แสงแห่งเทพที่ออกมาจากดวงตาของหมาป่าพุ่งตรงเข้าไปหากรูราวกับสายฟ้า กรูเตรียมการป้องกันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ในตอนที่หมาป่าสี่ตาปลดปล่อยการโจมตีออกมา กรูก็ยกโล่กระจกของเขาขึ้นมา
แสงแห่งเทพสีเขียวชนเข้ากับโล่กระจกและถูกสะท้อนกลับไป การโจมตีของเจ้าหมาป่าไม่สามารถสร้างความเสียหายกับโล่ได้ และขณะที่หานเซิ่นมองดูมัน เขาก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
ก่อนที่หมาป่าสี่ตาจะรวบรวมพลังเพื่อโจมตีอีกครั้งได้ หานเซิ่นก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาเปิดใช้พลังของจีโนคอร์น้ำแข็งที่เพิ่งจะได้รับมา เกล็ดหิมะปรากฏทั่วร่างกายของเขา และเขาก็ปลดปล่อยโซ่สสารน้ำแข็งไปใส่เจ้าหมาป่า
แสงแห่งเทพส่องสว่างออกมาจากร่างกายของเจ้าหมาป่าสี่ตา ขณะที่มันพยายามป้องกันการโจมตีที่เข้ามา แต่โซ่สสารน้ำแข็งดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร และพลังของหานเซิ่นก็เข้าห่อหุ้มร่างกายของหมาป่าสี่ตาเอาไว้ ถ้ามองดูจากระยะไกล มันดูเหมือนกับว่ามีสาวหิมะกึ่งโปร่งใสเข้าครอบงำหมาป่ายักษ์
พลังน้ำแข็งนั้นไม่ได้แช่แข็งหมาป่าสี่ตาในทันที แสงสีเขียวยังคงส่องสว่างรอบร่างกายของเจ้าหมาป่า และโซ่สสารของมันก็ต่อต้านพลังน้ำแข็งเอาไว้
“นั่นคือพลังทั้งหมดที่วิชาจีโนน้ำแข็งทำได้อย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นรู้สึกผิดหวัง นี่คล้ายคลึงกับสิ่งที่เขาทำในตอนที่ใช้เซ็ตอะพอลโล การโจมตีนั้นไม่มีอะไรพิเศษ และพลังน้ำแข็งก็ไม่ได้รุนแรงเช่นกัน มันต่ำกว่าที่เขาคาดหวังเอาไว้
หลังจากที่เขาทำการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว พลังของจีโนคอร์น้ำแข็งก็ถูกใช้จนหมดเรียบร้อยแล้ว เขาต้องรออีกเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะใช้มันได้อีกครั้งหนึ่ง มันไม่ได้ดีเหมือนอย่างเซ็ตอะพอลโลที่ใช้ได้สะดวกกว่ามาก ถ้านี่คือทั้งหมดของจีโนคอร์น้ำแข็ง แบบนั้นมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องฝึกจีโนคอร์น้ำแข็งต่อไป
แต่ยิ่งเวลาผ่านไปพลังน้ำแข็งก็ดูเหมือนจะหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ แต่โดยภาพรวมแล้ว มันไม่สามารถแช่แข็งหมาป่าสีตาได้ หานเซิ่นคิดว่านั่นคือทั้งหมดของมันแล้ว
เพราะยังไงซะหมาป่าสี่ตาก็สามารถต่อต้านการโจมตีได้อย่างง่ายดาย ในตอนที่เจ้าหมาป่าเรียกพลังออกมามากขึ้น มันก็คงจะทำลายพลังน้ำแข็งนั่นได้อย่างง่ายดาย
แต่สถานการณ์ดำเนินต่อไปในรูปแบบที่คาดไม่ถึง พลังที่หมาป่าสี่ตาใช้เพื่อต่อต้านพลังน้ำแข็งไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่มันกลับกำลังลดลงแทน และพลังน้ำแข็งของหานเซิ่นก็ส่งผลต่อเจ้าหมาป่ามากขึ้นกว่าเดิม
หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจ เขาสังเกตเห็นว่าดวงตาทั้งสี่ของเจ้าหมาป่าเริ่มตก ดูเหมือนกับว่าเจ้าหมาป่ากำลังง่วงมากๆและพร้อมจะหลับไปได้ทุกเมื่อ
“นี่พลังน้ำแข็งนั่นมีผลในการกล่อมประสาทด้วยอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นดีใจกับเรื่องนี้
หมาป่าสี่ตาสามารถป้องกันพลังน้ำแข็งได้ แต่มันไม่สามารถต่อต้านพลังกล่อมให้หลับได้ แสงสีเขียวที่ส่องสว่างออกมาจากร่างกายของมันเริ่มมัวลงไป และทำให้เจ้าหมาป่าไม่สามารถทำลายพลังน้ำแข็งที่จับตัวของมันเอาไว้ได้
พลังน้ำแข็งไม่ได้มีพลังทำลายล้างสูงอะไร มันแค่ลดอุณหภูมิร่างกายของเป้าหมายเท่านั้น เจ้าหมาป่ารู้สึกหนาวขึ้นเรื่อยๆ และไม่นานหลังจากนั้นดวงตาของมันปิดลง มันถูกแช่แข็งไปเหมือนกับเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง
กรูจ้องมองไปที่เจ้าหมาป่าด้วยความตกใจ เขาหันมามองที่หานเซิ่นอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนที่จะพูดความประหลาดใจ
“นั่นเป็นวิชาจีโนน้ำแข็งที่ทรงพลังมากๆ มันสร้างโซ่สสารขึ้นมาได้แล้วด้วย นี่วิชาจีโนนั้นเป็นระดับเทพเจ้าแล้วอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นพยักหน้า “ข้าโชคดีได้รับจีโนคอร์เทพเจ้าอันหนึ่งมา และข้าก็เพิ่งจะดูดซับมันได้”
กรูรู้สึกสนใจยิ่งกว่าเดิม “พลังนั่นมาจากจีโนคอร์เทพเจ้าหรอเนี่ย? จีโนคอร์เทพเจ้าเป็นอะไรที่หายากมากๆ แม้แต่คนของเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงก็ถือว่าโชคดีมากๆถ้าได้รับจีโนคอร์เทพเจ้ามาสักอัน และโดยปกติแล้วมันจะมีแค่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าเท่านั้นที่จะเรียนรู้วิชาจีโนจากจีโนคอร์เทพเจ้าได้ เจ้าโชคดีเกินไปแล้ว”
“นี่มันไม่เท่าไหร่ ด้วยความยิ่งใหญ่ของเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง ข้าเชื่อว่าเจ้าเองก็คงจะหาจีโนคอร์เทพเจ้าได้ง่ายๆเหมือนกันถูกไหม?” หานเซิ่นตอบ
“มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ข้าจะได้รับจีโนคอร์เทพเจ้าสักอัน และถึงแม้ข้าจะได้มันมา ข้าก็ดูดซับมันก่อนที่จะกลายเป็นระดับเทพเจ้าอยู่ไม่ได้ดี”
หลังจากที่พูดจบ กรูก็เริ่มเดินเข้าไปหาหมาป่าสี่ตา
ตอนนี้เจ้าหมาป่าหลับใหลอยู่ในน้ำแข็ง กรูพบว่าจริงๆแล้วพลังของหานเซิ่นไม่ได้ฆ่าเจ้าหมาป่า เจ้าหมาป่ายังคงมีชีวิตอยู่
“ดูเหมือนว่าข้าต้องขอให้เจ้าช่วยฆ่ามัน” กรูพูด
หานเซิ่นไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ ถ้าเขาใช้เซ็ตอะพอลโล เขาก็ควรจะมีพลังพอฆ่าหมาป่าสี่ตาตัวนี้ แถมเจ้าหมาป่าก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
หลังจากที่พลังของเซ็ตอะพอลโลถูกปลดปล่อยออกมา หานเซิ่นก็ฟันมือไปที่ข้างลำคอของหมาป่าสี่ตา
