ตอนที่ 3123 ผู้แหกกฎ
เจ้าคือเทพจันทราผู้คิดค้นวิชาเหมันต์อย่างนั้นหรอ? เดี๋ยวก่อนนะ… เมื่อกี้เจ้าพูดถึงเผ่าวิทซ์ใช้ไหม? นั่นหมายความว่าเจ้าต้องมาจากจักรวาลจีโน…แต่นั่นเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเจ้าไม่ได้ถูกจํากัดพลังโดยกฎของโลกใบนี้”
หานเซิ่นมองผู้หญิงชุดขาวด้วยความแปลกใจ
ผู้หญิงชุดขาวไม่ตอบ เธอยื่นมือออกมาและชี้ไปที่หานเช่น ครั้งนี้ออร่าของเธอเปลี่ยนไป พลังที่แตกต่างกันสองอย่างรวมตัวกันที่นิ้วของเธอ มันทําให้หานเซ็นขนลุกไปทั้งตัว
หานเชิ้นมองเห็นอย่างชัดเจนว่าไนท์ก็อดโนมูนกําลังใช้วิชาเหมันต์และวิชาเหมันต์แบบกลับ ตาลปัตรพร้อมๆกัน ซึ่งพลังทั้งสองก็รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน นั่นเป็นอะไรที่น่ากลัวมากๆ มันเป็นพลังที่แม้แต่หานเช่นก็ยังรู้สึกสะพรึงกลัว
ทันใดนั้นร่างกายของหานเชิ้นก็ลอยขึ้น ตัวของเขาเรื่องไปด้วยแสงสีขาว พลังทั้งหมดของเขา ถูกกัดกร่อนโดยแสงสีขาวนั่น เขาได้เข้าสู่โหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดและชกหมัดออกไปใส่นิ้วหยกของไนท์ก็อดโนมูน
หานเชิ้นสลายพลังของไนท์ก็อดโนมูนไปได้สําเร็จ แต่กําปั้นของเขาก็รู้สึกหนาวไปถึงกระดูก เมื่อเขาก้มหัวลงไปมองเขาก็ค้นพบว่ากําปั้นของเขามีบาดแผลหลังจากที่ถูกไอเย็นเข้า ถึงแม้มันจะ ไม่ได้สร้างความเสียหายกับกระดูกของเขา แต่มันก็ยังคงทําให้หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจอยู่ดี เขาได้รับบาดเจ็บขณะที่อยู่ในโหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอด พลังของไนท์ก็อดโนมูนนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าฉินซิวเลย บางทีเธออาจจะเหนือกว่าด้วยซ้ํา
“ฮะ? พลังที่เจ้ามีนั่นคืออะไรกัน? มันป้องกันพลังทลายโลกาของข้าได้ยังไง” ไนท์ก็อดโนมูนดูประหลาดใจเช่นกัน
หานเซิ่นต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามิติรอบๆตัวกําลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันมีออร่าที่น่ากลัวกําลังเข้ามาใกล้
“ไอ้คนน่ารําคาญนั่นกําลังมา พวกเราควรจะไปคุยกันต่อที่อื่น”
ไนท์ก็อดโนมูนซ่อนออร่าของเธอ พร้อมกับโบกมือเพื่อพาตัวของหลี่ปิงหยูและบอลด์กายไปกับเธอ
หานเซิ่นสัมผัสได้ว่ามีเทพสปิริตกําลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ดังนั้นเขาจึงซ่อนพลังของตัวเองด้วย เช่นกัน เขาใช้ปีกทองของราชานกยูงเพื่อบินตามในท์ก็อดโนมูนไป
หลังจากที่พวกเขาทั้งสองจากไปได้ไม่นาน เทพสปิริตคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่ใต้ต้นพลัม เขามองไปรอบๆราวกับว่าเขากําลังมองหาอะไรบางอย่าง ในตอนที่สายตาของเขาไปหยุดอยู่ที่ต้นพลัมที่แห้งตาย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป
“โอ้ไม่นะ! ในท์ก็อดโนมูนปรากฏตัว ข้าต้องรีบกลับไปรายงานนายท่าน”
เทพสปิริตคนนั้นฉีกมิติและหายตัวไปโดยไม่รอช้า
ไนท์ก็อดโนมูนบินลงไปบนดาวที่ไร้ผู้คน หานเซิ่นตามเธอไป เธอมองมาที่เขาด้วยความสนใจและพูด
“ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่านอกจากฉินชิวแล้ว มันยังมีคนอื่นที่เดินทางระหว่างสองโลกอยู่อีก เจ้าเป็นใครกัน?”
