Bang-!
ในห้องใดห้องหนึ่งในอาณาจักรโลตัส
ข้างโต๊ะทำงานในห้องทำงานของกษัตริย์ เฮิร์ซประทับบนหัวจดหมายสีทอง
ทันทีที่ตราประทับถูกประทับลง จดหมายก็เริ่มเรืองแสงและลอยขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็กลายเป็นผงสีขาว
“จะเป็นไปได้ไหมนะ…?”
ขณะที่เฮิร์ซพึมพำกับตัวเอง
ก่อนที่เขาจะสามารถดำเนินการต่อในสิ่งที่เขาพูดได้มีข้อความจากระบบปรากฏขึ้นในมุมมองของเฮิร์ซ
[เข็มกลัดราชาแห่งอาณาจักรโลตัสถูกใช้แล้ว]
[ประชากรทั้งหมดของอาณาจักรจะได้รับแจ้งเรื่องนี้]
[มีการประกาศสงครามกับอาณาจักรเอลริกาแล้ว]
[ในขณะนี้อาณาจักรโลตัสสามารถโจมตีผู้เล่นและ NPC คนใดก็ได้จากอาณาจักรเอลริกาโดยไม่ต้องรับโทษ PVP]
[ในขณะนี้สถานะของอาณาจักรจะถูกตั้งค่าเป็น ‘สถานการณ์ฉุกเฉิน’]
[โดยใช้แท็บ “ทหารเกณฑ์” ท่านสามารถรับสมัครผู้เล่นและทหารเลเวล 100 ถึง 200 ได้]
[จำนวนคนสูงสุดที่สามารถรับได้ในขณะนี้คือ 54,250 คน]
[ในช่วงเวลาของการรับสมัคร ท่านจะต้องจ่ายทองทุกวันสำหรับ LV * 20 (ในกรณีของการคัดเลือกผู้เล่น ท่านจะต้องจ่ายตามเวลาเล่น LV * 15)]
[กำหนดจำนวนทหารที่จะรับ]
เฮิร์ซที่กำลังอ่านข้อความของระบบตัดสินใจที่จะพยายามเพิ่มจำนวนทหารเกณฑ์ก่อน
“เกณฑ์ทหารสูงสุด”
ข้อความระบบปรากฏขึ้นอีกครั้ง
[โปรดกำหนดอัตราส่วนผู้เล่น / NPC ของกองทหารที่จะรับ]
นี่คือจุดที่เฮิร์ซประสบปัญหามากที่สุด
‘ผู้เล่นดีกว่า NPC แน่นอน…’
แม้ว่ามันจะแตกต่างกันนิดหน่อยหากพวกเขามีเลเวลสูงกว่าเล็กน้อย แต่ทหารระดับ Common ก็ไม่มีพลังถึงครึ่งหนึ่งของผู้เล่นระดับเดียวกัน
มีการระบุว่า NPC แสดงความสามารถแบบเดียวกับที่ผู้เล่นทั่วไปมีตามบทความวิจัยเมื่อเร็วๆนี้
อย่างไรก็ตาม ในสงครามขนาดใหญ่ผู้เล่นที่ใช้ปัญญาดีกว่าทหาร NPC ที่ใช้ AI มาก
แม้ว่าการจ่ายเงินสำหรับผู้เล่าจะสูงกว่า NPC แต่ก็คุ้มค่าที่จะจ้างพวกเขา
“อืม…”
เฮิร์ซที่ครุ่นคิดอย่างหนักในขณะที่จับคางของเขาแล้วพูดว่า
“ผู้เล่น 20%, NPC 80% สำหรับการต่อสู้ครั้งนี้”
20% เป็นจำนวนจริงประมาณ 50,000 คนและมีผู้เล่นประมาณล้านคนที่จะเข้ารับการจัดหาตามปกติ
อย่างไรก็ตาม ข้อความระบบที่ไม่คาดคิดก็โผล่ขึ้นมา
[ปัจจุบันมี 5,798 คนที่รับสมัครในอาณาจักรโลตัส]
[ต้องลดเปอร์เซ็นต์ผู้เล่น]
เฮิร์ซเกาหัวและตอบอีกครั้งว่า
“แล้ว… 10% ล่ะ?”
[รับสมัครได้]
[กำลังคำนวณผลลัพธ์]
[ต้นทุนโดยประมาณ: 288,742,450 ทอง (ตัวเลขโดยประมาณอาจแตกต่างกัน 10%)]
[ค่าจัดหางานรวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมทั้งอาหารและอุปกรณ์ทางการแพทย์]
[ท่านต้องการดำเนินการจัดหาหรือไม่?]
