The Boss Behind The Game – ตอนที่ 194 : กระแสน้ำเชี่ยวกราก

ประกายแวววาวสีขาวกระพริบผ่านดวงตาที่มืดมิดของมู่ชีกวง ปากของเขาขยับเล็กน้อยและเสียงบ่นของเขาดังก้องอยู่ในหูของฮู่เฮ่อ

“เจ้าไม่ใช่คนตระกูลของขข้า เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”

ฮู่เฮ่อสะดุ้งเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่คาดคิดนี้เพราะเขาไม่เคยติดต่อกับตระกูลทะเลมู่เต๋อมาก่อน

คำถามของมู่ชีกวงทำให้เขาไม่รู้ว่าจะตอบอะไรไป ท้ายที่สุดเขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขามาที่นี่โดยบังเอิญในขณะที่เขาพยายามขโมยศพคนตระกูลของเขา

“ทำไมโคมไฟผีพาเจ้ามาที่นี่? เจ้ามีความผูกพันอะไรกับคนตระกูลของข้า?” เสียงแหบแห้งดังขึ้นอีกครั้ง

“อะแฮ่ม…เรื่องมันยาว” ฮู่เฮ่อแสดงสีหน้าอึดอัดใจบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาพบการจ้องอันเวิ้งว้างของมู่ชีกวง สมองของเขาปั่นป่วนในขณะที่เขาพยายามอย่างหนักที่จะหาข้อแก้ตัวที่คู่ควร

“เพียงแค่บอกวัตถุประสงค์ของเจ้าที่มาที่นี่”  มู่ชีกวงส่ายหัวเบาๆ

“จุดประสงค์ของฉัน…หัวหน้ามู่ คุณรู้หรือไม่ว่าจักรวรรดิทะเลมู่เต๋อของคุณได้หายไปแล้ว?” ฮู่เฮ่อพูดหลังจากคิดไปครู่หนึ่ง

“มันพังทลายลงไปนานแล้ว จะมีอะไรที่ให้หายไปอีก?” โทนเสียงของมู่ชีกวงนั้นเรียบๆ

“ไม่ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ…คนตระกูลของท่านได้หายไปหมดแล้ว”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกที่เฉยเมยของมู่ชีกวงก็เริ่มเปลี่ยนเล็กน้อย

เขาอุทิศทั้งชีวิตเพื่อเห็นแก่ตระกูลของเขา แม้ว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนนอกรีตและตั้งใจที่จะประหารเขา แต่พวกเขาก็ยังเป็นคนตระกูลของเขา ในสายตาของมู่ชีกวงแล้วพวกเขาผูกพันกันด้วยสายเลือด ความผูกพันเช่นนี้จะไม่มีทางเลือนหายไปและมันเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของเขา

ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินว่ากลุ่มคนรุ่นสุดท้ายของเขาหายไป มู่ชีกวงก็ไม่สามารถสงบนิ่งได้อีกต่อไป

“บอกเหตุผลมา!”

ในครั้งนี้มีความโกรธในเสียงของมู่ชีกวงนั้นชัดเจน

ฮู่เฮ่อรีบพูดคำที่คิดได้ในขณะนี้ทันที “พวกเขาถูกทำลายโดราชาทะเล ผู้บัญชาการของกองทัพเรือราชาทะเล”

…

ในขณะนี้ในพระราชวังคริสตัล ราชาทะเลกำลังดื่มไวน์ของเขาจากถ้วยไวน์ทองคำขนาดยักษ์ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้น

ชั่วขณะหนึ่ง ลางสังหรณ์ที่คลุมเครือได้ข้ามหัวใจของเขา

ส่วนใหญ่ของพวกเขาที่มาถึงระดับของเขาจะมีรูปแบบของลางสังหรณ์ แม้ว่าลางสังหรณ์เหล่านี้อาจไม่ถูกต้อง แต่พวกมันอยู่ๆจะไม่แสดงออกมาหากไม่มีเหตุสุดวิสัย สิ่งนี้ทำให้ราชาทะเลรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อเขาไตร่ตรองถึงพลังที่ไม่รู้จักซึ่งกำลังเล็งเขาอยู่

…

“ราชาทะเลคือใคร? และทำไมเขาถึงทำลายคนตระกูลของข้า!?”

