เพื่อให้ความสนใจกับการเปิดเซิฟเวอร์ใหม่ ไรน์ฮาร์ทจึงรีบล็อคอินเข้าสู่ฟอรั่มของแบทเทิลออนไลน์
เมื่อได้เห็นพื้นที่พูดคุยสำหรับเซิฟเวอร์ยุโรปที่วุ่นวายไปด้วยผู้เล่นเก่าๆ เขาก็หัวเราะและพิมพ์ข้อความลงไปหนึ่งบรรทัด
[ผู้เล่นคนแรกของเซิฟเวอร์ยุโรปรายงาน พวกผู้เล่นเก่าทั้วหลาย พวกนายพร้อมที่จะรับความพ่ายแพ้หรือยัง?]
เขาถูกถล่มด้วยข้อความมากมายภายในเวลาไม่นาน
เครย่อน_ซินชาน: “บร๊ะ! ดูนี่สิ ฉันไม่อยากจะโม้นะแต่ฉันรับหมัดพวกนายได้เป็นร้อยครั้งเลยถ้าพวกนายมาที่เป่ยฉีน่ะ อย่าหาว่าฉันบูลลี่พวกนายล่ะ(ยิ้มอ่อน)”
ไรน์ฮาร์ท ตอบ เครย่อน_ซินชาน: “ว้าว! ชั่งยิ่งใหญ่จริงๆ นี่พี่ชาย จำฉันไว้ด้วยนะ เดี๋ยวพวกเรามาถ่ายรูปหมู่กัน (แช๊ะ)”
อินวินสิเบิล_โลนลิเนส: “โทษทีที่ต้องทำลายความฝันของนายนะ แต่โลกความจริงมันโหดร้าย พวกเรามีแฮคเกอร์อยู่เยอะเลย ดังนั้นเผชิญหน้ากับความจริงซะ (ยิ้มอ่อน)”
ไรน์ฮาร์ท ตอบ อินวินสิเบิล_โลนลิเนส: “ไอดอลเทพปิศาจ! นี่เป็นครั้งแรกที่นายมาตอบโพสต์ฉันเลย มาถ่ายรูปด้วยกันนะ (แช๊ะ)”
คอมมานเดอร์_ออฟ_เดโมลิชั่น: “เซิฟเวอร์เปิดใหม่วันนี้ใช่ไหม? เอาไว้เจอกันในสนามรบนะ! (ยิ้มอ่อน)”
ไรน์ฮาร์ท ตอบ คอมมานเดอร์_ออฟ_เดโมลิชั่น: “ว้าว ว้าว ว้าว! นี่ใช่ราชาแห่งมวยปล้ำหรือเปล่า? มาถ่ายรูปกันนะ (แช๊ะ)”
ไรน์ฮาร์ท: “มีแต่คนใหญ่โตทั้งนั้นเลยที่มาตอบโพสต์ของฉัน โชคดีขนาดไหนเนี่ย! แต่ในเมื่อพวกเราเป็นศัตรูกัน ฉันก็จะไม่แสดงความเมตตา เซิฟเวอร์ยุโรปจะต้องเป็นเซิฟเวอร์อันดับหนึ่งในอนาคตอย่างแน่นอน!”
…
ไรน์ฮาร์ทเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขานั่งดูคำตอบจากพวกคนเก่งๆที่เขาไม่อาจเอื้อมถึงเหล่านี้ได้
มันเป็นเพราะว่าเขารู้ดีว่าเขาจะต้องเป็นผู้เล่นระดับต้นๆของแบทเทิลออนไลน์เหมือนพวกเขาได้อย่างแน่นอน
ไรน์ฮาร์ทเปิดหน้าหลักของแพลทฟอร์ม173 บ่อยครั้งเพื่อเช็คเวลานับถอยหลังขณะที่กำลังพูดคุยในฟอรั่ม เขาแทบจะเก็บความดีใจเอาไว้ไม่ไหว
เมื่อถึงเวลาสี่ทุ่ม เขารีบกดปุ่มดาวน์โหลดเกมทันที จากนั้นเขาก็หันไปและตะโกน “แมคเครย์ มานี่เร็ว! เกมเปิดแล้ว!”
