ตอนที่ 3088 ยีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟ
ไข่ยีนสีม่วงนั้นดูศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก ด้วยการที่มันเรืองแสงออกมา เพียงแค่มองแว็บแรกก็รู้ว่ามันเป็นบางสิ่งที่ไม่ธรรมดา
หานเซิ่นแค่ถือไข่ยีนอยู่ในมือ โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตของเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาแล้ว มันพยายามจะเข้าไปหาไข่ยีน
“ไข่ยีนนี้เกิดขึ้นมาจากปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้า มันจึงเป็นเรื่องปกติที่โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตจะมีปฏิกิริยากับมัน”
หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัว ลมปราณของโลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตนั้นเริ่มจะรั่วไหลออกมาจากร่างกายของเขา และไหลเข้าไปในไข่ยีน
ครั้งนี้หานเซิ่นไม่ต้องใช้เลือดเพื่อทําให้ไข่ยีนฝักตัว ภายในแสงสีม่วงที่เรืองแสงอย่างสว่างไสว เปลือกของไข่ยีนก็เริ่มจะละลาย มันหายไปอย่างรวดเร็วและเผยให้เห็นยีนเรซที่อยู่ภายใน
มันเป็นงูตัวเล็กที่มีเกล็ดสีม่วง ขนาดของมันเล็กพอๆกับตะเกียบ เกล็ดตามร่างกายของมันดูงดงามมากๆราวกับทําขึ้นมาจากคริสตัลสีม่วง ดวงตาของมันก็เป็นเหมือนกับอัญมณีสีม่วง พวกมันแวววาวระยิบระยับ
โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตนั้นกําลังพลุ่งพล่าน หลังจากนั้นเจ้างูตัวน้อยก็ถูกดูดเข้าไปในทะเลจิตของหานเซิ่น
“คุณได้รับยีนเรซมังกรโลหิตระดับเทพเจ้ากลายพันธุ์”
“มังกรโลหิต: ยีนเรซระดับเทพเจ้ากลายพันธุ์ (ยีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟเทพมังกรโลหิตร่างเยาว์)
หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจ เขาสงสัยกับตัวเองว่า “ยีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟคืออะไร?”
เขาลองเรียกเทพมังกรโลหิตออกมาทดสอบอยู่หลายครั้ง และในที่สุดหานเซิ่นก็รู้ว่ายีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟหมายถึงอะไร นอกจากนั้นมันยังทําให้เขาเข้าใจโลหิตชีพจรเทพสปิริตดีขึ้นกว่าเดิม
ในตอนที่หานเซิ่นใช้โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตกับยีนเรซธรรมดาๆนั้น มันไม่มีความแตกต่างอะไร วิชาประสานยีนของเขาไม่ได้ทรงพลังขึ้น แต่ถ้าเขาใช้โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตร่วมกับยีนเรซเทพมังกรโลหิต มันก็จะทําให้โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
จากที่หานเซิ่นเข้าใจ การใช้โลหิตชีพจรเทพสปิริตเปล่าๆนั้นจะมอบแค่พลังขั้นพื้นฐานที่สุดเท่านั้น แต่การจะใช้พลังของโลหิตชีพจรเทพสปิริตให้ถึงขีดจํากัดนั้น เขาจําเป็นต้องมียีนเรซช่วย
ในตอนที่หานเซิ่นใช้โลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิต มันก็แค่ช่วยเพิ่มพลังให้กับตัวเขา แต่ถ้ามันถูกรวมกับยีนเรซเทพมังกรโลหิต มันก็จะเปลี่ยนไปเสริมพลังของวิชาประสานยีนแทน ซึ่งทําให้พลังของวิชาประสานยีนของเทพมังกรโลหิตนั้นเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