“ข้าคือหานเซิ่น ข้าเป็นมนุษย์ ข้าเป็นเพื่อนกับเผ่าวิทซ์ที่ชื่อหานหยี่เฟย ถ้าเจ้าเองก็เป็นหนึ่งในเผ่าวิทซ์แล้วเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน?”
ในท์ก็อดโนมูนไม่ได้ตอบคําถามของเขา เธอแค่ถามต่อว่า “วิชาเหมันต์ของเจ้าได้มาจากหานหยี่เฟยอย่างนั้นหรอ?”
“ไม่ใช่” หานเซ็นอธิบายให้เธอฟังว่าเขาได้วิชากายหยกมายังไง
ในท์ก็อดโนมูนพยักหน้า “ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้รับการสืบทอดมันมาจากเผ่าวิทซ์อย่างเป็นทางการ แต่ในเมื่อเจ้าฝึกมัน มันก็ถือว่าเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้า แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่เผ่าวิทซ์”
ก่อนที่หานเชิ้นจะได้พูดอะไร ไนท์ก็อดโนมูนก็พูดกับตัวเองว่า “เขาไม่ใช่หนึ่งในเผ่าวิทซ์แล้วมันจะยังไง?”
จู่ๆหานเซิ่นก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาถามขึ้นว่า “ข้าขอถามเจ้าได้ไหมว่าเจ้ายังนับว่าเป็นหนึ่งในเผ่าวิทซ์ไหม?”
ไนท์ก็อดโนมูนส่ายหัว “ข้าไม่ใช่หนึ่งในเผ่าวิทซ์อีกต่อไปแล้ว เทพจันทราได้ตายไปแล้ว ในชีวิตนี้มีแค่ในท์ก็อดโนมูน”
หานเซิ่นเข้าใจว่าไนท์ก็อดโนมูนหมายความว่ายังไง เขามองเธออย่างแปลกๆและพูด
“นี่หมายความว่าเจ้าเกิดใหม่โดยที่ยังมีความทรงจําในชาติก่อนอย่างนั้นหรอ?”
ในท์ก็อดโนมูนพยักหน้าและพูด “ใช่ แต่ถึงข้าจะกลับมาเกิดใหม่ ข้าก็ไม่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตธรรมดาทั่วไป ข้ายังคงรักษาเครื่องหมายความเป็นตัวเองเอาไว้ มันเหมือนกับการยืดชีวิตของตัวเอง”
“เจ้ารู้ไหมว่าเรื่องการเกิดใหม่และโลกทั้งสองโลกนี่มันยังไงกัน?” หานเซิ่นถาม
ไนท์ก็อดโนมูนมองไปที่หานเชิ้นและพูด “การเกิดใหม่ระหว่างโลกทั้งสองโลกนั้นไม่ใช่การเกิดใหม่จริงๆ มีเพียงแค่สปิริตของสิ่งมีชีวิตเท่านั้นที่จะไปกําเนิดในอีกโลกหนึ่ง สปิริตนั้นเป็นอะไรที่บริสุทธิ์ มันไม่มีทั้งความทรงและอารมณ์ความรู้สึก ในชีวิตนี้เจ้าเป็นมนุษย์ แต่ถ้าเจ้าตายและไป เกิดใหม่ในอีกโลกหนึ่ง ทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าก็จะถูกลบไปมีเพียงแค่สปิริตของเจ้าเท่านั้นที่จะไปสู่ อีกโลกหนึ่งและมอบชีวิตใหม่ให้กับเจ้าชีวิตนั้นอาจจะเป็นมนุษย์ แต่มันก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่าง ออกไปเช่นกัน จะยังไงก็ตามมันจะไม่ใช่ตัวเจ้าอีกต่อไป สปิริตนั้นเกิดใหม่ได้อย่างไม่จํากัด แต่ตัวเจ้านั้นทําไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นแล้วเทพสปิริตล่ะ?” หานเซิ่นถาม
ไนท์ก็อดโนมูนเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะตอบว่า “สปิริตระหว่างสองโลกนั้นไปเกิดใหม่ได้อย่างไม่จํากัด เจ้ารู้สึกไหมว่ามันเหมือนกับอะไร?”
