เลือดยังคงพุ่งออกมาจากปากของเจ้าแมลงราวกับน้ำพุและกระจัดกระจายไปทั่ว มันดูเหมือนกับว่าเจ้าแมลงกำลังอ้วกเพื่อเอาบางสิ่งออกมา
“ดอลลาร์?” ดราก้อนวันและดราก้อนเอทพูดขึ้นพร้อมๆกัน เมื่อเห็นคนที่ออกมา พวกเขาแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
ดอลลาร์ถูกกินเข้าไปโดยสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้า แต่เขายังไม่ถูกฆ่าตาย นั่นเป็นปาฏิหาริย์
ดอลลาร์ดูไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว นั่นทำให้ดราก้อนวันจ้องมองไปที่เขาด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ
เจ้าแมลงประหลาดส่งเสียงกรีดร้องและดิ้นไปมา ดูเหมือนว่ามันกำลังรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก และแทนที่มันจะจัดการกับหานเซิ่น มันกลับดำหายลงไปใต้ดิน
อาณาเขตสีเขียวที่ปกคลุมท้องฟ้าหายไปเช่นกัน ดราก้อนเอทจ้องมองรูที่มันทิ้งเอาไว้ด้วยความตกตะลึง
“ดอลลาร์ เจ้าทำอะไรกับมัน?” ดราก้อนเอทถามอย่างช้าๆ เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย
“ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ข้าแค่ทำให้มันได้รับบาดเจ็บนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
หานเซิ่นหยุดชั่วครู่ก่อนที่จะพูดต่อ “พวกเรารีบไปกันเถอะ เมื่อมันฟื้นตัวแล้ว ข้าไม่คิดว่าพวกเราจะหนีไปได้อีก”
หานเซิ่นต้องการจะฆ่าแมลงประหลาดนั่น แต่เจ้าแมลงนั้นแข็งแกร่งเกินไป หานเซิ่นใช้ท่าตบขั้นสุดยอดใส่เจ้าแมลงซ้ำหลายครั้ง แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่สร้างรอยร้าวรอยหนึ่งให้กับคอร์ของมัน เขาไม่สามารถทำลายคอร์ของมันได้
โชคดีที่ถึงแม้เจ้าแมลงประหลาดจะแข็งแกร่ง แต่มันไม่ฉลาด รอยร้าวที่เกิดขึ้นนั้นน้อยนิดมากๆและมันไม่ได้มีภัยอะไรต่อชีวิตของมัน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเลือกที่จะหนีไป
ดราก้อนวัน ดราก้อนเอท เดียร็อบเบอร์และบาร์รีบตามหานเซิ่นออกจากไปดาวดาร์คโซน
พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกัน พวกขาแค่พยายามบินหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดจนกระทั่งพวกเขาออกจากดาวดาร์คโซนได้แล้ว เจ้าแมลงประหลาดก็ไม่ได้ตามมา ซึ่งทำให้พวกเขาทุกคนรู้สึกขอบคุณอย่างมาก
“ดูเหมือนว่าพวกเราทุกคนจะได้รับบาดเจ็บ และข้าก็จำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อพักฟื้น พวกเราแยกกันตรงนี้” หานเซิ่นพูดและเตรียมจะหมุนฟันเฟืองจักรวาลเพื่อออกไปจากคอร์แอเรียจักรวาล
เขาได้ไอเดียที่จะจัดการกับแมลงประหลาดตัวนั้น แต่เขายังอ่อนแอเกินกว่าที่จะทำอะไรกับมันในตอนนี้ได้ ดังนั้นเขาจะต้องรอจนกระทั่งเขาแข็งแกร่งขึ้น
ดราก้อนวันพูด “ดอลลาร์ ถ้าเจ้ายังอยากจะร่วมมือกันอีก พวกเราควรจะนัดเวลาและสถานที่ที่จะพบกัน”
