จากการที่มันดึงสู้กลับ มันดูเหมือนเจ้าปลาอ้าวนี้จะค่อนข้างอ่อนแอ ดังนั้นพอตกได้ชี่หู่จึงตกตะลึงอย่างมาก
ในขณะที่เขาจ้องมองที่กระดานคะแนน เขาก็ตระหนักว่าชื่อของเขาอยู่อันดับแรก มุมปากของเขากระตุกขณะที่จำคำสาปได้อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเขาพบว่าสถานการณ์ทั้งตลกและน่าอายอย่างยิ่ง
ช่วงเวลาที่ชี่หู่จับปลาอ้าวได้ มีคนมากมายถามว่าเขาต้องการขายเท่าไหร่ในกล่องพูดคุยของกิจกรรม
แต่ชี่หู่ก็เพิกเฉยต่อพวกเขา เขากลับโยนปลาอ้าวลงไปในกระชังแทน จากนั้นเขาก็ยกกระชังขึ้นอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังหาดทราย
จะขายไหมอย่างงั้นเหรอ? เขาจะไม่ขายมัน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย แต่เขาก็ยังเป็นเจ้าของและผู้ให้เช่าบ้านกว่าสิบหลัง พูดอีกอย่างคือ เขาไม่ได้ขาดอาหารหรือเสื้อผ้า การเล่นเกมเป็นสิ่งที่เขาทำเพื่อความสนุก ดังนั้นปัญหาเรื่องเงินจึงไม่เคยผ่านเข้ามาในความคิดของเขา
ดังนั้นปลาระดับจิตวิญญาณทะเลจึงเป็นปลาชนิดแรกที่ปรากฏขึ้นบนที่ปิ้งยางบาร์บีคิว
เพื่อนไม่กี่คนจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ตกตะลึงโดยการกระทำของชี่หู่ที่ย่างปลาชนิดหายากเช่นนี้ สำหรับพวกเขานี่คือการสูญเสียทรัพยากรโดยประมาท
ถ้ามันเป็นพวกเขา พวกเขาจะใช้มันเพื่อทำน้ำอมฤตหรือเอาไปเพาะเลี้ยงดูว่ามันจะมีโอกาสที่จะมีลูกหลานไหม
อย่างไรก็ตามเนื่องจากชี่หู่ยืนกราน พวกเขาก็จะไม่พูดอะไรอีกต่อไป
ในพริบตาที่หาดทรายก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเนื้อปลาอ้าว
ขณะที่เขาจ้องไปที่คำถามรัวๆที่ถามถึงราคาสำหรับขายในช่องพูดคุยของกิจกรรม ชี่หู่ก็ไตร่ตรองก่อนจะหัวเราะหึๆ จากนั้นเขาก็ย้ายปลาอ้าวที่พร้อมกินแล้วซึ่งถูกหนีบด้วยกิ่งไม้ไปที่มุมปากของเขาแล้วกดถ่ายรูป
“แชะ”
จากนั้นชี่หู่ก็อัปโหลดภาพที่ถ่ายไปยังกล่องพูดคุยของกิจกรรมทันที
“ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณกำลังมองหาสิ่งนี้อยู่หรอ? อืมม~ มันค่อนข้างอร่อยดี~”
หลังจากโพสต์รูปถ่ายแล้ว ชี่หู่ก็นั่งข้างที่ปิ้งย่างบาร์บีคิวและลิ้มรสอาหารของเขาในขณะที่อ่านคำตอบของผู้เล่นที่โกรธแค้นในกล่องพูดคุย
หลังจากเคี้ยวไปสักพัก ดวงตาของชี่หู่ก็เบิดกว้าง
ปลาจิตวิญญาณมีเนื้อเนียนและนุ่มเนียน เมื่อกัดฉีกเนื้อทุกครั้งจะมีกลิ่นหอมรสชาดอันเข้มข้น กลิ่นหอมทำให้ร่างกายของเขาทุกส่วนผ่อนคลาย
ประสบการณ์อันเข้มข้นเช่นนี้ทำให้ต่อมรับรสชาติของชี่หู่สั่นไหว
เขาไม่เคยกินอะไรอันน่าเอร็ดอร่อยอย่างนี้ ในเวลาเดียวกันเขาไม่สามารถหยุดกัดเคี้ยวและมันไม่หยุดจนกว่าเขาจะกัดเข้าไปในกิ่งไม้เมื่อเขารู้ว่าอาหารของเขาหมดไปแล้ว