“เจ้าจะหมายถึงเครื่องจักรนิรันดร์อย่างนั้นใช่ไหม?” หานเซิ่นเคยคิดมาก่อนว่าชีวิตในทั้งสองโลกนั้นเป็นเหมือนกับเครื่องจักรนิรันดร์ที่ไม่มีวันหยุด
“ใช่ มันเหมือนเครื่องจักรนิรันดร์” ไนท์ก็อดโนมูนพูด
“แต่ในความจริงแล้วพวกเรารู้ว่าเครื่องจักรนิรันดร์นั้นไม่มีอยู่จริง ทฤษฎีที่เรียกกันว่า เครื่องจักรนิรันดร์จะมีปัจจัยภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้อง
“เจ้าจะบอกว่าเทพสปิริตก็คือปัจจัยภายนอกที่ว่านั่น และพวกเขาคือคนที่ทําให้เครื่องจักรนิรันดร์ทํางานอย่างนั้นหรอ?”
“ไม่ใช่ซะทีเดียว ส่วนหนึ่งของข้อสันนิษฐานนั้นถูกต้อง เทพสปิริตจะยับยั้งบางสิ่งที่ทรงพลังเกินไป และพวกเขาจะกําจัดอะไรก็ตามที่เป็นภัยต่อเสถียรภาพของพวกเขา นั่นรวมถึงฉินซิวหรือ แม้กระทั่งตัวของข้า”
หลังจากพูดแบบนั้น ในท์ก็อตโนมูนก็มองไปที่หานเชิ้น “สถานการณ์ของเจ้าทําให้ข้าสับสนตามหลักแล้วเจ้าเป็นผู้แหกกฎเหมือนกับฉินชิว เจ้าเป็นภัยต่อเครื่องจักรนิรันดร์ของจักรวาลนี้ เจ้าอาจจะทําลายมันในที่สุด เมื่อก่อนนั้นในตอนที่ฉินซิวเข้าไปในจักรวาลจีโน ถ้าเขาไม่ได้รับการปกป้องจากเผ่าพันธุ์ของข้า ข้ากลัวว่าเขาก็คงจะถูกเทพสปิริตฆ่าตาย ข้าไม่รู้ว่ามีกี่ครั้งที่เขาเกือบจะต้องตาย หลังจากที่พยายามทุกวิถีทาง เขาก็ตั้งรากฐานในจักรวาลจีโนได้สําเร็จ”
หลังจากที่พูดแบบนั้น ไนท์ก็อดโนมูนก็มองหานเชื่นอย่างแปลก
“เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นผู้แหกกฏของจักรวาลนี้ แต่เทพสปิริตนั้นไม่เล็งเป้ามาที่เจ้า พวกเขาปล่อยให้เจ้าไปไหนมาไหนได้ตามชอบ นอกจากนั้นเจ้ายังทําลายกฎของโลกนี้ ถ้าฉันซิวทําเหมือนกับเจ้า เทพสปิริตก็คงจะมาฆ่าเขานับครั้งไม่ถ้วนไปแล้ว”
“บางทีมันอาจจะเป็นเพราะร่างกายของข้ามียีนของฉันซิว ด้วยเหตุนั้นข้าจึงถูกนับว่าเป็นมนุษย์ของโลกนี้” หานเซิ่นบอกเธอว่าเขามาจากไหน
“ข้าไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น” ไนท์ก็อดโนมูนพูดอย่างมั่นใจ
“นั่นไม่ใช่เหตุผลอย่างแน่นอน ไม่ว่าเจ้าจะมียีนของฉินซิวอยู่ในตัว หรือแม้กระทั่งเจ้าเป็นลูก แท้ๆของเขา ถ้าเจ้าแหกกฏอย่างที่เจ้าทํา เทพสปิริตก็ไม่มีทางจะนิ่งเฉย ในโลกนี้ข้าเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ข้าเพียงแค่มีเครื่องหมายของตัวข้าในชาติก่อน ถึงอย่างนั้นข้าก็กลายเป็นศัตรูของเทพสปีริต”
“หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าครั้งหนึ่งข้าเคยปกป้องโลกเอาไว้” หานเชิ้นพูด
“ปกป้องโลกเอาไว้? โลกไหนกันที่เจ้าปกป้อง?” ไนท์ก็อดโนมูนมองหานเซิ่นด้วยความสับสน
