หลังจากมีคำถามมากมาย ใบหน้าของหยูเหวินหวูก็ซีดลงถึงขีดสุด
แต่เขาก็ยังไม่ยอมเชื่อว่าเป็นหยางเฉินที่สร้างปัญหาให้กับตระกูลอวี๋เหวินมาตลอด และเขาก็ไม่เชื่อว่า หยางเฉินจะแก้ปัญหาที่ทางตระกูลพบเจอในครั้งนี้ได้
“ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องบังเอิญ คุณคิดว่าหลอกคนอื่นได้ ก็จะหลอกผมได้จริงๆ เหรอ?”
“เขาเป็นแค่ลูกนอกกฎหมายที่ถูกไล่ออกจากตระกูลอวี๋เหวิน หากไม่มีการคุ้มครองของตระกูล เขาจะแก้ปัญหาเรื่องตระกูลอวี๋เหวินได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวได้อย่างไร?”
“พ่อของผมเป็นผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน แม่ของผมเป็นทายาทสายตรงของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว ผมเกิดมาอย่างสูงส่ง แล้วลูกที่ถูกทอดทิ้ง มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแข่งขันกับผมได้?”
หยูเหวินหวูจับจ้องไปที่หวังเฉิน แล้วถามด้วยสีหน้าจองหอง
เขาต้องมีคุณสมบัติที่จะเย่อหยิ่งถึงเพียงนี้ เหมือนกับที่เขาพูด พ่อของเขาเป็นผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน ส่วนแม่ของเขาก็มีสถานะสูงส่ง เป็นสมาชิกของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว
ราชวงศ์แห่งจิ่วโจว เป็นราชนิกุลอย่างแท้จริง
ประมุขของราชวงศ์เป็นราชาแห่งรัฐ สถานะและตำแหน่งสูงส่งอย่างยิ่ง
จิ่วโจวมีทั้งหมดห้ารัฐ มีราชนิกุลห้าพระองค์
สำหรับแม่ของหยูเหวินหวู เธอเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์ในรัฐหนึ่ง ซึ่งมีสถานะพิเศษ
นั่นคือเหตุผลที่เขาเกิดมาเพื่อเป็นทายาทของตระกูลอวี๋เหวิน
ก็เพราะหยูเหวินหวูมีสถานะทางสังคมเช่นนี้ จะยอมทนให้ลูกนอกกฎหมายมาตัดสินชะตาของเขาได้อย่างไร?
แม้ว่าหวังเฉินจะไม่รู้ว่าไพ่เด็ดของหยางเฉินคืออะไร แต่เขาก็รู้สึกได้เลาๆ ว่า ต่อให้เป็นราชวงศ์แห่งจิ่วโจว เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย
ในเวลานี้ เขาเชื่อใจหยางเฉินมาก อันที่จริงเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ตั้งแต่ที่เขาได้ก้าวเข้าสู่ตระกูลอวี๋เหวิน เขาก็ถูกกำหนดให้เผชิญหน้ากับทุกสิ่งทั้งหมดนี้
“คุณพูดถูก พ่อของคุณเป็นผู้นำของหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู แม่ของคุณเป็นหญิงราชนิกุลจากราชวงศ์แห่งจิ่วโจว แต่ทั้งหมดนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่คุณ เกี่ยวอะไรกับคุณ?”
“คุณก็แค่เกิดมาในครอบครัวที่ดี หากไม่ได้รับการคุ้มครองจากพ่อแม่ คุณจะประสบความสำเร็จอะไรได้ด้วยความสามารถของคุณเอง?”
“เขาเป็นเพียงลูกนอกกฎหมายที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลอวี๋เหวิน ไม่มีภูมิหลังใดๆ แต่เขาเติบโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยตัวเขาเอง ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถกำหนดชะตากรรมของตระกูลอวี๋เหวินได้”
“คุณบอกผมที ลูกนอกกฎหมายแบบนี้ คุณจะเอาอะไรไปเปรียบเทียบกับเขา?”
