Super God Gene – ตอนที่ 2192

ราชาไนท์ริเวอร์จดจำเงานั้นได้อย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้วและคิด

‘หานเซิ่นมาทำอะไรที่นี่กัน?’

 

หานเซิ่นเดินทางขึ้นภูเขามาถึงจุดใกล้ๆกับตำหนักเย็น เขามองดูเวลาและพบว่ามันยังเหลือเวลาอีก 5 นาที

 

“หานเซิ่น เจ้ามาทำอะไรที่นี่? เจ้าไม่ใช่ผู้พิทักษ์ตำหนักเย็นอีกแล้ว เจ้าไม่รู้หรือยังไงว่าที่นี่เป็นพื้นที่จำกัด?” ราชาไนท์ริเวอร์ตะโกนใส่หานเซิ่น

 

หานเซิ่นยิ้มและพูด “ราชาไนท์ริเวอร์ นี่ท่านอายุมากจนจดจำเรื่องต่างๆไม่ได้แล้วอย่างนั้นหรอ? จำไม่ได้หรือว่าข้าได้รับอนุญาตให้เข้าออกที่ไหนๆก็ได้บนดาวเบลด?”

 

ราชาไนท์ริเวอร์ดูมัวหมองในตอนแรก แต่หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา เขามองหานเซิ่นด้วยความดูถูกและพูด

“นี่เป็นเหตุผลที่เจ้าต้องการเข้ามาในดาวเบลดอย่างนั้นหรอ? นั่นไม่เป็นไร ถ้าเจ้าอยากจะมองดูข้าดูดซับแสงจันทร์ล่ะก็ เชิญมองดูได้ตามสบาย แต่อย่ามาโทษข้าที่ไม่ช่วยเหลือเจ้า เมื่อเจ้าถูกแช่แข็งจนตาย”

 

ราชาไนท์ริเวอร์เชื่อว่าหานเซิ่นรนหาที่ตาย เพราะยังไงซะเขาก็เป็นแค่มาร์ควิสคนหนึ่ง แม้แต่ราชาไนท์ริเวอร์เองก็ไม่สามารถมาอยู่ที่นี่ได้โดยที่ไม่มีการป้องกันจากแผ่นหยก

 

ถ้าคางคกระดับเทพเจ้าอยู่ห่างออกไปจากเขาพอสมควร ราชาไนท์ริเวอร์ก็พอจะต่อสู้กับพลังอันหนาวเย็นได้ แต่แบบนั้นเขาจะดูดซับแสงจันทร์ได้น้อยลงไปด้วย และด้วยการที่ไม่มีแผ่นหยกผู้พิทักษ์ตำหนักเย็นอยู่ คางคกระดับเทพเจ้าก็จะไม่อนุญาตให้เขาเข้าไปใกล้ และถ้าเขาไปทำให้เจ้าคางคกระดับเทพเจ้าโกรธขึ้นมา มันก็มีโอกาสสูงที่เขาจะถูกฆ่า

 

ราชาไนท์ริเวอร์เชื่อว่าหานเซิ่นจะอยู่ที่นี่เพียงไม่นาน แต่ในขณะที่ราชาไนท์ริเวอร์เชื่อว่าหานเซิ่นจะหนีไปนั้น หานเซิ่นก็เดินเข้ามาใกล้ขึ้นอีก และตอนนี้เขาก็มาถึงบ้านหินและยืนอยู่อีกฝากหนึ่งของประตู

 

หานเซิ่นเห็นราชาไนท์ริเวอร์ยิ้มให้กับเขา ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นมา

“ราชาไนท์ริเวอร์ ท่านเป็นคนที่แปลกคนจริงๆ เป็นถึงราชาคนหนึ่ง แต่ท่านกลับเลือกที่จะมาเป็นยามเฝ้าประตู”

 

ราชาไนท์ริเวอร์หัวเราะ “มันก็นะ หนึ่งในพวกเราไม่มีแม้คำอนุญาตให้มาเฝ้าประตูด้วยซ้ำ”

 

ราชาไนท์ริเวอร์พูดต่อ “อย่าหาว่าข้าไม่เตือนเจ้า มันเหลือไม่ถึงหนึ่งนาทีก่อนที่คางคกหยกจะออกมา ถ้าเจ้าไม่รีบหนีไปซะตอนนี้มันจะสายเกินไป และเมื่อถึงเวลาที่มันออกมา ข้าก็คงจะช่วยอะไรเจ้าไม่ได้”

 

“ขอบคุณมากที่เตือน แต่ข้าจะไปก็ต่อเมื่อข้าอยากไป” หานเซิ่นตอบ

 

ราชาไนท์ริเวอร์ไม่พูดอะไรอีก เขาคิดว่าหานเซิ่นมาที่นี่เพื่อเล่นลูกไม้อะไรบางอย่างกับเขา แต่การที่ไม่มีแผ่นหยกผู้พิทักษ์อยู่ มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นก่อนที่มาร์ควิสที่น่ารำคาญจะยอมแพ้และจากไป