หลังจากได้รับการยืนยันค่าใช้จ่ายในการจัดหาซึ่งมากกว่าหนึ่งพันล้านต่อวันเฮิร์ซจึงหยุดพักชั่วคราว
“เอ่อ ทำไมรับสมัครคนถึงแพงจัง”
จริงๆแล้วการรับสมัครไม่ได้มีราคาแพง
ภาษีที่จ่ายให้กับอาณาจักรในแต่ละเดือนมีมูลค่ามากกว่า 50 พันล้านเหรียญทอง
เป็นตัวเลขที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตั้งแต่สมัยที่สร้างอาณาจักรครั้งแรก
ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะมีสงครามตลอดทั้งเดือน พวกเขาก็สามารถเก็บภาษีได้หลังจากรวมดินแดนและกิลด์อื่นๆเข้าด้วยกัน
นอกจากนี้ยังควรพิจารณาใช้ภาษีทั้งหมดที่เก็บได้
จากมุมมองของผู้เล่นที่ได้รับคัดเลือก ทองที่จะมอบให้พวกเขานั้นไม่มากเลย
มากที่สุดพวกเขาจะได้รับประมาณ 2,000 ถึง 3,000 วอน
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นควรพิจารณาถึงชื่อเสียงและไอเทมที่พวกเขาจะได้รับหากเข้าร่วมในสงคราม
เฮิร์ซค่อนข้างกังวล แต่ก็ดำเนินการต่อไป
“ใช่สิ อืม… ถ้าเราชนะในสงครามครั้งนี้เราจะได้รับกลับมามากกว่าจำนวนทองที่เราใช้ไปซะอีก”
สิ่งที่เฮิร์ซพูดไม่ใช่เรื่องเกินจริง
หากอาณาจักรโลตัสชนะสงครามและยึดครองอาณาจักรเอลริกาได้ อาณาเขตของอาณาจักรของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
การฟื้นฟูอาณาจักรจะเกิดขึ้นหลังสงครามและทำให้พวกเขาต้องเสียทองมากขึ้น อย่างไรก็ตาม เงินภาษีที่พวกเขาจะได้รับจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อพวกเขายึดครองอาณาจักรเอลริก้าได้สำเร็จ
มันจะดีมากถ้าอาณาจักรโลตัสจะได้รับชัยชนะเนื่องจากพวกเขาวางแผนที่จะขยายไปสู่จักรวรรดิ
“ยังไงก็ตาม ไอ้ราชาเอียนอยู่ที่ไหนในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้เนี่ย…”
จำเป็นต้องมีเอียนเพื่อลดค่าใช้จ่ายในการทำสงคราม
พวกเขาจำเป็นต้องจบสงครามโดยเร็วที่สุดไม่เช่นนั้นจะหมดภาษีที่เก็บได้
พวกเขาจะมีกำลังใจในการทำงานมากขึ้นอย่างแน่นอนถ้าเอียนอยู่ที่นั่น
“เฮ้อ ฉันจะดูแลเขาอย่างดีที่สุดให้เมื่อเขากลับมาเลย”
เฮิร์ซบ่นในขณะที่เขาถือแสงสีทองไว้ในมือ
พลังและอำนาจของเขาไม่ได้แตกต่างจากกษัตริย์
เอียนบอกว่าเขาไม่ต้องการเป็นกษัตริย์และตอนนี้เฮิร์ซรู้แล้วว่าทำไม
“เอ่อ เอ่อ… ทั้งหมดนี้มันไม่มีค่าเลย ทำไมต้องซับซ้อนมากมายขนาดนี้เนี่ย?”
สงครามระหว่างรัฐและระหว่างประเทศยังมีขนาดที่แตกต่างกัน
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมกษัตริย์จึงเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักร เฮิร์ซออกไปจากห้องและไปที่ระเบียงเพื่อดูสภาพเวลลแวดล้อมทั้งหมด
กริ๊ง-!
[ทุกอย่างพร้อมแล้วสำหรับการทำ ‘สงคราม’!]
[ท่านต้องการออกไปหรือไม่?]
