The Boss Behind The Game – ตอนที่ 126 : ลูกน้องที่มีมูลค่าสิบล้านเหรียนวิญญาณ

ในขณะที่วิญญาณของชางสือถูกฉีกเป็นชิ้นๆโดยแม่น้ำหลงลืม สติปัญญาบางส่วนที่กำลังเฝ้ามองสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดจากความมืดก็ค่อยจางๆหายไป

 

เจ้าเหนือหัวแห่งดินแดนชางสือไม่มีอีกต่อไปแล้ว

 

หลักฐานการดำรงอยู่เพียงอย่างเดียวของเขาคือในประวัติศาสตร์ กลายเป็นคนบาปที่ถูกเกลียดชังโดยคนรุ่นต่อไปในอนาคต

 

มันเป็นช่วงเวลานี้เองที่มีรอยร้าวปรากฏขึ้นในประตูแห่งการหลมลืม มือเล็กๆโผล่ออกมาจากรอยแตกและพยายามคว้าอะไรบางสิ่ง…

 

……

 

ด้านในบ้าน เป่ยลี่อยู่ดีๆก็หันหัวของเธอไปกอดลู่หวู่ผู้ซึ่งกำลังดูทีวีอยู่และเริ่มร้องไห้

 

ลู่หวู่ที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอรู้สึกสับสน

 

“หวู่ พิธีบูชาเลือดตายไปแล้ว ฉันเห็นความทรงจำของเขาก่อนที่เขาจะตาย มันช่างน่าเศร้ามากๆ”

 

มองไปที่ลู่หวู่ผู้ที่กำลังยังคงงุนงงอยู่ เป่ยลี่เลยพูดถึงสิ่งที่ชางสือประสบก่อนที่เขาจะเสียชีวิตและเหตการณ์ในความทรงจำของเขาต่อลู่หวู่

 

ลู่หวู่ถอนหายใจด้วยความสงสารเมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์อันเจ็บปวดของชางสือ

 

“หวู่ ฉันคิดว่าฉันพบจุดที่ดีในการขยายเซิฟเวอร์ของเรา!” เป่ยลี่ผู้ที่กำลังน้ำตาไหลลงบนใบหน้าอยู่ ก้มหัวลงและพูดกับลู่หวู่

 

“คุณหมายถึงดินแดนแห่งชางสืองั้นเหรอ?” ลู่หวู่เดาสถานที่ที่เป่ยลี่หมายถึงในคำพูด

 

“ใช่ ดินแดนแห่งชางสือตอนนี้เป็นสถานที่ที่ไม่มีผู้ปกครอง มันจะไม่ยากเกินไปสำหรับผู้เล่นที่จะพัฒนาที่นี่ นอกจากนี้เรายังมีความช่วยเหลือพิเศษ หากเราจัดการปลุกเขา ดินแดนแห่งชางสือจะเป็นของเรา”

 

“ความช่วยเหลือพิเศษอะไร? คุณหมายถึงอะไร?”

 

เป่ยลี่เอามือจากการกอดลู่หวู่ เธอเฉือนอากาศด้วยมือขวาของเธอและลูกบอลเล็กๆแสงสีขาวออกมาจากสิ่งประดิษฐ์

 

“ฉันช่วยเขา แต่นี่คือทั้งหมดที่เขาเหลืออยู่”

 

ลู่หวู่ตกตะลึงเมื่อเขาเห็นลูกบอลแสง “นี่คือผู้ปกครองของชางสืองั้นหรอ?”

 

เป่ยลี่พยักหน้า เธอจับลูกบอลแสงในมือของเธอและปั้นมันราวกับว่ามันเป็นขนมสายไหม

 

“นี่คือทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเขา นอกจากนี้ฉันได้สลักผนึกสิ่งประดิษฐ์ลงบนมันไว้ด้วย เขาจะไม่หักหลังเราแม้ว่าเขาจะมีสติ อย่างไรก็ตามจะเป็นการยากที่จะชุบชีวิตเขาในตอนนี้ เขาจะต้องได้รับการบำรุงเลี้ยงด้วยพลังวิญญาณมากมาย”

 

ดวงตาของลู่หวู่สว่างขึ้นเมื่อได้ยินอย่างนั้น

 

ลู่หวู่รู้สึกว่าเวลาที่เขาจะส่องแสงกำลังจะมาถึงเมื่อเขาคิดถึงความจริงที่ว่าผู้ปกครองจะเป็นลูกน้องของเขาในไม่ช้า

 

“เราต้องใช้เหรียญวิญญาณเท่าไหร่ในการฟื้นคืนชีพเขา?”

