“ร้องเพลง? ร้องเพลงอะไร” จางฉูหยาง ตกตะลึงเพราะเขาไม่รู้ว่าการจับปลาฉลามเกี่ยวข้องกับการร้องเพลง
เจ้าตัวเล็กพูดว่า“ …คุณ…”
“ โอ้พระเจ้าแล้วฉันล่ะ” เฉินฟานยกมือขึ้นอย่างไร้เดียงสา “ คุณเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าถ้าฉันจับไม่ได้ฉันจะต้องถอดเสื้อผ้าและวิ่งไปรอบ ๆ ดาดฟ้าสามรอบ!”
“ โอ้พี่เฉินเกิดอะไรขึ้น? ร้องเพลงถอดเสื้อผ้าอะไรประมาณนี้ ฉันสับสนมาก!”
“ สาเหตุของสถานการณ์นี้แท้จริงแล้วเป็นเพราะ…” เฉินฟาน ให้คำอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ ฉันเข้าใจแล้วคุณควรร้องเพลง ทุกคนในตงเป่ยที่มีชีวิต เหลยเฟิง!” จางฉูหยาง กล่าวด้วยสีหน้าเฉื่อยชา“ หญิงสาวเนื่องจากคุณสัญญาแล้ว คุณต้องเห็นด้วย ทำตัวอย่างของพี่ชายเฉิน ถ้าเขาแพ้เขาจะถอดเสื้อผ้าและวิ่งไปรอบ ๆ ดาดฟ้าแน่นอน”
“ร้องเพลง!”
“ร้องเพลง!”
“ เราจะไม่หัวเราะเยาะคุณ!”
นักท่องเที่ยวที่อยู่รอบ ๆ พวกเขารอคอยที่จะได้ชมการแสดงที่ดีและพวกเขาก็กระตือรือร้นมากกว่า เฉินฟาน เสียอีก
ใบหน้าของคนงามเปลี่ยนจากสีแดงเป็นซีดและในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าเศร้าโศก “ ฉันจะร้องเพลง แต่พวกคุณทุกคนต้องสัญญาว่าจะไม่หัวเราะ”
“ เราไม่ทำ เราจะไม่ทำ”
ฝูงชนรอบข้างดูเคร่งเครียดราวกับว่าพวกเขากำลังจะไปเยี่ยมชมอนุสาวรีย์ที่ระลึกถึงวีรบุรุษผู้ล่วงลับแทนที่จะฟังเพลงตลก ๆ
“ ลาวจางขับรถไปทางตงเป่ยและมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุชนแล้วหนี! ต้องขอบคุณชายชาวตงเป่ยลาวจางถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเย็บแผล 5 เข็ม! หลังจากหายแล้ว…” สาวสวยยกริมฝีปากขึ้นและร้องเพลงด้วยเสียงอันไพเราะ …
ในตอนแรกฝูงชนยังคงเคร่งเครียดมากในขณะที่มีเพียงไม่กี่คนที่ปิดปากและงดส่งเสียงดัง
อย่างไรก็ตาม…
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ร้องว่า“ จนกว่าพวกเราทุกคนที่นี่จะเป็นคนตงเป่ยเราผลิตโสมพิเศษเราก็ทำก๋วยเตี๋ยวหมูด้วย”
ทันใดนั้นฝูงชนก็ระเบิดเสียงหัวเราะเฮฮาและบางคนก็หัวเราะอย่างหนักจนปวดท้อง เฉินฟาน เป็นหนึ่งในนั้น
“ …คุณ…พวกคุณสัญญาว่าจะไม่หัวเราะไม่ใช่เหรอ” ใบหน้าของหญิงสาวสวยแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย
“ ฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่า…” คำตอบที่เธอได้คือเสียงหัวเราะที่ดังกว่าเดิม
“ …หือ…” สาวสวยกระทืบเบียดฝ่าฝูงชนแล้ววิ่งเข้าไปในห้องโดยสารด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“ ฮ่าฮ่า…บอกเธอแล้วว่าเธอไม่ควรพนันกับฉัน!” เฉินฟานพ่นน้ำลายออกมาในขณะที่คุยโว “ ทักษะในการจับฉลามของฉันเป็นตำนาน!”
“ ฮ่าฮ่าพี่เฉินคุณมีฝีมือมากจริงๆ!” จางฉูหยาง กุมท้องของเขาและหัวเราะเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะสามารถเอาชนะมันได้และยกนิ้วให้ เฉินฟาน
“ ฮ่าฮ่านี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น!” เฉินฟานยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ พี่จางไปที่ห้องกันเถอะ!”
