หานเซิ่นมองไปที่อี๋ซา พวกเขาทั้งคู่ดูสับสน สิ่งนี้มันคืออะไรกัน? มันดูเหมือนกับสมบัติซีโน่เจเนอิคชิ้นหนึ่ง แต่มันไม่ใช่สมบัติ มันเป็นเหมือนกับสิ่งมีชีวิต แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
เจดดรัมเป็นสิ่งมีชีวิต และพวกมันก็เกิดขึ้นมาตามธรรมชาติ พวกมันไม่ใช่บางสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยมือ แต่ตัวอักษรสลักอยู่รอบๆระฆังน้อยนี้ และนั่นบ่งบอกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นมาตามธรรมชาติ
“โอเค บิ๊กคิง ทำไมเจ้าถึงลักพาตัวพวกเรามาที่นี่?” หานเซิ่นถามระฆังทองแดง
บิ๊กคิงเบลล์กรอกตาและกระโดดขึ้น มันพูด “เจ้าหมายความว่ายังไงที่พูดว่าลักพาตัว? ข้าช่วยพวกเจ้าเอาไว้ นี่เจ้ามองไม่ออกอย่างนั้นหรอ? อย่าพูดจาใหญ่โตถ้าเจ้าไม่รู้เรื่องอะไร เด็กน้อย”
“เจ้าช่วยพวกเราเอาไว้? จากอะไร?” หานเซิ่นมองไปที่บิ๊กคิงเบลล์ด้วยความสับสน
“นี่พวกเจ้าไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง! แต่พวกเจ้าก็ยังเข้ามาในทะเลสปิริตศักดิ์สิทธิ์ พวกเจ้าคงจะอยากตายมากสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าช่วยพวกเจ้าเอาไว้ล่ะก็ พวกเจ้าทั้งคู่ก็คงจะเหลือแต่กระดูกเหมือนกับเขา”
ระฆังทองแดงกระโดดลงบนหัวกะโหลกของโครงกระดูกขณะที่มันพูดออกมา
“เขาเป็นใครกัน?” หานเซิ่นถามด้วยความสงสัย
แต่เดิมเขาคิดว่าโครงกระดูกนั้นเป็นเจ้าของบิ๊กคิงเบลล์ แต่ตอนนี้มันดูเหมือนจะไม่ได้เป็นแบบนั้น
“ฮ่า! ขยะชิ้นนี้น่ะหรอ? เจ้าคาดหวังให้ข้าจำได้ว่าเขาคือใครหรือยังไง? เขาก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่งที่ไม่ได้ต่างอะไรไปจากฉากหลังของเรื่องราวนี้” บิ๊กคิงเบลล์พูดพร้อมกับแบะปากด้วยความดูถูก
หานเซิ่นไม่เชื่อคำพูดของระฆัง มันไม่มีทางที่คนธรรมดาคนหนึ่งจะเป็นผู้ควบคุมเทคโนโลยีที่พิศวงอย่างวาฬขาวนี่ ถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งอะไร แต่เขาก็สามารถใช้วาฬขาวเพื่อต่อกรกับสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าคนหนึ่งได้
“เขาตายได้ยังไง?” อี๋ซาถามบิ๊กคิงเบลล์
บิ๊กคิงเบลล์กรอกตาของมัน “เขาคิดว่าถ้ามีเครื่องจักรประหลาดนี้จะข้ามทะเลสปิริตศักดิ์สิทธิ์และเอาสมบัติของผู้นำของเซเคร็ดไปครอบครองได้ แต่เขาไม่ได้รู้ถึงพลังของทะเลสปิริตศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสิ่งนี้ไม่มีโอกาสจะต่อต้านพลังของทะเลได้ ไม่แม้แต่น้อย เขาตายตั้งแต่ก่อนที่จะไปถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ซะอีก มีเพียงแค่กระดูกของเขาเท่านั้นที่เหลืออยู่”
หลังจากนั้นบิ๊กคิงเบลล์ก็กระโดดขึ้นไปบนแผงควบคุมและพูดอย่างโอ้อวด
“แต่สิ่งนี้เป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าสนใจ ดังนั้นข้าจึงเก็บมันเอาไว้ในฐานะของที่ระลึก”
หานเซิ่นรู้ว่าบิ๊กคิงเบลล์กำลังพูดถึงวาฬขาว เขามองไปที่โครงกระดูกและพูดกับอี๋ซา
“คนนี้คงจะตายมาเป็นเวลานานแล้ว เขาไม่ได้เข้ามาที่นี่เมื่อเร็วๆนี้”
“อะไร? มันยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นมาที่นี่อีกอย่างนั้นหรอ?”
บิ๊กคิงเบลล์ถามก่อนที่อี๋ซาจะตอบอะไร ดูเหมือนเขาจะตกใจกับเรื่องนั้น
“ใช่แล้ว พวกเขามีกันอยู่หลายคน”
หานเซิ่นมองไปที่บิ๊กคิงเบลล์และถาม “เจ้าเองก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน นั่นมันเป็นเรื่องแปลกหรือยังไง?”
