ตอนที่ 215 : การแสดงสดของทีมงาน
แม้ว่าแม่ทัพภูตมังกรลับแลจะชํานาญเฉพาะด้านเวทย์มนต์ แต่เขาก็มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดด้วย
เขาควงคทาเวทย์มนต์ของเขาอย่างทรงพลัง ถ้ามันใช่เพราะได้ซันฉีฟื้นฟู ทั้งสองคนคงพ่ายแพ้ไปนานแล้ว
ในตอนท้าย พวกเขาก็ถูกกดดันจนต้องถอนกําลังออกมาชั่วคราว
หลังจากที่กดดันทั้งสองคนจนถอยไปแล้ว แม่ทัพภูตมังกรลับแลที่ถือคทาเวทย์มนต์อยู่ในมือก็เริ่มถูกพูดถึงว่าทําไมเขาจึงเลือกที่จะฝึกฝนการใช้เวทย์มนต์ การต่อสู้ในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ระยะประชิดนั้นแข็งแกร่งที่สุด
อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไปแล้วที่จะมาเสียใจกับการตัดสินใจของเขา แม้ว่าเขาจะกดดันสองคนนั้นได้ในการต่อสู้ระยะประชิด แต่เขาก็ไม่สามารถสังหารพวกนั้นได้
ทันทีที่เขาแสดงท่าทางการใช้สเปล ทั้งสองคนก็จะพุ่งเข้าโจมตีอย่างไม่ลังเล
กองทัพมังกรลับแลอยู่ในความโกลาหล แม้แต่การถอยทัพก็ไม่พร้อมเพรียงกัน แต่ละคนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด บอกได้เลยว่าพวกเขาได้แพ้ในสงครามครั้งนี้แล้ว
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com
ครั้งนี้ แม่ทัพภูตมังกรลับแลรู้สึกไม่พอใจ
เขารู้ว่ามันไม่ใช่แค่ความพ่ายแพ้ แต่อํานาจของเขาในดินแดนมังกรลับแลในอนาคตก็อ่อนแอลงอีกด้วย
เรื่องนี้มันมีผลกระทบต่อตําแหน่งระดับสูงที่จะได้รับมอบหมายจากราชาในอนาคต
ด้วยความไม่พอใจ เขารู้ว่าการหลบหนีนั้นเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด เขาจึงหันกลับไปทันทีขณะที่เตรียมตัวทอดทิ้งกองทัพและหนีไปคนเดียว
แต่เหล่าผู้เล่นก็ไม่ปล่อยให้เขาไปง่ายๆ กลุ่มสังหารที่ตามมาทันแล้ว ปรากฏตัวขึ้นทีละคน ล้อมเขาไว้รอบ
อ้าวเจียน ชี่หมิง กู่หยู และคนอื่นๆคือคนที่ผ่านการทดสอบผู้บัญชาการภูตมาแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถต่อกรกับแม่ทัพภูตมังกรลับแลได้ แต่พวกเขาก็ยังได้เปรียบอยู่มากด้วยจํานวนที่มากกว่า
“กองกําลังไหนส่งเจ้ามาที่นี่? ทําไมพวกเจ้าจึงรุกรานชางสือ?” แม่ทัพภูตมังกรลับแลถามด้วยสีหน้าที่เศร้าหมองขณะที่มองไปรอบๆ
“กองทัพเป่ยฉี! กู่หยู!”
“กองทัพเป่ยฉี! หลิวไช่!”
“กองทัพเป่ยฉี! ชี่หมิง!”
…
มันเป็นการเดินทางครั้งแรกของพวกเขา ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาอยากจะทิ้งชื่อเสียงเรียงนามเอาไว้ พวกเขาจึงเปิดเผยถิ่นกําเนิดโดยไม่ลังเล
“เป่ยฉี!”
