The Boss Behind The Game – ตอนที่ 233 : เยี่ยมเยียนบ่อยๆ

ตอนที่ 233 : เยี่ยมเยียนบ่อยๆ

 

การต่อสู้จบลงเมื่อหลางตี้ยอมแพ้

 

กองทัพของหลางตหมดกําลังใจในการต่อสู้ไปแล้วและไม่สามารถตอบตู้การโจมตีที่รุนแรงของเหล่าผู้เล่นด้วยความอ่อนล้าได้

 

แต่ผู้เล่นก็ยังตื่นเต้นอยู่ พวกเขาฆ่าทุกคนที่พวกเขาจับได้ ซึ่งมันมอบเหรียญวิญญาณและค่าประสบการณ์ให้แก่พวกเขา

 

“เจ้าอยากจะทําสงครามกับเกาะหลางย่าจริงๆงั้นหรือ?” เมื่อเจอกับการโจมตีอย่างต่อเนื่องของผู้เล่นหลางที่ทําได้เพียงขู่พวกเขาด้วยวิธีนี้เท่านั้น

 

แต่พวกเขาก็ไม่ฟังหลางตี้

 

ล้อกันเล่นหรือเปล่า? สงครามมันเป็นสิ่งที่สุดยอด มันน่าจะสนุกกว่าถ้ามันไม่จบจนกว่าทุกๆคนจะถูกสังหารจนหมดด้วยเหตุนี้ การโจมตีของผู้เล่นจึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

 

“ถอนทัพ! ถอนทัพ!” หลางที่ทําได้แค่สั่งให้กองทัพของเขาถอยออกมาเนื่องจากคําขู่ของเขาไม่ได้ผล

 

แต่แสงแห่งความหนาวเหน็บก็สว่างวาบผ่านสายตาของราชาทะเลไปขณะที่เขาหายใจออกมาด้วยความเย็น 

 

กองทัพแห่งทะเลมู่เต่อที่ถูกสร้างขึ้นจากกองกําลังพันธมิตรทั้งเจ็ดเมืองยืนอยู่ทั้งสองฝั่งของเกาะ พวกเขาพุ่งเข้ามา และขัดขวางการหลบหนีของพวกเขา

 

เหล่าผู้เล่นยิ้มออกมาเมื่อเห็นสถานการณ์

 

ราชาทะเลนั้นแกร่งพอที่จะบล็อกพวกมัน ทําให้เหล่าผู้เล่นสามารถสังหารพวกนั้นได้อย่างสะใจ

 

“ราชาทะเล นี่มันหมายความว่ายังไง!” หลางตี้คํารามใส่ราชาทะเล

 

ราชาทะเลยิ้มอย่างเยือกเย็นและเมินใส่เขา

 

เขาไม่เคยคิดที่จะให้หลางตี้หนีไปได้เนื่องจากเขากล้าที่จะมายั่วเขาในวันนี้

 

ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่คิดดูสักพักแล้ว เขาก็ได้วางแผนที่จะเปิดสงครามกับเกาะหลางย่า หนึ่งในเกาะที่ทรงพลังที่สุด เพื่อแสดงให้พวกเขาเห็นถึงพลังที่แข็งแกร่ง เขาอยากจะปราบกองทัพของพวกนั้นและยึดกองทัพมาเป็นของตัวเอง เพื่อขยายกองกําลังของเขา

 

เขาไม่เคยกลัวคําข่มขู่ของหลางตี้เลย

 

การสังหารดําเนินต่อไปอีกครู่หนึ่ง หลางตี้ดูเดือดดาลขณะที่สายตาของเขาเหลือบผ่านเหล่าผู้เล่นไป หยุดอยู่ที่ราชาทะเล

 

“ราชาทะเล รอก่อนเถอะ! ข้าจะบอกกับพี่น้องของข้าว่าเจ้าทําอะไรไว้ รอสงครามได้เลย!”

 

ร่างของหลางตี้ลอยขึ้นไปบนอากาศหลังจากที่เขาพูดจบดูเหมือนว่าเขาอยากจะหนีไปให้ได้

 

เหล่าผู้เล่นรู้สึกไม่ชอบใจเมื่อเห็นเช่นนั้น พวกเขากําลังจะสูญเสียทรัพยากรที่มีค่าถ้าบอสใหญ่มันหนีไปได้

 

สกิลนับพันปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าในทันทีเพื่อที่จะหยุดไม่ให้มันหนีไปได้

 

ออร่าแห่งความโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นในสายตาของราชาทะเลในเวลาเดียวกัน เขายื่นมือออกไป

 

น้ำวนสีดําปรากฏขึ้นต่อหน้าของหลางตี้ มือสีดําขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากน้ําวนนั้นและจับตัวเขาเอาไว้ในทันที