“เขาเป็นผู้บัญชาการของทัพเรือราชาทะเล เป็นเจ้าเหนือหัวของมหาสมุทรโมฆะ! เขาจำเป็นต้องมีเหตุผลเพื่อกำจัดคนตระกูลของท่านหรือไม่? เขาทำเพียงเพราะเขารู้สึกอยากทำ!” ฮู่เฮ่ออธิบายอย่างเร่งรีบ

มู่ชีกวงเงียบงันไป

“เจ้าถูกส่งมาโดยคนตระกูลของข้าเพื่อมาแจ้งเรื่องนี้หรือไม่?” มู่ชีกวงถาม

“ถูกต้อง!”

“ทำไมเขาไม่มาด้วยตัวเอง?”

ความสงสัยเกิดขึ้นผ่ายแววตาของมู่ชีกวง เขามีลางสังหรณ์ว่าฮู่เฮ่อไม่น่าเชื่อถือมากนัก อย่างไรก็ตามเนื่องจากเป็นโคมไฟผีที่พาเขามาที่นี่ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อเขา

“เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและจากไปหลังจากที่เขาให้ข้าเข้าไปในโรงศพมู่เต๋อ” แสดงหน้าเศร้าโศก เขาพยายามที่จะบีบน้ำตาออกมาแต่มันก็ไม่ออกมาให้

“เอาล่ะ  เจ้าเหนือหัวคนใหม่ของมหาสมุทรโมฆะใช่มั้ย? มันถึงเวลาที่ข้าจะออกไปดูแล้ว” มู่ชีกวงกล่าวในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ

ในขณะเดียวกันรูปปั้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาก็เริ่มสั่นไหวด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมก้องกังวานจากเบื้องล่าง เงาสีเขียวน่าขนลุกจำนวนมากหมุนวนและขยายตัวขณะที่พวกมันพยายามปีนป่านขึ้นไปอย่างดุเดือด

“ฮื่ม” มู่ชีกวงกรนเสียง ทันใดนั้นรูปปั้นขนาดมหึมาก็ยกเท้าและกระแทกลงไปอย่างแรง

บูม!

คลื่นใต้น้ำเริ่มทะยานขึ้นและเสียงคร่ำครวญก็หยุดลงทันที เงาสีเขียวที่น่าขนลุกซึ่งโผล่ออกมานั้นถูกฉีกขาดด้วยพลังที่ครอบงำนี้

“มีอะไรอยู่ที่นั่นเหรอ?” ฮู่เฮ่อถามเมื่อเขาจ้องที่เท้าของรูปปั้น

เขาสามารถเห็นหลุมดำที่หมุนวนอย่างชัดเจนตอนนี้เมื่อรูปปั้นขนาดมหึมายกเท้าขึ้น เขาเห็นหนวดโยกไปมานับไม่ถ้วนอยู่ข้างใน

“ตระกูลความตาย พวกปรสิตทะเลลึกไร้อารมณ์” มู่ชีกวงตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

“ดังนั้นท่านกำลังปราบปรามพวกมันอยู่เหรอ?  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านปล่อยพวกมันออกไป” ฮู่เฮ่อไม่สามารถซ่อนความอยากรู้ของเขาได้

“ปล่อยพวกมันงั้นเหรอ?”  เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธแค้นก็กระพริบผ่านสายตาของมู่ชีกวง

ผู้บุกรุกเหล่านี้ – ตระกูลความตาย แท้จริงแล้วเป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการล่มสลายของจักรวรรดิทะเลมู่เต๋อ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นประเทศทรี่เจริญรุ่งเรือง ความเกลียดชังของการถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทำให้เขาบ้า ทำให้เขาโกรธจนต้องจมดิ่งลงไปในก้นบึ้งและตัดสินใจที่จะพินาศไปด้วยกันกับพวกมัน