ในที่สุดการเตรียมการทั้งหมดก็เสร็จสิ้นสำหรับสงครามเต็มรูปแบบระหว่างอาณาจักรโลตัสและเอลริกา
* * *
เมื่อไปทางเหนือของทวีปทางตอนเหนือจำนวนอันเดธก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ
ด้วยเหตุนี้เอียนและพรรคพวกของเขาจึงประสบกับความล่าช้าอย่างมาก แต่ในที่สุดพวกเขาก็ไปถึงทางเหนือสุดของภูเขาเอลคาริกซ์
[มาถึง ‘ภูเขาเอลคาริกซ์’ แล้ว]
ข้อความง่ายๆเพียงบรรทัดเดียวปรากฏขึ้นเมื่อพวกเขามาถึง
“ว้า ทำไมทางเหนือมันถึงยากจัง”
ฮูนี่ย์บ่น
เลฟย่าตอบว่า
“ใช่ไหมล่ะ? เหมือนว่าเราอยู่ในที่ราบสูงไฮนซ์เลย”
เลฟย่าไม่ได้พูดเกินจริงเมื่อเธอพูดอย่างนั้น
เมื่อพวกเขาอยู่ใกล้ภูเขาเอลคาริกซ์ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสังเกตว่าเลเวลของมอนสเตอร์เพิ่มขึ้นใกล้กับเลเวล 400
ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนของพวกเขานั้นเยอะมาก พวกเขาคิดว่าที่ราบสูงไฮนซ์น่าจะจัดการได้ง่ายกว่า
ลูการิกซ์ที่กลายร่างเป็นเด็กได้เข้าร่วมการสนทนาของพวกเขา
“คิคิ พวกเจ้าคงไม่มาที่นี่ไม่ได้ถ้าไม่ใช่เพราะข้า”
พวกเขาจะสามารถมาที่ภูเขาเอลคาริกซ์ได้โดยไม่มีลูการิกซ์ แต่ความช่วยเหลือของเขามีประโยชน์สำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน
ฮูนี่ย์ปฏิเสธทันทีว่าลูการิกซ์พูดอะไรอยู่
“ไม่จริงหรอก! ไม่ใช่!”
ไม่มีข้อพิสูจน์สำหรับเรื่องนี้และไม่มีเหตุผลใดๆสำหรับสิ่งที่ลูการิกซ์กำลังพูด
ลูการิกซ์ดื้อรั้นและปฏิเสธที่จะเห็นด้วยกับฮูนี่ย์
“หึ!”
เอียนและเลฟย่ามองหน้ากันด้วยรอยยิ้มและฮูนี่ย์ก็ดูอารมณ์ดีเช่นกัน
เอียนแอบส่งข้อความถึงเลฟย่า
[เด็กๆพวกนั้นกำลังทำอะไรกันน่ะ?]
[ฮะ? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…]
ฮูนี่ย์และลูการิกซ์ลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่ภูเขาเอลคาริกซ์เพราะการทะเลาะวิวาทของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเดินตามเอียนและเลฟย่า
ภูเขากว้างมากจนการค้นหาที่ซ่อนของเอลคาริกซ์ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่าย
เป็นไปไม่ได้เช่นกันที่จะแยกย้ายกันไป สัตว์เลี้ยงของพวกเขาและขอให้พวกเขาสำรวจภูเขาเพราะมันกว้างเกินไป
นอกจากนี้ยังมี อันเดธจำนวนมากเกินไปบนภูเขา
อย่างไรก็ตาม มีใครบางคนในปาร์ตี้ของเอียนที่สามารถทำให้ชีวิตของพวกเขาง่ายขึ้น
เอียนจึงออกคำสั่งให้กาก้า
“กาก้า ฉันสั่งให้เธอไปหาที่ซ่อนของเอลคาริกซ์ซะ”
“รับทราบค่ะ ฉันจะแบ่งปันการมองเห็นของฉันผ่านราชาแห่งความมืดนะคะ”
“ดี!”
เอียนส่งกาก้าไปทางทิศตะวันตกและพวกเขาไปทางด้านตะวันออกของภูเขา
ประมาณสามสิบนาทีต่อมา เอียนรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ
“อืม ทำไมจำนวนมอนสเตอร์อันเดธฝั่งนี้ถึงลดลงล่ะ?”
ฮูนี่ย์ตอบเอียนด้วยสีหน้าโง่เง่า
“จะไปสนใจทำไม? พี่ไม่คิดว่าการค้นหาของเราจะง่ายขึ้นถ้ามันลดลงงั้นหรอ?”
ลูการิกซ์เป็นคนที่ตอบกลับฮูนี่ย์แทนที่จะเป็นเอียน
“เอียนต้องการต่อสู้กับกองทัพของริชชี่คิง เจ้าราชาแห่งความมืดขี้ขลาด!!”