 

เข็มนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ และคางคกหยกก็ใกล้จะออกมาเต็มที แต่ถึงอย่างนั้นหานเซิ่นก็ยังไม่แสดงทีท่าว่าจะออกไปจากที่นั่น

 

“อะไรก็ตามที่จะเกิดขึ้นต่อไป เจ้าสมควรได้รับมันแล้ว ซึ่งถ้าเจ้าคิดว่าข้าจะพยายามช่วยเจ้าล่ะก็ เจ้าก็คิดผิดอย่างมหัน ในตอนที่ราชินีแห่งมีดยังอยู่ ข้าอาจจะไม่ปล่อยให้เจ้าตายต่อหน้าของข้า แต่ตอนนี้นางจากไปแล้ว…” ราชาไนท์ริเวอร์ยิ้มกว้าง

 

ตูม!

ประตูบ้านหินเปิดออกและลมหนาวเย็นก็พัดออกมา มันซัดผ่านราวกับคลื่นและแช่แข็งทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆบริเวณบ้านหิน

 

คางคกสีเขียวตัวหนึ่งเริ่มจะออกมาจากถ้ำหิน ทั้งน้ำตกและแม่น้ำถูกแช่แข็งอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน

 

‘นี่ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าอย่างไม่ต้องสงสัย เพียงแค่พลังรอบๆตัวของมันก็ยังทรงพลังถึงขนาดนี้ พลังน้ำแข็งที่มันควบคุมเป็นอะไรที่น่าตกใจ’ ราชาไนท์ริเวอร์คิดอย่างยำเกรง

 

เขาหันไปมองหานเซิ่น มันไม่มีทางที่หานเซิ่นจะทนต่อลมอันหนาวเย็นได้ ดังนั้นราชาไนท์ริเวอร์จึงคิดว่าควรจะรีบหันไปมองหานเซิ่นที่เปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง

 

แต่เมื่อหันไป เขาก็พบว่าหานเซิ่นยืนอย่างสบายใจอยู่ที่เดิม ร่างกายของเขาดูเหมือนกับหยก แต่เขาก็ดูปกติดี มันดูไม่เหมือนว่าเขากำลังถูกแช่แข็งเลยสักนิด

 

ราชาไนท์ริเวอร์คิดกับตัวเอง ‘นี่มันอะไรกัน? ลมหนาวนั้นออกมาจากคางคกหยกระดับเทพเจ้า ซึ่งในระยะที่ใกล้ขนาดนี้แม้แต่ดยุกก็ไม่ควรจะต้านทานได้ ถ้าเราไม่มีแผ่นหยกผู้พิทักษ์ติดตัวอยู่ แม้แต่เราเองก็ต้องระมัดระวัง แต่แล้วทำไมหานเซิ่นถึงไม่ถูกแช่แข็ง?’

 

ขณะที่ราชาไนท์ริเวอร์ครุ่นคิดอยู่นั้น คางคกระดับเทพเจ้าก็หันไปมองที่ราชาไนท์ริเวอร์ เมื่อมันเห็นแผ่นหยกในมือของเขา เจ้าคางคกก็เลิกสนใจเขาและหันมามองที่หานเซิ่น

 

ราชาไนท์ริเวอร์หัวเราะ “ไม่รู้ว่าเจ้าใช้อะไรเพื่อป้องกันตัวเองจากการถูกแช่แข็ง แต่แผ่นหยกผู้พิทักษ์เป็นข้อตกลงระหว่างคางคกหยกและเผ่าพันธุ์ของพวกเรา ถ้าไม่มีแผ่นหยกผู้พิทักษ์อยู่ คางคกหยกจะไม่ปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นี่ได้ เขาจะกินเจ้า เจ้าอวดดีเกินไปที่มาที่นี่ และตอนนี้เจ้าก็ต้องชดใช้ด้วยความตาย”

 

คางคกหยกมองหานเซิ่นที่อยู่อีกด้านหนึ่งของประตู แต่มันไม่ได้ทำอะไรเขา มันเพียงแค่เดินหน้าต่อไปที่แอ่งน้ำตามปกติ

 

ราชาไนท์ริเวอร์เกิดสงสัยขึ้นมา “นี่คางคกหยกไม่ได้กินใครมาเป็นเวลานานจนไม่ได้สนใจเนื้ออีกแล้วอย่างนั้นหรอ?”