หลังจากที่ได้รู้ถึงต้นกําเนิดของกองกําลังที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้นมา แม่ทัพภูตมังกรลับแลตกตะลึง
จากมุมมองของเขา เป่ยฉีเหมือนจะล่มสลายไปนานแล้ว อีกทั้งยังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้อีกด้วย พวกเขาจะมารุกรานชางสือได้ยังไง? หรือว่าพวกเขารวมตัวกัน? แล้วราชาองค์ใหม่ก็อยากจะขยายอาณาเขต?
“เจ้า กองทัพเป่ยฉีอยากจะเปิดศึกกับชางสือนัก!”
“ก็ไม่เชิง นั่นเป็นงานของกองทัพเสี้ยนสู พวกเรามาเพื่อกําจัดเจ้า!”
เมื่อหลิวไช่พูดจบ เขาก็ตวัดมือ พวกเขาเข้าไปใกล้และเริ่มการโจมตีใส่แม่ทัพภูตมังกรลับแล
ขณะที่แม่ทัพภูตมังกรลับแลรีบกวัดแกว่งคทาเวทย์ของเขาอย่างรวดเร็ว ลําแสงจํานวนมากก็ยิงออกมา โจมตีเป้าหมายที่ได้ล็อคเป้าเอาไว้
“สหาย บุกเข้าไป!”
ในตอนนั้น สุนัขกับอัศวินทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นและพุ่ง เข้าชนกับแม่ทัพภูตมังกรลับแลอย่างแรง ทําให้เขากระเด็นไปข้างหลัง
“ถอนทัพ!”
“เงียบไปเลย ไอ้เลว!”
“ได้เลย สหาย!”
หลังจากโจมตีไปครั้งหนึ่ง ทั้งสองก็เปลี่ยนตัวกับหลิวไช่และคนอื่นๆที่เตรียมตัวปัดป้องการโจมตีด้วยเวทย์มนต์แล้วเข้าโจมตีอีกครั้ง
แม่ทัพภูตมังกรลับแลถูกกดดันให้กวัดแกว่งคทาเวทย์ของเขาและเปลี่ยนมาเป็นการต่อสู้ระยะประชิด ระหว่างการโจมตีและป้องกัน เขาต้องหาจังหวะที่จะใช้เวทย์มนต์
แต่ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวขึ้นมาและโจมตีเขาจากทุกทิศทาง แม่ทัพภูตมังกรลับแลเริ่มซีดลงเนื่องจากไอออกมาเป็นเลือด
มองไปที่รอยแผลที่เพิ่มขึ้นบนร่างกายของเขา แม่ทัพภูตมังกรลับแลก็ล้มเลิกความคิดที่จะใช้เวทย์มนต์ในการโจมตี เขาถ่ายเทพลังงานหยินในร่างกายไปที่คทาเวทย์และเริ่มการโจมตีระยะประชิดกับเหล่าผู้เล่น
แม้ว่าเขาจะเชี่ยวชาญด้านคาถา แม่ทัพภูตมังกรลับแลเองก็มีชีวิตที่ยืนยาว เขาจึงไม่ได้อ่อนแอเมื่อจะต้องต่อสู้ระยะประชิดเนื่องจากเขานั้นสามารถกวัดแกว่งคทาเวทย์ในมือได้อย่างคล่องแคล่ว
มันดูดุดันและไม่สามารถเจาะทะลวงเข้าไปได้ ความสามารถพิเศษของคทาเวทย์ชิ้นนี้นั้นถูกใช้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพโดยแม่ทัพภูตมังกรลับแล ที่ทําให้หลิวไช่และคนอื่นๆไม่สามารถทําลายการป้องกันเข้าไปได้
“บ้าเอ้ย! นี่เจ้าฝึกศิลปะการต่อสู้ด้วยหรือไง? เจ้าจะต่อสู้กับพวกเขาแบบแฟร์ๆเหมือนนักเวทย์ไม่ได้หรือไง?” หลิวไช่ตะโกนออกมาเมื่อเขาถูกผลักกระเด็นออกไปอีกครั้ง
เมื่อได้ยิน สีหน้าของแม่ทัพภูตมังกรลับแลของเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ในตอนนั้น เขาโมโหตัวเองมาก!
