ตอนที่ 221: การติดต่อที่ไม่คาดคิด
พวกเขาถูกส่งกลับไปที่ชั้น 602
ทันทีที่พวกเขามาถึงชั้น 602 กุสตาฟขอตัวออกจากกลุ่มและเริ่มมุ่งหน้าไปยังบริเวณห้อง
‘ถึงเวลาแล้ว…. ฉันแค่ต้องเพิ่มช่องทางอีกเล็กน้อยเพื่อไปยังขั้นตอนที่ 4’ กุสตาฟกล่าวภายในขณะที่เขาเดินข้ามทางเดิน
กุสตาฟเปิดใช้งานแผนที่และยืนยันว่าพื้นที่ห้องที่จํากัดให้เฉพาะผู้เข้าร่วมปกติสามารถเข้าถึงได้แล้ว
กุสตาฟปิดการใช้งานและเริ่มเคลื่อนไปยังพื้นที่นั้นอีกครั้ง
เมื่อไปถึงบริเวณสี่แยกก็เห็นเส้นทางที่นําไปสู่พื้นที่ห้องทางซ้ายมือ ขณะที่เดินต่อไปเป็นทางออกของชั้น
“อืม?” กุสตาฟสังเกตเห็นร่างที่มาจากข้างหน้า
ร่างนั้นดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปยังบริเวณห้อง แต่เขาหยุดชั่วคราวเมื่อสังเกตเห็นกุสตาฟ
เขาคนนั้นเป็นเด็กผมหยิกสีดําขนาด 5-7 ขวบที่มีใบหน้าคล้ายกับกุสตาฟ
ทั้ง 2 คนหยุดฝีเท้าก่อนที่จะมาถึงจุดมุมที่นําไปสู่การเลี้ยวและสบตา
เหอะ! หืม!
กุสตาฟยิ้ม ในขณะที่เด็กอีกคนที่เห็นได้ชัดว่าเป็นน้องชายของเขาทําหน้าบึงยืนมองเขาอยู่
บรรยากาศตึงเครียดในทันที แต่ปฏิกิริยาของกุสตาฟดูเหมือนจะลดความตึงเครียดลง
“ฉันรู้ว่านายทําอะไรลงไป ฉันอาจจะไม่มีเวลาจัดการกับนายในตอนนี้ แต่ไม่ต้องกังวลไปในไม่ช้านี้” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาก่อนจะหันไปทางด้านข้างเพื่อมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ห้อง
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com
“แก…” เอนดริกหันกลับมาและกําลังจะโจมตีกุสตาฟจากด้านหลัง เมื่อเขาจําบางสิ่งได้และหยุดชั่วคราว
รอยยิ้มของกุสตาฟกว้างขึ้น เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า
“รอสิ่งที่ฉันจะทํากับแกได้เลย แกจะต้องเสียใจ!” เอนดริกตะโกนออกมาขณะชี้ไปที่หลังกุสตาฟ
กุสตาฟเพิกเฉยต่อคําอุทานของเขาและเดินหน้าต่อไป เขามองไปรอบ ๆ ห้องของเขา
เอนดริกกําหมัดของเขาไว้ในขณะที่หลังของกุสตาฟ ขยายออกห่างจากสายตาของเขามากขึ้น
“เดี๋ยวก่อน…ไอ้พี่สารเลว!”
–
หลังจากค้นหาอยู่ประมาณ 7 นาที กุสตาฟก็พบห้องที่มีหมายเลขตราประทับอยู่
เขาใช้วิธีเดียวกับเมื่อก่อน เพื่อปลดล็อกประตูและเข้าไปข้างใน
ห้องนี้กว้างขวางกว่าห้องที่แล้ว
มีแม้กระทั่งทิวทัศน์ของเมืองจากบานหน้าต่างด้านหลัง
กุสตาฟไม่เสียเวลาเดินไปที่เตียงและนั่งไขว่ห้าง
เขาหลับตาและหายใจเข้า ในขณะที่เขาเริ่มถ่ายทอดสายเลือดของเขา
ในช่วงเริ่มต้นก่อนที่เขาจะกลายเป็นซูลที่มีอันดับหรือแม้กระทั่งเริ่มถ่ายทอดสายเลือดของเขา ระบบได้เพิ่มพลังให้เขา
สายเลือดของเขาถูกส่งผ่านจุดที่ 3 และเนื่องจากมีเพียง 4 จุดช่องเขาจึงจําเป็นต้องส่งไปยังจุดที่ 4 เพื่อที่จะกลายเป็นอันดับของซูลู
หลังจากที่เขากลายเป็นซูลูอันดับ เขาสังเกตเห็นว่าจุดช่องทางทั้ง 4 ที่อยู่ภายในร่างกายของเขาเชื่อมโยงกัน
การถ่ายทอดสายเลือดทําให้สายเลือดภายในร่างกายมีความอิ่มตัวเพิ่มขึ้นอย่างแท้จริง ดังนั้นคะแนนจึงเชื่อมโยงกันโดยสายเลือดของเขา หลังจากไปถึงอันดับซูลูจนกลายเป็นอับดับที่สูงขึ้น
