ตอนที่ 298: ทําให้เกิดความสับสน (เนื้อเรื่องรอง 3)
ทันใดนั้นทั่วทั้งบริเวณก็ถูกย้อมด้วยไฟสีแดงสด ทําให้ทุกคนตะลึง พลางสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น?” ชายหัวล้านพูดออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ
สถานที่ทั้งหมดเริ่มสับสนในทันที
สมาชิกของแก๊งค์อันธพาลบางคนในยานพาหนะเหล่านี้ที่เพิ่งระเบิดได้ถูก
ทําลายจนกลายเป็นโรงตีเหล็ก เนื่องจากไม่รู้ว่าสิ่งที่กําลังจะเกิดขึ้น
ชายหัวล้านมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย เขารู้น้อยว่านี่ไม่ใช่จุดจบ
บี้ม! บี้ม! บี้ม! บี้ม!
ขบวนรถที่เหลือระเบิดที่ละคัน ส่งผลให้ยานพาหนะทางบกไม่ทํางานในที่เกิดเหตุ
รถคันเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้คือเครื่องบินที่ไม่สามารถขนส่งทุกคนได้ รวมถึงพวกแก๊งอันธพาลด้วย
โชคดีสําหรับแก๊งค์อันธพาลเหล่านั้น พวกเขาบางคนรับรู้สถานการณ์ได้ตั้งแต่
เนิ่นๆ และออกจากขบวนรถก่อนการระเบิดครั้งสุดท้าย จึงมีสมาชิกของแก๊งเหลืออยู่หลายคน
“ใครเป็นคนทํา!” ชายหัวล้านตะโกนออกมา ในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าสีเข้ม
เขาสามารถบอกได้ว่านี่ไม่ใช่งานของ MBO หรือหน่วยงานใด ๆ เพราะพวกเขาจะไม่เสียงชีวิตเด็ก ๆ เพียงเพื่อระเบิดรถของพวกเขา
เขารู้สึกว่าพวกเขากําลังติดต่อกับใครบางคนที่ไม่แคร์และแค่อยากจะทําให้การเดินทางของพวกเขาหยุดลง
ซึ่งเขามองว่าเป็นข้อเสีย เพราะเขาไม่สามารถใช้ชีวิตของนักเรียนคนใดคนหนึ่งเพื่อข่มขู่บุคคลนั้นให้ถอยกลับ
แก๊งติดอาวุธเคลื่อนตัวออกไปและมองไปรอบ ๆ สถานที่เพื่อหาบุคคลที่น่าฃสงสัย
ผู้ที่มีสายเลือดที่เกี่ยวข้องกับการมองเห็นใช้ประโยชน์จากพวกเขา แต่แม้หลังจากค้นหาไปหลายนาทีแล้วพวกเขาก็ไม่พบว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบต่อสถานการณ์นี้
ครูและนักเรียนสงสัยว่าใครเป็นผู้กระทําเรื่องเหล่านี้ เช่นเดียวกับแก๊งอันธพาล
พวกเขาไม่รู้อะไรเลย ยกเว้นบางคน
“กุสตาฟอยู่ที่ไหน แองจี้และมาทิลด้าสงสัย ขณะมองไปรอบๆ สถานที่ สังเกต ใบหน้าของนักเรียนที่ละคน
พวกเธอค้นหาเขาตั้งแต่พวกเขาออกมาจากโฮเวอร์บัส แต่ไม่พบเขาเลยตั้งแต่ครั้งนั้น
เหงื่อได้ก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของแองจี้แล้ว ขณะที่เธอหวังว่าความคิดที่เข้ามาในหัวของเธอในตอนนี้จะไม่เป็นความจริง
อย่างไรก็ตาม เธออดคิดไม่ได้เกี่ยวกับความเป็นไปได้ เนื่องจากเธอรู้ว่ากุสตาฟกล้าหาญแค่ไหน
หัวหน้าแก๊งสงสัยว่าอาจมีคนปลอมตัวอยู่ในนั้น เขาจึงสั่งให้ทุกคนเปิดหมวกเพื่อให้เห็นหน้าพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
สมาชิกแก๊งสวมหมวกกันน็อคและออกตามหาตัวผู้ร้ายต่อไป
สมาชิกแก๊งคนหนึ่งสวมหมวกนิรภัยเดินเข้ามาหาผู้นําจากด้านหลัง
“หัวหน้า มาดูนี่” เขาพูดด้วยน้ําเสียงเร่งด่วน เขามีเสียงค่อนข้างแหบ
ชายหัวล้านรีบตามเขาไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของบริเวณใกล้เคียง