 

“อ้า!” หลางตี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดขณะที่มือสีดํานั้นรัดตัวเขาเอาไว้แน่น

 

“ในเมื่อเจ้าบอกว่าเจ้าอยากจะเริ่มสงคราม แล้วข้าจะปล่อยเจ้าเอาไว้ทําไมล่ะ?” ราชาแห่งทะเลหัวเราะ ด้วยแรงบีบของมือสีดํานั้น ตาของหลางตี้ก็ถลนออกมาในทันที พร้อมกับร่างกายที่ฉีกออก

 

หลังจากที่มือดํานั้นหายไป ร่างของหลางที่ก็ร่วงหล่นลงมาบนพื้นเหมือนกับก้อนโคลนไร้ซึ่งชีวิต

 

“อะไรวะ…มันตายแล้วเหรอ?”

 

“โอ้ไม่นะ เสียดายจริงๆ ปวดใจโว้ย!”

 

“บ้าจริง เขาล้ําเส้นเกินไปแล้ว นั่นมันเป็นผลงานของพวกเรา! แม่งความรู้สึกดีๆที่มีให้ราชาทะเลของข้ามันลดลงไปแล้ว!”

 

“เศร้า มันเป็นของพวกเรา!”

 

เมื่อพวกเขาเห็นหลางที่ถูกบีบจนตาย ผู้เล่นก็กระทืบเท้า และบีบหน้าออกแสดงความเศร้าเสียใจอย่างที่สุดออกมา

 

กองกําลังอื่นๆที่เห็นก็สับสันเหมือนเห็นภาพนั้น

 

เมื่อสหายของเจ้าตาย ข้าไม่เห็นพวกเจ้าจะแสดงความเศร้าเสียใจใดๆเลย แถมยังยิ้มอีกต่างหาก แล้วทําไมพวกเจ้าถึงต้องแสดงความเศร้าต่อศัตรูที่ตายไปด้วยล่ะ?

 

ยิ่งกว่านั้น พวกเขาสัมผัสได้ว่าความเศร้าของผู้เล่นนั้นเป็นของจริงเหมือนกับว่ามันมาจากก้นบึงของหัวใจและพวกเขาก็ไม่ได้แกล้งทํา

 

มุมมองของทุกคนสั่นคลอนอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดสตัน

 

หลังจากการสังหารพวกกองทัพของหลางย่าที่เหลืออยู่จนหมดสิ้น ผู้เล่นก็เดินตรงไปที่ราชาทะเลด้วยความโมโห

 

“ราชาทะเล นี่มันหมายความว่ายังไง? เจ้าไม่รู้หรือไงว่าเจ้าล้ําเส้นเกินไป? พวกเรามาไกลถึงที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับเจ้าที่ได้สร้างเมืองใหม่ขึ้นมา แต่ดูสิ่งที่เจ้าตอบแทน เราสิ! ไอ้บ้าเอ้ย ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าจะแย่งการสังหารของพวกเราไป! หรือนี่มันเป็นสิ่งที่บอสควรต้องทํา?”

 

ราชาทะเลยังคงตีหน้าเย็นชา แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจคําพูดเหล่านั้นแต่เขาก็สัมผัสได้ว่าเหล่าผู้เล่นกําลังต่อว่าเขาที่เขาไปสังหารหลาง

 

“แขกผู้มีเกียรติ กรุณาอย่างโกรธไปเลย นี่เป็นวันแห่งการก่อตั้งเมืองใหม่ กลับไปที่งานเลี้ยงเถิด จะได้ดําเนินพิธีการต่อ!” ชาสุยที่ยืนอยู่ข้างๆราชาทะเลปาดเหงื่อและ พูดออกมาอย่างรวดเร็ว

 

ชาสุยพยายามจะทําให้สถานการณ์มันดีขึ้นด้วยการพูดด้วยคําพูดสบายๆ เนื่องจากเขาคิดว่าผู้เล่นนั้นกําลังต่อว่าราชาทะเลที่หยุดพวกเขาจากการโจมตีจนพวกเขา พอใจ

 

จากมุมมองของเขา กองกําลังนี้มันสุดยอด ด้วยความคิดที่ว่าพวกเขาอาจจะกลายเป็นกองกําลังพันธมิตรของพวกเขาในอนาคต ชาสุยสามารถจินตนาการถึงอนาคตที่สดได้เลย เขาจึงดูแลเหล่าผู้เล่นอย่างดี

 

“พี่น้อง ไม่เป็นไรหรอก ราชาทะเลจะชดเชยให้พวกเราวันนี้เป็นวันที่เขาสร้างเมืองใหม่ งั้นก็ยกหลางตีให้เป็นของขวัญแก่เขาแล้วกัน!”