“โอเค โอเค มาแล้ว!” แมคเครย์ที่กำลังทำความสะอาดอยู่ โยนผ้าเช็ดโต๊ะและรีบไปที่เครื่องเล่นเกมทันที
ด้วยความเร็วอินเทอร์เน็ตที่สูงลิ่วในปี 2319 พวกเขาจึงดาวน์โหลดแบทเทิลออนไลน์เสร็จด้วยเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที ก่อนที่ไรน์ฮาร์ทจะเข้าเกม เขาหันไปมองที่เพื่อนสนิทของเขา แมคเครย์
“เพื่อน นายไปเก็บเลเวลเลยนะ ฉันจะกลับมาหลังจากที่ทำธุระเสร็จ”
ไรน์ฮาร์ทสวมหมวกเครื่องเล่นเมื่อพูดจบ จากนั้นเขาก็เลือกไอค่อนแบทเทิลออนไลน์และเข้าสู่เกม
…
ในตอนนี้ ลู่หวู่และเป่ยลี่กำลังเฝ้าดูจำนวนผู้เล่นที่เพิ่มมากขึ้นในเซิฟเวอร์ยุโรป
ต้องขอบคุณคะแนนเรทติ้งที่สูงสุดๆจากเซิฟเวอร์ท้องถิ่นและการเคลมว่าเป็นเกมที่สมจริง 100% จากแพลทฟอร์ม173 ภายในชั่วโมงแรก ยอดดาวน์โหลดเกมก็พุ่งขึ้นถึง 200,000 คน จำนวนผู้เล่นมากมายหลั่งไหลเข้าสู่เกม และจิตวิญญาณของพวกเขาก็ถูกเชื่อมต่อเข้ากับสิ่งประดิษฐ์
“หวู่ คนที่เรามองเอาไว้ออนไลน์แล้ว” เป่ยลี่พูดขึ้นทันที
เมื่อได้ยิน ลู่หวู่ก็พยักหน้าด้วยความกระตือรือร้น
“ฉันหวังว่าเขาจะไม่ทำให้เราผิดหวังนะ…”
…
ช่วงเวลาแห่งสภาวะไร้น้ำหนักปะทะเข้าไปที่ไรน์ฮาร์ทเมื่อเขาเข้าสู่เกม ตามมาด้วยฉากเปิดเกม
ในฉาก แบลคสตีลไรเดอร์ที่อยู่ภายการปกครองของราชาแห่งภูตจำนวนมากแผดเสียงออกมาใส่ผู้ที่ยืนอยู่บนปราสาทของชางสือผู้เยี่ยมยอด ไม่นานการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นด้วยจำนวน หนึ่งต่อล้าน แต่ชายคนนั้นก็พุ่งเข้าใส่กองทัพเหมือนกับเทพปิศาจที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้าและสังหารศัตรูอย่างต่อเนื่อง…
ข้อความที่พื้นหลังปรากฏขึ้นหลังจากฉากเริ่มต้นจบลง
[ผู้ทรยศต่อตระกูลในดินแดนแห่งชางสือที่ถูกเปิดโปง เทพสือแทบจะทนไม่ได้กับการโจมตีอย่างต่อเนื่องจากกำลังพลนับล้านแม้พละกำลังเขาจะแข็งแกร่ง แม้ว่าเขาจะรอดตายมาได้อย่างเฉียดฉิว แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและพลังของเขาก็ลดลงอย่างมาก ไฟแห่งความแค้นได้ถูกจุดขึ้น ในฐานะทายาทของเทพสือ มันถึงเวลาที่จะแบกรับความรับผิดชอบในการทวงคืนดินแดนแห่งชางสือทั้งหมด]
จากนั้นข้อความก็จางหายไปและเมนูเลือกตัวละครก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าไรน์ฮาร์ท
[กรุณาเลือกคลาสของท่าน: บาร์บาเรียน, พ่อมดแห่งวิญญาณ หรือ ไนท์…]
เขาเลือกคลาสบาร์บาเรียนเมื่อชีวิตที่แล้ว แม้ว่าจะมีการโจมตีที่โหดเหี้ยมและร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่คราวนี้เขาตัดสินใจเลือกไนท์เมื่อได้รู้วิธีที่จะรับคลาสสืบทอดมา
ครั้งนี้ เขาเอื้อมมือออกไปสัมผัสรูปปั้นอัศวิน
ทันใดนั้น หินบนตัวอัศวินคนนั้นก็แตกออก ร่างกายของเขาลุกเป็นไฟที่สว่างไสวพร้อมกับออร่าสีทองก็แผ่กระจายออก
เขาปักดาบใหญ่ลงบนพื้น และยกแขนขึ้นมาทาบอกและคุกเข่าลงข้างหนึ่ง
“ข้าจะรักษาคุณธรรม ความอ่อนน้อม ความเมตตา ความยุติธรรม เกียรติยศ เสียสละ จิตวิญญาณ และความสุจริต จะขอมอบวิญญาณและชีวิตของข้าเพื่อความความสุจริต ข้าขอสละเลือดของข้าเพื่อเกียติยศในสนามรบ ข้าขอสาบานความจงรักภักดีของข้าต่อดาบของข้าว่าจะไม่มีวันทรยศมันและขอให้ความคมของมันอยู่นานเท่านาน แม้ว่าที่เจ้าของของมันต้องยอมแพ้ มันก็จะไม่หักสลายลง”
ไรน์ฮาร์ทยิ้มเมื่อมองไปที่ไนท์ที่คุกเค่าลงข้างหนึ่งอยู่ “ยืนยัน!”