อย่างรวดเร็ว
สามารถมองเห็นรูเล็กๆ บนพื้นได้
“ฉันดูอะไรอยู่” ชายหัวล้านถาม
“ไม่เห็นหรือไงหัวหน้า? คุณต้องเข้าไปใกล้กว่านี้” สมาชิกแก๊งพูดด้วยน้ําเสียงแหบพร่า พลางเสนอ
ชายหัวล้านขยับเข้าใกล้ตามที่สมาชิกแก๊งเสนอ อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่เขาทํา สมาชิกแก๊งค์ก็เดินมาข้างหลังเขา
เข็มฉีดยาที่เต็มไปด้วยของเหลวสีม่วงปรากฏขึ้นในมือของเขา และเขาก็แทงไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่รวดเร็วไปยังคอของชายหัวโล้น
มันเร็วมาก แต่เนื่องจากอยู่ห่างจากคอของเขาเพียงไม่กี่นิ้ว ชายหัวโล้นก็หันกลับมาและคว้ามือของสมาชิกแก๊งค์ไว้
ดวงตาของเขามีความโหดร้าย ในขณะที่เขาจ้องไปที่สมาชิกแก๊งที่อยู่ข้างหน้าเขา
“แกเองสินะ” เขาพูดด้วยน้ําเสียงเคร่งขรึม ขณะที่บีบข้อมือของสมาชิกในแก๊งไว้ แน่น
เสียงกระดูกแตกดังขึ้นในขณะที่เขาค่อยๆ ยกมือของสมาชิกแก๊งค์ขึ้นขณะบีบ
“อ๊ะ!” ได้ยินเสียงอู้อี้ของความเจ็บปวดจากใต้หมวกกันน็อค ขณะที่สมาชิกแก๊งพยายามปลดปล่อยตัวเองจากการจับชายหัวโล้น แต่มันก็ยากเย็นแสนเข็ญ
เขาขว้างหมัดซ้ายไปทางใบหน้าของชายหัวโล้น อย่างไรก็ตาม ชายหัวล้านจับหมัดของเขาอย่างง่ายดายและเริ่มบิดแขนไปด้านข้าง
ชายหัวล้านแยกแขนของสมาชิกแก๊งค์และยกขาขึ้น
เขาเตะตรงบริเวณหน้าอกของสมาชิกแก๊งค์ส่งชายผู้นั้นลอยออกไปข้างหลัง
หน้าอกของเขาบุบลง เมื่อเสียงกระดูกแตกดังขึ้นก่อนที่เขาจะตกลงบนพื้นและเลื่อนถอยหลังไป 2-3 ฟุต
ตับๆๆ!
“ชิฟ!” “ชิฟ!” “ชิฟ!”
ตึก! ตึก! ตึก!
สมาชิกแก๊งที่อยู่ด้านหลังวิ่งมาและล้อมรอบสมาชิกแก๊งที่พยายามจะหักหลังในชั่วพริบตา
พวกเขาประมาณ 15 คนซื้อาวุธไปที่สมาชิกในแก๊ง ขณะที่สามคนยกเขาขึ้นอย่างมีพลัง ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าชายหัวโล้น
ชายหัวล้านได้ครอบครองกระบอกฉีดยาที่เต็มไปด้วยของเหลวสีม่วง
เขายกมันขึ้นและพินิจพิเคราะห์ด้วยสายตาสงสัย ก่อนจะเดินไปหาสมาชิกแก๊งที่คุกเข่าลง
ปะ!
เขาตบหมวกกันน็อคออกจากหัวของสมาชิกแก๊ง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มรูปหล่อที่มีผมสีบลอนด์สกปรก
เลือดไหลออกมาจากจมูกและปากของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แสดงความเจ็บปวดแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของชายหัวโล้นด้วยท่าทางที่ไม่ใส่ใจ
เห็นได้ชัดว่าคนนี้คือกุสตาฟ
“เรามีตัวร้ายอยู่ที่นี่” ชายหัวโล้นพูดออกมา ขณะที่นั่งยองๆ ต่อหน้ากุสตาฟ และวางนิ้วลงบนเลือดที่ไหลอาบใบหน้าของกุสตาฟ
เขาใช้นิ้วปัดคราบเลือดของกุสตาฟเล็กน้อยแล้วใส่เข้าไปในปากของเขา
การกระทํานี้ทําให้นักเรียนตกใจ เมื่อเห็นการกระทําของเขา เฉพาะสมาชิกแก๊งที่เหลือเท่านั้นที่ไม่แปลกใจ
“อืม ดูมีพลังและมีชีวิตชีวา” ชายหัวล้านพึมพําด้วยน้ําเสียงดีใจ
“เพื่ออะไร?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยความอดกลั้น
“หัวหน้าเราชอบชิมเลือดของเหยื่อก่อนตาย!” หนึ่งในนั้นพูดด้วยน้ําเสียงที่ดัง