 

“ก็ได้ พวกเราเสียแค่แม่ทัพภูต ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร ราชาทะเลจะมอบแม่ทัพภูตและราชาแห่งภูตให้กับเราในอนาคตอยู่แล้ว…ลืมเรื่องวันนี้ไปเถอะ”

 

“ตกลง แต่ราชาทะเล เจ้าต้องเข้าใจว่าสิ่งที่เจ้าทํานั้นมันไม่ถูกต้องนะ!”

 

หลังจากที่ได้ฟังคําพูดของชาสุย เหล่าผู้เล่นก็คิดทบทวนอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจปล่อยมันไป

 

ยังไงซะ ในสายตาพวกเขา ราชาทะเลก็เหมือนแหล่งขุมทรัพย์ขนาดใหญ่ พวกเขาจึงยอมปล่อยการสูญเสียนี้ไปอย่างเต็มใจ การมีอยู่ของราชาทะเลนั้นเท่ากับค่า ประสบการณ์และเหรียญวิญญาณที่นับไม่ถ้วน มันเป็นสิ่งที่ สําคัญที่สุดสําหรับพวกเขา

 

ดังนั้น ภายใต้สายตาที่จ้องมาอย่างเยือกเย็นของราชาทะเล เหล่าผู้เล่นเดินกลับไปที่งานเลี้ยงอย่างสบายใจ

 

พวกเขาเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ ดังนั้นมันจึงเป็นเวลาที่พวกเขาจะได้ฟื้นฟูร่างกาย

 

สายตาที่กองกําลังอื่นมองเหล่าผู้เล่นนั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

 

บางคนมองด้วยความชื่นชมและนับถือ แต่พวกเขาส่วนมากมองด้วยความหวาดกลัว

 

มันจะต้องน่ากลัวมากๆถ้าตกเป็นเป้าหมายของกองกําลังที่ทรงพลังเช่นนี้ ไม่ต้องคิดเลยว่าพวกเขานั้นจะยอมหยุดก็ ต่อเมื่อพวกเขาได้ล้างบางหมดทั้งเผ่า

 

ทุกๆกองกําลังที่คิดจะสร้างปัญหาในงานเลี้ยงการสร้างเมืองใหม่นี้ในตอนแรกก็ถอนตัวออกไปหลังจากที่ได้เห็นการต่อ

 

พวกเขากลัวว่าจะพูดอะไรผิดต่อราชาทะเล พวกเขาจะถูกด่าทอจากทหารเหล่านี้และถูกบังคับให้ต่อสู้กับพวกเขา

 

แต่นอกจากกองกําลังที่กลัวความแข็งแกร่งของเหล่าผู้เล่นและไม่อยากเป็นศัตรูกับพวกเขาแล้วยังมีอีกกองกําลัง หนึ่งที่อยากจะเป็นเพื่อนกับพวกเขา พวกเขาอิจฉาราชาทะเลที่สามารถสร้างพันธมิตรกับกองกําลังที่แข็งแกร่งนี้ได้

 

บางกลุ่มได้เข้าหาเหล่าผู้เล่นเพื่อตีสนิท

 

แต่อย่างไรก็ตาม เหล่าผู้เล่นก็ไม่ได้สนใจพวกเขา

 

สําหรับผู้เล่น แขกที่นี่นั้นเป็นเหรียญวิญญาณและค่าประสบการณ์ที่จะเก็บเกี่ยวในอนาคต นอกเหนือจากราชาทะเลที่ยังเป็นเหมืองแร่ขุมทรัพย์ที่ยังดําเนินการอยู่ ค นอื่นๆนั้นก็ไม่ได้มีค่าสําหรับพวกเขาเนื่องจากพวกเขาจะถูกเก็บเกี่ยวจนหมดสิ้นด้วยเวลาสั้นๆ พวกเขาจึงแสดงออกต่อคนอื่นๆด้วยความเย็นชาเพราะพวกเขาไม่อยากเสียเวลา และอารมณ์กับคนพวกนี้

 

กองกําลังที่พยายามจะเข้ามาเป็นเพื่อนกับเหล่าผู้เล่นนั้นผิดหวังไปพร้อมกับความตั้งใจของพวกเขา

 

อย่างไรก็ตาม เฮ่ยสุย เทียนคุน และคนอื่นๆนั้นตื่นเต้นกับการได้เห็นภาพพวกนั้น

 

