หานเซิ่นเข้าไปในสนามประลองและเห็นช้างยักษ์สีแดงตัวหนึ่งปรากฏตัวที่ฝั่งตรงข้าม
ช้างยักษ์ตัวนั้นเป็นสีแดงทั้งตัว ร่างกายของมันลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีแดง แต่ถ้าคนๆหนึ่งไปสัมผัสมัน คนๆนั้นก็จะสังเกตได้ว่าเปลวไฟนั้นไม่ได้ร้อน
เทพช้างมาฮาคำรามพร้อมกับยกงาช้างที่ดูเหมือนกับหินคริสตัลและงวงของมันขึ้น
หานเซิ่นยื่นแขนออกมาข้างหน้าและหอกสกายไวน์แรดิชก็อตก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา วินาทีต่อมาหานเซิ่นก็เทเลพอร์ตไปอยู่ตรงหน้าเทพช้างมาฮาและแทงหอกสกายไวน์แรดิชก็อตออกไป ปลายหอกทะลวงผ่านผิวของช้างเข้าไป ขณะที่หานเซิ่นออกแรงดัน เขาก็รู้สึกว่ากล้ามเนื้อภายในตัวช้างนั้นเหมือนกับเส้นเอ็นของเนื้อ พวกมันแข็งมาก มีเพียงแค่ส่วนปลายของหอกสกายไวน์แรดิชก็อตเท่านั้นที่แทงเข้าไปได้สำเร็จ มันยากที่จะดันหอกเข้าไปลึกกว่านั้น
“นั่นเป็นร่างกายที่แข็งมากๆ ไม่แปลกใจเลยที่มันรักษาอันดับที่ยี่สิบห้าเอาไว้ได้” หานเซิ่นแปลกใจ และก่อนที่งวงของช้างจะเข้ามา หานเซิ่นก็ดึงหอกกลับและเทเลพอร์ตถอยออกไป
เทพช้างมาฮานั้นมีพละกำลังมหาศาล มันบีบร่างกายระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตจนแตกหักด้วยงวงของมัน หานเซิ่นเป็นแค่ขั้นบัตเตอร์ฟลายเท่านั้น เขาจึงไม่อยากจะปะทะกับมันตรงๆ
หลังจากที่หอกสกายไวน์แรดิชก็อตถูกดึงออกมา บาดแผลนั้นไม่ได้มีเลือดไหลออกมา แต่มันมีต้นอ่อนงอกขึ้นมาแทน มันกำลังเติบโตอย่างช้าๆ
แสงสีแดงของเทพช้างมาฮาลุกโชนขึ้นมา และบาดแผลที่มีต้นอ่อนเกิดขึ้นมานั้นก็ถูกรักษาอย่างรวดเร็ว ต้นอ่อนนั้นกลายเป็นเหมือนกับหญ้าที่พยายามจะแทรกตัวผ่านกำแพงหินออกมา ถึงแม้พวกมันจะไม่ถูกบีบจนตายไป แต่ก็เป็นเรื่องยากที่พวกมันจะเติบโตมากไปกว่านั้น
“ถ้าการโจมตีครั้งเดียวไม่ได้ผล เราก็ต้องโจมตีหลายๆครั้ง”
หานเซิ่นแว็บไปแว็บมาเหมือนกับผี เขาไปปรากฏข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้ายและข้างขวางของเทพช้างมาฮา ขณะเดียวกันเขาก็แทงหอกสกายไวน์แรดิชก็อตเข้าไปในเนื้อหนังของเทพช้างมาฮา และก่อนที่งวงช้างจะเข้ามาใกล้ หานเซิ่นก็จะเทเลพอร์ตไปตำแหน่งอื่นเรียบร้อยแล้ว
การเทเลพอร์ตอย่างไม่จำกัด รวมกับพลังของหอกสกายไวน์แรดิชก็อตนั้นทำให้ร่างกายของเทพช้างมาฮาเกิดรูขึ้นรูแล้วรูเล่า ทุกบาดแผลนั้นจะมีต้นอ่อนงอกขึ้นมา ถึงแม้ร่างกายของเทพช้างมาฮาจะแข็งแกร่งและสามารถรักษาบาดแผลที่ได้รับได้ในทันที แต่ตามร่างกายของมันก็มีต้นอ่อนงอกขึ้นมาเรื่อยๆจนกลายเป็นขนสีเขียวที่ปกคลุมร่างของเทพช้างมาฮา ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องยากที่ต้นอ่อนจะเติบโต พวกมันถูกบีบด้วยเนื้อหนังของเทพช้างมาฮาจนเกือบจะตายไป