“ฮ่า ข้าอยู่ที่นี่…” เสียงของบิ๊กคิงเบลล์ตัดขาดไป
“ที่นี่อะไร?” หานเซิ่นถาม
บิ๊กคิงเบลล์พูด “นั่นไม่ใช่ธุระอะไรของเจ้า พวกเจ้ามีโบราณวัตถุติดตัวมาด้วยไม่ใช่หรือยังไง? สิ่งมีชีวิตอื่นอีกมากแค่ไหนกันที่มาถึงที่นี่ได้? ตอนนี้อันเดอร์โอเวอร์แบริ่งแก่จนผู้คนมาถึงปราสาทได้ง่ายๆแล้วอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจที่บิ๊กคิงเบลล์รู้ว่าเขามีโบราณวัตถุอยู่ ระฆังดูเหมือนจะรู้ในสิ่งที่ไม่ควร ดังนั้นบางทีมันอาจจะเชื่อมต่อกับสมบัติของผู้นำเซเคร็ดไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“อย่ามัวเสียเวลาเลย มอบโบราณวัตถุมาให้กับข้า และเมื่อข้าเปิดคลังสมบัติของเมืองศักดิ์สิทธิ์แล้ว พวกเจ้าจะได้รับสิ่งที่เป็นของของพวกเจ้า”
บิ๊กคิงเบลล์ลอยตัวอยู่ในอากาศต่อหน้าหานเซิ่นขณะที่พูดออกมา
“เจ้าเอาโบราณวัตถุไปได้ แต่ข้าต้องดูก่อนว่าเจ้าจะมีความสามารถพอที่จะเอามันไปหรือเปล่า” หานเซิ่นยิ้ม
“ข้าเกิดมาเป็นระดับเทพเจ้า ข้าเอาชนะผู้คนเป็นพันล้านในจักรวาลแห่งนี้ ข้าแข็งแกร่งที่สุดทั้งในท้องฟ้าและบนผืนดิน แม้แต่ผู้นำของเซเคร็ดเมื่อเขาพบข้า เขาก็ยังเรียกข้าว่าพี่บิ๊กคิง นี่เจ้าคิดจะต่อกรกับข้าจริงๆอย่างนั้นหรอ?”
บิ๊กคิงเบลล์มองหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ มันไม่ได้คาดคิดว่าหานเซิ่นจะเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลย
“พี่บิ๊กคิง ถึงแม้เจ้าจะแข็งแกร่ง แต่เจ้าก็ควรจะแสดงถึงความแข็งแกร่งนั้น ไม่อย่างนั้นข้าจะเชื่อได้ยังไงว่าเจ้าแข็งแกร่งอย่างที่พูดจริงๆ?” หานเซิ่นพูด
“ข้าลากตัวพวกเจ้าเข้ามาในนี้ได้อย่างง่ายดาย นั่นยังไม่เพียงพอหรือยังไง? หรือข้าต้องให้ฆ่าพวกเจ้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าข้าแข็งแกร่งถึงขนาดไหน?”
บิ๊งคิงเบลล์มองหานเซิ่นอย่างเลือดเย็น ขณะที่มันลอยขึ้นในอากาศอย่างช้าๆ ดูเหมือนกับว่ามันกำลังจะฆ่าหานเซิ่น
“พี่บิ๊กคิง มันเป็นการแสดงที่ทรงพลัง แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกเรายอมมอบโบราณวัตถุ พี่จะแสดงให้ข้าดูอีกครั้งได้ไหม? ถ้าพี่ทำให้พวกเรายอมเชื่อได้ ข้าก็จะมอบโบราณวัตถุให้กับพี่” หานเซิ่นยิ้มให้กับบิ๊กคิงเบลล์
เขาคิดว่าบิ๊กคิงเบลล์ค่อนข้างน่าสนใจ และนั่นเป็นแรกผลักดันให้หานเซิ่นพูดยั่วยุมัน
ระฆังทองแดงครอบหัวพวกเขาขณะที่ลากตัวพวกเขาเข้ามาข้างในได้ก็จริง แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้เตรียมตัว อี๋ซายังคงไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงของเธอเช่นกัน ดังนั้นหานเซิ่นจึงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการทำให้บิ๊กคิงเบลล์รำคาญ
บิ๊กคิงเบลล์มองหานเซิ่นด้วยความดูถูก “เพียงแค่เศษเสี้ยวพลังของข้าก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เจ้ายอมเชื่อฟัง แต่ข้ามีวิชาจีโนที่ทรงพลังมากเกินไป ให้ข้าคิดวิชาที่อ่อนแอเพื่อแสดงให้พวกเจ้าดูก่อน เผื่อในกรณีที่วิชาจีโนของข้าทรงพลังเกินไปและฆ่าพวกเจ้าโดยไม่ตั้งใจ”
บิ๊กคิงเบลล์หมุนตัวอย่างช้าๆอยู่ในอากาศราวกับว่ามันกำลังทำการตัดสินใจ มันกระโดดไปบนแผงควบคุมและกดปุ่มหลายปุ่ม หลังจากนั้นวาฬขาวก็ลอยขึ้นสู่พื้นผิวและเปิดปากของมัน ด้านหน้าของห้องควบคุมนั้นมองผ่านดวงตาของวาฬขาว ซึ่งทำให้ผู้ที่อยู่ข้างในเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกได้
“พวกโง่ทั้งหลาย! ข้าจะทำให้พวกเจ้าได้ตาสว่างด้วยพลังของข้า ข้าจะแสดงเทคนิคของยอดฝีมือที่ไร้เทียมทานให้พวกเจ้าได้เห็น”
บิ๊กคิงเบลล์พูด หลังจากนั้นมันก็หมุนตัวพร้อมกับขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆขณะที่มีแสงสีเขียวส่องสว่างออกมา
ระฆังทองแดงตะแคงข้างและเล็งปากระฆังออกไป หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงตีระฆังดังขึ้นมา คลื่นเสียงที่น่ากลัวพุ่งออกไปจากปากระฆัง
ตูม!