[กินปลาอ้าว ได้รับค่าสถานะฟรี 15 คะแนน]
เมื่อข้อความแจ้งเตือนของเกมปรากฏขึ้น ชี่หู่ก็โยนกิ่งไม้ทิ้งและถอนหายใจออกมา ในขณะนั้นร่างกายของเขาคลายตัวและความปรารถนาในปลาจิตวิญญาณก็เพิ่มขึ้น
ด้วยความกระหายที่ไม่รู้จักพอ ชี่หู่ยืนขึ้นและจ้องมองหญิงสาวจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ก่อนที่จะชี้ไปที่กระชัง
“คุณผู้หญิง ฉันจะมอบของขวัญนี้ให้คุณ~ ฉันจะไปตกปลาต่อก่อน”
หญิงสาวจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ตกตะลึงเมื่อเธอพยักหน้า เธอยังคงประหลาดใจเพราะเธอพบว่า มันยากที่จะเชื่อที่ปลาอ้าวระดับจิตวิญญาณทะเลนั้นถูกกินไปอย่างนั้นแล้ว
หลังจากกิจปลาจิตวิญญาณ ชี่หู่ก็ถูกพิชิดด้วยความสุขในรชชาติของเขาซึ่งไม่เคยมีประสบการณ์ในชีวิตจริง
ไม่มีประเด็นใดที่จะสานต่อแผนดั้งเดิมของเขาในการฉลองงานเลี้ยงอาหารทะเลมื้อใหญ่ คราวนี้เขาตัดสินใจกลับไปที่ชายหาดและลองเสี่ยงโชค ใครจะรู้วันนี้อาจเป็นวันโชคดีของเขา
……
การแข่งขันตกปลามีการประกาศมาไม่รู้จบโผล่ขึ้นมาเป็นระยะๆ กระตุ้นความต้องการของผู้เล่นสำหรับปลาจิตวิญญาณ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถจับปลาจิตวิญญาณได้ แต่การมีชื่อในกระดานบอร์ดในอันดับต้นๆก็สามารถรับประกันได้ว่ะจได้รับอาวุธเท่ากับราคาของปลาจิตวิญญาณมาตรฐาน ผู้เล่นทุกคนหวังว่าจะเป็นผู้โชคดี
ชายฝั่งของเขตหลิวหลี่มีแดดร้อนจัด ทุกคนเพ่งเล็งไปที่คันเบ็ดขณะที่พวกเขาหวังว่าจะจับได้ปลาจิตวิญญาณ
ในขณะเดียวกันที่บริเวณมหาสมุทรโมฆะ มีปลาในทะเลมากมายปรากฏขึ้นมาเป็นครั้วคราว
เมื่อสัตว์ทะเลตัวเล็กๆปรากฏขึ้น โดยไม่สนใจถึงขนาดของมัน พวกเขาจะเปลี่ยนเส้นทางของเรือรบเงาทันทีและดิ่งเข้าหามัน
การชนง่ายๆจะไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อเรือรบเงา เนื่องจากเรือรบเหล่านี้มีพลังในการรักษาตัวเอง
คลื่นการต่อสู้ขนาดเล็กปรากฏขึ้นถี่บนมหาสมุทรโมฆะ
แม้ว่าผู้เล่นจะไม่คุ้นเคยและไม่ได้รับการฝึกฝนในการรบทางเรืออย่างเหมาะสม แต่พวกเขาก็ยังเดินเรืออย่างมั่วๆด้วยความตื่นเต้นด้วยกัน
ผู้เล่นบางคนถึงกับถ่ายรูปสัตว์ทะเลที่ถูกจับได้ลงบนกล่องพูดคุยของกิจกรรม บรรยากาศการเฉลิมฉลองของเกมทั้งหมดเต็มไปด้วยความสุข
เนื่องจากสถานการณ์ที่แออัดเกินไปที่แผงขายบาร์บีคิวริมฝั่งของเผ่าจิตวิญญาณไม้ ที่ว่างจึงมีไม่พอสำหรับผู้เล่นที่เหลือ ผู้เล่นบางคนจึงทำได้เพียงเตาย่างบาร์บีคิวแบบง่ายสำหรับตัวเอง น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้รับความสะดวกสบายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ที่กำหนดค่าธรรมเนียมและรับเหรียญวิญญาณจำนวนมากผ่านบริการของพวกเขา