 

เป่ยลี้นับนิ้วของเธฮขณะทำการคำนวณและเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

 

“น่าจะสิบล้านหรือมากกว่านั้น ความแข็งแกร่งของลอร์ดชางสือนั้นสูงอย่างไม่น่าเชื่อ หากเราใส่บางสิ่งเพิ่มไป มันอาจจะสูงขึ้นไปอีก”

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่หวู่แข็งค้าง

 

สิบล้าน!

 

ลู่หวู่รู้สึกท้อใจเมื่อเขาได้ยินตัวเลขจำนวน เขาคิดว่าเขาจะมีนายพลที่ไม่มีใครเทียบได้ในไม่ช้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถจ่ายมันได้

 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดของผู้เล่นที่ต้องการเหรียญวิญญาณใช้จ่ายในการเก็บเลเวล

 

ขณะที่เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดเดียวกัน ลู่หวู่ตัดสินใจเพิ่มระดับการกดขี่ให้ผู้เล่นรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น โดยการทำเช่นนั้นเขาจะสามารถลดความเจ็บปวดของตัวเอง

 

……

 

ในรัฐแห่งภาพลวงตา ดินแดนแห่งเป่ยฉี

 

รัฐนี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของคฤหาสน์แห่งความตายและถูกปกคลุมไปด้วยหมอกตลอดทั้งปี มันเป็นไปไมได้ที่จะมองไปที่นั่นแล้วเห็นอะไรได้ชัดเจน

 

ในขณะนี้สมาชิกจำนวนหนึ่งของกิลด์พันธมิตรนักฆ่าได้ทำการสำรวจอย่างช้าๆโดยมีลู่ฉานเป็นผู้นำ

 

หมอกบนแผนที่ถูกเปิดเผยอย่างช้าๆและภาพบนรัฐแห่งภาพลวงตาบนแผนที่เริ่มชัดเจนขึ้น

 

ลู่ฉานรู้สึกผิดหวังมากเมื่อเร็วๆนี้

 

หัวหน้าของกิลด์อื่นต่างก็มีโอกาสได้พบเจอเช่นบุตรแห่งทะเลหรือได้รับมรดกของเทพปีศาจ แต่ตัวเขาเองนั้นกับไม่ได้อะไรเลยและเขาก็ล่าหลังในแง่นี้

 

ดังนั้นลู่ฉานตัดสินใจทำตามคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญในฟอรัมและนำสมาชิกของเขาไปสำรวจ เนื่องด้วยเขาอาจเจอโอกาสโดยบังเอิญ

 

เขาเลือกที่จะสำรวจรัฐแห่งลวงตาที่ปกคลุมไปด้วยหมอก เพราะไม่มีผู้เล่นคนใดสำรวจในภูมิภาคนี้ อาจมีทรัพยากรที่ไม่ถูกค้นพบจำนวนมากกำลังนอนหลับใหลอยู่ที่นั่น

 

หลังจากสำรวจมาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว ลู่ฉานและคนอื่นๆก็ยังคงมือเปล่า พวกเขาเริ่มกระสับกระส่าย

 

มันเป็นในช่วงนี้เองเมื่อมีเงาดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในหมอกหนาและมองไปที่ลู่ฉานและทีมของเขาผ่านสาตตาสีแดงเข้ม

 

“คำราม!”