ทําไมข้าจึงฝึกฝนเวทย์มนต์!?
ไม่ดีกว่าหรือไงถ้าไปฝึกระยะประชิดแทน!?
ถ้าข้าได้ฝึกฝนการต่อสู้ระยะประชิดมาล่ะก็ พวกมันคงไม่มีโอกาสได้ยืนต่อหน้าข้าแบบนี้!
โคตรน่าโมโหเลย!
การต่อสู้ยังคงดําเนินต่อไป เขาไม่กล้าที่จะเสียสมาธิเลย เขาจึงเหวี่ยงคทาเวทย์ของเขาต่อไปเพื่อป้องกันการโจมตีที่เข้ามาทุกทาง
“ทุกคน ล้อมมันและใช้เวทย์ใส่มัน ใช้คาถาระยะไกล ปล่อยให้มันเหวียงคทาไปจนหมดแรง!” หลิวไช่หยุดการโจมตีและเริ่มหันมาใช้คําสั่งกับเหล่าผู้เล่นที่ห้อมล้อมแม่ทัพภูตมังกรลับแลอยู่
“พวกเขาควรจะถอยเหมือนกัน ใครที่มีสกิลระยะไกล ใส่มาให้เต็มที่เลย!”
กู่หยูและคนที่เหลือถอยหลังไปเมื่อได้ยินคําสั่ง สร้างพื้นที่รอบๆแม่ทัพภูตมังกรลับแล
“ดาร์คชาโดวดาร์ท!”
“เสิร์ชจิ้งฟิสต์!”
“ดีวอริ่งโกสต์เรท!”
“บลัดชีเบลซ!”
…
ในตอนนั้น หน้าที่ของทั้งสองฝ่ายสลับกัน ผู้เล่นระยะประชุดเริ่มใช้คาถาระยะไกล ส่วนแม่ทัพภูตมังกรลับแลก็ควงคทาเวทย์เพื่อป้องกันการโจมตี
เวลาผ่านไป…
แขนของข้าปวดเหลือเกิน! มันปวดมากจริงๆ!
แม่ทัพภูตมังกรลับแลแทบจะปาดน้ำตาเมื่อเขาเห็นสกิลของผู้เล่นจํานวนมากกําลังพุ่งมาใส่เขา
เขาสัมผัสได้ถึงความชาที่มือของเขาจากการใช้คทาโดยที่ไม่ได้พักเลย แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดได้ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องตาย
“แบบนั้นแหละ อย่าหยุด” หลิวไช่พูดออกมา
หลิวไช่หยิบเมล็ดทานตะวันขึ้นมากําหนึ่งจากช่องเก็บของ เขากินมันลงไปขณะที่กําลังดูแม่ทัพภูตมังกรลับแลไปพร้อมรอยยิ้ม
“เป่ยฉีนั้นต้องการจะเป็นศัตรูกับชางสือจริงๆงั้นหรือ?” แม่ทัพภูตมังกรลับแลพยายามข่มขู่หลิวไช่
“ข้าบอกไปแล้ว ว่าชางสือไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขา…เรามาเพื่อกระทืบเจ้าเท่านั้น!”
ขณะที่พูด หลิวไช่ก็หันไปตะโกนที่ผู้เล่นด้านหลัง “นี่เราถ่ายทอดสดหรือยัง?”
“ใช่แล้ว บอส!” สมาชิกกิลด์ด้านหลังตะโกนกลับมา
“ดี ดี!” หลิวไช่พยักหน้าด้วยความพอใจ
ตอนนี้ในฟอรั่ม จํานวนผู้เล่นที่กําลังดูไลฟ์สตรีมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
[กองกําลังขับเคลื่อนแห่งเป่ยฉี: แม่ทัพภูตมังกรลับแลจะมาแสดงเทคนิคการใช้คทา ห้ามพลาด!]
