ตอนที่ 34: ในวันที่ทานอาหารค่ำ
“ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่ต้องการที่จะบอก … ” ครูเอมมี่เสริมด้วยความเข้าใจ
“ ผมวางแผนที่จะเป็นอิสระ!” กุสตาฟกล่าวหลังจากเงียบไป 2-3 วินาที
ครูเอมมี่หันไปด้านข้างเพื่อจ้องมองเขา
“ อิสรภาพ?” เธอตั้งคำถาม
“ใช่ครับ ครูเอมมี่…ผมไม่อยากอยู่ในที่ที่ผมไม่ต้องการอีกต่อไป” กุสตาฟตอบ
“อืม” ครูเอมมี่มีสีหน้าครุ่นคิดบนใบหน้าของเธอ หลังจากได้ยินคำตอบของกุสตาฟ
“แล้วคุณมีแผนจะไปที่ไหน” ครูเอมมี่ถามต่อ
“ ผมได้ทำการค้นคว้าและตอนที่ผมชนะการดวลครั้งนี้ ผมก็มีเงินเพียงพอที่จะเช่าอพาร์ทเมนต์แล้ว” กุสตาฟตอบด้วยความคาดหวัง
“ นั่นไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี เนื่องจากคุณบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ตอนนี้อาจจะเป็นเรื่องของการที่ต้องเสียค่าเช่าอพาร์ตเมนต์…” ครูเอมมี่กล่าว ขณะที่พวกเขาหยุดอยู่หน้าห้องขัง
ในเวลาและอายุนี้อายุตามกฎหมายสำหรับมนุษย์ สลาคอฟ และเลือดผสมคือ 16 ปี
เมื่ออายุ 16 ปีคนนั้นจะถือว่าเป็นผู้ใหญ่และตอนนี้กุสตาฟอายุ 17 แล้ว
“หมายความว่าไงครูเอมมี่” กุสตาฟถามด้วยท่าทางสับสน
“ในอีก 4 เดือนข้างหน้าการสอบเข้า MBO จะจัดขึ้น และหากเธอสามารถผ่านและได้รับคัดเลือกให้เข้าค่ายฝึกอบรม MBO เธอจะไม่ต้องจ่ายค่าที่พักหรือค่าอาหารเลย เนื่องจากรัฐบาลจะจัดหาสิ่งนี้ให้คุณ” ครูเอมมี่อธิบาย
เธอเข้าใจได้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของเขามาจากไหน แต่เธอรู้สึกว่ามันอาจจะเป็นการสิ้นเปลืองสำหรับเขา ที่จะเช่าอพาร์ทเมนต์เพียงแค่ปล่อยไว้ให้ว่างเป็นเวลา 4 เดือน
ค่าเช่าที่นี่มีราคาแพงและส่วนใหญ่จ่ายแบบรายปี
“คุณควรเก็บเงินไว้ใช้อย่างอื่นแทน เช่น เสบียงที่คุณอาจต้องใช้ในช่วงวันของคุณที่อยู่ในค่าย MBO … ฉันบอกคุณได้ว่ามันจะไม่ง่ายเลยที่จะอยู่ที่นั่น โดยไม่ต้องมีเสบียงที่แตกต่างจากข้อกำหนดของทางทหาร “ ครูเอมมี่กล่าวด้วยท่าทางกังวลเล็กน้อย
‘ครูเอมมี่มั่นใจในสิ่งที่เธอพูด … หากเป็นเช่นนั้น ฉันก็จะต้องได้รับการชดเชยมากกว่านี้’ กุสตาฟคิด
“ขอบคุณครับครูเอมมี่ แต่มันจะดีกว่า ถ้าผมจะย้ายออกไปตอนนี้มันเกี่ยวกับปัญหาการออมที่ผมต้องวางแผนจะทำโดยรับ … อะแฮ่ม..ผมหมายถึงทำเงินได้มากกว่านี้” กุสตาฟโค้งคำนับเล็กน้อยให้ครูเอมมี่ พลางยิ้ม
“อืม เอาล่ะแค่วางแผนให้ดีก็พอเพราะฉันบอกได้ว่าการมีอำนาจอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอ … ความมั่งคั่งก็เป็นคุณสมบัติเช่นกัน!” ครูเอมมี่กล่าวเสริมก่อนที่จะขึ้นบันไดทั้งสาม ซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้า Dojo ของพวกเขา
ทันใดนั้นเธอก็หยุดและหันกลับมาเพื่อจ้องมองไปที่กุสตาฟ
“ เนื่องจากเธอชนะการท้าทายในวันนี้ เธอและฉันจะไปเดทกันแทน” ครูเอมมี่ระบุและหันหลังกลับเพื่อเดินเข้าไป
“เอ๋? เดท?” กุสตาฟมีสีหน้าสับสนหลังจากได้ยินเช่นนั้น
“เข้ามาแล้วเปลี่ยนกลับเป็นชุดลำลองของเธอซะ” ครูเอมมี่ตะโกนขณะอยู่ข้างในDojo