ภายในวงกลมมีสระน้ําสีแดงขนาดเล็กที่ขยายขนาดขึ้น เมื่อกุสตาฟเดินจากก้าวแรกเป็นก้าวที่ 2
ตอนนี้เขาก้าวขึ้นเป็นขั้นที่ 3 แล้ว สระน้ําสีแดงได้ขยายขนาดขึ้นจนเกือบจะสัมผัสกับสิ่งกีดขวางทรงกลมที่จุดช่องสัญญาณทั้ง 4 ก่อตัวขึ้นรอบๆ
ทันทีที่ระดับเสียงเพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่สัมผัสกับสิ่งกีดขวางสี่ช่องสัญญาณ กุสตาฟก็จะบรรลุขั้นที่ 4
กุสตาฟเพ่งความรู้สึกไปที่สระน้ําสีแดงข้างใน และมันก็เริ่มเดือดปุด ๆ
ความสนใจของเขาในตอนนี้เข้มข้นมากจนทําให้เกิดบรรยากาศอันเงียบสงบรอบตัวเขา
บริเวณโดยรอบเงียบลง ยกเว้นเสียงเดือดปุด ๆ ที่มาจากกุสตาฟ
*******
-5 สัปดาห์ก่อน
หลังจากที่กุสตาฟได้รับคําสารภาพจากเอบุน เขาก็มอบของที่เขาเตรียมไว้มาสักพักหนึ่งแล้ว
ตอนที่เขาถูกลักพาตัวไปในตอนนั้น เขาขอให้ครูเอมมี่ช่วยเอาหมวกสมองกลที่ใช้กับเขามาให้เขา
แน่นอน เธอถามว่าทําไมเขาถึงต้องการมัน และเขาแค่อ้างว่ามันเพื่อการวิจัย และจริงๆ แล้ว กุสตาฟต้องการทดลองสวมหมวก แต่เขาไม่เคยมีเวลาทําอย่างนั้นเลยจริงๆ เพราะเขาหมกมุ่นอยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง
เมื่อเขาเริ่มแผนการแก้แค้น เขาจําหมวกที่เขาเก็บไว้ในห้องที่ 2 ได้
ตอนแรกเขาจะล้างสมองของเอบุน ด้วยการสลายตัวของอะตอม แต่จําได้ว่าเขาควบคุมไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ฮังโจและเบนอีกครั้งที่เขาตัดสินใจว่าการใช้หมวกสมองจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
เขาลบความทรงจําของเอบุนในวันสุดท้ายด้วยอุปกรณ์ปรับแต่งสมองและนําเขากลับไปที่ห้องทดลองหลังจากที่ทําให้เขาหมดสติ
กุสตาฟไม่ต้องการที่จะกระตุ้นความสงสัยใด ๆ เมื่อในที่สุดเขาก็มาหาผู้กระทําผิดที่แท้จริงเบื้องหลัง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงเป็นเช่นนี้ เขาตัดสินใจว่าจะจัดการกับเอบุน อย่างเต็มที่หลังจากที่คณะกรรมการวินัยทั้งหมดล้มลง
อีก 2 วันข้างหน้ากุสตาฟได้วางแผน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ปฏิเสธการฝึกและการล่าสัตว์เลือดผสมภายในเขตแดน
แม้ว่าเขาจะไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่การฆ่าพวกสัตว์เลือดผสมในเขตแดน แต่เขาก็ยังรู้สึกเสียวซ่าบนผิวหนังของเขาทุกครั้งที่ไปที่นั่น
รู้สึกเหมือนมีดวงตาที่มองไม่เห็นมองเขาอยู่เสมอ และมันแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้ง
แม้ว่าเขาจะพยายามสลัดความรู้สึกออกไปด้วยการวิ่งจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งภายในเขตแดน มันก็ไร้ประโยชน์
กุสตาฟต้องทํางานหลายอย่างเพื่อวางแผนเพื่อค้นหาว่าทําไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้นในชายแดนขณะเดียวกันก็จัดการกับเหตุการณ์ในครัว
หลังจากกุสตาฟเสร็จสิ้นแผน เขาต้องติดต่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งเพื่อช่วยในส่วนสํา คัญของแผน
ระหว่างพักวันรุ่งขึ้น เขายืนอยู่ใต้ร่มเงาหลังโรงอาหารของโรงเรียนสนทนากับผู้หญิงคนหนึ่ง
“เข้าใจแผนไหม” กุสตาฟถามหญิงสาวผมขาวที่อยู่ข้างหน้าเขา
