“อิมมอร์ทัลดราก้อนตัวใหม่นี้ยังมีพลังในการรักษา?” เมื่อหานเซิ่นเห็นแบบนั้น เขาก็ดีใจมากๆ
หานเซิ่นสามารถออกคำสั่งกับคริสตัลสีดำที่เปลี่ยนเป็นอิมมอร์ทัลดราก้อนได้ด้วยโทรจิต และพลังในการรักษาของมันก็เป็นระดับเทพเจ้า
พลังของคริสตัลสีดำอันนี้ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หานเซิ่นคิดเอาไว้ซะทีเดียว มันไม่ได้มีพลังเหมือนกับคริสตัลสีดำอันแรกที่เขาได้รับ แต่ทว่าพลังที่มันเพิ่งจะแสดงออกมาก็ดูไม่เลวเช่นกัน
เมื่อมีอิมมอร์ทัลดราก้อนอยู่ หานเซิ่นก็สามารถต่อสู้ได้โดยไม่ต้องระมัดระวังมากนัก เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการได้รับบาดเจ็บอีกต่อไป ตราบใดที่เขายังไม่ตาย อิมมอร์ทัลดราก้อนก็สามารถรักษาให้เขาได้
สิ่งที่น่าแปลกที่สุดชก็คือการที่อิมมอร์ทัลดราก้อนสามารกลายเป็นคริสตัลสีดำได้ ในหลายๆด้านมันก็เหมือนกับวิญญาณอสูร เขาสามารถเก็บมันเข้าไปในจิต ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถเอามันออกมาใช้ตอนไหนก็ได้
หานเซิ่นแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้ต่อสู้กับซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้า เมื่อคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ ขณะที่มีพลังของอิมมอร์ทัลดราก้อนคอยสนับสนุน มันก็ทำให้หานเซิ่นตื่นเต้นขึ้นมา
เป่าเอ๋อเริ่มจะรู้สึกเบื่อ เธอใช้เวลาเล่นอยู่กับอัญมณีอยู่สักพัก แต่ที่สุดแล้วเธอก็เอามันไปเก็บ
ในตอนนี้เป่าเอ๋อรู้สึกคิดถึงพระเจ้าแห่งความว่างเปล่า เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ใจดีพอจะยอมมอบของเล่นหลายอย่างให้กับเธอแบบฟรีๆ
ขณะที่หานเซิ่นฝึกวิชาอยู่ใต้ต้นไม้ มีใครบางคนเทเลพอร์ตมาที่เขตแดนของต้นไม้ดารา หานเซิ่นเงยหน้าขึ้นและรู้สึกตัวว่าคนๆนั้นก็คือเชล
“หานเซิ่น”
“เชล?” หานเซิ่นประหลาดใจ เขาไม่ได้เห็นเชลตั้งแต่การประลองระหว่างตัวไหมจบลง เขาไม่รู้ว่าทำไมเชลถึงมาที่ต้นไม้ดารา
“ข้าได้รับอนุญาตจากท่านผู้นำให้มาที่นี่เพื่อรับผลไม้ดารา” เชลนำเอาใบประกาศออกมาแสดงให้หานเซิ่นดู
“ข้าเข้าใจแล้ว เชิญเจ้าเข้ามา” หลังจากที่ยืนยันได้ว่าใบประกาศเป็นของจริง หานเซิ่นก็ปิดระบบป้องกันของต้นไม้ดาราเพื่อให้เชลเข้ามา
แต่หานเซิ่นรู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับเรื่องนี้ หลังจากที่คนเฝ้าต้นไม้ดาราคนก่อนจากไป ต้นไม้ดาราก็ถูกห้ามไม่ให้ใครมาเอาผลไม้ไป แต่ผู้นำของเวรี่ไฮกลับอนุญาตให้เชลมาที่นี่ นั่นถือเป็นอะไรที่ไม่ปกติ
เชลไม่ลังเลและเดินตรงเข้าไปในเขตแดนของต้นไม้ดารา หานเซิ่นสั่งให้ฝูงซีโน่เจเนอิคออกห่างจากชายคนนั้น และเชลก็มาถึงใต้ต้นไม้อย่างปลอดภัย