อย่างไรก็ตาม มู่ชีกวงตระหนักว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะล้างเผ่าพันธุ์ตระกูลความตายหลังจากผ่านไปนับทศวรรษของการนองเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุดในก้นบึ้ง วิธีเดียวคือการปราบปรามและผนึกพวกมัน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามู่ชีกวงจะไม่ยอมประนีประนอม อย่างไรก็ตามเขายังเลือกที่จะเสียสละร่างกายของเขาในที่สุดเพื่อปราบปรามก้นบึ้งใต้มหาสมุทร ด้วยสิ่งนี้เขาตั้งใจจะฝังตระกูลความตายลึกลงไปในก้นบึ้งตลอดกสลและจะไม่ยอมให้มันออกมา

นี่คือการแก้แค้นของเขาต่อตระกูลความตายของก้นบึ้ง

ดังนั้นมันจึงทำให้มู่ชีกวงรู้สึกโกรธเมื่อฮู่เฮ่อพูดเป็นนัยๆว่าปล่อยพวกมันไป

“มีอะไรที่เจ้าอยากจะพูดอีกหรือไม่?”

“อ๊า ไม่มีอีกแล้ว”

“เอาล่ะ ข้าเข้าใจแล้ว”

เมื่อเขาจบประโยค ลำแสงสีดำสองลำแสงก็ถูกยิงออกมาจากดวงตาของเขา มันโดนร่างกายของฮู่เฮ่อจนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆทันทีและกลายเป็นหมอกมืด

เขามีความรู้สึกว่าฮู่เฮ่อซ่อนอะไรบางอย่าง แม้ว่าฮู่เฮ่อจะเป็นผู้มีพระคุณต่อตระกูลของเขา มันก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างให้กับมู่ชีกวงมากนักเนื่องจากเขาไม่ใช่คนในตระกูลของเขา เขาไม่เคยมีเมตตาต่อคนที่ไม่ได้อยู่ในตระกูลของเขา

ทันใดนั้นมู่ชีกวงก็ยื่นมือออกไปจับที่จุดฮู่เฮ่อเสียชีวิต

ฮืมม! มู่ชีกวง สับสนเล็กน้อยแล้วทำการจับอีกครั้ง…และอีกครั้ง…

วิญญาณของเขาหายไปไหน?

ตอนแรกเขาวางแผนที่จะสกัดวิญญาณของฮู่เฮ่อและตรวจสอบความจริงของคำพูดของเขา เขาไม่เคยคาดหวังว่าวิญญาณของฮู่เฮ่อจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ฉากนี้ทำให้เขากังวล ในฐานะผู้ครอบครองพลังแห่งความตาย เขาสามารถสัมผัสได้ถึงวิญญาณของฮู่เฮ่อเมื่อไม่นานมานี้ในขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าเขา ทันใดนั้นวิญญาณของเขาก็หายไปทันที นี่เป็นเรื่องที่เกินความเข้าใจของเขาเล็กน้อย

หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน มู่ชีกวงก็กระทืบเท้าไปที่พื้นเบาๆ ทันใดนั้นรูปปั้นขนาดมหึมาก็เริ่มเปล่งประกายพร้อมกับสิ่งสกปรกที่ลอกออกจากมันราวกับว่ารูปปั้นกำลังมีชีวิตอยู่

“จิตวิญญาณมู่เต๋อ ข้าจะทิ้งที่นี่ไว้ในมือของเจ้าตอนนี้ ข้าจะออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น!”

หวืออ!

คลื่นขนาดใหญ่แผ่กระจายไปทั่วทะเลโดยรอบ เหมือนกับว่ามีการตอบสนองต่อคำขอของมู่ชีกวง

หลังจากให้คำแนะนำแก่เขา มู่ชีกวงก็แปรสภาพเป็นลำแสงสีดำเมื่อเขาพุ่งไปที่ผิวน้ำ

ในเวลาเดียวกันบนชายฝั่งหลิวหลี่ หลิ่วไช่ผู้ซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับปลาย่างกับเพื่อนๆของเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าแขนขวาของเขาสั่นไหวอย่างไม่ตั้งใจ

“มีอะไรผิดปกติ หัวหน้า?” สมาชิกกิลด์ถามด้วยความอยากรู้

“ไม่มีอะไร มันแค่อาการสั่นควบคุมไม่ได้” หลิ่วไช่ก็งงเหมือนกัน

“บางทีคุณอาจจะใช้มันมากเกินไป…เพลาๆบ้าง” ซันฉีผู้เป็นสุนัขที่นั่งอยู่ใกล้ๆแสดงความคิดเห็นภายใต้จิตสำนึก

“หนีไปไกลๆเลยไป!”