“แล้วคุณ เหมาะสมหรือเปล่า?”
หวังเฉินเผชิญหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา
พอเขาพูดแบบนี้ทั้งหมดก็เงียบสงัด!
หยูเหวินหวูก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “คุณพูดถูก แต่ทุกอย่างต้องสร้างขึ้นมา ทุกสิ่งที่ตระกูลอวี๋เหวินประสบเป็นฝีมือของเขา เขาสามารถพูดเพียงประโยคเดียวก็โค่นล้มตระกูลอวี๋เหวินได้จริงๆ”
“ไม่อย่างนั้น เขาจะเอาอะไรมาเทียบกับผม?”
“ผมเกิดมาในครอบครัวที่ทรงอำนาจ แต่ศักยภาพของผมก็เป็นส่วนหนึ่งด้วย”
“ในเมื่อผมมีเงื่อนไขที่ดีเป็นพิเศษเช่นนี้ ทำไมจะใช้มันไม่ได้ล่ะ?”
“ความคิดเช่นนี้ของคุณ คือการเกลียดคนรวยและอำนาจ!”
“ผมมีพ่อแม่ที่มีภูมิหลังแข็งแกร่ง คุณจะทำอะไรผมได้?”
หยูเหวินหวูหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย
ในเวลานี้ เขาดูน่ากลัวเล็กน้อย ราวกับว่าบ้าไปแล้ว
หวังเฉินแค่ยิ้มเยาะ “เชื่อว่าอีกไม่นาน คุณก็จะรู้ว่าคุณไม่สำคัญในสายตาของเขาเลย”
ทันทีที่เขาพูดจบ พ่อบ้านชราก็บุกเข้าไปในห้องประชุมอีกครั้งด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ผู้นำ ข่าวดี! ข่าวดี! หลังจากวิกฤตของตระกูลได้รับการแก้ไข มูลค่าตลาดซึ่งลดลงอย่างรวดเร็วก็เพิ่มขึ้นอย่างมากโดยไม่ทราบสาเหตุ มูลค่าทรัพย์สินของพวกเราที่เสียหายในวันนี้ ตามแนวโน้มการเติบโตในปัจจุบัน เราสามารถกู้คืนได้ภายในสองชั่วโมง”
ทุกคนมีสีหน้าตกใจกับคำพูดของพ่อบ้านชรา
หวังเฉินผู้ซึ่งหดหู่อยู่เป็นเวลานานแล้ว ระเบิดหัวเราะออกมาทันที แล้วพูดว่า “หยูเหวินหวู ตอนนี้คุณยังต้องการจะพูดอะไรอีก?”
“ยังจำที่ผมพูดเมื่อกี้ได้ไหม?”
“เขามีทุกอย่างในวันนี้ได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง เมื่อเทียบกับเขา คุณไม่มีอะไรเลย”
“จนถึงขนาดที่ว่า คุณไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเปรียบเทียบกับเขาด้วยซ้ำ!”
หวังเฉินหัวเราะลั่น แล้วพูดด้วยคำพูดที่เฉียบคมอย่างถึงขีดสุด
หยูเหวินหวูหน้าซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทาง! แค่คนขี้แพ้คนเดียว จะทำแบบนี้ได้ยังไง? ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ! มันเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น!”
เขาแทบจะคำรามออกมา แล้วเขาก็วิ่งออกจากห้องประชุมภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน
อวี๋เหวินเกาหยางหลับตาลง ผ่านไปเป็นเวลานานจึงลืมตาขึ้นและมองไปที่หวังเฉิน แล้วพูดอย่างมีนัยลึกซึ้ง “คุณบอกเขาว่า ผมสามารถให้ทุกอย่างที่เขาต้องการ ต่อให้เป็นชีวิตของผม ถ้าเขาต้องการก็สามารถเอามันไปได้ทุกเมื่อ!”