ในตอนที่เป่าเอ๋อเห็นเชล เธอก็ดูสนใจขึ้นมา นั่นเป็นเพราะว่าในตอนที่พระเจ้าแห่งความว่างเปล่าแสดงอนาคตด้วยการใช้กระจกสตาร์เกจ เธอเห็นเชลกำลังเด็ดผลไม้ดารา ดังนั้นเมื่อตอนนี้เชลปรากฏตัว เธอก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา
เชลตรงขึ้นไปบนต้นไม้ในทันที เขาไม่ได้หยุดเพื่อมองดูรอบๆ ดูเหมือนเชลจะมีเป้าหมายที่เลือกเอาไว้แล้ว
หานเซิ่นไม่คิดว่านี่เป็นอะไรที่แปลก การที่ผู้นำของเวรี่ไฮอนุญาตให้เชลมารับผลไม้ดาราลูกหนึ่งไปแบบนี้ ผู้นำของเวรี่ไฮก็คงจะไม่ปล่อยให้มันขึ้นอยู่กับดวง ผลไม้ที่เชลจะรับไปนั้นได้ถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
หานเซิ่นรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นเขาจึงตามหลังเชลไป เขาอยากเห็นว่าผลไม้ดาราลูกไหนกันแน่ที่เชลจะเลือก
หลังจากผ่านไปหลายนาที เชลก็ไปถึงผลไม้ดาราที่เขาเลือก หานเซิ่นไม่สามารถบอกได้ว่ามันมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับผลไม้ลูกนั้น เชลไม่ได้เด็ดมันลงมาในทันที เขาหันมาหาหานเซิ่นและพูด
“หานเซิ่น มันอาจจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น ข้าหวังว่าเจ้าจะคอยปกป้องต้นไม้ดารา”
“แน่นอนอยู่แล้ว” หานเซิ่นพูด นั่นเป็นความรับผิดชอบของเขา แต่เชลที่ระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟพูดราวกับว่าเขาไม่มั่นใจ นั่นทำให้หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจ
ซีโน่เจเนอิคที่ออกมาจากผลไม้ดารานั้นจะหลับใหลอยู่ และถ้าคนที่เด็ดผลไม้ไม่ต้องการทำพันธสัญญากับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างใน คนๆนั้นก็สามารถฆ่ามันได้ขณะที่มันยังคงหลับอยู่
แต่เชลที่เป็นระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟพูดว่ามันจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น นั่นทำให้หานเซิ่นรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
เมื่อหานเซิ่นเตรียมตัวพร้อมแล้ว เชลก็บินไปบนผลไม้ดาราลูกที่เขาเลือก เขาเด็ดมันลงมาจากกิ่งของต้นไม้ดารา
กระบวนการทั้งหมดจนถึงตอนนี้เหมือนกับในตอนที่หานเซิ่นเด็ดผลไม้ดารา ตัวผลไม้ถูกเผาไหม้หายไปและเผยให้เห็นซีโน่เจเนอิคที่อยู่ข้างใน
ร่างกายของซีโน่เจเนอิคตัวนั้นไม่ได้ใหญ่มากนัก มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูกำยำเหมือนกับเชล ตัวของมันสูงราวๆสามเมตรและมันก็มีขนสีทอง