“ไม่ว่าซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อตตัวไหนในร้อยอันดับแรกก็ยากจะรับมือทั้งนั้น ถ้าเราเป็นขั้นทรูก็อตเหมือนกัน เราก็คงจะใช้พลังของตัวเองเพื่อฉีกร่างกายของมันไปแล้ว แต่ตอนนี้เราจำเป็นต้องพึ่งพลังของหอกสกายไวน์แรดิช มันจึงเป็นอะไรที่ยากลำบาก”
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิด มือของเขาก็เคลื่อนไหวไม่มีหยุด หอกสกายไวน์แรดิชก็อตยังคงแทงเข้าใส่ร่างกายของเทพช้างมาฮาราวกับสายฟ้า มันทำให้เกิดต้นอ่อนบนร่างของเทพช้างมาฮามากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงแม้จะดูเหมือนกับว่าหานเซิ่นเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะสร้างความเสียหายกับเทพช้างมาฮา
“พลังในการรักษาของเทพช้างมาฮานั้นมีประสิทธิภาพสูงเกินไป แม้แต่อาวุธประจำตัวพระเจ้าก็ฆ่ามันไม่ได้”
“ดูเหมือนว่าดอลลาร์จะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว”
“เขาจะท้าสู้กับคนอื่นก็ได้ แต่เขากลับตัดสินใจท้าเทพช้างมาฮา ถ้าเขาเลือกซีโน่เจเนอิคตัวอื่นล่ะก็ เขาก็คงจะฆ่ามันไปได้เรียบร้อยแล้ว”
ผู้นำปราสาทนภาหัวเราะและพูด “ดูเหมือนว่าดอลลาร์จะประเมินพลังป้องกันและพลังในการรักษาของเทพช้างมาฮาต่ำเกินไป นี่เป็นซีโน่เจเนอิคธาตุชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด ถึงแม้หอกนั่นจะเป็นอาวุธประจำตัวพระเจ้า แต่มันเป็นธาตุพืช สิ่งมีชีวิตปกติอาจจะถูกมันฆ่าตายได้ง่ายๆ แต่การจะฆ่าเทพช้างมาฮานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”
“น่าเสียดายที่เทพช้างมาฮาดื้อด้านและภาคภูมิใจในตัวเอง”
ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆพูดพร้อมกับถอนหายใจ “ถ้าพวกเราได้มันมาปกป้องปราสาทนภา ถึงแม้จะมีระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตหลายคนบุกมา พวกเราก็ไม่มีอะไรต้องกลัว”
“มันอาศัยอยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของแอนเชี่ยนท์ก็อต ดังนั้นจึงไม่มีใครทำอะไรมันได้ แม้แต่แอนเชี่ยนท์ก็อตก็ทำอะไรมันไม่ได้” ผู้นำปราสาทนภาพูดพร้อมกับหัวเราะ
ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อ “พลังในการรักษาของมันทรงพลังมากๆ แต่มันซุ่มซ่าม มันจะถูกหลอกโดยวิชาจีโนต่างๆ มันดีพอจะเป็นยามป้องกัน แต่ไม่ดีพอที่จะเป็นนักรบ”
…
หานเซิ่นรู้สึกตัวว่าเขาประเมินพลังของเทพช้างมาฮาต่ำเกินไป การจะฆ่ามันด้วยหอกสกายไวน์แรดิชก็อตนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
แต่ในเมื่อหานเซิ่นเป็นคนเลือกมัน เขาก็ได้เตรียมตัวมาแล้ว เขาหยุดโจมตีเทพช้างมาฮาและถอยออกไประยะหนึ่ง
“แข็งแกร่งจริงๆ แม้แต่ดอลลาร์ที่มีอาวุธประจำตัวพระเจ้าก็ทำอะไรมันไม่ได้”
“นี่ดอลลาร์กำลังจะยอมแพ้อย่างนั้นหรอ?”