ตราบใดที่ผู้เล่นได้ลิ้มรสปลาจิตวิญญาณ พวกเขาจะต้องหลงใหลไปกับกลิ่นหอมหวนของมัน
ประสบการณ์นี้มีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับลู่หวู่ในขณะนี้เขาและเป่ยลี่กำลังเฝ้าสังเกตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเกมขณะที่กินปลาจิตวิญญาณที่ถูกขายลงในร้านค้าโดยผู้เล่นที่หิวเงิน
รสชาติของปลาทำให้ลู่หวู่เสพติด ไม่ต้องพูดถึงคนตะกละอย่างเป่ยลี่
หลังจากกลืนกินปลาจิตวิญญาณทั้งหมด ใบหน้าของเป่ยลี่ไม่มีการแสดงสีหน้าใดๆแต่ลู่หวู่นั้นหน้าแดงไปแล้ว มันให้ความรู้สึกราวกับว่ามีน้ำอุ่นๆไหลผ่านร่างกายของเขา ซึ่งทำให้อยู่ในสภาวะที่ผ่อนคลาย
ในขณะที่ถูหน้าท้องของเขา ลู่หวู่วางแผนในใจว่าจะล่อหาปลาสักสองสามตัวจากผู้เล่น
……
การเปิดตัวของกิจกรรมนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อกิจกรรมมาถึงเวลาสิ้นสุด ก็มีเสียงระฆังดังขึ้นในหูของผู้เล่นขณะที่กระดานคะแนนหยุดนับคะแนน
[การแข่งขันตกปลาปีใหม่ได้สิ้นสุดลงแล้ว การจัดอันดับมีดังต่อไปนี้] :
อันดับแรก : ซางหยู
อันดับสอง : ชี่ยู่
อันดับสาม : เย่จิงจิง
อันดับสี่ : ซันฉี (สุนัขตัวน้อยสีขาว)
อันดับห้า : เฟิงเสี่ยวซิน
…
หลังจากกิจกรรมสิ้นสุดลง เรือทั้งหมดก็พร้อมหน้ากันเดินทางกลับ
ในขณะเดียวกัน ที่ฝั่ง ผู้เล่นนับไม่ถ้วนนั่งลงใกล้ๆกัน โดยโชว์สิ่งที่พวกเขาได้รับระหว่างวันของพวกเขาในขณะที่คุยกันถึงสิ่งที่พวกเขาเคยพบในทะเล
นี่เป็นครั้งแรกที่หลายๆคนใช้วันหยุดพักผ่อนในเกม พวกเขาสนุกกับบรรยากาศแบบนี้
ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาในเกมนั้นซับซ้อน พวกเขาอาจเป็นสหายที่ให้ความช่วยเหลือกันหรือศัตรูคู่แค้นหรือกลุ่มเพื่อนที่เพิ่งพบเจอที่ได้ลิ้มลองอาหารอร่อยริมชายหาดด้วยกัน
ทัศนคติที่จริงใจในการปฏิบัติต่อกันและกันด้วยความใจกว้างในเกมที่ริมชายหาดคือการปลอมโยนโดยไม่ต้องพูดถึงเรื่องราวเก่าๆ
การถอดหน้ากากเสแสร้งออกไปเพื่อแสดงความรู้สึกที่แท้จริงอาจเพิ่มความหยาบคายของพวกเขา แต่จะกลัวมันไปเพื่ออะไรล่ะ?
ปากที่ดื่มสุราเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดอิสระภายใต้แสงจันทร์ ยืนอยู่ข้างกองไฟ ท้าทายมิตรสหายให้ดื่มอย่างเมามัน ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่น่าทึ่งและเป็นความสนุกสนานอย่างแท้จริง!
เมื่อลมทะเลพัดไหว ทุกคนต่างดื่มเมามายรอการมาถึงรุ่งอรุณในค่ำคืนที่มืดของวันปีใหม่