สายตาของเขามืดบอดลงทันที
ผ่านไปชั่วครู่ สายตาของเขาก็กลับมาปกติอีกครั้ง
[สถานที่เกิด: ชางสือตะวันออก หมู่บ้านมังกรลับแล]
ชื่อของเขตแดนปรากฏขึ้นมาในสายตาเขาและค่อยๆจางหายไป
มองลงไปที่หมู่บ้านมังกรลับแลที่อยู่กลางหมอกเมฆ ไรน์ฮาร์ทชูมือขึ้นและหายใจเข้า “โลกใหม่ ข้ามาแล้ว! มาต้อนรับราชาในอนาคตของพวกเจ้าซะ!”
จากนั้นเขาก็เหลือบไปมองผู้เล่นรอบๆที่ยังตกตะลึงกับกราฟฟิกที่สวยงานของเกม เขาเยาะเย้ยก่อนที่จะมุ่งหน้าไปจุดศูนย์กลางของพื้นที่ของหมู่บ้านมังกรลับแล
อย่างไรก็ตาม เขาทำได้แค่ผลักตัวเองฝ่าฝูงผู้คนเพื่อที่จะเดินไปข้างหน้าจากจุดเกิด เขาต้องใช้ความพยายามเพื่อไปที่จะไปศูนย์กลางของหมู่บ้าน เขากวาดตาดูรอบๆ จากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่บ้านหลังหนึ่งและเปิดประตูเข้าไป
ขณะนั้น ชางสือยังอยู่ในความงุนงงกับเสี้ยนเค่อที่อยู่ในอ้อมแขน เขารู้แล้วว่าบุคคลที่ลู่หวู่พูดถึงนั้นอยู่ที่นี่แล้วเมื่อได้เห็นร่างของไรน์ฮาร์ท เขาเก็บดวงวิญญาณของเสี้ยนเค่อกลับไปในช่องเก็บของอย่างเร่งรีบก่อนที่จะยืนขึ้น “มีอะไรหรือ สหาย?”
“ท่านหัวหน้าเผ่า ในเมื่อท่านยังบาดเจ็บสาหัสอยู่ ให้ข้าช่วยแบ่งเบาความรับผิดชอบในการทวงชางสือคืนมาเถิด ข้าอยากจะล้มราชาแห่งภูตและแม่ทัพภูตพวกนั้น”
คำพูดของเขาทำให้ชางสือประหลาดใจ เขาคิดไตร่ตรองก่อนที่จะพูดออกมา “ไรน์ฮาร์ท เจ้าเติบโตแล้ว แต่หนทางมันยังอีกไกลที่เจ้าจะสามารถทวงคืนดินแดนแห่งชางสือกลับมาได้ อย่าเร่งตัวเองจนเกินไป”
“ท่านหัวหน้า ข้ารู้ว่าข้านั้นยังแกร่งไม่พอ ข้าจึงอยากจะปรึกษาท่านถึงวิธีที่จะเติบโตให้ได้เร็วกว่านี้ อะไรที่เป็นของเรา เราจะต้องเอาคืนมาเมื่อเราแข็งแกร่งมากพอ”
ท่าทางที่มุ่งมั่นของไรน์ฮาร์ททำให้ชางสืออยากจะหัวเราะออกมา แต่เขาก็เก็บมันเอาไว้
“อะแฮ่ม… ดีมาก ข้าภูมิใจในตัวเจ้า แม้ว่าข้าจะสูญเสียพลังส่วนมากไป แต่ข้าก็รู้ว่าทำยังไงถึงจะแข็งแกร่งได้เร็วขึ้น อย่างไรก็ตาม มีเพียงนักรบที่มีคุณสมบัติเพียงพอเท่านั้นที่จะทำได้ ข้าสัญญาว่าจะมอบการสืบทอดนี้ให้กับเจ้า ถ้าหากว่าเจ้าผ่านการทดสอบของข้า!”