มันเป็นตัววัดว่ามีเพียงราชาทะเลเท่านั้นที่เหมาะสมจะเป็นเพื่อนกับพวกเขา ยิ่งกว่านั้นเหตุกาณ์ก่อนหน้านี้ก็ยังแสดงให้เห็นถึงความภักดีของกองกําลังนี้อีกด้วย แถมยัง พร้อมที่จะกําจัดศัตรูทั้งหมดเพื่อปกป้องเพื่อน

 

ด้วยความสนับสนุนจากกองกําลังขนาดใหญ่ จึงไม่มีอะไรที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของอาณาจักรมู่เต่อ 

 

มองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของชาสุยและคนอื่นๆ มุมปากของราชาทะเลก็ขยับเล็กน้อย

 

เขาไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจถึงเหตุผลที่กองกําลังเปยฉีสนับสนุนเขา แต่เขาก็พอรู้ความตั้งใจที่ซ่อนเอาไว้

 

แต่ราชาทะเลนั้นไม่ได้วางแผนจะทําอะไรเนื่องจากพวกเขาไม่ได้มายั่วเขาในครั้งนี้

 

เป้าหมายหลักของเขาคือการเสริมความแข็งแกร่งให้กองทัพของอาณาจักรมู่เต่อและดึงกองกําลังรอบๆมาเป็นพรรคพวก แต่เขาไม่เคยลืมความเกลียดชังจากสงครามก่อน หน้านี้ เขายังมุ่งมั่นที่จะทําลายเป่ยฉี

 

งานเลี้ยงเมืองใหม่นั้นผ่านไปได้ดีหลังจากเหตุการณ์นั้น เหล่าผู้เล่นสนุกสนานกับอาหารและเครื่องดื่ม

 

พวกเขากําลังเตรียมตัวที่จะกลับเป่ยฉีหลังจากที่งานเลี้ยงจบลง

 

พวกเขามองไปที่ราชาทะเลด้วยความมุ่งมั่นและ แสดงท่าที่การสนับสนุนก่อนที่พวกเขาจะจากไป

 

โชคดี!

 

เมื่อเห็นภาพนี้ มุมปากของราชาทะเลนั้นขยับอีกครั้ง เขารู้สึกอึดอัดอยู่ในใจ

 

เขาไม่มั่นใจถึงเหตุผล แต่เขารู้สึกอยากจะรัดคอพวกเขาทั้งหมดให้ตาย!

 

อีกฝั่งหนึ่ง ชาสุยและคนอื่นๆได้พาพวกเขาออกไปส่งหลังจากที่ขึ้นเรือเสร็จ ชาสุยก็โบกมือร่ําลาให้พวกเขาด้วยรอยยิ้มและยังบอกด้วยว่าให้มาเที่ยวบ่อยๆ

 

มองไปที่เกาะซินโม่ที่อยู่ไกลออกไป สีหน้าของผู้เล่นนั้นเต็มไปด้วยความสําราญใจ

 

การเดินทางครั้งนี้ไม่เสียเปล่าเนื่องจากพวกเขาได้รับค่าประสบการณ์และเหรียญวิญญาณมาเยอะมาก อาหารที่เสิร์ฟที่งานเลี้ยงก็อร่อย

 

บอกได้เลยว่าตอนนี้ร่างกายและหัวใจของพวกเขาทั้งเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

 

The Boss Behind The Game

The Boss Behind The Game

Type: Author:
อ่านนิยาย The Boss Behind The Game เรื่องย่อ ลู่หวู่ผู้พัฒนาเกมที่ไร้จุดหมายรู้สึกลำบากใจเนื่องจากเขาพบว่า เขาได้เป็นทายาทสายตรงของราชาอันเดอร์เวิลด์ นอกจากชื่อยศถาบรรดาศักดิ์ก็ไม่มีสิ่งใดที่บรรพบุรุษทิ้งให้เขาเลย ยิ่งไปกว่านั้นพวกลูกน้องทั้งหมดของบรรพบุรุษยังได้ก่อกบฏและแย่งชิงอาณาเขตที่เป็นของสืบทอดของเขา ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ทำให้ลู่หวู่สร้างเซิฟเวอร์เกมต่อสู้ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนลึกลับคนใหม่ของเขาและส่งนักเล่นเกมจากโลกจริงไปยังอันเดอร์เวิลด์โดยใช้ความเป็นจริงเสมือน จากนั้นเขาได้สร้างเควสหลัก อาชีพของตัวละคร ดันเจี้ยน เควสเนื้อเรื่องและตัวละครเอ็นพีซีสำหรับเกม จากการใช้จุดแข็งของเหล่านักเล่นเกมเหล่านี้ทำให้ลู่หวู่เริ่มการเดินทางเพื่อเรียกคืนมรดกที่ถูกต้องของเขา จะมีอะไรผิดพลาดไหม?

Options

not work with dark mode
Reset