กลับไปที่ธนาคารเมืองตงลู เฉินหยุนหยิงกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะที่สะอาดด้วยเสื้อผ้าที่สุภาพให้ความรู้สึกว่าเป็นพนักงานธนาคาร
เธอไม่ได้ดูแย่สำหรับคนที่ทำงานธนาคาร เฉินหยุงหยิงอายุแค่ 40 ปี แต่เธอยังคงรักษาความสง่างามเอาไว้ ใบหน้าของเธอไม่มีร่องรอยของอายุมากนัก แต่เมื่อเปรียบเทียบกับคนอายุน้อยเธอดูเหมือนจะมีเสน่ห์มากกว่าเล็กน้อย จริงๆแล้วเธอก็โดดเด่นนิดหน่อย เธอมีท่าทางที่สง่างามอย่างเป็นธรรมชาติ และรอยยิ้มที่ดีที่ไม่กระตือรือร้นหรือหยิ่งยโส การเคลื่อนไหวของเธอก็สงบและเรียบร้อย
มันยุ่งเสมอที่ธนาคารตงลู แต่เฉินหยุงหยิงก็ดูเหมือนจะไม่มีงานทำ ผู้จัดการฟางจงหยวนพยายามคิดว่าจะให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ไหนดี เขาจะกล้าปล่อยให้เธอยุ่งมากได้อย่างไร กัน
การเปลี่ยนจากการซักผ้าเป็นงานที่ธนาคารเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เมื่อเฉินหยุงหยิงนั่งที่นั่นอย่างร่าเริง ความคิดของเธอจึงมีแต่ลูกชายอันเป็นที่รักของเธอ
หยุนหยางหาเงินของเขามาได้อย่างไรกัน?
เมื่อเฉินหยุนหยิงคำนวณวันที่หลิวหยุนหยางห่างจากบ้านไป แต่บางคนก็ร้องอุทานว่า “รายชื่อกองทัพมังกรตื่นนั้นออกแล้ว! “
หยุนหยิงวิ่งไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ทันทีเพื่อดูมัน เธอคุ้นชินกับคอมพิวเตอร์แล้ว แม้ว่าเธอจะเคยคิดว่ามันเป็นสิ่งที่หรูหราก็ตาม
“ลูกชายของเจ้าไม่ได้รับเลือกหรอก!” ผู้หญิงสวยนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ส่งเสียงร้อง
แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ แต่หน้าของเธอก็รู้สึกยินดี นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธออารมณ์ดี และตอนนี้อารมณ์ของเธอดีมาก!
เธอมีความสุขที่หลิวหยุนหยางไม่ได้ถูกเลือก
เฉินหยุนหยิงผู้ซึ่งตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดรีบดูผ่านรายชื่อผู้คนกว่า 100 คนอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็ไม่เห็นชื่อของหลิวหยุนหยาง
เธอตรวจสอบอีกครั้ง แต่เธอยังหาชื่อของลูกชายสุดที่รักไม่เจอ
ทันใดนั้นเฉินหยุนหยิงก็รู้สึกว่างเปล่าเต็มหัวใจ
ลูกชายของเธอสามารถจะทำใจที่ไม่ผ่านการประเมินนี้ได้มั้ย? ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง ทำไมเขาถึงไม่กลับมา? เฉินหยุนหยิงไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย เธอต้องการเห็นลูกชายของเธอโดยเร็วที่สุดเท่านั้น
“กองทัพมังกรตื่นดำเนินการประเมินอย่างไร? ข้าได้ยินมาว่าเพื่อให้คนเข้าไป พวกเขาจะต้องเป็นยศชนชั้นสูงระดับ อี เป็นอย่างน้อย! “
“แน่นอน คนปกติอย่างพวกเราไม่สามารถแม้แต่จะฝันถึงการเข้าร่วมกับกองทัพมังกรตื่ได้ หรอก“
“เอาล่ะ หยุดด้วยการคาดเดาเหล่านี้ เขายังคงเป็นชนชั้นนำระดับ จี ในทุกกรณี”
เจ้าหน้าที่หญิงสองสามคนพูดคำที่ไม่สุภาพ และไร้ความปราณีระหว่างการสนทนานี้ ดูเหมือนว่าพวกเขามีความสุขในความโชคร้ายของหลิวหยุนหยาง อย่างไรก็ตามเฉินหยุนหยิงก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะทะเลาะกับพวกเขา จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความกังวลสำหรับลูกชายของเธอ
ไม่มีใครรู้ว่าพนักงานที่ค่อนข้างดีงามได้นำอุปกรณ์สื่อสารที่ล้าสมัยออกไป และได้โทรออก
เฉินหยุนหยิงกระตือรือร้นที่จะเลิกงาน เธอต้องการกลับบ้านและดูว่าลูกชายของเธอกลับมาหรือไม่ ลูกชายที่รักของเธอกระตือรือร้นที่จะเก่ง … แต่เขาจะรับมือกับความพ่ายแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร?