ทันใดนั้น ประกาศเกมก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของไรน์ฮาร์ท:
[เปิดการใช้งานภารกิจการสืบทอดคลาสตัวละคร ดาร์คไนท์!]
ตามคาด มันถูกเปิดใช้งานแล้ว! มีเพียงคนแรกเท่านั้นที่สาบานว่าจะทวงคืนดินแดนต่อหน้าของผู้นำหมู่บ้านที่สามารถเปิดใช้งานการสืบทอดคลาสลับนี้ได้ สีหน้าแห่งความปิติยินดีปรากฎขึ้นบนใบหน้าของไรน์ฮาร์ท
“ตกลง!”
[การทดสอบรอบแรกของ ดาร์คไนท์ เริ่มต้น: สังหารวิญญาณพเนจร 100 ดวงและจรเข้บึงอีกสามตัว!]
“เอาเลย หนุ่มน้อย ไปทำภารกิจให้สำเร็จซะ ทะเลที่เงียบสงบไม่ทำให้กะลาสีเก่งขึ้น!”
ไรน์ฮาร์ทรีบรับปากว่าเขาจะทำภารกิจให้สำเร็จขณะที่เขาฟังคำแนะนำของชางสือ ไม่นาน เขาก็ออกจากหมู่บ้านไปและได้ออกสู่โลกภายนอก
ขณะที่เขากำลังวิ่งอยู่นั้น เขาได้นึกถึงโพสน์ในฟอรั่มที่แชร์เกี่ยวกับการสืบทอดคลาสของผู้เล่นระดับโปร
ในคำอธิบายของโพสต์ การทดสอบจะมีทั้งหมดหกภารกิจ นอกจากรอบแรกที่เป็นการสังหารมอนสเตอร์แล้ว มันยังมีการทดสอบที่ตามมาอีกหลายอย่างเช่นการตามหาไอเทม
ไรน์ฮาร์ทยังจำได้ถึงวิธีการของภารกิจเหล่านี้อย่างชัดเจน จริงๆแล้ว รอบแรกมันเป็นส่วนที่ยากที่สุดสำหรับเขา ผู้เล่นนั้นมีจำนวนมากเกินไปในเวลานี้ วิญญาณพเนจรที่พบเห็นได้ทั่วไปในช่วงหลังๆมันเป็นเรื่องยากที่จะพบได้ในเวลาแบบนี้ นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงรีบร้อนที่จะออกไปนัก
ในเวลาเดียวกันนั้น เหตุผลที่เขาเลือกไนท์นั้นก็เพราะว่าผู้เล่นดาร์คไนท์ก็คือไนท์ในชีวิตที่แล้วของเขาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเลือกไนท์ในตอนเริ่มเกมเพื่อที่จะเป็นหลักประกัน เพื่อป้องกันสถานการณ์ที่จะเกิดความล้มเหลวในการเปิดใช้งานภารกิจสำหรับคลาสที่ไม่ใช่ไนท์
ในช่วงต้น พลังของผู้เล่นนั้นมีจำกัด มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะต่อสู้ด้วยตัวเอง โดยเฉพาะจระเข้บึง เขาจึงเปิดรายชื่อเพื่อนขึ้นมาและส่งคำขอเป็นเพื่อนไปที่ แมคเครย์ ทันที
หลังจากเพิ่มเพื่อนกันแล้ว ทั้งสองคนก็นัดกันว่าจะไปเจอกันที่ทางเข้าหมู่บ้าน เพียงเวลาไม่นานหลังจากไรน์ฮาร์ทได้รวบรวมผู้เล่นอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆ พวกเขามุ่งหน้าไปที่บึงมังกรลับแลภายใต้การนำทีมของไรน์ฮาร์ท
สามชั่วโมงต่อมา…
ทุกคนมองเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเมื่อพวกเขาเห็นจรเข้บึงที่ติดกับดักของไรน์ฮาร์ทซ้ำๆ
“เจ้าทำมันได้ยังไง? เจ้ารู้วิธีวางกับดักได้ยังไง? อีกอย่าง เจ้ารู้ว่าจะล่อจรเข้พวกนั้นได้ดีเลย! ทำไมเจ้าถึงได้มีทักษะการต่อสู้ที่หลากหลายแบบนี้?”
