ตอนที่ 57: ประกาศของโรงเรียน
ตั้งแต่นั้นมาพื้นที่ใกล้เคียงก็เผชิญกับอันตราย ก็มีสัตว์เลือดผสมในละแวกนี้ที่ต้องเจอกับพวกมัน
มีเพียงคนเดียวที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นซูลู แต่บุคคลนั้นไม่ใช่เลือดผสมประเภทการต่อสู้
บริเวณใกล้เคียงมีการโจมตีของสายพันธุ์ผสมที่มีระดับต่ำกว่าเป็นครั้งคราวเช่นทุกๆเดือน แต่ก่อนที่ชายชราดากี จะเสียชีวิต สิ่งมีชีวิตพวกนั้นเริ่มปรากฏตัวขึ้นในทุกสัปดาห์
เขาสามารถจัดการสถานการณ์ก่อนที่มันจะหมดไปจากมือ แต่เมื่อเขาตายมันก็กลายเป็นพายุที่น่ากลัวสำหรับคนในละแวกนั้น
มีอาคารประมาณ 57 หลัง ในบริเวณนั้นที่ชายชราดากีปกป้องอยู่
เมื่อชายชรา ดากี จากไปแล้วพวกสัตว์เลือดผสมก็สามารถแทรกซึมเข้าไปในอาคารและสังหารทั้งครอบครัวได้
แองจี้เป็นคนเดียวที่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับพวกสัตว์เลือดผสมได้ แต่เธอก็สามารถต่อสู้ได้จนกว่าตำรวจจะมาถึงและสังหารมันด้วยอาวุธที่ทันสมัย
เมื่อกุสตาฟเข้ามาในละแวกนั้นและพวกเขาเห็นว่าเขาสามารถฆ่าสัตว์เลือดผสมได้ อย่างไรก็ตามพวกเขาจึงตัดสินใจให้กุสตาฟเป็นผู้สังเกตการณ์
พวกเขาคิดว่ากุสตาฟเป็นซูลูขั้นที่สี่ที่ได้รับการจัดอันดับเหมือนชายชราดากี กุสตาฟไม่รำคาญที่จะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจว่าเขาไม่ใช่ กุสตาฟปล่อยให้พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาคิดถูกต้อง
แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่ากุสตาฟยังคงเข้าโรงเรียนอยู่ ดังนั้นการออกลาดตระเวนทั้งคืนจึงเป็นไปไม่ได้ แต่งานนี้ไม่จำเป็นต้องให้กุสตาฟตระเวนไปในละแวกนั้นตลอดทั้งคืน
เขาต้องทำจนถึงเที่ยงคืนเท่านั้น
ตามประวัติศาสตร์ 25 ปีของสถานที่แห่งนี้ ไม่เคยมีสุนัขพันธุ์เลือดผสมปรากฏขึ้นในเวลาประมาณเที่ยงคืน
เวลาที่ใกล้เที่ยงคืนที่สุดคือเวลาประมาณ 5 ทุ่ม
ถ้ากุสตาฟลาดตระเวนจนถึงเที่ยงคืนและไม่สังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆ เขาจะต้องทำงานในคืนนั้น
กุสตาฟและคนในร้านกาแฟคุยกันยาวเกี่ยวกับเรื่องนี้
ผู้ชายเหล่านี้เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในชุมชน ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นตัวแทนของพื้นที่ใกล้เคียงด้วยการเลือกของพวกเขา
กุสตาฟเรียกเก็บเงินพวกเขาเดือนละ 30,000
ชายชรา ดากี เคยเก็บเงิน 15,000 เรด ทุกเดือน แต่กุสตาฟรู้สึกว่ามันน้อยเกินไป
แม้ว่าเป้าหมายของเขาในการทำสิ่งนี้ไม่ได้สมบูรณ์นักมันเป็นเพราะเงิน แต่เขาก็ไม่ได้ทำมันให้เปล่าประโยชน์เช่นนั้นเลย
พวกผู้ชายพวกนั้นไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยอมรับราคาของกุสตาฟ เนื่องจากกุสตาฟไม่ยอมลดราคาเลย
กุสตาฟเดินออกจากอพาร์ตเมนต์ของเขาไปที่บริเวณระเบียง
เขาเดินไปที่ขอบระเบียง ซึ่งเขาสามารถมองเห็นอาคารในบริเวณโดยรอบได้
อาคารบางหลังสูงกว่านี้ในบริเวณใกล้เคียง แต่มีเพียงไม่กี่หลัง