ขณะที่เธอหมกมุ่นอยู่กับความกังวล รถม้าสีดำก็หยุดข้างนอกทางเข้าธนาคาร
มีคนสามคนออกมาจากรถ ด้านหน้าเป็นชายอ้วนที่ดูเหมือนจะเติบโตไปแค่ด้านข้างเท่านั้น
ข้างหลังเขามีชายวัยกลางคนยิ้มสองคนที่สวมชุดสูท
“นั่นคือประธานของธนาคาร! สวัสดีตอนเช้าค่ะ! “
ทันทีที่ชายอ้วนก้าวผ่านประตู สมาชิกหญิงทุกคนยืนขึ้นพร้อมกัน และโค้งคำนับในทิศทางของเขา
ชายอ้วนพยักหน้าเบา ๆ เขาชอบที่จะได้รับความเคารพ และชอบดูคนอื่น ๆ ราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่บนภูเขาสูง เขาผ่านการตัดสินที่สภาพแวดล้อมของเขาอย่างเงียบ ๆ ทุกอย่างก็ไหลไปอย่างราบรื่น ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม ดีมาก!
เฉินหยุนหยิงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานะของคนอ้วน เธอค่อนข้างหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้นช้ากว่าคนอื่น 10 วินาที
“เจ้าจ้างพนักงานแผนกต้อนรับส่วนหน้าใหม่หรือ? ทำไมข้าไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย? หัวหน้าฟางนี่ไร้สาระมากขึ้นเรื่อย ๆเลยนะ ! เขาน่าจะจ้างใครก็ได้นี่! ” ชายอ้วนขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นเฉินหยุนหยิงลังเลเล็กน้อยก่อนลุกขึ้นยืน
ใครก็ได้งั้นเหรอ!
หยุนหยิงรู้สึกงงงวยเพราะชายอ้วนดุเธออย่างดุเดือด อย่างไรก็ตามงานแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้ามา ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปล่อยให้ผู้จัดการฟางถูกตำหนิในนามของเธอได้
“ข้าขอโทษค่ะท่าน ข้าจะระมัดระวังมากขึ้นค่ะ”
“เจ้าไม่ต้องใส่ใจหรอก แค่เก็บสิ่งของของเจ้าแล้วก็ออกไปซะ เจ้าถูกไล่ออก!” ชายอ้วนพูดอย่างเหยียดหยาม
เฉินหยุนหยิงตกตะลึง
ทันใดนั้นมือของเธอก็เริ่มสั่น ทันทีที่ทุกคนได้ยินว่าลูกชายของเธอไม่ได้เข้าร่วมกองทัพมังกรตื่น ทัศนคติของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่สามารถที่จะทำให้ลูกชายอับอายได้
“เจ้านี่มันหยาบคายมากเลยนะ! ” เฉินหยุนหยิงพูดอย่างเฉยเมย ขณะที่เธอจ้องมองชายอ้วน
จากนั้นเธอหันหลังกลับ และก้าวออกไป
การถูกว่าโดยพนักงานต้อนรับต่อหน้าของคนจำนวนมากทำให้ชายอ้วนขายหน้ามาก ใบหน้าของเขาบวมเหมือนตับหมู เธอกล้าพูดกับเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ชายวัยกลางคนทั้งสองเริ่มตะโกนว่าเฉินหยุนหยิงอย่างดัง
เฉินหยุนหยิงเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง
“ท่านครับ เราไม่สามารถปล่อยให้เป็นเช่นนั้นได้ ข้าจะนำผู้กำกับการตำรวจและสอนบทเรียนให้นางเอง!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเริ่มประจบเขาอย่างแรง
ความไม่ลงรอยกันส่องประกายบนใบหน้าของชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง แต่คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาสะท้อนเสียงของเพื่อนร่วมงาน “ใช่ เราไม่สามารถปล่อยให้นางทำสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดาย! “