เฉินฟานแทบจะทนไม่ได้กับรูปลักษณ์แปลก ๆ ที่ฝูงชนมอบให้เขา
“ มาเลยไปกันเถอะ! ฉันจะขอให้เชฟสับปลาฉลามและทำเป็นเครื่องเคียงสำหรับเบียร์ของเราในภายหลัง” จางฉูหยาง หัวเราะไม่หยุดขณะวางแขนไว้บนไหล่ของ เฉินฟาน
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
“ คุณไม่น่าเชื่อเลยพี่ชายเฉิน ฉันไม่รู้ว่าคุณมีความสามารถในการจับฉลามด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ทักษะธรรมดา” จางฉูหยาง นั่งอยู่ในห้องและกินถั่วและพูดว่า“ ปีที่แล้วในอ่าวหวงโป มีชายคนหนึ่งที่ชื่นชอบการตกปลาที่ออกไปทะเลในเรือยอทช์สองที่นั่งเพื่อจับปลาฉลาม เขาใช้ตะขอโลหะและมีลวดสลิงผูกกับเรือยอทช์ เขาจับฉลามได้ แต่เรือยอทช์ของเขาพลิกคว่ำ”
“ เขาเป็นคนโง่อะไรอย่างนี้!” เฉินฟานถั่วลิสงทอดเข้าปากอย่างลวก ๆ “ เขาผูกเชือกกับเรือยอทช์ได้อย่างไรเมื่อเขาต้องการจับฉลาม? เขาคิดว่าเรือยอทช์ของเขาเป็น USS American Supercarrier หรือเปล่า”
“ ใช่พี่เฉินคุณยอดเยี่ยมมาก คุณยังสามารถจับปลาฉลามที่มีน้ำหนัก 200 แคตตี้ ฉันขอให้บริกรทำอาหารฉลาม” จางฉู่หยางถาม หางของฉลามหนวดดีมากสำหรับเรา!” จางฉูหยาง ปัดฝุ่นเปลือกถั่วลิสงในมือของเขา
“ อา…” เฉินฟานเอนหลังพิงโซฟาโดยให้ศีรษะของเขาวางอยู่บนมือด้วยสีหน้าผ่อนคลาย
เคาะ! เคาะ!
“เข้ามา!”
พนักงานเสิร์ฟสองคนเข็นรถเข็นคันเล็กเข้าไปในห้อง หนึ่งในนั้นกระพริบตาที่ เฉินฟาน และชี้ไปที่เหยือกเครื่องลายครามบนรถเข็น “ สวัสดีคุณผู้ชาย ซุปหูฉลามเหยือกนี้ปรุงโดยผู้หญิงที่คุณมีเดิมพันด้วย เธอขอให้ฉันฝากข้อความไว้กับคุณว่าเธอจะไม่ร้องเพลงต่อไปในขณะนี้ แต่เธอจะร้องเมื่อคุณกลับมาที่นี่อีกครั้งในครั้งต่อไป”
“ โอ้…โอ้…” จางฉูหยาง เลิกคิ้วและยิ้มให้ เฉินฟาน “ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะดึงดูดคุณ ตั้งแต่เธอพบเหตุผลที่จะทำให้คุณกลับมาในครั้งหน้า”
“ ไร้สาระ!”
“ รีบมาเสิร์ฟอาหารฉันกำลังหิว”
“ แน่นอน!” หลังจากจัดวางอาหารหลายชนิดบนโต๊ะอย่างชำนาญแล้วพนักงานเสิร์ฟทั้งสองก็โค้งคำนับและพูดว่า “เชิญเพลิดเพลินกับอาหาร” และผลักรถเข็นอาหารออกจากห้อง
“ มาลองทำอาหารของสาวสวยกันเถอะ!” เฉินฟานยกเหยือกเครื่องลายครามขึ้นและสูดดมโดยไม่รอช้า
“ โอ้มันหอมดี…” เฉินฟานพูดอย่างอ่อนใจ
หลังจากดมกลิ่นจางฉู่หยางก็หยิบทัพพีที่อยู่ข้างๆเขาขึ้นมาแล้วตักชามให้ทุกคน “ มาลองอาหารของเธอดูว่าทักษะการทำอาหารของเธอเข้ากับรูปลักษณ์ที่งดงามของเธอหรือไม่”
ซุปหูฉลามในชามที่ปรุงด้วยหน่อไม้นุ่ม ๆ ทำให้ได้รับรสชาติของพวกเขาทันที หลังจากนั้นไม่นานซุปหูฉลามทั้งเหยือกก็ว่างเปล่า
“ อร่อย…มันอร่อยจริงๆ…” เฉินฟานยังคงเคี้ยวกระดูกอ่อนหูฉลามชิ้นหนึ่งและในที่สุดก็คายกระดูกอ่อนที่บดแล้วออกมาหลังจากดูดมันสะอาดด้วยน้ำซุปหยดสุดท้าย!