“ฉันไม่ใช่แบบนั้น! ฉันจะไม่ปล่อยนาย…”
“ตูมมมม!”
ในทางกลับกันเอียนเอาแต่คิดถึงสถานการณ์ของพวกเขาในขณะที่ทั้งสองคนทะเลาะกัน
‘บางที… มอนสเตอร์อันเดธนับร้อยกำลังปกป้องไข่ของเอลคาริกซ์อยู่หรือเปล่า?’
เอียนนึกถึงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในทางเหนือ
‘เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มอนสเตอร์อันเดธก็ปรากฏตัวในทิศทางของกองทัพอันเดธเท่านั้น’
มีกองทัพของริชชี่คิงอยู่ทั่วทั้งทวีปทางเหนือ
อย่างไรก็ตาม กองทัพของเขาส่วนใหญ่ประกอบด้วยมอนสเตอร์อันเดธซึ่งผู้เล่นทุกคนสามารถล่าได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงบนภูเขาเอลคาริกซ์เท่านั้นที่มีมอนสเตอร์อันเดธเลเวลสูงกำลังขวางเส้นทางของภูเขา
‘ฉันรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง ก่อนเข้าสู่เทือกเขาเอลคาริกซ์เรากำลังพูดถึงที่ราบสูงไฮนซ์’
หากนั่นถูกต้องแสดงว่าเอียนและพรรคพวกกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ผิด
ถ้ากองทัพของริชชี่คิงปกป้องที่ซ่อนของเอลคาริกซ์ได้อย่างแท้จริง มอนสเตอร์อันเดธที่ทรงพลังกว่าจะอยู่ใกล้กับถ้ำ
‘ฉันจะไปตามสัญชาตญาณสักครั้ง’
เอียนผู้เรียบเรียงความคิดของเขามองไปที่ปาร์ตี้ของเขาและพูดว่า
“ฉันไม่คิดว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้อง”
ทั้งฮูนี่ย์และเลฟย่าตอบกลับในเวลาเดียวกัน
“ฮะ…?”
“ทำไมล่ะ?”
เมื่อเอียนเริ่มอธิบาย ทั้งสองคนก็เริ่มเชื่อ
“อ่อ…! พี่คิดอย่างนั้นจริงๆหรอ?”
“ใช่ อืม ฉันก็ไม่คิดว่าสิ่งที่เอียนพูดมันผิดไปหมดใช่มั้ยล่ะ?”
ลูการิกซ์ซึ่งมองดูพวกเขาทั้งสามคนอย่างตกใจมองไปที่เอียน
“ฉลาดมาก เจ้าเป็นมนุษย์ที่ฉลาดมาก…! เจ้ามาถึงจุดนั้นได้ยังไง?!”
ลูการิกซ์ที่ชื่นชมเหตุผลของเอียนมองมาที่เขาพร้อมกับอ้าปากกว้าง!
สมาชิกปาร์ตี้ของเอียนทุกคนเห็นด้วยกับเอียนและได้ย้ายไปทางตะวันตก
ไม่ว่าเอียนจะพูดถูกหรือไม่ จำนวนมอนสเตอร์อันเดธก็เริ่มเพิ่มขึ้นเมื่อพวกเขาไปทางตะวันตกมากขึ้น
พวกเขาสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างรวดเร็วในตอนแรก แต่ในที่สุดความเร็วของพวกเขาก็เริ่มช้าลง
ประมาณสามชั่วโมงหลังจากเข้าสู่เทือกเขาเอลคาริกซ์ เอียนก็เริ่มสงสัย
‘ทำไมกาก้าถึงไม่ติดต่ออะไรมาเลยล่ะ? ถ้าเส้นทางนั้นถูกต้องเธอก็น่าจะค้นพบอะไรบางอย่างใช่ไหม…?’
เอียนเหลือบมองไปรอบๆและมองไปที่ฮูนี่ย์
เอียนไม่ได้จะติดต่อกับกาก้า แต่เขาต้องการเห็นมุมมองของเธอ
ช่วงเวลาที่เอียนกำลังจะพูดบางอย่างข้อความระบบก็โผล่ขึ้นมา
[ทาส ‘กาก้า’ ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง!]
[พลังชีวิตของกาก้าหมดลงและตายไปแล้ว]
[ทาสที่เสียชีวิตสามารถอัญเชิญคืนได้หลังจาก 72 ชั่วโมง]
“…?!”
เมื่อเห็นข้อความของระบบที่เขาไม่เคยคิดเอียนก็เริ่มตกใจ