“มันเป็นเรื่องยากที่ข้าจะหาเวลาออกมาล่ากับพวกเจ้าได้ พวกเราจะคุยกันเรื่องนี้อีกทีเมื่อข้าหาเวลาได้แล้ว” หานเซิ่นไม่นัดเวลาพบกัน เพราะเขายังคงอยู่ในเอ็กซ์ตรีมคิง มันไม่มีอะไรรับประกันว่าเขาจะมาที่นี่ตรงตามเวลาที่นัดหมายได้
“พวกเราควรจะมีหนทางที่ใช้สำหรับติดต่อกัน” ดราก้อนเอทพูด
ในจักรวาลจีโน คนที่แข็งแกร่งกว่ามักจะได้รับความเคารพ ทุกคนต้องการจะผูกมิตรกับคนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอย่างหานเซิ่น เขาเป็นระดับราชันขั้นแรกที่สามารถต่อสู้กับซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าได้ มันเกือบจะดูเหมือนกับว่าเขาเป็นระดับเทพเจ้าเรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเขาสามารถผูกมิตรกับคนอย่างหานเซิ่นได้ พวกเราก็จะทำ เพราะยังไงซะการมีเขาเป็นพันธมิตรก็ดีกว่าเป็นศัตรู
ดราก้อนวันและดราก้อนเอทต้องการจะรักษาสัมพันธ์ที่ดีกับหานเซิ่น ถึงแม้พวกเขาจะไม่สามารถเป็นพันธมิตรกันได้ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ต้องการให้หานเซิ่นมองพวกเขาในแง่ดี การผิดใจกับคนอย่างเขาไม่ถือเป็นเรื่องที่ดี
“เจ้าคือดอลลาร์อย่างนั้นหรอ เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ผู้คนเล่าลือกันเอาไว้ เมื่อไหร่กันที่เจ้าอยากจะต่อสู้กับข้า?” บาร์ถามขณะที่มองไปที่หานเซิ่น
เดียร็อบเบอร์หัวเราะและพูด “บาร์ หยุดพูดเล่นไปเรื่อย วันนี้ดอลลาร์เป็นคนที่ทำให้พวกเรารอดชีวิตมาได้ ถ้าเจ้าไม่รังเกียจล่ะก็ ดอลลาร์ เจ้าช่วยทิ้งหมายเลขติดต่อเอาไว้ให้กับพวกเราจะได้ไหม พวกเราอยากจะตอบแทนบุญคุณที่ติดค้างเจ้าในวันนี้”
“ไม่เป็นไร ข้าแค่พยายามจะช่วยเหลือตัวเองเท่านั้น พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องติดต่อข้า พวกเราจะได้พบกันเมื่อชะตาลิขิต”
หานเซิ่นพูด หลังจากนั้นเขาก็ใช้ฟันเฟืองจักรวาลของตัวเอง หลังจากผ่านไปสักพักประตูบานใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมา หานเซิ่นเดินผ่านมันออกไป
ตอนนี้เมื่อฟันเฟืองจักรวาลของเขาทำงานแล้ว มันก็จะหมุนต่อไปเรื่อยๆด้วยตัวของมันเอง
แต่การเปิดประตูสู่คอร์แอเรียจักรวาลมีข้อจำกัดบางอย่าง หนึ่งคือเมื่อเริ่มกระบวนการเรียกประตูออกมา เขาจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายมันได้ ถ้าเขาเคลื่อนที่ออกห่างจากประตู การเชื่อมต่อก็จะถูกตัดขาด เมื่อเป็นแบบนั้นเขาก็ต้องเริ่มกระบวนการใหม่ตั้งแต่แรก
แถมการเรียกประตูออกมาก็ต้องใช้เวลาสักพัก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกประตูในระหว่างการต่อสู้ ดังนั้นประตูสู่คอร์แอเรียจักรวาลจึงไม่สามารถใช้เป็นหนทางหนีได้
นอกจากนั้นเมื่อกลับเข้าไปในคอร์แอเรียจักรวาล เขาจะกลับเข้าไปอยู่ที่เดิม เขาไม่ได้ถูกเทเลพอร์ตในคอร์แอเรียแบบสุ่มๆ
“ดราก้อนวัน ดอลลาร์คนนี้เป็นใครกัน? เจ้าบอกข้าได้ไหม?” เดียร็อบเบอร์หันไปมองดราก้อนวัน