หลายคนที่ไม่ได้เข้าร่วมกองกําลังต่างก็พากันงง พวกเขาจึงรีบเข้ามาดูวิดิโอ
อย่างไรก็ตาม คอนเทนท์ของวิดิโอนั้นก็ทําให้พวกเขาช็อค
วอเทอร์เมล่อน_ทาโร่: “สับสนจริงๆ นี่แม่ทัพภูตในชางสือเป็นมิตรหมดเลยเหรอ? ที่มันการแสดงอะไรเนี่ย?”
เครย่อน_ซินชาน: “นี่พวกนายรังแกเขาเหรอ? ทําไมเขาดูไม่เต็มใจเลย? พวกนายทําได้ยังไง นี่ไม่รู้จักคุณธรรมกันหรือไง? เขากลัวไปหมดแล้ว เหงื่อแตกออกมาเต็มเลย(หัวเราะ)!”
แอสซาซิน_ครีด: “บ้าเอ้ย! กองกําลังขับเคลื่อนได้รับการดูแลแบบนี้เลยเหรอ? แม้แต่บอสใหญ่ยังทําถึงขนาดนี้(ตะลึง)!”
โบรก_แทรช: “ฮ่าฮ่าฮ่า แม่ทัพภูตตัวนี้โคตรเจ๋ง ทําไมไม่พาเขากลับมาเป่ยฉีแล้วให้เขาทําแบบนี้ทุกวันไปเลยล่ะ!”
แฟต_แฮปปี้_วอเทอร์: “อิจฉาจริงๆ ข้าอิจฉาคนที่ได้เข้าร่วมกองกําลังนี้จริงๆ!”
แฮปปิเนส_อิน_ดิ_เอน: “น่าสนใจ… ทําไมพวกเขาในเป่ยฉีถึงทําได้ขนาดนี้?”
ฮาซากิ: “อาจจะเป็นธรรมเนียมหรือเปล่า? แม่ทัพภูตของชางสือต้องทําแบบนี้ก่อนการต่อสู้(หัวเราะ)!”
วอเทอร์เมล่อน_จู๊ซ: “อ่านคอมเมนต์ไปด้วยดูวิดิโอไปด้วยนี่โคตรฮา คนที่มีพรสวรรค์ในฟอรั่มมีเพิ่มขึ้นจริงๆ(หัวเราะ)!”
…
“ทุกคน มันเริ่มช้าลงแล้ว กดดันมันเอาไว้ ทําให้มันเคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้”
เมื่อหลิวไช่ตะโกนออกมา สกิลของผู้เล่นก็ร่วงลงมาเป็นห่าฝน
เมื่อได้เห็น สีหน้าของแม่ทัพภูตมังกรลับแลก็ซีดเซียว เขาเร่งความเร็วในของกวัดแกว่งในทันทีเพื่อป้องกันการโจมตีให้ทัน
“นั่นแหละ ใช่แล้ว! เร็วอีก!”
“ข้าจะฆ่าเจ้า!” แม่ทัพภูตมังกรลับแลกัดฟันแน่นขณะที่จ้องไปที่หลิวไช่
“ถ้าเจ้ามีพลังงานเหลือหลังจากที่ใช้มาอย่างต่อเนื่องถึงสามชั่วโมง ข้าจะให้เจ้าสังหารข้า!” หลิวไช่พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
แม่ทัพภูตมังกรลับแลพูดไม่ออก
เขาไม่คิดว่าวันนึง เขาที่เป็นแม่ทัพภูตระดับสูง เหนือหัวของดินแดนหนึ่ง จะต้องเป็นเหมือนกับลิงในสวนสนุกในสายตาของผู้อื่น
ไม่มีอะไรที่จะมาอธิบายความเจ็บแค้นในใจของเขาได้