ทุกคนตะลึงกับคำพูดประโยคนี้ของเขา
แม้แต่หวังเฉินก็ยังแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าความเกลียดชังระหว่างหยางเฉินและอวี๋เหวินเกาหยางนั้นลึกซึ้งถึงขั้นไหน รู้เพียงว่าหยางเฉินมีความสามารถในการโค่นล้มตระกูลอวี๋เหวิน
อวี๋เหวินเกาหยางนิ่งไปชั่วคราว แล้วพูดต่อ “แค่หวังว่า เขาจะปล่อยตระกูลอวี๋เหวินไป ผมยินดีจ่ายราคาใดๆ สำหรับความผิดพลาดที่ผมทำไว้ในอดีต!”
พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป
หวังเฉินมองไปที่ด้านหลังของอวี๋เหวินเกาหยาง พลันรู้สึกว่าร่างกายของอวี๋เหวินเกาหยางมีอาการหลังค่อมเล็กน้อย
“ผมจะบอกต่อให้เขาฟัง!”
จนกระทั่งแผ่นหลังของอวี๋เหวินเกาหยางจางหายไปอย่างสมบูรณ์ หวังเฉินจึงพูดขึ้นเงียบๆ
เวลาเดียวกัน ภายในห้องเพรสซิเดนท์สูท ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเยี่ยนตู
หยางเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่แบบฝรั่งเศส มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
ไม่รู้ว่าเหตุใด ที่เคยคิดว่าเขาทำแบบนี้แล้วจะสามารถสัมผัสได้ถึงความสุข
ในเวลานี้ เมื่อหยูเหวินหวูถูกปลดออกจากตำแหน่งทายาทแล้ว อวี๋เหวินเกาหยางก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน ทำไมในใจเขาถึงไม่รู้สึกมีความสุขเลยสักนิด?
ทันใดนั้น หวังเฉินก็โทรเข้ามา
“หยางเฉิน เขาขอให้ผมบอกคุณว่า เขาสามารถให้ทุกอย่างที่คุณต้องการได้ เขายินดีที่จะรับผิดชอบต่อความผิดพลาดที่เขาทำในอดีต”
“แม้ว่าคุณต้องการชีวิตของเขา ก็สามารถเอามันไปได้ทุกเมื่อ”
“แค่หวังว่า คุณจะปล่อยตระกูลอวี๋เหวินไป!”
หลังจากวางสายของหวังเฉิน หยางเฉินก็ยืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสด้วยสีหน้าอ้างว้าง ราวกับรูปปั้นที่มีดวงตาลึกล้ำ
ความจริงเมื่อเดินมาถึงวันนี้ เขาก็ชนะแล้ว แต่หัวใจของเขากลับไม่มีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว
ถ้าแม่ของเขาก่อนตายไม่ได้บังคับให้ตนสาบานว่าจะไม่แก้แค้นตระกูลอวี๋เหวิน บางทีตระกูลอวี๋เหวิน อาจจะอันตรธานหายไปตั้งแต่วันที่เขากลับมาจากชายแดนเหนือแล้ว
บ่ายวันนั้น ข่าวที่น่าตกใจได้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองเยี่ยนตู
มันคือข่าวหยูเหวินหวูถูกถอดออกจากตำแหน่งทายาท และหวังเฉินขึ้นรับตำแหน่งทายาทคนใหม่
เพียงพริบตา หลายคนเริ่มขุดคุ้ยเบื้องหลังของหวังเฉิน และในไม่ช้าทุกอย่างเกี่ยวกับเขาก็ถูกขุดขึ้นมา
เช้าวันรุ่งขึ้น ห้องทำงานของประธานที่ชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
ในเวลานี้ฝุ่นกำลังฟุ้งตลบอยู่ภายใน คนงานก่อสร้างหลายคนกำลังรื้อถอนตกแต่งภายในห้องทำงาน
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/07/WNboku-ni-kyomi-wo-nakushita-motokano-to-osananajimi-na-kon-kano-ga-naze-ka-shurabatteru-211x300.jpg "[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru")