มองไปที่ไรน์ฮาร์ทที่ดูแตกต่างอย่างสิ้นเชิง คู่หูแมคเครย์ของเขาก็ทนไม่ได้ที่จะถามออกมา
คำพูดของเขาทำให้ไรน์ฮาร์ทยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ
แน่นอน เขาไม่พูดว่าเขาเคยเป็นผู้เล่นกากๆคนหนึ่งและแทบจะไม่สามารถเข้าร่วมทีมกับใครได้เลย ดังนั้นเขาจึงจบลงด้วยการเรียนรู้วิธีการใช้กับดักเพื่อการโจมตีจากฟอรั่ม มันเป็นประสบการณ์ที่ได้มาจากการฝึกฝนอย่างหนัก
สำหรับสไตล์การต่อสู้ที่หลากหลายของแมคเครย์นั้น เขาใช้เวลาฝึกถึงสองปีเพื่อที่จะเชี่ยวชาญ
…
ด้วยเหตุนั้น ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างสูงเมื่อไรน์ฮาร์ทเป็นคนดูแล
ไม่นาน ไรน์ฮาร์ทก็เป็นที่รู้จักในนามของผู้เล่นระดับโปรในทีม บางคนถามเขาว่าเขาตั้งใจจะสร้างกิลด์ไหม เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้เข้าร่วมด้วย
มันทำให้ไรน์ฮาร์ทภูมิใจมากขึ้น เมื่อมองกลับไปในอดีตที่เขาต้องดิ้นรนต่อสู้จากระดับล่างสุด เขาก็มีความรู้สึกเหมือนกับได้โตขึ้นมาจากเถ้าถ่าน
“ข้าสอนพวกเจ้าถึงวิธีการใช้กับดักเพื่อโจมตีได้เหมือนกับความลับเพื่อที่จะฝึกฝนสไตล์การต่อสู้ แต่พวกเจ้าจะต้องสอนคนอื่นๆในสิ่งที่พวกเจ้ารู้เช่นกัน เพราะว่าศัตรูในอนาคตของเราจะต้องคุกคามเราด้วยสิ่งที่เราว่าโกงอย่างแน่นอน แค่คนๆเดียวที่ทรงพลังนั้น มันไม่เพียงพอ ด้วยเหตุนี้ พวกเราที่เป็นกองทัพของเทพสือจะต้องพัฒนาตัวเองให้เร็ว ลืมเรื่องการสร้างกิลด์ไปก่อน เพราะพวกเรายังร่วมมือกับสังหารมอนสเตอร์ได้” ไรน์ฮาร์ทบอกกับคนในทีม
“ศัตรูที่ทรงพลัง? เจ้าหมายถึงราชาแห่งภูตกับแม่ทัพภูตใกล้ๆนี้ใช่ไหม?” แมคเครย์ถามด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่ พวกมันแย่กว่านั้น มันคือกองทัพเป่ยฉีที่อยู่ฝ่ายหายนะครั้งที่สี่เหมือนกับเรา พวกเขาเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อของกองกำลังแรกของทุกเซิฟเวอร์ในอนาคต ไม่ใช่แค่นั้น ผู้คนยังขนานนามพวกนั้นว่าดินแดนแฮคพิเศษอีกด้วย!”
“เจ้าหมายถึงเซิฟเวอร์ดั้งเดิมที่เปิดมาก่อนสามเดือนใช่ไหม?” แมนเครย์ถามด้วยความสงสัย
“ใช่แล้ว!”
“เจ้ารู้ได้ยังไง? ข้าอยู่กับเจ้าแทบจะทุกวัน แล้วก็ไม่เคยเห็นเจ้าสนใจเกมนี้เลย” แมคเครย์ช็อก
“ข้าฝันน่ะ!” ไรน์ฮาร์ทพยายามทำท่าให้เท่ห์โดยการสะบัดผมขณะที่พูด