“ลิงขนทอง” หานเซิ่นแปลกใจ ซีโน่เจเนอิคตัวนั้นมีขาที่สั้นและแขนที่ยาว บนหัวของมันมีหูที่ดูเหมือนกับหอยทากอยู่สามคู่ มันดูเป็นซีโน่เจเนอิคที่แข็งแกร่งมากๆ แต่มันก็ยังมีบางสิ่งที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตตัวนี้
ถึงแม้หานเซิ่นจะไม่เห็นโซ่สสาร แต่เขาก็สามารถบอกได้ว่ามันมีพลังชีวิตที่น่ากลัว เขารู้ว่าลิงขนทองหกหูตัวนี้เป็นระดับเทพเจ้า
มันแตกต่างไปจากซีโน่เจเนอิคปกติของผลไม้ดารา ในตอนที่ลิงขนทองตัวนี้เผยออกมา ดวงตาของมันก็เปิดออกและเปล่งประกายสีทองออกมา
ทันทีที่เห็นเชลอยู่ตรงหน้า ลิงขนทองหกหูก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา โซ่สสารสีทองของมันระเบิดราวกับแสงศักดิ์สิทธิ์ พลังที่น่ากลัวแผ่รัศมีออกมาห่อหุ้มร่างกายทั้งร่างของมัน และสิ่งมีชีวิตนั้นก็พุ่งเข้าไปหาเชลราวกับลูกไฟสีทอง
เชลไม่สั่นคลอน เขาเรียกโซ่สสารสีทองของตัวเองออกมาและเข้าไปปะทะกับลิงตัวนั้นตรงๆ
หมัดของพวกเขาปะทะกัน แต่ร่างกายของเชลกระเด็นไปด้านหลังหลายสิบเมตร ขณะที่ลิงขนทองยังคงอยู่ที่เดิม เมื่อดูจากพลังที่แสดงออกมาแล้ว เชลดูจะอ่อนแอ่กว่าลิงนั่น
โดยไม่มีการลังเลแม้แต่นิดเดียว เจ้าลิงพุ่งตรงเข้าไปหาเชลด้วยความเร็วสูง แต่เชลดูเหมือนจะไม่ได้กังวลกับพลังที่เหนือกว่าของเจ้าลิง เขาเคลื่อนไหวอย่างสง่างามและต่อสู้กับเจ้าลิงโดยใช้พรสวรรค์ในวิชาการต่อสู้แทนที่จะปะทะกับมันด้วยพลังตรงๆ
ถึงแม้เชลจะมีพรสวรรค์มากๆ แต่เขาก็เกิดในเผ่าพันธุ์เล็กๆ ในตอนที่หานเซิ่นต่อสู้กับเขาครั้งแรก เชลไม่ได้รู้เกี่ยวกับวิชาจีโนขั้นสูงมากนัก แต่หลังจากที่ได้พบกันครั้งก่อน วิชาหมัดของเชลก็พัฒนาขึ้นมาก และเขายังมีวิชาขั้นสูงอีกหลายอย่าง เขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าตอนการประลองอย่างเห็นได้ชัด
“เขากินผลไม้ปีศาจเข้าไปและได้รับพรสวรรค์ระดับสิบเอ็ดเปลือกมาจริงๆ ความเร็วในการพัฒนาจะรวดเร็วเกินไปแล้ว” หานเซิ่นชื่นชมเชล
แต่หลังจากที่มองดูการต่อสู้อยู่สักพัก หานเซิ่นก็ต้องขมวดคิ้ว เชลที่แข็งแกร่งกำลังถูกไล่ต้อนโดยลิงหกหู
ขณะที่พวกเขาทำการต่อสู้กัน หานเซิ่นสามารถบอกได้ว่าลิงหกหูเป็นระดับเทพเจ้าขั้นพริมีทีฟ แต่ทว่าความเร็วและพลังของมันเหนือกว่าเชลที่มีพรสวรรค์ระดับสิบเอ็ดเปลือกเทียม
แถมพลังของลิงหกหูยังเป็นอะไรที่แปลกมากๆ เชลมีโอกาสจะชกถูกเจ้าลิงอยู่เป็นครั้งคราว แต่หลังจากที่เขาโจมตี เงาของเจ้าลิงก็จะเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ และร่างจริงของลิงหกหูก็จะไปปรากฏที่อื่น หลังจากนั้นมันก็จะส่งการโจมตีที่ร้ายกาจกลับไปใส่เชล
เชลยังคงสงบนิ่ง แต่การโจมตีของเจ้าลิงทิ้งรอยแผลเอาไว้ตามร่างกายของเขา ตอนนี้เขามีเลือดไหลออกมาเรื่อยๆ เขาดูย่ำแย่