กุสตาฟยังคงสับสนกับคำพูดที่กะทันหันของครูเอมมี่ แต่ก็ยังคงเดินเข้าไปใน Dojo
*******
20 นาทีต่อมาครูเอมมี่และกุสตาฟนั่งอยู่ในร้านอาหารขนาดใหญ่
อาหารจำนวนมากวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าพวกเขา
เนื้อไก่งวง กุ้งยักษ์กลายพันธุ์ ปลาเสือทอด ข้าวผัดกับปูทอด ฯลฯ
โต๊ะทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารแปลกใหม่หลากหลายชนิด
ดวงตาของกุสตาฟเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและเขากลืนน้ำลาย ขณะจ้องมองไปที่งานเลี้ยงตรงหน้าเขา
‘ใครจะไปรู้ว่าครูเอมมี่ก็เป็นนักชิมเช่นกัน’ กุสตาฟรู้สึกประหลาดใจหลังจากครูเอมมี่สั่งสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในร้านอาหารที่มีชื่อเสียงบนชั้น 634 ของอาคาร
ครูเอมมี่ตัดสินใจพากุสตาฟออกไปข้างนอกเพื่อให้รางวัลแก่เขาสำหรับการต่อสู้ในวันนี้
เธอคิดว่าเนื่องจากเธอจะต้องไปเดทกับจอห์น บราวน์ หากกุสตาฟแพ้เธอจึงควรให้รางวัลนั้นแก่กุสตาฟแทนตั้งแต่ที่เขาได้รับชัยชนะ
นี่ควรจะเป็นการเดทแทนที่จะเป็นการเลี้ยงอาหาร
กุสตาฟเป็นคนแรกที่สั่งเมื่อมาถึงร้านอาหาร ครูเอมมี่เคยบอกเขาในเวลานั้นว่าอย่าเจียมตัวเกินไปและสั่งอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่สั่งอะไรมากมายนัก เขาแปลกใจเมื่อเห็นจำนวนอาหารที่ครูเอมมี่สั่งมา
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารประเภทต่างๆ
คนบนโต๊ะอื่น ๆ กำลังจ้องมองมาที่พวกเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ แต่ทั้งคู่ไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย
ร้านอาหารนี้เป็นร้านหนึ่งที่ฟุ่มเฟือย เห็นได้ชัดจากการออกแบบภายใน โต๊ะและที่นั่งนั้นเป็นเงามืดและเรียบเนียนจนอาจเข้าใจผิดว่าเป็นกระจกจากแสงที่สะท้อนที่มองเห็นได้บนพื้นผิว
พื้นทั้งหมดปูกระเบื้องด้วยวัสดุก่อสร้างประเภทเทคโนโลยีที่ส่องแสงเมฆ
การเดินบนพื้นทำให้ดูเหมือนว่าคุณกำลังเดินอยู่บนก้อนเมฆ
อากาศมีกลิ่นหอมมากจนคุณสามารถลิ้มรสได้
“รออะไรอยู่ เชิญ..” ครูเอมมี่ที่กำลังจับกุ้งแดงพลางร้องเรียกกุสตาฟ หลังจากสังเกตเห็นว่าเขายังไม่เริ่มกิน
“ เริ่มกินได้แล้ว” ครูเอมมี่กล่าวเสริมก่อนจะอ้าปากและยัดส่วนของเนื้อกุ้งเข้าปาก
กุสตาฟยิ้มขณะที่เขากำลังคิดว่าจะลองจานไหนก่อนดี
‘เริ่มที่กุ้งกลายพันธุ์กันก่อน’ กุสตาฟคิดและหยิบกุ้งแดงบนโต๊ะ เขาสามารถมองเห็นได้ว่ากุ้งกำลังถูกจุ่มลงในซอสร้อนแล้ว ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้มันเป็นสีแดงทั้งหมด
บนโต๊ะมีประมาณ 5 ตัวและแต่ละตัวมีขนาดเท่ากับฝ่ามือ 3 เท่า
กุสตาฟหักหนึ่งในสองส่วนออกเป็นสองซีกแล้วยัดมันเข้าปากอย่างรวดเร็ว
ครึ่งหนึ่งของมันยังคงมีขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือของมนุษย์ แต่กุสตาฟก็สามารถเอาของทั้งหมดเข้าปาก
ได้ แก้มของเขาป่องขึ้นในขณะที่เขายิ้มด้วยความดีใจ “มัน อะ-หร่-อย มา-ก” เนื่องจากปากของเขาเต็มไปหมดเขาจึงพูดไม่ถูก
กรุบ! กรับ! กรุบ!