อาคารส่วนใหญ่แถวนี้สูงไม่เกิน 10 ชั้น
เขามองไปรอบ ๆ เพื่อสังเกตโครงสร้างและถนน
‘จากนี้ไปพื้นที่ใกล้เคียงนี้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของฉัน ฉันเดาว่า’ กุสตาฟยิ้มเยาะขณะพูดเรื่องนี้เป็นการภายในใจ
–
เขาเริ่มงานใหม่ในคืนเดียวกันนี้
กุสตาฟใช้ช่วงเวลากลางคืนนั้น เพื่อทำความรู้จักกับละแวกนั้นให้ดีขึ้น
เขามีสีอาคารโครงสร้างสถานที่ฝังอยู่ในหัวของเขา
ตรอก ซอกซอย ถนน ทางแยก ฯลฯ เขาจดจำทุกส่วนของละแวกนั้น
เขายังคงลาดตระเวนลึกเข้าไปในพื้นที่ป่าโปร่งด้านหลัง
เขาค้นพบว่าป่าไม้ไม่ได้เบาบางมากนัก เมื่อเขาเดินทางไกลออกไป
ยิ่งเขาเดินทางเข้าไปในป่าลึกเท่าไหร่ ป่าไม้ก็ยิ่งหนาแน่นขึ้น
กุสตาฟได้ค้นพบบางสิ่งเมื่อวานนี้และเขาต้องการยืนยัน
เมื่อเขาไปถึงระดับความลึกมาก เขาจะเห็นเส้นเรืองแสงสีฟ้าและสีเขียวก่อตัวเป็นกำแพงขึ้นข้างหน้า
เส้นเรืองแสงสีฟ้าและสีเขียวอยู่ห่างจากตำแหน่งของเขามากกว่า 1000 เมตร แต่เขาก็มองเห็นมันได้
กำแพงที่พวกเขาก่อขึ้นมีความสูงมากกว่า 600 ฟุต
เขาคิดได้ทันทีว่านี่คือพรมแดนที่พวกเขาอ้างถึง
พรมแดนมี 2 ที่ เขารู้มาจากการศึกษาเพิ่มเติมของเขา
1 เพื่อปิดกั้นไม่ให้สุนัขพันธุ์เลือดผสมภายในเมืองเข้ามาในดินแดนของมนุษย์ได้ ในขณะที่ 2 ซึ่งยังคงอยู่ข้างหน้าเขามันทำหน้าที่เป็นส่วนแบ่งระหว่างเมืองแพลงก์ตอนและเมืองเอเทรียม
ระยะห่างระหว่างพรมแดนทั้งสองกล่าวกันว่าห่างกันประมาณ 3000 ไมล์
สิ่งนี้ทำให้กุสตาฟสงสัยว่าสัตว์พวกนั้นมีกี่สายพันธุ์ที่เป็นเลือดผสมกันแน่ เพื่อที่จะมีพื้นที่ของพวกมันมากขนาดนั้น
มีถนนยาวไปทางทิศตะวันออกของเขา ซึ่งนำไปสู่เขตนอกเมือง
เส้นเรืองแสงสีฟ้าและสีเขียวกีดขวางถนนทั้งสองด้าน ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าถนนปลอดภัยสำหรับการเดินทาง เนื่องจากมันตัดผ่านกลางป่าข้างหน้า
ถนนสายนี้ได้รับการก่อสร้างอย่างดีและยังนำไปสู่เมืองด้านหลังอีกด้วย
หากบุคคลใดพบว่าตัวเองอยู่ในพรมแดนที่ 2 พวกเขาจะข้ามผ่านอาณาเขตของสายพันธุ์เลือดผสมทันที
กุสตาฟไม่ได้ขยับเข้าไปใกล้เส้นเรืองแสง เพื่อตรวจดู เพราะจากตำแหน่งของเขา เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายอันยิ่งใหญ่ที่มาจากเส้นเหล่านั้น
เขาตัดสินใจที่จะหันกลับไปหลังจากสังเกตดูชายแดนอีก 2-3 นาที
ช่วงเวลาที่เหลือของคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และในเวลาเที่ยงคืนเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่อพาร์ตเมนต์เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่
– สามวันต่อมา
ไม่มีอะไรน่าสนใจเกิดขึ้นในช่วง 3 วันที่ผ่านมา
กุสตาฟทำหน้าที่ของเขาได้ตามที่คาดไว้ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
เขายังคงค้นคว้าเกี่ยวกับพรมแดนในเวลาว่างและได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพรมแดนเหล่านี้ ในช่วง 3 วันที่ผ่านมา
ตอนนี้กุสตาฟสนใจที่จะเดินทางผ่านพรมแดนที่ 2 หลังจากทุกสิ่งที่เขาค้นพบนั้น
ปัญหาเดียวคือเขาไม่สามารถออกจากเมืองได้ในตอนนี้ เขาไปไหนไม่ได้ เนื่องจากกิจกรรมทั้งหมดของเขานั่นเอง
–
เช้าวันรุ่งขึ้นกุสตาฟตื่นขึ้นมาอีกครั้งประมาณตี 5 ตามเวลาปกติ
วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี ซึ่งเป็นวันเข้าเรียนอีกวัน
กุสตาฟไม่เสียเวลาในการเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการไปโรงเรียนและภายในเวลาประมาณ 10 นาทีเขาก็เสร็จ
เมื่อเขาออกมาจากอพาร์ตเมนต์ของเขา แองจี้ก็ยืนรออยู่ที่ประตูอยู่
เขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจที่จะไปโรงเรียนเร็วขนาดนี้ เพื่อที่เธอจะได้ติดตามเขา แต่เขาก็หาคำตอบไม่ได้
เขาแค่รู้สึกว่าเธอค่อนข้างแปลก
พวกเขามุ่งหน้าไปโรงเรียนด้วยกันและแยกทางกัน หลังจากขึ้นรถบัสไปยังป้ายที่ใกล้ที่สุดกับโรงเรียนของพวกเขาทั้งสอง
กุสตาฟมุ่งหน้าไปที่ห้องครัวสุดโปรดของเขาเพื่อไปทำงานตอนเช้า
วันนี้เป็นวันที่น่าเบื่อในโรงเรียนอีกครั้ง
กุสตาฟเริ่มเบื่อกับงานในโรงเรียน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะมีการสอบเข้า MBO แต่นั่นก็ยังเหลือเวลาอีก 3 เดือน
ครูเอมมี่บอกเขาว่าอย่าท้อเกี่ยวกับสายเลือดของเขาเพราะอันดับของซูลู อาจเป็นเกณฑ์สำหรับการเข้าร่วมการทดสอบ
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะมีเพียงเลือดผสมอันดับซูลูเท่านั้นที่เข้าร่วม
เมื่อกุสตาฟได้ยินก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เขาให้ความสำคัญกับระบบ มากกว่าการถ่ายทอดสายเลือดของเขา เพราะเขาไม่ต้องการแข็งแกร่งไปกว่าผู้เข้าร่วมการทดสอบคนใด
เขาไม่ต้องการกระตุ้นให้เกิดความสงสัยอย่างรุนแรง ดังนั้นเขาจึงทำการรวบรวมสายเลือดของเขาอย่างช้าๆโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่เขาพบว่าการเพิ่มขึ้นทุกครั้งของอันดับนั้น ทำให้เกิดความแข็งแกร่งขึ้นเป็นทวีคูณ
เขาต้องการถูกเกณฑ์เข้าค่าย MBO ก่อน เขาจึงจะทำเต็มกำลังในการเพิ่มความแข็งแกร่งทางสายเลือดของเขา และเชื่อมโยงกับระบบทั้งหมดของเขา
ตอนที่ครูเอมมี่พูดแบบนี้ เขาก็ตัดสินใจที่จะไปให้ถึงอันดับต่อไปก่อนการสอบเข้าจะเกิดขึ้น …
อันดับสูงสุด!
โรงเรียนจบลงในวันนี้ด้วยการประกาศที่น่าตื่นเต้น
เพราะ “จะมีงานแลกเปลี่ยนเป็นเวลา 3 วัน ระหว่างโรงเรียนมัธยมที่อยู่ในโรงเรียนมัธยมเมืองเอเทรียม หลังจาก 1 เดือนนับจากนี้!”
“ซึ่งโรงเรียยนเอชชีลอนได้รับเชิญให้เข้าร่วม!”
“นักเรียนชั้นม. 3 จะเข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนนี้!”
ครูใหญ่ของโรงเรียนส่งเสียงประกาศนี้ในหูของนักเรียนภายในห้องโถงของโรงเรียน
กุสตาฟที่นั่งอยู่ไกลออกไปมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เมื่อเขาได้ยินประกาศ
‘แค่โอกาสนี้แหละ ที่ฉันรอให้พวกนั้นข้ามพรมแดนมา … ‘
————————————————————–
