างรวดเร็วจากนั้นชี้ไปที่ชายทั้งห้า
“อา!” คราวนี้ถึงคราวที่พวกเขาจะกรีดร้อง แข็งแกร่งพอ ๆ กับกล้ามเนื้อปูดพวกเขากรีดร้องเหมือนกระต่ายที่กลัวขณะที่มองปืนของเฉินฟาน
เว่ยซ่งเยว่ ตื่นขึ้นมาจากอาการตกใจครั้งแรก“ เอา…เอาปืนปลอมออกมาเพื่อ…แค่ทำให้คนกลัว…” เขามองปืนในมือของ เฉินฟาน ด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“ แกสามารถดูได้ว่าเป็นของจริงหรือไม่!” เฉินฟาน กล่าวอย่างกล้าหาญ ในขณะนั้น เฉินฟาน ก็เหมือนกับนายพลที่มีอำนาจเหนือชีวิตและความตาย เขาแสดงให้เห็นถึงความทรหดจริง
เหงื่อบนหน้าผากของ เว่ยซ่งเยว่ ผสมกับเลือด “ มันต้องปลอม…ปลอม!”
“โอ้จริงหรือ?” เฉินฟานยิ้มเล็กน้อยจากนั้นนิ้วหัวแม่มือขวาของเขาก็กดเข็มแทงชนวนด้านหลังปืน การทำเช่นนี้มีข้อดีสองประการ หนึ่งคือเมื่อกดเข็มแทงชนวนมันอยู่ในสถานะยิงแล้วและหากกดแรงเพียงเล็กน้อยบนไกปืนก็จะนำเข็มแทงชนวนไปด้วย ข้อดีประการที่สองคือภาพยนตร์ทุกเรื่องใช้วิธีนี้ มันเป็นเทคนิคที่ดีมากในการข่มขู่ผู้คน! เอฟเฟกต์นั้นดีมากและทุกคนบนโซฟาก็กลัวที่จะหายใจออกยกเว้น เฉินฟาน ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกลัวอย่างขลาดเขลา เป็นเรื่องน่าเสียดายที่นักเลงมากประสบการณ์ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างปืนจริงกับปืนปลอมได้ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าสามารถมองเห็นลำกล้องขนาด 8 มม. และกระสุนสีเหลืองอยู่ข้างใน!
“ อย่า…อย่า…พี่ชายเราสามารถ…พูดคุยดีๆแทนได้!” เมื่อ เว่ยซ่งเยว่ เข้ามาในประตูครั้งแรกเขากล้าหาญมาก แต่ตอนนี้เขาขี้ขลาดเหมือนหนู
“ใช่ ๆ!” ชายทั้งห้าคนที่ถือมีดพูดพร้อมกัน พวกเขาดูเหมือนชาวนาผู้ต่ำต้อยเพียงไม่กี่คน!
“ ผู้จัดการเว่ย แกพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้” เฉินฟานถามด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “อา! แก เห็นไหมมือของฉันสั่น สั่นอย่างมาก!”
“ โอ้น้องชายของฉันเราจะทำตามที่คุณพูด!” เว่ยซ่งเยว่ รู้สึกเสียใจกับการกระทำของเขามาก สงสัยว่าทำไมเขาถึงปิดประตูตั้งแต่แรก คงจะดีถ้าเขายอมให้ใครเห็นและแจ้งความกับตำรวจ
“ง่ายมาก! ยูหลิน นายไปรับเบียร์ 20 โหล!” เฉินฟานกระดิกนิ้วของเขาและพูดว่า“ ใช่แล้วพวกคุณทุกคนนั่งเงียบ ๆ บนโซฟา!”
“ แน่นอน! แน่นอน!” ยูหลิน กล่าว “ เจ้านาย…เจ้านาย. หรือเราควรจะได้ 30 แทน?”
“ใช่!” เฉินฟาน โบกมือให้ ยูหลิน โดยไม่สนใจจำนวนเงิน
……
หลังจากนั้นไม่นาน ยูหลิน ก็กลับมาและเปิดประตูของห้อง “ วันนี้พวกเขามีงานส่งเสริมการขาย จะได้รับเบียร์ฟรีสองโหลสำหรับการซื้อทุกๆสิบโหล”
บริการของชมรมบันเทิงมีประสิทธิภาพมากจนในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีบริกรสามคนก็เดินเข้ามาพร้อมเบียร์ของพวกเขา
“ คุณสามารถดื่มมากขนาดนั้นได้ไหมสุภาพบุรุษ” พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งมองไปที่คนทั้งสิบที่นั่งอยู่และถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ หยุดถาม เจ้าขยะ!” เว่ยซ่งเยว่ที่นั่งอยู่บนโซฟาพูดด้วยท่าทางดุร้าย“ แค่วางเบียร์ลงฉันจะจ่ายให้ทั้งหมด”
“ใช่!” ชายที่มีเลือดบนศีรษะไม่ได้ดูใจดีและเป็นชายที่แข็งแรงทั้งห้าคนที่มีรอยสักที่คอและแขน บริกรรีบขอโทษ
หลังจากรอให้บริกรออกไป เว่ยซ่งเยว่ ก็เปิดกระป๋องเบียร์ “ พี่ชายฉันขอโทษที่ดูหมิ่นคุณโปรดยกโทษให้ฉันด้วย!” หลังจากพูดคำเหล่านี้เขาก็ดื่มเบียร์หนึ่งกระป๋องในครั้งเดียว
คนของ เว่ยซ่งเยว่ มองไปที่ภูเขาเบียร์กัดฟันแน่นและเริ่มดื่ม สองร้อยสิบหกกระป๋องโดยเฉลี่ยสามสิบหกกระป๋องต่อคนอยู่ในภูเขานั้น แม้ว่ากระป๋องจะมีขนาดเล็ก แต่นั่นก็เป็นเบียร์มากมายสำหรับคนเหล่านั้น
“ เฮ”
“ …ฉันบอกว่า…พี่ชาย…ฮิ…” เว่ยซ่งเยว่เมาแล้วจ้องมองกระป๋องเบียร์ในมือ “ เราเลิกดื่มได้แล้วหรือยัง”