“ข้าไม่คิดแบบนั้น ดอลลาร์ยังมีวิชาดวงตาที่ตัดหัวของอบิสไนท์ได้อยู่”
“เจ้าพูดถูก ดูเหมือนว่าพวกเราจะได้เห็นพลังที่น่ากลัวนั่นอีกครั้ง”
ทุกคนอยากจะเห็นดวงตาแห่งกฎของหานเซิ่น หานเซิ่นเห็นว่าถึงแม้เทพช้างมาฮาจะมีสีแดงทั้งตัว แต่ในดวงตาแห่งกฎ มันมีสีขาวราวกับแผ่นกระดาษ มันไม่มีบาปอยู่เลย ดวงตาแห่งกฎนั้นไม่ได้ผลกับมัน
เมื่อเทพช้างมาฮาเห็นหานเซิ่นถอยออกไป มันก็ไม่มีแผนจะไล่ตาม มันแค่ยกงวงขึ้นและส่งเสียงร้องเพื่อยั่วยุเขา ร่างกายของมันเต็มไปด้วยต้นอ่อนสีเขียว แต่มันไม่สนใจ ดูเหมือนกับว่าต้นอ่อนพวกน้นไม่ได้ส่งผลอะไรต่อมัน
หานเซิ่นหัวเราะ “เจ้าจะอวดดีก็ได้แค่ตอนนี้แหละ”
หานเซิ่นเก็บหอกสกายไวน์แรดิชก็อตไป หลังจากนั้นระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วกลางของเขาก็มีแสงสีทองส่องสว่างขึ้นมา มันก่อตัวเป็นเหรียญสีทอง
หานเซิ่นถือเหรียญเอาไว้ เขามองดูตัวเลขบนเหรียญเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ 1… 2… 3… 4… 5… 6…
ขณะที่ตัวเลขบนเหรียญเพิ่มสูงขึ้น ออร่าของหานเซิ่นก็ดูน่ากลัวขึ้นกว่าเดิม มันเหมือนกับว่าเขาเป็นระเบิดนาฬิกาที่กำลังนับถอยหลังไปสู่การระเบิด
เทพช้างมาฮารู้สึกตัวว่ามีบางสิ่งผิดปกติ มันคำรามและใช้ขาทั้งสี่เพื่อวิ่งเข้าใส่หานเซิ่น
เมื่อเห็นว่าเทพช้างมาฮาวิ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้า หานเซิ่นก็ไม่กล้าจะใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อป้องกันการโจมตี เขาจำใจต้องดีดเหรียญออกไป
เหรียญกลายเป็นแสงสีทองที่พุ่งผ่านอวกาศไปถูกหน้าผากของเทพช้างมาฮา มันรวบรวมพลังได้จนถึงเลข 19 ในตอนนี้เหรียญนั้นหนักหน่วงเหมือนกับค้อน มันส่งเทพช้างมาฮากระเด็นถอยไปด้านหลัง
หานเซิ่นคิด ‘น่าเสียดายที่เราเป็นแค่ขั้นบัตเตอร์ฟลาย ถ้าเราเป็นขั้นทรูก็อตล่ะก็ พลังของเซฟวิ่งมันนี้ที่เลข 13 ก็คงจะเปลี่ยนร่างกายของมันให้กลายเป็นผุยผงได้แล้ว’
เทพช้างมาฮาคำรามอย่างบ้าคลั่งและต้องการจะวิ่งเข้าหาหานเซิ่นอีกครั้ง แต่มันช้าลงไปอย่างมากราวกับว่ามันกำลังแบกภูเขาลูกหนึ่งเอาไว้