ที่จุดสูงสุดของหน้าผาแห่งความสิ้นหวัง โครงกระดูกสีดำที่อยู่ถัดจากเจดีย์ก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างฉับพลันเช่นกัน ในขณะเดียวกันชายชราผมขาวก็ปรากฏตัวขึ้นและทำให้โครงกระดูกสีดำนั้นหยุดสั่นด้วยการเตะแรงๆ มันหยุดสั่นทันที

“มู่ชีกวงผู้โหดร้ายกลับมาแล้ว!” ชายชราผมสีขาวกล่าวอย่างเฉยๆขณะที่เขาจ้องมองไปที่มหาสมุทรโมฆะที่อยู่ห่างไกล

“ใครแข็งแกร่งกว่ากัน เจ้าเด็กนั่นและเจ้า?” ดวงตาสีแดงเข้มคู่หนึ่งโผล่ขึ้นมากลางอากาศ มันจ้องมองอย่างเย้ยหยันที่ชายชราผมขาวขณะที่พูด

“เขาอาจเทียบได้กับข้าเมื่อเขาอยู่ในสถานะสมบูรณ์แบบ ต่าตอนนี้ข้าสามารถเอาชนะเขาได้โดยไม่ต้องใช้มือของข้า!” ชายชราผมขาวจ้องที่ดวงตาสีแดงเข้มคู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตอบ

“เจ้าเด็กน้อย เจ้ามันโอ้อวด” เทพปีศาจหัวเราะ

“ใช่แล้ว ข้าไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงไม่เคยร้องขอการอภัยโทษจากจักรพรรดิใหญ่ ด้วยความสามารถของเจ้า ชื่อของเจ้าจะปรากฏในรายชื่อพระเจ้าอันเดิลเวิล์ดเมื่อเจ้าได้ผ่านการทดสอบ จากนั้นเจ้าจะกลายเป็นพระเจ้าที่ได้รับการยอมรับจากอันเดิลเวิล์ดและเข้ายึดครองดินแดนเป็นของตัวเจ้าได้ นี้มันไม่ดีเหรอ?” เทพปีศาจจู่ๆก็ถามขึ้น

“ขอการอภัยโทษ? นั่นมันดูน่าเบื่อ จริงๆแล้วมันมีหนทางอื่นที่จะเป็นพระเจ้า!” ชายชราผมขาวส่ายหัว

เทพปีศาจดูเหมือนจะตกใจเมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนี้ ดวงตาคู่สีแดงเข้มของเขาหรี่ลงอย่างรวดเร็ว “เจ้ามันบ้าแน่ๆ”

ชายชราผมขาวเผยรอยยิ้มนิดหน่อยให้กับคำพูดของเทพปีศาจ ผมของเขาแกว่งไปแกว่งมาท่ามกลางสายลมในขณะที่เขาบ่นและจ้องมองไปที่ท้องฟ้าอันห่างไกล “สิ่งที่น่าสนใจก็คือความท้าทายเท่านั้น มิฉะนั้นข้าก็จะแพ้อีกครั้ง”

เสื้อคลุมยาวของเขากระพือท่ามกลางสายลม เผยให้เห็นเครื่องรางโบราณแขวนอยู่รอบเข็มขัดของเขา

…

ย้อนกลับไปในพระราชวังคริสตัล ราชาทะเลยังคงไตร่ตรองถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีซึ่งเขารู้สึกก่อนหน้านี้ในระหว่างมื้ออาหารของเขา ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เนื้อเคี้ยวครึ่งหนึ่งตกลงมาจากปากของเขา

“บ้าเอ้ย! ไอ้บ้าไหนมันทำแบบนี้!?”