 

คลื่นเจตนาสังหารจู่โจมลู่ฉานและทีมของเขาและทำให้พวกเขาหวาดกลัว

 

“ดินแดนแห่งนี้เป็นสถานที่ที่เทพถูกจองจำ เจ้ากล้าดียังไง…”

 

“โอ๊ยย”

 

น้ำเสียงของเงาเปลี่ยนไปทันทีเมื่อมันถูกตีด้วยหิน เสียงของมันไม่ได้ฟังดูน่ากลัวหรืออันตรายอีกต่อไป มันฟังดูเหมือนเด็กแทน

 

“เจ้ากล้าดียังไง…”

 

ลู่ฉานไม่ให้มันพูดเสร็จอีกครั้งโดยการหยิบก้อนหินขึ้นมาแล้วโยนกระแทกใส่มันบนร่างกาย

 

“มึงกล้าดียังไงทำให้กูกลัวว่ะ ก็ไม่กลัวหรอกเว้ยแม้ว่ามึงจะเป็นเทพปีศาจก็ตาม”

 

ลูกน้องของลู่ฉานทำตามหลังจากนั้นและขว้างก้อนหินไปที่เงาอย่างเมามัน

 

“หยุด หยุด หยุด หยุด อย่าโยน  เรามาพูดคุยกันดีกว่า” เสียงเหมือนเด็กพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อภาพเงาขนาดใหญ่หดตัวลงและหมอกก็แยกย้ายกันออกไป

 

 

“ห่านยักษ์งั้นเหรอ?” ลู่ฉานตกตะลึงเมื่อเขาเห็นนกกระเรียนสีขาวหิมะยืนอยู่เบื้องหน้าเขา

 

“ข้าคือนกกระเรียน นกกระเรียน” ตงกั่วอธิบายด้วยความโกรธ

 

ตุบ! ลู่ฉานขว้างก้อนหินอีกก้อนที่หัวของตงกั่ว

 

“แกมันคือห่านยักษ์”

 

ตงกั่วไม่กล้าตอบโต้ในครั้งนี้ มันสามารถประท้วงอย่างเงียบๆด้วยสายตาที่ขมขื่น

 

“เจ้าห่านยักษ์ แกพูดได้ยังไง?” ลู่ฉานถามด้วยความอยากรู้

 

ตงกั่วไม่พอใจที่ถูกรังแกโดยสัตว์ที่อ่อนแอเช่นนี้ เขานะอย่างน้อยเป็นราขาผีเมื่อราชาแห่งเป่ยฉีอยู่ที่นี่ และได้รับการเคารพจากประชาชน ตอนนี้เขารู้สึกท้อแท้ที่ไม่มีอำนาจอะไรเลย

 

ตุบ!

 

หินอีกก้อนหนึ่งกระทบหัวของตงกั่ว “เฮ้ หัวหน้าของเรากำลังพูดกับแกอยู่”

 

ตงกั่วเหลือบไปที่ลู่ฉานและทีมของเขาอย่างขมขื่นในขณะที่เขาพูดตะคอก “ไม่มีโอกาสได้พบเจออะไรที่นี่หรอกเว้ย รัฐแห่งลวงตามีเพียงท่านนกระเรียนคนเดียวเท่านั้น : คือข้า”

 

ตุบ!

 

“กูจะตีไอ้เหี้ยนี้จนจำไม่ได้เลย”

 

ตงกั่วซึ่งถูกหินอีกก้อนหนึ่งกระแทกอีกครั้งไม่สามารถรับได้อีกต่อไป มันกระพือปีกและพุ่งไปข้างหน้า

 

แวม! ปัง! ตั้มมม!

 

ตงกั่วนอนลงบนพื้น เหมือนพวกใกล้ตาย หลังจากถูกตีอย่างหนักหน่วงโดยสมาชิกจากพันธมิตรนักฆ่า

 

“ยังไม่บอกความจริงอีกเหรอ เจ้าห่านยักษ์? ดูตัวแกเองสิ แกมันเหมือนไก่ที่อ่อนแอที่แม้แต่ไม่สามารถบินได้ และแกยังอ้างตัวเองว่าเป็นราชาผีอีก แกยังไม่มีค่าแม้แต่จะเป็นสัตว์ขี่ แกคิดว่าแกไม่หยิ่งเกินไปเหรอที่จะอ้างว่าตัวแกเป็นผู้ครองเขตในดินแดนแห่งเป่ยฉี?”

 

ลู่ฉานและทีมของเขาไม่เชื่ออย่างชัดเจนว่าไอ้เจ้าอ่อนแอดูปวกเปียกเหมือนห่านยักษ์นี้จะเป็นราชาผี

 

ท้ายที่สุดแม้แต่ชานาผู้ซึ่งเป็นเพียงนายพลผีก็มีพละกำลังที่น่ากลัว ตรงกันข้ามกับพลังของราชาผีหินที่ไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของผู้เล่น

 

ลู่ฉานและทีมของเขาจะไม่เชื่อว่าเจ้านกกระเรียนตัวนี้เป็นราชาผี

 

ดวงตาของลู่กั่วน้ำตาคลอขณะที่เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาไม่มีความหมาย

 

เขาเป็นบุคคลที่โดดเด่นและเป็นที่เคารพอย่างสูงเมื่อราชาแห่งเป่ยฉียังอยู่ใกล้ๆ เขายังปลดปล่อยรัฐแห่งลวงตาจากดินแดนแห่งเป่ยฉีให้เป็นอาณาจักรของตัวเองและสวมมุงกฏให้ตัวเองในฐานะราชาผี ใครจะรู้ว่าเขาจะมาถึงจุดนี้ ที่เขาไม่มีค่าอะไรเกินกว่าที่จะถูกมองว่าเป็นสัตว์ขี่ เขากัดฟันของเขาขณะคิด

 

“พูดออกมา จะหาของดีๆในรัฐแห่งลวงตาได้ยังไง? ฉันจะให้แกมีชีวิตอยู่หากแกบอกฉัน” ลู่ฉานยกตงกั่วขึ้นโดยโดยบีบไปที่คออย่างช้าๆและขู่มัน

 

มันเป็นตอนนั้นเองที่มีแสงฉายไปที่นกกระเรียนและการวิเคราห์ข้อมูลโดยสิ่งประดิษฐ์ก็โผล่ขึ้นมา

 

[ตงกั่ว ราชาผี] : เจ้าเหนือหัวแห่งรัฐภาพลวงตา จิตวิญญาณผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งดินแดนเป่ยฉี พลังของเขามาถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรราชาผี

 

รายละเอียด: ไม่รู้จัก

 

(คำเตือน : สิ่งมีชีวิตนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง ผู้เล่นควรอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด!)

 

ลู่ฉานและทีมของเขาสับสนเมื่อเห็นข้อมูล

 

“อันตรายอย่างยิ่งเหรอ?”

 

ลู่ฉานส่ายตงกั่วขณะที่มันกำลังถูกบีบคอ โดยยังไม่เชื่อมันอยู่ดี

 

ตงกั่วกระพือปีกของมันไปมาและดวงตาก็กลิ้งไปข้างบนในหัวขณะนั้น มันดูเหมือนว่ามันจะหายใจไม่ออกเหมือนจะตาย

 

“อืมม ฉันคิดว่ามันดูดุร้ายอยู่มั้ง…?”

The Boss Behind The Game

The Boss Behind The Game

Type: Author:
อ่านนิยาย The Boss Behind The Game เรื่องย่อ ลู่หวู่ผู้พัฒนาเกมที่ไร้จุดหมายรู้สึกลำบากใจเนื่องจากเขาพบว่า เขาได้เป็นทายาทสายตรงของราชาอันเดอร์เวิลด์ นอกจากชื่อยศถาบรรดาศักดิ์ก็ไม่มีสิ่งใดที่บรรพบุรุษทิ้งให้เขาเลย ยิ่งไปกว่านั้นพวกลูกน้องทั้งหมดของบรรพบุรุษยังได้ก่อกบฏและแย่งชิงอาณาเขตที่เป็นของสืบทอดของเขา ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ทำให้ลู่หวู่สร้างเซิฟเวอร์เกมต่อสู้ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนลึกลับคนใหม่ของเขาและส่งนักเล่นเกมจากโลกจริงไปยังอันเดอร์เวิลด์โดยใช้ความเป็นจริงเสมือน จากนั้นเขาได้สร้างเควสหลัก อาชีพของตัวละคร ดันเจี้ยน เควสเนื้อเรื่องและตัวละครเอ็นพีซีสำหรับเกม จากการใช้จุดแข็งของเหล่านักเล่นเกมเหล่านี้ทำให้ลู่หวู่เริ่มการเดินทางเพื่อเรียกคืนมรดกที่ถูกต้องของเขา จะมีอะไรผิดพลาดไหม?

Options

not work with dark mode
Reset