“ลืมมันซะเถอะ! การทะเลาะกับผู้หญิงมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ “
แม้ว่าชายอ้วนกำลังโกรธเขาก็ยังต้องการรักษาภาพลักษณ์ที่เจ๋งของเขา ในขณะที่เขาพูดแบบนั้นเขาเห็นฟางจงหยวนร้อนรนด้วยความหวาดกลัว “เจ้ารับสมัครคนเช่นนี้ได้ยังไง ฟางจงหยวน? ” เขาถามด้วยความโกรธ “นางไม่มีมารยาท! เจ้าได้ยินสิ่งที่ออกมาจากปากสกปรกของนางมั้ย? หากเจ้าไม่ต้องการเป็นผู้จัดการอีกต่อไป เจ้าก็สามารถออกจากได้เช่นกัน นะ อย่าคิดว่าข้าจะไล่เจ้าไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพื่อนพ่อของข้า ข้าคงไล่เจ้าไปนานแล้ว! “
ฟางจงหยวนมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่ลึก ๆ ข้างในเขาก็สาปแช่งไปแล้ง เขาไม่ได้อยู่ภายใต้คำสั่งของชายอ้วนโดยตรง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด
สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากที่สุดคือแม่ของหลิวหยุนหยางถูกไล่ออก เขาจะอธิบายเรื่องนี้กับหลิวหยุนหยางได้อย่างไรตอนเขากลับมา?
ถึงแม้ว่าหลิวหยุนหยางจะไม่ได้เป็นสมาชิกของกองทัพมังกรตื่นแต่เขาก็ยังเป็นชนชั้นสูงระดับ จี วันหนึ่งเขาก็จะประสบความสำเร็จและฟางจงหยวนจะเก็บเกี่ยวรางวัลนั้น เขาเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าจะไม่มีใครสามารถช่วยหลิวหยุนหยางได้ในเวลาที่เขาต้องการ
ขณะที่ฟางจงหยวนเข้ารับการติเตียน เสียงเบรกที่ดังกึกก้องก็ได้ยินเสียงจากข้างนอก เมื่อเสียงหยุดลงมีหญิงสาวร่างงามคนหนึ่งเดินเข้ามา
รูปร่างหน้าตาของเธอทำให้ชายอ้วนตกตะลึง เขารีบเดินตามหญิงสาวที่สวยงามอย่างรวดเร็ว
“ผู้อำนวยการฮวาง! หากท่านต้องการตรวจสอบธนาคาร ท่านควรแจ้งให้ข้าทราบล่วงหน้า โชคดีนะเนี่ยที่ข้าอยู่ในเมือง! “
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าผู้อำนวยการฮวางขมวดคิ้ว และตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าผิดแล้วประธานจาง ข้าเป็นแค่ผู้ช่วย เจ้าควรเรียกข้าว่าผู้ช่วยฮวาง”
“มันก็เหมือนกัน แหละน่า ท่านเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการ ดังนั้นท่านจะกลายเป็นรองผู้อำนวยการในอนาคต ฮ่าฮ่า…ข้าอาจจะบอกท่านเร็วไปหน่อย”
ประธานธนาคารจางยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะที่เขางอเอวไปด้านข้างอย่างไร้เดียงสา
เมื่อเธอได้ยินคำอธิบายของเขา ริมฝีปากของผู้หญิงก็กระตุก เธอขมวดคิ้วอยู่ แต่เธอไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม เธอกลับมองสภาพแวดล้อมแทน ทันใดนั้นเธอก็จ้องมองที่ฟางจงหยวน
“เจ้าคือผู้จัดการฟางจงหยวนใช่หรือไม่? “
“ใช่ครับ สวัสดีครับ ผู้อำนวยการฮวาง” ฟางจงหยวนไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะจำเขาได้ จริงๆ พวกเขาพบกันเพียงครั้งเดียวหลังจากการประชุมทั้งหมด ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีเพียงใบหน้าที่สวย ไม่แปลกเลยที่คนอื่นบอกว่าเธอเป็นคนที่ฉลาดที่สุดที่ทำงานในสหพันธ์ธนาคาร!