ทั้งทะเลถูกตัดครึ่งด้วยพลังเสียงของระฆัง น้ำแยกออกจากกันและทอดยาวไปจนถึงชายฝั่งอีกด้านหนึ่งของมหาสมุทร
“ว้าว! หมอนี่มีพลังมหาศาลอย่างที่มันบอกจริงๆ” หานเซิ่นอึ้งไป พลังของบิ๊งคิงเบลล์ดูเหมือนจะเหนือกว่าอี๋ซาและราชินีจิ้งจอกจริงๆ
อี๋ซาเองก็ดูตกตะลึงเช่นกัน พลังที่บิ๊กคิงเบลล์ปลดปล่อยออกมาเป็นอะไรที่มหัศจรรย์อย่างแท้จริง
น้ำในทะเลสปิริตศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่แค่น้ำทะเลธรรมดาเช่นกัน อี๋ซาเองก็ไม่คิดว่าตัวเธอเองจะแยกน้ำออกจากกันได้มากขนาดนั้น
“เป็นยังไง? ทีนี้พวกเจ้าเชื่อข้าแล้วสินะ? มอบโบราณวัตถุมาให้กับข้าเดี๋ยวนี้! ก่อนที่ข้าจะไม่ชอบพวกเจ้า ถ้าพวกเจ้ามากับข้า พวกเจ้าจะได้รับประโยชน์อย่างสูง” บิ๊กคิงเบลล์พูดด้วยความภาคภูมิใจ
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดกันอยู่ เงาของคน 3 คนก็ปรากฏตัวเหนือทะเล มันคือราชินีจิ้งจอก กุนซือไวท์และคราม
เมื่อราชินีจิ้งจอกเห็นวาฬขาวตัวใหญ่นั้น เธอก็สะบัดหางจิ้งจอกของเธอ พลังเชือกล่องหนพุ่งออกไปพันรอบๆตัวของวาฬขาวเพื่อจะยกมันออกมาจากทะเล
บิ๊กคิงเบลล์รีบกระโดดไปกดปุ่มบนแผงควบคุม หลังจากนั้นวาฬขาวก็อ้าปากของมันขึ้นและสร้างหลุมดำขึ้นมาเพื่อส่งแรงดูดเข้าใส่ราชินีจิ้งจอก
แต่ราชินีจิ้งจอกกระตุกพลังเชือกและมัดปากของวาฬขาวเอาไว้ วาฬขาวไม่สามารถเปิดปากของมันได้ และหลุมดำก็สลายหายไปภายในปากของมัน
หานเซิ่นรอคอยที่จะเห็นบิ๊กคิงเบลล์จัดการกับราชินีจิ้งจอก แต่เมื่อเขาหันไปมอง เขาก็เห็นว่าบิ๊กคิงเบลล์นำกระเป๋าขนาดใหญ่ออกมาจากไหนไม่รู้ และมันก็กำลังจะหนีออกไปทางประตูหลังของวาฬขาว
“พี่บิ๊กคิง นี่พี่จะไม่ฆ่านางอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถามด้วยความสับสน
“ข้ากำลังยุ่งๆ ตอนนี้ข้าจะปล่อยให้นางมีชีวิตต่อไปก่อน แต่ข้าจะจำนางเอาไว้ ครั้งต่อไปที่ข้าได้เห็นนาง ข้าจะเป่าลมใส่นางเพื่อฆ่านางซะ”
บิ๊กคิงเบลล์พูด หลังจากนั้นมันก็ออกประตูหลังไป พร้อมกับกระเป๋าใหญ่ของมัน
หานเซิ่นและอี๋ซาอึ้งไป พวกเขาไม่แน่ใจว่าควรจะตอบสนองยังไงดี