ถึงเทพมังกรโลหิตที่เพิ่งกําเนิดขึ้นมาจะไม่มีพลังมากนักในตอนที่เขาใช้วิชาประสานยีนของมัน แต่ถ้ามันถูกเสริมพลังโดยโลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิต พลังของวิชาประสานยีนก็จะเหนือกว่าเทพมังกรโลหิตที่โตเต็มวัยซะอีก
แน่นอนว่าการจะได้รับพลังเสริมแบบนั้น การมียีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟที่ตรงกับโลหิตชีพจรเทพสปีริตมังกรโลหิตนั้นเป็นสิ่งที่จําเป็น ยีนเรซที่ไม่ใช่ยีนเรซเอ็กซ์คลูซีฟจะไม่ได้รับข้อได้เปรียบนี้
วิชาประสานยีนของเทพมังกรโลหิตนั้นคือปรากฏการณ์ประหลาดมังกรโลหิตบินสู่ท้องฟ้าในตอนที่มันได้รับพลังเสริมจากโลหิตชีพจรเทพสปิริต มันก็เป็นท่าโจมตีที่ทรงพลังมากๆ ถึงแม้เทพมังกรโลหิตจะยังเป็นแค่ร่างเยาว์วัยก็ตาม ถ้าเทพมังกรโลหิตวิวัฒนาการถึงร่างสุดยอดเมื่อไหร่พลังของมันก็จะเป็นอะไรที่ยากจะจินตนาการ
“การที่เราได้รับเทพมังกรโลหิตและโลหิตชีพจรเทพสปิริตมังกรโลหิตมานั้นเป็นอะไรที่ดีมากๆ แต่เราก็ได้สร้างศัตรูกับกงซูจื่อ คนๆนั้นเป็นมิสเตอร์จากตระกูลมิสเตอร์ที่โด่งดัง คนของเขาล้วนแต่แข็งแกร่งทั้งนั้น และพวกเขาก็มียีนเรซที่น่ากลัวอยู่เป็นจํานวนมาก ถึงตัวเราจะไม่กลัวเขา แต่มิสเตอร์หยางและคนอื่นๆ อาจจะตกอยู่ในอันตราย เราต้องหาเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ให้ได้โดยเร็วที่สุด” หานเซิ่นหยุดลังเลและเริ่มเดินทางตามกระแสน้ำไป เขาต้องการมุ่งหน้าไปที่แม่น้ำออทัมน์สีฟส์ให้เร็วที่สุด
เนื่องจากหานเซิ่นรีบร้อนจะไปแม่น้ำออทัมน์ลีฟส์ เขาจึงไม่มีอารมณ์ที่จะมาหยุดล่ายีนเรซตัวอื่นระหว่างทาง
ถึงแม่น้ำออทัมน์ลีฟส์จะเป็นแม่น้ำสายที่แยกออกมา แต่มันก็ยังคงมีความยาวเป็นพันไมล์ หานเซิ่นไม่รู้ว่าเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์นั้นอยู่ที่ไหนกันแน่
ในตอนที่หานเซิ่นไปถึงที่แม่น้ำ เขาก็มองลงไปที่น้ำในแม่น้ำและรู้สึกตัวว่าภาพสะท้อนของเขากลายเป็นบิ๊กสกายเดม่อนอีกครั้ง เธอกําลังยิ้มให้กับเขา
หานเซิ่นยังไม่รู้วิธีที่จะจัดการกับเธอ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงแกล้งทําเป็นว่าไม่เห็นอะไร
“เจ้ากําลังตามหาเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์อย่างนั้นหรอ? ข้าช่วยเจ้าได้ ที่รักของข้า” ครั้งนี้บิ๊กสกายเดม่อนเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม เธอเปลี่ยนเป็นเงาของเขาและพูด
“โอเค เจ้าช่วยข้ายังไง?” หานเชื่นยิ้มราวกับว่าเขากําลังพูดคุยกับเพื่อนสนิท
บิ๊กสกายเดม่อนรู้สึกประหลาดใจ เธอยิ้มและพูด “ตามแม่น้ำนี้ไปเรื่อยๆ ในตอนที่เจ้าเห็นหน้าผาหยกขาว เจ้าก็จะได้เห็นเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์”
หลังจากนั้นภาพสะท้อนของบิ๊กสกายเดม่อนก็หายไป และภาพสะท้อนของหานเซิ่นก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เขาทําตามที่บิ๊กสกายเดม่อนบอกและเดินตามแม่น้ำไป
เมื่อถึงตอนกลางคืน เขาก็ได้เห็นหุบเขาที่ทั้งสองด้านเป็นหินที่ดูเหมือนกับหยกขาวที่เปล่งประกายเหมือนกับคริสตัล มันดูแปลกประหลาดมากๆ หานเซิ่นแอบเข้าไปที่ด้านหนึ่งของกําแพงและมองลงไปในแม่น้ำที่กลางหุบเขา ทันใดนั้นเขาก็เห็นสิ่งมีชีวิตสามตัวที่มีความยาวมากกว่าหนึ่งฟุต มันดูคล้ายคลึงกับซาลาแมนเดอร์ยักษ์จีน แต่ทว่าเพียวไลท์ซาลาแมนเดรอนั้นดูน่ารักกว่า พวกมันกําลังเล่นกันอยู่ในน้ำ
เพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์นั้นดูเหมือนกับหยกขาว ดวงตาของมันดูเหมือนกับอัญมณีสีดํา พวกมันดูน่ารักมากๆ
หานเซิ่นซ่อนตัวอยู่ในหุบเขาอยู่สักพักและมองดูเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ทั้งสามว่ายไปว่ายมา ร่างกายของพวกมันปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา และผิวของพวกมันก็เหมือนกับหยกที่โปร่งใส
“ข้าต้องขอโทษจริงๆ” หานเซิ่นเป็นเหมือนกับเหยี่ยวที่โฉบลงไปล่าเหยื่อ เขาตรงเข้าไปหาแม่น้ำขณะที่ใช้คัมภีร์นภาอําพันเพื่อโจมตีใส่เพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ทั้งสาม เพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ทั้งสามไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของเขาก่อนล่วงหน้าได้ และในตอนที่พวกมันรู้สึกตัวถึงอันตราย มันก็สายเกินไปแล้ว หนึ่งหมัดต่อซาลาแมนเดอร์หนึ่งตัว หานเซิ่นเปลี่ยนพวกมันทั้งสามตัวให้กลายเป็นไข่ยีน
ในคฤหาสน์ตระกูลกงซู ดวงตาของกงซูจื่อนั้นแดงกล่ำ และน้ำตาของเขายังคงไหลออกมา
กงซูจื่อนั้นมีชื่อเสียงมากๆ และเขามีภรรยาหลายคน แต่กงซูจินเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเขา ตอนนี้เมื่อลูกชายของเขาถูกฆ่าตาย เขาจะไม่รู้สึกโกรธและโศกเศร้าได้ยังไง
“นายท่าน ข้าสืบพบแล้วว่าชายคนนั้นมีชื่อว่าหานเซิ่น เดิมทีเขาและนายน้อยจินไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกัน แต่ในตอนที่นายน้อยจีนกําลังพยายามจีบนักร้องเฟิงเฟยเฟย เขาไปพบกับคนๆนี้เข้าโดยบังเอิญภายในหุบเขาไนท์คราย” คนที่ดูเหมือนกับข้ารับใช้แก่คนหนึ่งรายงานให้กงซูจื่อฟัง
“ไม่สําคัญว่าลูกชายของข้าทําผิดอะไร เขาก็ไม่ควรฆ่าลูกชายของข้า ข้าต้องแก้แค้นให้กับลูกชายของข้า!” ดวงตาของกงซูจื่อเต็มไปด้วยความอาฆาต
“นายน้อยจนเคยส่งคนไปตรวจสอบหานเซิ่นคนนั้นมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาค้นพบแค่ว่าคนๆนั้นมาจากเมืองที่มีชื่อว่าเมืองแอนเชี่ยนท์ก็อต”
ข้ารับใช้แก่พูด “ข้าคิดว่าข้อมูลนั้นจะต้องมีความผิดพลาด ข้าควรเริ่มตรวจสอบใหม่อีกทีไหม?”
กงซูจื่อส่ายหัว “ไม่จําเป็น ไม่สําคัญว่าเขาจะมาจากที่ไหน ที่นี่คือเมืองหลวงของอาณาจักรฉิน ในเมื่อเขาไม่ใช่คนชั้นสูงของเมืองหลวง ไม่สําคัญว่าเขาจะเป็นใคร เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทํากับลูกชายของข้า”
หลังจากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา “ส่วนเฟิงเฟยเฟย ในเมื่อลูกชายของข้าชอบนาง? ข้าก็จะส่งนางไปหาลูกชายของข้าเพื่อที่เขาจะได้ไม่เหงา”
ข้ารับใช้แก่พูดอย่างเป็นกังวล “นายท่าน แบบนั้นคงไม่ดีเท่าไหร่ เฟิงเฟยเฟยเป็นหนึ่งในสามนักร้องที่โด่งดังที่สุด นางเป็นเหมือนกับราชินีของนักร้อง นางมีผู้คนที่ทรงพลังมากมายเป็นแฟนเพลงของนาง แม้แต่ขุนนางที่ใหญ่โตก็ยังชื่นชอบนาง ข้ากลัวว่า…”
“ข้ามีวิธีของข้า พวกเขาทุกคนจะต้องตายร่วมกับลูกชายของข้า!” กงซูจื่อดูโกรธมากๆ