ขณะที่กุสตาฟเคี้ยวกุ้งกลายพันธุ์ซึ่งมีส่วนผสมของรสชาติที่เขาสามารถรู้สึกได้ เกลือในตอนแรกรสชาติเข้มข้นไปหน่อย แต่หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าเครื่องเทศที่ผสมเข้ามามีรสเผ็ดร้อนคล้ายไก่ผสมกับรสชาติฉ่ำเล็ก ๆ เช่นแครนเบอร์รี่ และดอกไม้ที่มีรสชาติคล้ายลาเวนเดอร์ นอกจากนี้ยังมีกลิ่นทะเลให้ความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์
ทุกอย่างมารวมกันเพื่อสร้างรสชาติที่น่าพึงพอใจในปากของเขา ซึ่งทั้งแหลมและไม่รุนแรง
กุสตาฟไม่เสียเวลาในการคว้าครึ่งหลังก่อนที่จะกินมันลงไปในครั้งเดียว
มือและปากของกุสตาฟไม่หยุดเคลื่อนไหว จนกว่าจะไม่มีอะไรเหลืออยู่บนโต๊ะ
ในไม่กี่นาทีทุกอย่างก็ถูกเขาและครูเอมมี่ล้มลง
กุสตาฟเอนหลังบนเก้าอี้หลังจากงานเลี้ยงจบและถอนหายใจอย่างโล่งอก
‘อาดูเหมือนว่าฉันท้องอยู่สักพักนึงแล้ว’ กุสตาฟคิดในขณะที่จ้องมองท้องของเขาที่ป่องออกมา
เขาเงยหน้าขึ้นมองครูเอมที่ที่มีท่าทางพึงพอใจ
กุสตาฟจ้องไปที่ท้องของครูเอมมี่แล้วตกใจ
‘อาหารทั้งหมดนั้นหายไปไหน’ เขาเห็นว่าไม่มีขนาดท้องที่ป่องออกมาเหมือนเขา ไม่มีแม้แต่สัญญาณแม้แต่น้อยที่จะเห็นว่าเธอเพิ่งจัดงานเลี้ยงใหญ่โตไป
เขาคิดในใจว่าครูเอมมี่กินอาหารบนโต๊ะไม่ต่ำกว่า 60 เปอร์เซ็นต์
‘ใครจะรู้ว่าครูเอมมี่เป็นสัตว์ประหลาด’ เมื่อเห็นว่าหน้าท้องของเธอแบนเหมือนเดิม เขาก็ไม่นึกถึงว่าจะมีการแข่งขันการกินอาหารของเขากับครูเอมมี่
” กุสตาฟทำไมคุณไม่ยอมรับมิตรภาพของมาสึบะล่ะ” ครู เอมมี่ตัดสินใจถามเรื่องนี้ เพราะมันรบกวนจิตใจเธอมาระยะหนึ่งแล้ว
“อืม” กุสตาฟลุกขึ้นนั่ง เมื่อได้ยินสิ่งนั้นและจ้องมองไปที่อะไรสัก 2-3 วินาทีก่อนที่จะตอบว่า “ครูเอมมี่ ณ จุดนี้ในชีวิตของผม ผมต้องตัดสินใจที่จะไม่ยอมรับมิตรภาพที่จะไม่มีอะไรเลยและมันเป็นของปลอม! พวกเขาที่เรียกผมว่าขยะ แต่หลังจากตีตูดเขาเสร็จ เขาก็ตัดสินใจที่จะเป็นเพื่อนกันกับผม … ผมจะไม่มีทางเชื่อใจคนแบบนั้นให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ในเมื่อผมอยู่ในสภาพที่เปราะบาง … จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันหนึ่ง ผมไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งหรือกลายเป็นขยะได้อีก แล้วคนแบบนั้นจะยังคงเป็นเพื่อนของผมได้หรือไม่หากพลังนั่นเป็นเหตุผลเดียวสำหรับความผูกพันที่เราแบ่งปันกัน มันก็อาจจะไม่มีความผูกพันใด ๆ ตั้งแต่แรก! มันขึ้นอยู่กับอำนาจและมันเป็นของปลอมและผมก็ไม่ต้องการ! ผมไม่รู้ว่าผมจะสามารถสร้างพันธะที่แท้จริงกับผู้คนได้ หรือไม่ แต่ผมก็จะพยายามและเมื่อผมทำมันได้มันก็จะไม่ขึ้นอยู่กับอำนาจหรือผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัวอีกแล้ว … “กุสตาฟอธิบายอย่างยืดยาว
ครูเอมมี่จ้องมองเขา 2-3 วินาทีก่อนจะตอบว่า “ฉันเข้าใจประเด็นของเธอ แต่มันก็งี่เง่าเหมือนกันที่คิดแบบนั้น”
“เอ่อ?” กุสตาฟรู้สึกประหลาดใจกับการตอบสนองของครูเอมมี่ ‘ถ้าเธอเข้าใจแล้วทำไมเธอยังบอกว่ามันงี่เง่า?’ กุสตาฟสงสัย
“ มันเป็นเรื่องงี่เง่าเพราะคุณอาจไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ที่ต้องใช้คนแบบนี้เพื่อจุดประสงค์ที่เฉพาะเจาะจง” ครูเอมมี่อธิบาย
—————————————————————————————————-