“เจ้าทำงานได้ดีจริงๆ สาขาหลักได้ตัดสินใจที่จะส่งเสริมเจ้า นับจากวันนี้เป็นต้นไปเจ้าจะเป็นรองประธานของพื้นที่นี้”
เมื่อหญิงสาวพูดเสร็จเธอก็หันหลังกลับ และโบกมือของเธอ เลขาที่ดูดีคนหนึ่งหยิบจดหมายจากกระเป๋าเอกสารของเธอทันที
ประธานธนาคารลีค่อนข้างไม่พอใจ เขาเพิ่งจะตำหนิว่าฟางจงหยวนแต่ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง และเขาจะเป็นหุ้นส่วนของเขาตอนนี้!
แม้ว่าเขาจะเป็นรอง แต่มันก็เป็นความรู้ทั่วไปที่เมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนที่มีอำนาจคำพูดของคน ๆ นั้นจะต้องถูกประจบประแจงเป็นพิเศษ ฟางจงหยวนจะเสียใจ เมื่อพวกเขามีปฏิสัมพันธ์แบบนั้นในอนาคตหรือไม่? ยังไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ เขาติว่าฟางจงหยวนก่อนที่เขาจะได้เลื่อนตำแหน่ง นี่อาจเป็นชะตากรรมที่เยาะเย้ยเขาใช่ไหม?
ในขณะที่ชายอ้วนกำลังคิดมาก ฟางจงหยวนก็ตกตะลึง อย่างไรก็ตามการแสดงออกของความสุขที่แท้จริงเร็ว ๆ นี้ก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา
เขาจะได้รับการส่งเสริมและเลื่อนขั้น! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาโหยหามาทั้งกลางวันและกลางคืนใช่หรือไหม? เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะโชคดีในทันทีทันใด!
นอกจากนี้ยังไม่เคยมีลางดีเกี่ยวกับมัน เว้นแต่หัวหน้าของเขากำลังทำสิ่งนี้อยู่โดยไม่ได้รับความน่าเชื่อถือ
“ขอบคุณครับ ผู้อำนวยการฮวาง ข้าฟางจงหยวน จะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำตามความคาดหวังของสาขาหลัก” ฟางจงหยวนรู้สึกตื่นเต้นมากที่เขารู้สึกเหมือนคุกเข่าต่อหน้าผู้หญิง
ผู้หญิงคนนั้นเหมือนภูเขาน้ำแข็งทั้งสวยและเยือกเย็น หลังจากแสดงเอกสารให้เขาเขาก็ถามอย่างเฉยเมย “เฉินหยุนหยิงไปไหน ทำไมข้าไม่เห็นนาง “
เฉินหยุนหยิง?
คนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับชื่อ มีเพียงฟางจงหยวน เท่านั้นที่รู้ว่าเธอเป็นแม่ของหลิวหยุนหยาง
“ผู้อำนวยการฮวาง …” ฟางจงหยวนแสดงสีหน้าแปลก ๆ
“อะไร? ” ผู้หญิงคนนั้นถามอย่างหงุดหงิด
“นางไม่มาทำงานเหรอ? บางทีนางจะอาจรู้สึกไม่สบาย ถ้าเป็นเช่นนั้นเราจะไปเยี่ยมนางที่บ้านของนาง”
ริมฝีปากของประธานจางซีดลง กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาเริ่มสั่น ทันใดนั้นเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ไม่ใช่ครับ แต่ประธานจางไล่เธอออกไปแล้วครับ” ฟางจงหยวนไม่สามารถซ่อนได้ในตอนนี้
“อะไรนะ? เจ้าพูดว่าอะไรนะ ประธานจาง เจ้ามีเหตุผลอะไรที่จะต้องไล่แม่ของนักสู้ชนชั้นสูงระดับ บี กัน? เจ้ามีอะไรกัน ถึงต้องไล่แม่ของทหารชนชั้นนำของกองทัพมังกรตื่น ” น้ำเสียงของผู้ช่วยฮวางจริงจังมากเมื่อเธอจ้องมองที่ประธานจาง
ทหารกองทัพมังกรชั้นนำระดับ บี เหรอ?
ประธานธนาคารจางผู้ยืนนิ่งหยั่งรากถึงจุดหนึ่ง ก่อนที่เขาจะพูดตะกุกตะกักในที่สุด “ไม่ใช่ว่าหลิวหยุนหยาง… ได้รับการปฏิเสธจากกองทัพมังกรตื่นหรอกหรอ? “
“ท่านหลิวหยุนหยางเป็นที่ยอมรับในชนชั้นสูงของกองทัพมังกร ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่แม่ของเขาทำงานที่ธนาคารของเรา! สาขาหลักตัดสินใจโอน เฉินหยุนหยิงไปยังสาขาฉางอันแล้ว แต่เจ้ากลับไล่นางออกไป ดังนั้นมันจะเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จะจ้างนางกลับมา! “
เสียงของผู้ช่วยฮวางอ่อนโยนลง แต่มีความหมายโดยนัยและปฏิเสธไม่ได้ที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเธอ “ถ้าประธานธนาคารจางไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ ข้าจะต้องรายงานเรื่องนี้ต่อผู้บังคับบัญชาของข้า”
เหงื่อหยดไหลลงมาบนใบหน้าของประธานจาง การรายงานเรื่องนี้กับสาขาหลักน่ากลัวมาก!
หากมีการรายงานโอกาสในอนาคตของเขาจะถูกทำลาย!
“ข้าจะไปจ้างนางเดี๋ยวนี้! ข้ากำลังไปแล้ว! ” ชายอ้วนพยักหน้า เขาดูราวกับว่าเขาอยากจะเอาหัวเข้าไปในเป้าของกางเกงตัวเอง
“ผู้จัดการฟาง … ไม่สิ พี่ฟาง มากับข้าได้ไหม ข้าต้องการพรสวรรค์ที่โดดเด่นของเจ้า เมื่อข้าพูดกับนายหญิงเฉิน ข้าควรจะขอโทษ ข้าควรทำ … “
ฟางจงหยวนหัวเราะในใจกับท่าทางของประธาน เขาอยากที่จะหัวเราะเยาะเขา แต่เขารู้สึกว่าเขาต้องการแสดงความอดกลั้นกับรองประธานธนาคารต่อหน้าผู้ช่วย “นี่เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง” เขาตอบทันที “เราไม่สามารถปล่อยให้ผู้อำนวยการฮวางรอนานเกินไป รีบและไปพานายหญิงเฉินกลับมา”
ผู้ช่วยฮวางพยักหน้าเบา ๆ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “เจ้ามีเพียงหนึ่งชั่วโมงนะประธาน หากเจ้าไม่ประสบความสำเร็จในหนึ่งชั่วโมงก็อย่าโทษข้านะ ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป! “
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลกับมัน ข้าจะนำนายหญิงเฉินกลับมาแน่นอน!” ประธานธนาคารจางยังพยักหน้าเหมือนไก่จิกที่เมล็ด ในขณะที่ไขมันในร่างกายของเขากระตุก