ดราก้อนวันส่ายหัว “พวกเราพบกันโดยบังเอิญ พวกเราไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากไปกว่าที่พวกเจ้ารู้”
“ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์มาก่อน พวกเขาให้กำเนิดยอดฝีมือแบบนั้นได้ยังไงกัน?” เดียร็อบเบอร์ถาม สีหน้าของเขาดูไม่เข้าใจ
“ข้ากลัวว่าเพราะดอลลาร์คนนั้น มนุษย์อาจจะกลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีชื่อเสียงไปทั่วจักรวาล พวกเราไม่รู้ว่ามันยังมีมนุษย์ที่แข็งแกร่งอยู่อีกไหม ถ้าเขามีตัวคนเดียวเหมือนอย่างข่งเฟย ลำพังแค่เขาเปลี่ยนแปลงโลกนี้ไม่ได้” ดราก้อนวันตอบ
พวกเขาทั้งสี่ครุ่นคิดอยู่นานโดยไม่มีใครพูดอะไร และที่สุดแล้วพวกเขาก็ใช้ฟันเฟืองจักรวาลของตัวเองเพื่อออกไปจากคอร์แอเรียจักรวาล
หลังจากที่เดียร็อบเบอร์กลับไปแล้ว เขาก็ไปหาเดสทรอยเยอร์ระดับราชันคนอื่นและบอกให้คอยเฝ้าบริเวณดาวดาร์คโซนเอาไว้ และถ้าดอลลาร์ปรากฏตัวอีกครั้งก็ให้รีบมารายงานเขาในทันที
เมื่อดราก้อนวันกลับไปที่เผ่าดราก้อน เขาก็ทำแบบเดียวกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเองก็รอคอยเวลาที่หานเซิ่นจะกลับไปที่คอร์แอเรียจักรวาลเช่นเดียวกัน
หานเซิ่นออกมาจากคอร์แอเรียจักรวาลและกลับมาที่เมืองใต้น้ำ เป่าเอ๋อกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา เธอขยี้ตาของตัวเองเมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวบางอย่าง เมื่อเธอเห็นว่ามันคือหานเซิ่น เธอก็กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขา
“พ่อไปไหนมา? ทำไมพ่อไม่พาหนูไปด้วย?” เป่าเอ๋อเบะปาก
“พ่อเลื่อนสู่ระดับราชันเมื่อหลายวันก่อนและถูกดึงเข้าไปในคอร์แอเรียจักรวาล” หานเซิ่นมองไปที่เป่าเอ๋อและถาม
“หนูและนกแดงน้อยเข้าไปในคอร์แอเรียจักรวาลได้ไหม?”
“คอร์แอเรียจักรวาล? นั่นคืออะไร?” เป่าเอ๋อถามด้วยความสับสน
ถ้าเป่าเอ๋อไม่รู้ก็แสดงว่าเธอไม่สามารถเข้าไปได้ และนกแดงน้อยก็เป็นระดับเทพเจ้า ดังนั้นมันไม่สามารถไปกับเขาได้เช่นกัน ไม่อย่างนั้นหานเซิ่นก็คงจะใช้นกแดงน้อยเพื่อฆ่าแมลงประหลาดตัวนั้น
หานเซิ่นใช้โหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดเป็นเวลานาน ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก เขารู้สึกไร้กำลังและปวดไปทั้งตัว หานเซิ่นไม่มีแผนที่จะกลับไปที่คอร์แอเรียจักรวาลในเร็วๆนี้ เขาพักฟื้นเป็นเวลาหลายวันและกินยีนคอร์ซีโน่เจเนอิคที่ได้มาทุกวัน ทำให้ยีนระดับราชันของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ร่างกายของหานเซิ่นเกือบจะฟื้นตัวเต็มที่แล้ว เมื่อใกล้ถึงเวลาที่ต้องเข้าไปในหอคอยแห่งโชคชะตา เขาก็ไม่อยากจะไปสาย ดังนั้นหานเซิ่นจึงไปถึงที่นั่นก่อนล่วงหนึ่งชั่วโมง
ทางเอ็กซ์ตรีมคิงได้เตรียมยอดฝีมือระดับเทพเจ้า 4 คนที่จะช่วยเปิดประตูสู่หอคอยแห่งโชคชะตาเอาไว้แล้ว