แต่ทว่ามันไม่มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผล เลือดนั้นถูกแช่แข็งไปด้วย และถึงมันจะถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ เจ้าหมาป่าสีตาก็ไม่ตื่นขึ้นมา มันยังคงหลับใหลต่อไป
หานเซิ่นต้องฟันถึงสี่ครั้งเพื่อจะตัดหัวของหมาป่าสี่ตา หลังจากนั้นพลังชีวิตของเจ้าหมาป่าก็หายไป
“ซีโน่เจเนอิคหมาป่าสี่ตาระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ”
“วิชาจีโนน้ำแข็งนี้ทรงพลังจริงๆ มันมีทั้งพลังน้ำแข็งและพลังกล่อมประสาท? มันเป็นอะไรที่ดีมาก”
หานเซิ่นดีใจกับประสิทธิภาพของมัน ตอนนี้เขาเริ่มคิดเกี่ยวกับการดูดซับจีโนคอร์ธาตุไฟสองอันที่ได้รับมา
กรูเอยชมความโชคดีของหานเซิ่นที่ได้รับวิชาจีโนระดับเทพเจ้าใหม่มา แต่เขาก็ดูรำคาญและพูดขึ้นว่า
“ข้าอยากจะเห็นวิชามีดของเจ้า แต่ดูเหมือนว่าข้าจะไม่มีโอกาส”
“เจ้ายังมีโอกาสที่ได้จะเห็นวิชามีดอีกมาก การฆ่าซีโน่เจเนอิคคือสิ่งที่สำคัญ จากข้อตกลงของพวกเรา ข้าจะได้รับส่วนแบ่งครึ่งหนึ่งถูกไหม?” หานเซิ่นพูด
“ถูกต้อง” กรูพูดพร้อมกับพยักหน้า
หานเซิ่นใช้พลังเพื่อตัดร่างของหมาป่าสี่ตาจนขาดครึ่ง และพวกเขาก็เอาร่างของหมาป่ากลับไปกันคนละครึ่ง
เมื่อการล่าของพวกเขาสิ้นสุดลง หานเซิ่นก็กลับไปยังจุดที่อิมมอร์ทัลดราก้อนถูกจับตัว เขาเห็นมันนอนนิ่งอยู่ที่นั่นไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน มันหวาดกลัวมีดเส้นไหม มันดูเหมือนว่ามีดเส้นไหมของหานเซิ่นจะสร้างความเจ็บปวดอย่างมากให้กับอิมมอร์ทัลดราก้อน
หานเซิ่นเอามีดเส้นไหมออก และหลังจากที่บอกลากรู หานเซิ่นก็นำอิมมอร์ทัลดราก้อนกลับไปที่ต้นไม้ดารา
ในตอนที่ไม่มีใครอยู่รอบๆ หานเซิ่นก็เอาคริสตัลสีดำออกมาและป้อนมันให้กับอิมมอร์ทัลดราก้อน
อิมมอร์ทัลดราก้อนไม่ต้องการจะอ้าปากของมัน ดังนั้นหานเซิ่นจึงต้องสร้างมีดเส้นไหมขึ้นมาอีกครั้งเพื่อบีบรัดอิมมอร์ทัลดราก้อน ไม่นานอิมมอร์ทัลดราก้อนก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา
หานเซิ่นโยนคริสตัลสีดำเข้าไปในปากของอิมมอร์ทัลดราก้อน เมื่อเขาเห็นว่ามันกลืนคริสตัลเข้าไปแล้ว เขาก็ปล่อยมันจากมีดเส้นไหม
“ถ้าคริสตัลนี่ไม่ได้ผลกับซีโน่เจเนอิค เราก็ต้องลองใช้มันกับสิ่งมีชีวิตจากก็อตแซงชัวรี่” หานเซิ่นมองดูอิมมอร์ทัลดราก้อนนอนราบอยู่กับพื้น ดูเหมือนมันจะบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ
หลังจากผ่านไปสองวัน หานเซิ่นก็เห็นบางสิ่งที่น่าประหลาดใจเกิดขึ้น เกล็ดของอิมมอร์ทัลดราก้อนเริ่มลอกออกมา และเกล็ดใหม่ก็ปรากฏขึ้นบนเนื้อหนังของมัน เกล็ดนั่นทำมาจากคริสตัล และที่สำคัญโซ่สสารก็เริ่มจะลอยออกมาจากเกล็ดของมัน
ถึงแม้โซ่สสารจะยังไม่สมบูรณ์ แต่มันก็เป็นสัญญาณที่ชัดเจน
“คริสตัลสีดำทำให้อิมมอร์ทัลดราก้อนเป็นระดับเทพเจ้าได้จริงๆหรอเนี่ย?” หานเซิ่นทั้งตกใจและดีใจ