 

เมื่อคางคกหยกมาถึงที่แอ่งน้ำ พวกคางคกหยกน้อยก็พากันออกมา ตอนนี้พวกมันมีขนาดพอๆกับลูกฟุตบอล และพวกมันทุกตัวก็แวววาวราวกับหยกเช่นเดียวกัน พวกมันทั้งหมดดูงดงาม

 

เมื่อคางคกหยกขึ้นมาจากน้ำ พวกมันก็เห็นหานเซิ่นยืนอยู่ใกล้กับประตู พวกมันบางตัวเข้ามาหาหานเซิ่น เมื่อเห็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ราชาไนท์ริเวอร์รู้สึกดีใจอย่างมาก

 

‘ดี! ดี! ดี! ถึงแม้คางคกหยกน้อยพวกนี้จะยังไม่แข็งแกร่งเท่ากับคางคกหยกที่โตเต็มที่ แต่ถ้าพวกมันโจมตีหานเซิ่นและเขาขัดขืนขึ้นมา เขาก็จะถูกฆ่าโดยคางคกหยกระดับเทพเจ้า’ ราชาไนท์ริเวอร์คิดด้วยรอยยิ้ม

 

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ราชาไนท์ริเวอร์อึ้งไป

 

คางคกหยกไม่ได้เข้ามาโจมตีหานเซิ่น เมื่อพวกมันปีนป่ายรอบๆตัวของเขา เขาย่อตัวลงและเริ่มลูบหัวของพวกมัน หลังจากนั้นเขาก็อุ้มพวกมัน 2 ตัวขึ้นมา

 

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?” ราชาไนท์ริเวอร์ไม่รู้จะคิดยังไงกับสิ่งที่เห็น

 

คางคกหยกถูกคิดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่โหดร้าย นั่นเพราะรีเบทได้ทำข้อตกลงกับมันว่ามีแค่คนที่มีแผ่นหยกผู้พิทักษ์เท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้ามาใกล้มันได้ อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าเข้ามาในสถานที่ที่มันอาศัยอยู่โดยไม่มีแผ่นหินผู้พิทักษ์

 

ความจริงที่ว่าคางคกหยกไม่ได้กินหานเซิ่น ทำให้ราชาไนท์ริเวอร์ประหลาดใจ แต่การได้เห็นหานเซิ่นเล่นกับลูกๆของสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าเป็นอะไรที่แปลกประหลาดยิ่งกว่า

 

เมื่อคางคกหยกน้อยทั้งหลายไม่ตามมา คางคกหยกระดับเทพเจ้าก็หยุดเดินและหันกลับมามองที่หานเซิ่น

 

‘เขากล้าจะสัมผัสคางคกหยกน้อยอย่างนั้นหรอ? คางคกหยกระดับเทพเจ้าจะต้องโกรธกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน’ ราชาไนท์ริเวอร์คิด

 

แต่คางคกหยกระดับเทพเจ้าแค่ส่งเสียงออกมา หลังจากนั้นมันก็หันกลับไปและเริ่มขึ้นไปบนน้ำตกที่ถูกแช่แข็ง

 

หานเซิ่นที่อุ้มคางคกหยกน้อย 2 ตัวอยู่ก็ตามเหล่าคางคกหยกน้อยตัวอื่นขึ้นไปบนน้ำตกเช่นกัน

 

“เป็นไปได้ยังไง คางคกหยกระดับเทพเจ้าอนุญาตให้คนนอกไปนั่งข้างๆมันเนี่ยนะ? ราชาไนท์ริเวอร์อึ้งไป

Super God Gene

Super God Gene

ในยุคสมัยที่วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของมนุษย์ถูกพัฒนาจนถึงระดับสูง ในที่สุดมนุษยชาติก็ได้ค้นพบวิธีการเทเลพอร์ต แต่เมื่อพวกเขาทดลองเทเลพอร์ต กลับพบว่าพวกเขาไม่ได้ถูกส่งไปในอนาคต อดีตหรือสถานที่อื่นๆที่มนุษย์รู้จัก แต่มันคือโลกที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง สถานที่ลึกลับนี่ถูกเรียกว่า ‘ก็อด เเซงชัวรี่’ ที่นี่มีสิ่งมีชีวิตประหลาดอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก แต่เมื่อมนุษย์ลองกินสิ่งมีชีวิตประหลาดเข้าไป ร่างกายของพวกเขาพัฒนาขึ้นและยังเพิ่มอายุขัยขึ้นด้วย มันคือก้าวที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ชาติในการวิวัฒนาการเพื่อสร้างยุคสมัยที่ยิ่งใหญ่ “ด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ เมื่อกินเนื้อของด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 Geno Point โดยการสุ่ม” The future unfolded on a magnificent scale into the Interstellar Age. Humanity finally solved the space warp technology, but when humanity transported themselves into the other end, they discovered that place neither had a past nor future, nor was there any land under the starry skies…… The mysterious sanctuary was actually a world filled with countless tyrannical unusual organisms. Humanity faced their great leap in evolution, starting the most glorious and resplendant new era under the starry skies. “Slaughtered the God Blood organism ‘Black Beetle’. Received the God Blood Black Beetle’s Beast Soul. Used the God Blood Black Beetle’s flesh. Randomly obtaining 0 to 10 points of God Gene(s).”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset