หลังจากลอบแอบแทรกซึมไปก่อนหน้านี้ ทั้งราชาผีหินและราชาไฮดรารู้สึกว่าพวกเขาอาจค้นพบความลับที่ซ่อนอยู่ขนาดใหญ่
2 วันหลังจากเหตุการณ์นั้น พวกเขาก็เพิกเฉยต่อผู้เล่น ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธและรำคาญพวกผู้เล่นมากแค่ไหนก็ตาม เพราะในที่สุดพวกเขาก็พบว่าอำนาจของพวกผู้เล่นนั้นน่ากลัวแค่ไหน นอกจากนี้พวกเขายังสั่นสะท้านด้วยความกลัวและความกังวลใจเมื่อพวกเขาตระหนักว่าราชาแห่งเป่ยฉีอาจยังมีชีวิตอยู่
ในขณะที่อยู่ในห้องชั้นในของคฤหาสน์แห่งความตาย เป่ยลี่ถือชิ้นเนื้อเล็กๆของฮิเดริกามิและตรวจดูมันอย่างละเอียดด้วยความมุ่งมั่นที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
หลังจากฮู่เฮ่อออกเกมไป เธอก็แอบขโมยเฉือนเศษเล็กๆของเนื้อผ่านช่องมิติส่วนตัวของเธอแล้วทำการศึกษามันอย่างละเอียด
เนื่องจากเป่ยลี่เพียงเอาชิ้นส่วนเล็กๆของเนื้อจากอวัยวะภายในของฮิเดริกามิ ดังนั้นการหายไปของมันจะไม่มีความสำคัญและไม่สามารถสังเกตได้โดยฮู่เฮ่อ
ตามทฤษฎีของเป่ยลี่ ทักษะที่ฮิเดริกามิใช้ในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายของเขาจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับผู้เล่นในปัจจุบันที่เป็นอาชีพนักรบ หากเธอสามารถค้นคว้าและสร้างเส้นทางของทักษะได้ เธอสามารถสร้างขั้นอาชีพต่อไปของนักรบได้
ท้ายที่สุดนักรบในปัจจุบันสามารถเปลี่ยนขั้นได้แค่รูนมาสเตอร์ โดยรูนมาสเตอร์อาศัยการต่อสู้แบบไม่ใช้อาวุธของมีคมใดๆ ผู้เล่นหลายคนที่ต้องการต่อสู้อย่างจริงจังด้วยดาบและมีดสั้นรู้สึกผิดหวังและไม่พอใจในการเล่นเป็นนักรบ
นักรบต้องการที่จะก้าวหน้าและแข็งแกร่งขึ้น แต่พวกเขาก็ต้องการที่จะต่อสู้ด้วยอาวุธมีคม อย่างไรก็ตามหากพวกเขาเลือกที่จะก้าวเข้าสู่รูนมาสเตอร์ มันจะเป็นเหมือนการอำลาอย่างน่าสังเวชอย่างถาวรในการต่อสู้ด้วยอาวุธ สิ่งนี้ทำให้ผู้เล่นหลายคนรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ดังนั้นพวกเขาจึงพูดคุยกันอย่างดุเดือดในฟอรัมและแนะนำให้เจ้าหน้าที่ปรับปรุงอาชีพหรือสร้างขั้นต่อไปใหม่เพื่อให้พวกเข้าก้าวต่อไปได้
โดยไม่พูดอะไร ลู่หวู่รับฟังคำขอของพวกเขาและดำเนินการมันอย่างรวดเร็ว ความเป็นไปได้ของการเกิดอาชีพใหม่ในครั้งนี้จะขึ้นอยู่กับไอ้เศษเล็กๆของชิ้นเนื้อฮิเดริกามิ
หลังจากเป่ยลี่ศึกษาอย่างรอบคอบเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แสงสีแดงโลหิตกลมเล็กๆก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่มัน รอยยิ้มที่พึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“หวู่ มันเสร็จแล้ว”
ขณะที่เธอพูดออกมา เธอวางมือของเธอลงบนเอวและยิ้มร่าเริงด้วยความภาคภูมิใจ มันดูเหมือนเธอจะต้องการให้ใครบางคนชมเชยเธอ
ในฐานะเป็นคนที่ครอบครองสิ่งประดิษฐ์ ลู่หวู่เป็นได้แค่ผู้ใช้งานไม่สามารถเป็นผู้สร้างได้ เมื่อเขาได้ยินถึงความสำเร็จอันน่าทึ่งของเป่ยลี่ เขารีบตะโกนเชียร์พร้อมกับยกยิ้วหัวแม่มือขึ้นและชมเชยเธอ
……
กิจกรรมตรุษจีนยังคงดำเนินอยู่ ดังนั้นผู้เล่นจึงยังคงทำกิจกรรมอย่างขยันขันแข็งในดินแดนแห่งเป่ยฉีเพื่อรวบรวมอั่งเปาและชิ้นส่วนเครื่องแต่งกาย
ทันใดนั้นข้อความเกมสองข้อความก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอสำหรับทุกคน:
[การประกาศเซิร์ฟเวอร์: อาชีพใหม่ เดร้าซอมบี้ สำหรับการเลื่อนขั้นของนักรบได้รับการปล่อยตัว]
[การประกาศเซิร์ฟเวอร์: อาชีพใหม่ วู๊ดสปริตมาสเตอร์ สำหรับการเลื่อนขั้นของนักเวทได้รับการปล่อยตัว]
เมื่อพวกเขาเห็นการแจ้งเตือนการเลื่อนขั้นอาชีพใหม่ที่มุมซ้ายบนของหน้าจอ ผู้เล่นหลายคนเปิดดูมันทันที
เมื่อพวกเขาเข้าสู่ฉากสาธิตอาชีพใหม่ พวกเขาเห็นอาชีพนักรบใหม่ยืนอยู่ตรงกลางด้วยท่าทางหยิ่งยโสและแขนของเขาไขว้อยู่กลางหน้าอก ผิวของเขาเป็นสีแดงเข้ม และเขาดูเหมือนจะแข็งแรงกำยำมาก
จากนั้นมีเมนูปรากฏขึ้นทันที:
[แนะนำอาชีพ]
[เดร้าซอมบี้]: เดร้าซอมบี้ได้ละทิ้งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาและทำการควบรวมจิตวิญญาณและร่างกายของเขา มันเป็นเพราะเขาต้องการฝึกฝนและพัฒนาร่างกายของเขาเพื่อพิสูจน์เจตจำนงของเขาและรับร่างกายอมตะ เมื่อเขาประสบความสำเร็จในที่สุด จะไม่มีการโจมตีหรือพลังใดๆสามารถทำร้ายเขาได้เลย
[ความพิเศษของอาชีพ]: มีร่างกายที่แข็งแรงและทนทาน ผู้เล่นสามารถพัฒนาอาชีพได้โดยการเรียนรู้ไปทางสาขาสกิลการฝึกฝนโลหิต ในท้ายที่สุดผู้เล่นสามารถควบคุมโลหิตหลังจากเสร็จสิ้นการเลื่อนขั้นอาชีพแล้ว
ความเข้ากันได้ของอาวุธ: อาวุธของอาชีพนักรบทั้งหมดสามารถใช้เป็นอาวุธได้
ข้อกำหนดการเลื่อนขั้นอาชีพ : ต้องมีเลเวล 30 หรือเกินในอาชีพนักรบ
หลังจากเมนูหายไป เบอร์เซอเกอร์สามคนก็โผล่ออกมาโดยแสดงสกิลต่างๆให้ผู้เล่นดู
จากนั้นพวกเขาก็พุ่งเข้าหาเดร้าซอมบี้โดยทำการโจมตีอย่างดุเดือด
“โล่ชี่โลหิต”
เดร้าซอมบี้ที่ยืนอยู่ตรงกลางกางขาออก ตามด้วยทำท่าเคลื่อนไหว หมอกของชี่โลหิตโผล่ออกมาจากทุกรูขุมขนของร่างกายของเขา และดวงตาของเขาค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นน่ากลัวสีแดงเข้ม
เมื่อเบอร์เซอเกอร์ทั้งสามเข้าหาเขา พวกเขาก็ดึงดาบใหญ่ของพวกเขาออกมาและฟันไปยังร่างกายของเดร้าซอมบี้
แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกโจมตีอย่างไม่มีที่สิ้นสุดด้วยคมใบมีด แต่ก็ไม่มีรอยแผลปรากฏบนร่างกายของเดร้าซอมบี้ ในทางตรงกันข้าม ชี่โลหิตรอบๆตัวเขาค่อยๆเพิ่มด้วยการโจมตีแต่ละครั้ง ขณะที่ตัวเลขสีแดงที่บ่งบอกถึงการสูญเสียเลือดปรากฏบนหัวของเบอเซอเกอร์แต่ละคน
เมนูคำอธิบายสกิลโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง:
[โล่ชี่โลหิต]: ควบคุมเลือดในร่างกายเพื่อสร้างเกราะป้องกัน การโดนโจมตีแต่ละครั้งจะทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้โจมตีแทน สกิลนี้จะคงอยู่ 1 นาที ในขณะที่เวลาคูลดาวน์คือสิบนาที
หลังจากที่เมนูหายไปอีกครั้ง เดร้าซอมบี้ก็เผยเขี้ยวเปื้อนเลือดของเขาและแกว่งแขนอย่างรวดเร็วเพื่อโจมตีไปที่ศัตรู ทันใดนั้นกรงเล็บชี่โลหิตขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นในอากาศและเฉือนอย่างรุนแรงไปที่เบอร์เซอเกอร์ทั้งสาม ทำให้ทั้งสามถูกกระแทกถอยไปด้านหลัง
จากนั้นเดร้าซอมบี้ก็โบกแขนของเขาอย่างต่อเนื่อง ปลดปล่อยการโจมตีของกรงเล็บชี่โลหิตไปทางอากาศโดยตีไปที่เบอร์เซอเกอร์ทั้งสาม ทำให้ทั้งสามถูกทำลายกลายเป็นเมฒหมอกสีดำ
[บลัดแอสซาซินเนชั่น] ส่งพลังของชี่โลหิตไปที่แขนเพื่อปลดปล่อยการโจมตีที่เต็มไปด้วยชี่โลหิต (เป็นการโจมตีทั้งไกลและระยะประชิด) การโจมตีแต่ละครั้งจะใช้ 2% ของปริมาตรของเลือดทั้งหมด (ยิ่งเลือดมีเยอะเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งการโจมตีจะสูงขึ้นเท่านั้น)
หลังจากเบอร์เซอเกอร์ทั้งสามตาย ภาพเงาที่ดูคลุมเครือก็ปรากฏขึ้นใกล้กับเดร้าซอมบี้ มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนักเวทที่ใช้คฑาไม้
“หมอกพิษ!”
“การกัดกร่อนหยิน”
นักเวทปลดปล่อยการโจมตีสองครั้งใส่เดร้าซอมบี้ อย่างไรก็ตามเดร้าซอมบี้ไม่ได้ปลดปล่อยชี่โลหิตใส่แขนของเขาเพื่อตอบโต้ แทนที่เขากลับยืนนิ่งในหมอกพิษและการกัดกร่อนหยินโดยไม่เกิดความเสียหายใดๆกับเขา
[ซอมบี้บอดี้ (ติดตัว)]: ความสามารถที่อนุญาตทำให้ร่างกายสามารถทนทานต่อสภาวะลบเช่นพิษหรือพลังงานซอมบี้ต่างๆ (ความสามารถติดตัวอาจพัฒนาและแข็งแกร่งขึ้นเมื่อมีเลเวลเพิ่มขึ้น)
……
หลังจากการสาถิตของเดร้าซอมบี้จบลง ฉากก็ยังไม่ได้หายไป แต่มีร่างใหม่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอแทน
ร่างดังกล่าวแต่งตัวด้วยชุดสีซีด ผ้าคลุมสีเขียวมรกต ราวกับผีเสื้อและผึ้งที่งดงามอันมีเสน่ห์อยู่รอบตัวเขา ฉากดังกล่าวดูมีชีวิตชีวาและทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ ผู้เล่นที่หลงใหลเกือบจะสูดดมกลิ่นอันนุ่มนวลที่ลอยอยู่ในอากาศผ่านหน้าจอ
[วู้ดสปริตมาสเตอร์]: นักร่ายเวทมนต์ได้เข้าสู่เส้นทางจิตวิญญาณไม้ ทำให้เกิดการปลดล็อคความสามารถในการสื่อสารกับแม่ธรรมชาติ
ความพิเศษของอาชีพ : เป็นประเภทการสนับสนุน และเป็นอาชีพที่เชี่ยวชาญในการรักษาและความสามารถในประเภทไม้
ความเข้ากันได้ของอาวุธ: คฑาเวท
ข้อกำหนดการเลื่อนขั้นอาชีพ : ไปถึงเลเวล 30 ในอาชีพนักเวท
[สกิลพื้นฐาน] กิ๊ฟออฟเนเจอร์ ไลท์ออฟวู้ดสปริต ซัมมอนฟอเรสเดม่อน ไวน์เจล กิ๊ฟออฟไลฟ์
[กิ๊ฟออฟเนเจอร์ ระดับ 1 (ติดตัว)]: ทุกวู้ดสปิริตมาสเตอร์คือผู้ส่งสารของแม่ธรรมชาติและได้รับของขวัญจากธรรมชาติโดยการกู้คืนเลือด 4 เลือดต่อวินาที
[ไลท์ออฟวู้ดสปริต ระดับ 1]: รวบรวมพลังของจิตวิญญาณไม้เพื่อรักษาได้หนึ่งเป้าหมาย จำนวนการรักษาขึ้นอยู่กับระดับสกิล
[ซัมมอนฟอเรสเดม่อน]: ฉีดจิตวิญญาณเล็กน้อยเข้าใส่พืนต้นไม้ (ดอกไม้ หญ้า หรือพืนประเภทต้นไม้) เพื่ออัญเชิญปีศาจป่าให้ช่วยต่อสู้ พลังของสกิลขึ้นอยู่กับระดับของพืชที่ใช้ (มันจะยากที่จะฉีดจิตวิญญาณลงใส่พืชต้นไม้ที่แข็งแกร่ง) นอกจากนี้การฉีดยังสามารถใช้เพื่อเพิ่มอัตราการเติบโตของพืช
[ไวน์เจล]: ทำเครื่องหมายใส่คู่ต่อสู้ในฐานะศัตรูธรรมชาติและทำให้ต้นไม้รอบๆล้อมรอบคนที่โดนอัตโนมัติ (สามารถใช้ตรึงศัตรูในพื้นที่ที่ไม่มีพืชได้โดยการหว่านเมล็ดและทำให้มันเติบโตในทันที)
[กิ๊ฟออฟไลฟ์]: ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของจิตวิญญาณไม้ด้วยสกิลระเบิดพลัง นี้จะทำให้ผู้ใช้สูญเสียเลือด 10% ของทุกๆวินาที สกิลนี้จะปลดปล่อยการรักษาเป็นวงกว้างขนาดใหญ่ (สกิลจะปิดโดยอัตโนมัติเมื่อเลือดของผู้ใช้ต่ำกว่า 10%)
…
การปล่อยตัวทั้งสองอาชีพใหม่พร้อมกันทำให้ผู้เล่นในฟอรัมนั้นอึ้งทำอะไรไม่ถูก
เหล่าผู้เล่นต่างพากันจ้องมองอย่างตั้งใจเมื่อฉากการสาถิตสกิลเริ่มเล่น
เปปป้า_บอร์ “ในที่สุดสายแท๊งก็มา เดร้าซอมบี้นี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่ารูนมาสเตอร์ ไม่เพียงแค่มันยอดเยี่ยมสำหรับการสกิลป้องกันและโจมตี แต่มันแม้กระทั่งมีความสามารถเกี่ยวกับสถานะเชิงลบ ฉันรู้สึกว่าอาชีพนี้จะยอดเยี่ยมในการต่อสู้เดี่ยวโดยเฉพาะต่อกรกับนักเวท”
อินวิสิเบอร์_โลนไลเนส “มันใช้เลือดในการฝึกฝนใช่มั้ย? มันดูเหมือนว่าจะมีความคล้ายคลึงกับอาชีพของฉัน ดี เยี่ยม”
ซู่วหลี่_เดาะ_สตร๊องเกรท “ในที่สุดเราก็จะมีแท๊งและหมอแล้วตอนนี้ ทำไมวู้ดสปิริตมาสเตอร์ดูเหมือนสาวน้อยจากเผ่าจิตวิญญาณไม้จัง? แต่มันดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากกว่า”
แอสซาซิน_ครีส “วู้ดสปิริตมาสเตอร์ต้องเป็นอาชีพที่มีไว้เพื่อช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีม โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการรักษา มันเป็นสิ่งที่ต้องมีในการต่อสู้แบบทีม แค่ดูจากเจ้าสุนัขน้อยจากกิลด์มิธ การทำงานเป็นทีมของพวกเขาไร้ที่ติ”
แดนซิ้ง_แบทเทิ้ลแอ๊ก “ฉันต้องการเลื่อนขั้นเป็นเดร้าซอมบี้ แต่ฉันกลัวนิดหน่อยถึงข้อกำหนดการเลื่อนขั้นอาชีพนั้นจะน่ากลัวเกินไป (อีโมวิหวาดกลัว)”
โบร๊ก_เทรช “เยี่ยม ฉันจะได้ไม่ต้องเลื่อนขั้นเป็นพ่อมดห้าธาตุเพราะฉันเล็งเป้าไม่เก่งและฉันกลัว่าจะยิงพลาดในการต่อสู้ ตอนนี้พวกเขาได้ทำการปล่อยอาชีพใหม่แล้ว ฉันสามารถเปลี่ยนเป็นสปิริตมาสเตอร์ได้แล้วตอนนี้ มีโความสุขโว้ย”
เครยอน_ชินจัง “ในที่สุดผู้ดูแลเกมก็มอบเป้าหมายแย่ๆให้ผู้เล่นเหมือนการให้ลูกอมให้พวกเรา อาชีพทั้งสองนี้ไม่น่าสนใจมากนัก ด้วยอันหนึ่งป้องกันการโจมตีและอีกหนึ่งมีความสามารถรักษา ทั้งคู่เป็นอาชีพที่กระจอก (อิโมจิหัวเราะ) ฉันรู้ว่าเหล่าผู้เล่นที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นอาชีพนี้กำลังจะสบถด่าฉันอยู่ตอนนี้ มาเลย ฉันรออยู่ (อิโมจิหัวเราะ)”
รอลิ้ง_ทันเดอร์ “ใครสามารถบอกที่อยู่ของไอ้เครยอน_ชินจังได้ไหม? ฉันจะส่งระเบิดเป็นของขวัญไปให้เขา (อิโมจิหัวเราะ)”
มอร์แดอร์_อิน_เดาะ_ไวด์ “ทำไมนักฆ่าอย่างเราไม่มีอีกการเลื่อนขั้นบ้าง? ผู้ดูแลเกมพยายามทำให้เราบ้าตายหรือปล่าว? (อิโมจิทุบโต๊ะ)”
เอ๊กพลายด์_แคร๊กเกอร์ “ใช่ แล้วพวกเราล่ะ? ฉันจะให้ผู้ดูแลเกมหนึ่งวันในการคิดไต่ตรองมัน พวกเขาต้องคำนึงถึงอารมณ์ของนักฆ่าด้วยสิใช่มั้ย? ไม่ได้ด้วยเล่ห์ เอาด้วยกล คุณต้องปล่อยตัวอีกขั้นของอาชีพของเราในวันพรุ่งนี้! (อิโมจิทุบโต๊ะ)”
(ไม่ได้ด้วยเล่ห์ เอาด้วยกล = สำนวน)
แอสซาซิน_โอเรียน “ทุกคน มา สร้างโพสต์ให้ยอดนิยมเพื่อประท้วงสำหรับเหล่าผู้เล่นนักฆ่า ให้ผู้ดูแลได้เห็นความคิดของพวกเราและแสดงว่าเราไม่กลัวการข่มขู่และการเลือกปฏิบัติของผู้ดูแลอันไร้ความคิด (อิโมจิทุบโต๊ะ)”
เย่_เสี่ยวเออร์_คือ_ผู้_น่ารัก “แม้ว่าฉันจะได้เป็นอาชีพสาวกต้องสาปแล้วก็ตาม แต่ทำไมเหล่าผู้เล่นนักฆ่าอย่างเราถึงไม่มีอาชีพขั้นอีกอันบ้าง? ฉันรู้สึกโกรธมาก (อิโมจิระเบิด)”
……
ลู่หวู่รู้สึกไม่พอใจอย่างมากและทำอะไรไมได้เมื่อเขาเห็นการสนทนาที่กระตือรือร้นของผู้เล่นในฟอรัม
ท้ายที่สุดนี่ไม่ใช่เกมจริงๆและทุกสิ่งในนั้นขึ้นอยู่กับความเป็นจริง
หนึ่งในอาชีพใหม่นั้นมันขึ้นอยู่กับพื้นฐานของนักรบที่สร้างขึ้นโดยการทำการวิจัยเกี่ยวกับร่างกายของฮิเดริกามิ ในขณะอีกอาชีพใหม่นั้นสร้างขึ้นโดยการศึกษาความสามารถของเผ่าจิตวิญญาณไม้ หลังจากเป่ยลี่ได้ปรับปรุงและปรับแต่งพวกมัน ทั้งคู่สามารถเติบโตเป็นเส้นตรงอย่างคงที่โดยไม่เบี่ยงไปเส้นทางที่ผิด
สำหรับอาชีพนักฆ่า ลู่หวู่ยังไม่มีรูปแบบการพัฒนาที่สมบูรณ์เพื่อสร้างรูปแบบขั้นอาชีพอีกอัน
ดังนั้นเขาปรารถนาอย่างจริงจังมากที่จะสร้างมัน แต่เขาไม่มีทาง
ดังนั้นเขาจึงลบโพสต์ฟอรัมยอดนิยมของการประท้วงที่บ้าคลั่งของเหล่นักฆ่าอย่างช่วยไม่ได้
……
ในอาร์กติกอบีสในเป่ยฉี
ลมฤดูหนาวที่รุนแรงกวาดผ่านพื้นที่ ขณะที่มีหิมะตกหนักตกลงมาอย่างสวยงามแต่ก็น่ากลัวเนื่องด้วยท้องฟ้ามืดครึ้ม
เมอร์ฟีและพาเมโลน้อยผู้มาถึงที่นี่รู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้เข้าไปในต่างมิติของดินแดนแห่งเป่ยฉี เนื่องจากภูมิทัศน์และบรรยากาศโดยรอบได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
อุณหภูมิที่นั่นหนาวจัดจนหนาวเหน็บ พวกเขาสามารถรู้สึกชาไปจนถึงกระดูกของพวกเขา แม้หลังจากได้ลดความรู้สึกทางร่างกายลง
พวกเขาสองคนปฏิบัติตามคำแนะนำของตงกั่วและใช้เวลาทั้งวันเพื่อเดินทางจากคฤหาสน์แห่งความตายไปยังดินแดนน้ำแข็งโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากอาเรย์เทเลพอร์ต โชคดีที่พวกเขาซื้อชุดฤดูหนาวมาจากร้านค้า มิฉะนั้นอุณหภูมิต่ำกว่าศูนย์จะทำให้เกิดสถานะเชิงลบมากมายและค่อยๆลดเลือดของพวกเขา และป้องกันไม่ให้พวกเขาเสี่ยงภัยเข้าไปในส่วนลึกของดินแดนรกร้าง
โอกาสที่จะอยู่รอดในภูมิประเทศที่เยือกเย็นนี้เกือบจะเป็นศูนย์ พวกเขาไม่เห็นสิ่งมีชีวิตหรือแม้แต่พืชในการเดินทางที่เป็นอันตรายที่นี่
เมื่อพวกเขาจำได้ว่าตงกั่วเอ้ยถึงสมาชิกที่เหลืออยู่ของกลุ่มที่พ่ายแพ้ซึ่งสูญเสียพลังของพวกเขากำลังซ่อนตัวอยู่ในอาร์กติกอบีส พวกเขารู้สึกสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับความเป็นไปได้นั้น
อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงดำเนินต่อไป เสี่ยงภัยเดินลึกเข้าไปในพื้นที่ขณะที่พวกเขาสำรวจอย่างระมัดระวังบนหิมะฤดูหนาวอันหนาทึบ ความผิดพลาดแค่ครั้งเดียวจะส่งผลให้พวกขาตกลงไปในหลุมลึก
เนื่องจากพวกเขาเป็นนักฆ่าทั้งคู่ พวกเขาจึงใช้ชาโด้สเต็ปเพื่อเดินบนหิมะหนาๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถซ่อนร่องรอยเส้นทางของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถป้องกันตัวเองจากการตกไปได้
“เมอร์ฟี ฉันคิดว่าเราจะแข็งตายถ้าเรายังไปต่อไป หากมีกลุ่มที่พ่ายแพ้จริงๆที่นี่ ฉันรู้สึกว่าพวกเขาน่าจะแข็งตายไปแล้ว” แก้มของพาเมโลน้อยแดงเล็กน้อยจากความหนาวเย็นกัด ในขณะที่ริมฝีปากของเธอสีม่วงและสั่นอย่างรุนแรง
“ทนไว้ก่อน หากเราเสียชีวิตจริงๆ เราสามารถกู้คืนและกลับมาอีกครั้งได้” เมอร์ฟี่บ่นพึมพำ ขณะที่เขารู้สึกว่าความหนาวเหน็บของพาเมโลน้อยติดมาถึงเขา
“เอาล่ะ”
ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงเริ่มเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง
ก้นบึ่งอาร์ติกนั้นเป็นนรกที่แท้จริง หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว ตัวเลขสีแดงที่บ่งบอกถึงการสูญเสียเลือดปรากฏบนหน้าผากของพวกเขา แม้จะมีอุปกรณ์ป้องกันที่พวกเขาสวมใส่ก็ตาม
ทั้งคู่รู้สึกหดหู่อย่างมาก เพราะพวกเขารู้ว่าเลือดของพวกเขาจะอยู่ไม่นานพอที่จะเข้าไปในส่วนลึกกว่านี้ ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจจะกลับดีกว่า
ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมที่จะหันกลับและออกจากพื้นที่นี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องดังมาจากระยะไกล
เสียงนั้นดูเหมือนจะอยู่ห่างไกลและบิดเบี้ยวโดยลม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ชัดเจนกับที่มาของเสียง
หลังจากหยุดและฟังอย่างใกล้ชิด พวกเขามั่นใจว่าเสียงนั้นสะท้อนจากทิศทางนั้นอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงเหลือบมองกันและกัน และเดินอย่างรวดเร็วด้วยฝีเท้าเร่งรีบไปยังแหล่งที่มาของเสียง
เมื่อเสียงเริ่มชัดเจนมากขึ้น พวกเขาก็ค่อยๆชะลอความเร็วลงเมื่อเข้าใกล้ตำแหน่งของเสียงอย่างระมัดระวัง
เมื่อพวกเขาสามารถระบุแหล่งที่มาของเสียงได้อย่างชัดเจน พวกเขาทั้งคู่ต่างตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสายตาของพวกเขา
กลุ่มเด็กชายอายุประมาณ 7 หรือ 8 ปี ด้วยผมสีน้ำเงินแซฟไฟร์และดวงตาเหมือนคริสตัล กำลังต่อสู้กันอยู่บนพื้นหิมะ
มันเป็นการปะทะกันอย่างดุเดือด โดยที่ทุกคนต่อยกันอย่างดุเดือดและเตะกันอย่างรุนแรงในขณะที่สวมใบหน้าที่ดุร้าย
ทำให้กระตุ้นความอยากรู้ของพวกเขา สถานที่แห่งนี้หนาวจัดอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มเด็กเหล่านี้จะไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นกัดใดๆ พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าบางๆขณะที่พวกเขาเดินไปมาบนหิมะหนาๆด้วยเท้าเปล่า
หลังจากการพิจารณาสักครู่ ทั้งคู่เปิดใช้งานโหมดตรวจสอบขณะที่พวกเขาจ้องไปที่กลุ่มเด็ก :
[ชื่อ: ไอซ์บลู]
[ความเป็นมา : เผ่าไอซ์สโนว์ (ลูกหลายของตระกูลศักดิ์สิทธิ์)]: พวกเขาเป็นลูกหลายของตระกูลศักสิทธิ์จากสมัยโบราณของเป่ยฉี และครอบครองความสามารถในการควบคุมน้ำแข็ง
การวิเคราะห์ความสามารถ: ระดับผู้บัญชาการผี
เมื่อพวกเขาเห็นเมนูการวิเคราะห์ รูปลักษณ์ของการไม่เชื่อปรากฏบนใบหน้าของเมอร์ฟีและพาเมโลน้อย
จากนั้นพวกเขาหันเหความสนใจไปยังเด็กๆที่ด้านหน้าของพวกเขา
เมนูได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาจริงๆแล้วเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังในระดับผู้บัญชาการผี หนึ่งในนั้นโตกว่าที่เหลือ และเห็นได้ชัดว่าอยู่ครึ่งก้าวไปสู่นายผลพีอย่างชัดเจน
“พวกเขาแข็งแกร่งมาก! เราไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้เลย!” พาเมโลน้อยอุทานในเสียงกระซิบอย่างเงียบๆ
“เราต้องไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขา พวกเราต้องไม่ทำ” เมอร์ฟีตอบขณะที่เขาพยักหน้าอย่างรุนแรง
ทันใดนั้นเด็กๆบนพื้นหิมะหยุดต่อสู้กันและกัน ในพริบตาพวกเขาทั้งหมดหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังเมอร์ฟี่และพาเมโลน้อย
พวกเขาทั้งคู่เหงื่อเหย็นไหล่ออกมาทันที พร้อมกับสั่นด้วยความกลัวจนพูดไม่ออก
“พวกแกเป็นใคร?” เด็กที่โตสุดถามพวกเขาในขณะที่เขาจ้องมองพวกเขา
“เราคือ…เราเป็นทายาทแห่งเป่ยฉี” พาเมโลน้อยพูดด้วยเสียงเบาๆ
“ทายาทแห่งเป่ยฉีงั้นเหรอ? เรามาจากตระกูลเดียวกันหรือปล่าว? แต่ทำไมพวกเจ้าถึงดูแตกต่างออกไป?” เด็กชายถามอีกครั้ง
เมื่อพวกเขาได้ยินคำถาม ทั้งคู่ไม่สามารถช่วยได้แต่คำนึงถึงเมนูการวิเคราะห์ ซึ่งอธิบายว่าเผ่าไอซ์สโนว์เป็นลูกหลานของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของเป่ยฉี
“ทำไมพวกคุณถึงต่อสู้กันหรอ?” พาเมโลน้อยเรียกความกล้าออกมาและถามพวกเขากลับไป
“ทำไมพวกเราต้องมีเหตุผลในการต่อสู้? เราแค่รู้สึกอยากต่อสู้” เด็กโตกล่าวก่อนที่จะยื่นแขนของเขาและตบเด็กอีกคนจนบินกระเด็นออกไปไกล
เด็กที่ถูกตบก็หายตัวไปในทันทีเมื่อเขาจอดอยู่บนพื้นอย่างมั่นคงก่อนที่จะมาปรากฏตัวอีกครั้งข้างเด็กโตและต่อยใบหน้าเด็กโตอย่างแรง
“ปัง!”
ทันใดนั้นการต่อสู้ที่รุนแรงก็เกิดขึ้นอีกครั้ง บรรยากาศถูกโยนลงไปในความโกลาหลอย่างถึงที่สุด ขณะที่กลุ่มเด็กๆเริ่มโจมตีกันอย่างดุเดือด
ทั้งพาเมโลน้อยและเมอร์ฟีพูดอะไรไม่ออกหลังจากได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