“ อร่อยมากจริงๆ…” จางฉูหยาง ก็มีหน้าตาเหมือนกับ เฉินฟาน “ ดูเหมือนว่าอาหารที่สาวน้อยปรุงเองจะอร่อยกว่าอาหารที่ปรุงโดยพ่อครัวอ้วน”
“ ยังไงก็ต้องจัดการอาหารอื่น ๆ ให้เสร็จแล้วเข้าไปในห้องบันเทิงและร้องเพลง เราจะมีนางแบบกลางคืนสองสามคนมาโชว์ในคืนนี้”
“ตกลง!” เฉินฟานตอบอย่างสบาย ๆ แต่จริงๆแล้วเขาตั้งหน้าตั้งตารอคอยมันมาก!
พวกเขาทั้งหมดเป็นชายหนุ่มที่แข็งแรงดังนั้นอาหารอร่อยสิบจานจึงเสร็จสิ้นในเวลาเพียงเสี้ยววินาที
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
“ พี่เฉินไปร้องเพลงเล่นกันเถอะ!” จางฉูหยาง เรอและออกไปก่อน
เมื่อเลี้ยวซ้ายที่โถงทางเดิน จางฉูหยาง เดินไปที่บาร์พึมพำเบา ๆ สักพักพนักงานต้อนรับที่สวมชุดคลุมสีขาวก็พาพวกเขาไปยังห้องที่มองเห็นวิวทะเลบนชั้นสองทันที
ห้องนี้มีขนาดใหญ่และหรูหรากว่าห้องที่พวกเขารับประทานอาหารในตอนนี้และทางเข้ามีทางเดินที่เชื่อมต่อกับห้องน้ำส่วนตัวแยกต่างหากซึ่งมีผนังปูด้วยกระเบื้องโมเสคสีน้ำเงิน
มีหน้าต่างกระจกสูงประมาณสิบเมตรกว้างสองเมตร เมื่อมองผ่านหน้าต่างกระจกสีเขียวซีดคุณจะเห็นวิวทะเลอันกว้างใหญ่ที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เฉินฟานและหวังปิงนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้และมองไปที่ลวดลายชวนฝันบนผนังด้านหน้าของพวกเขาเฉินฟานและหวังปิงต่างประหลาดใจกับการออกแบบภายในห้อง!
“ พี่เฉินอยากร้องเพลงอะไร” จางฉูหยาง ไม่ได้ขอผู้ดูแล แต่ลุกขึ้นมารับใช้พวกเขาเองแทน
“ แค่สนุกกับตัวเอง ฉันเกิดมาหูหนวกและทนไม่ได้ที่จะฟังการร้องเพลงของตัวเอง” เฉินฟานโบกมือให้เขา “ร้องเพลง? ฉันจะถูกทอดทิ้งโดยพวกเขา”
“ แล้วพี่หวังล่ะ” จางฉูหยาง ไม่ได้บังคับ เฉินฟาน และหันไปถาม หวังปิง แทน
“ฉัน?” หวังปิง ชี้ไปที่จมูกของเขาและหลังจากยืนยันว่า จางฉูหยาง หมายถึงเขาจริงๆเขาก็ตอบอย่างเชื่องช้า“ ฉันรู้วิธีร้องเพลง เซียวไป่หยาง และ เราคือทหาร เท่านั้นและฉันก็ร้องได้แย่มาก”
“ ฮึ…” จางฉูหยางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเกาหัว ทั้งคู่ไม่ชอบร้องเพลงและมันก็ไม่สนุกที่จะร้องเพลงด้วยตัวเอง
“ ทำไมเราไม่…”
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งจางฉูหยาง ก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า“ มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับผู้ชายอย่างพวกเราที่จะร้องเพลงดังนั้นฉันจะขอให้พวกเขาส่งนางแบบกลางคืนสักสองสามคนมา!”
