“ไอ้เด็กขี้โกง!”
ในห้องพักครูของเธอใบหน้าของฝางยิ่งยังคงแดงและดวงตาคู่งามของเธอยังคงแสดงให้เห็นถึงความโมโห
แม้จะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเธอนั้นเป็นดั่งเทพธิดาในโรงเรียน แต่ฝางยิ่งก็ไม่เคยมีความรักกับใครหรือมีการสัมผัสทางร่างกายใด ๆ กับผู้ชาย
เธอไม่ได้คาดคิดว่าชายคนแรกที่สัมผัสกับร่างกายของเธอคือนักเรียนของเธอเอง ซึ่งเอาเปรียบเธอในที่สาธารณะ
ความรู้สึกยังคงชัดเจนที่ก้นของเธอ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ใบหน้างดงามของฝางยิ่งก็แดงมากขึ้น จนเธอรู้สึกอยากฝังตัวเองลงกับพื้น
“แต่เขารู้กรุ๊ปเลือดของฉันได้อย่างไร”
ฝางยิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่กี่คนที่รู้จักกรุ๊ปเลือดของเธอและเธอไม่ได้บอกใคร
แต่เย่เฟิงกลับพูดมันออกมาได้อย่างถูกต้อง
“นอกจากนี้ เขายังบอกว่าประจำเดือนของฉันจะเริ่มมาในเวลา 11:05 น. อีก นั่นมันไร้สาระ!”
ฝางยิ่งเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน
เพราะประจำเดือนของเธอมาตรงเวลาทุกเดือน ซึ่งควรจะมาในอีก 3 วันข้างหน้า
ทว่าเย่เฟิง กลับบอกฉันเกี่ยวกับเวลาที่แน่นอนของการมาถึงของประจำเดือนของฉัน นั่นมันเป็นไปไม่ได้! ‘
ฝางยิ่งไม่เชื่อคำพูดของเขาแม้แต่น้อย ในสายตาของเธอเย่เฟิงก็แค่พูดเรื่องไร้สาระ
“ฮึ! เด็กเหลือขอ มารอดูกัน…”
ฝางยิ่งคิดอย่างโกรธ ๆ แต่ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็สั่น
จากนั้นตัวเธอก็เริ่มแข็งทื่อ ทั่วทั้งใบหน้ากลับเป็นสีแดงอีกครั้ง
“นี่มัน…มันมาแล้วเหรอ? หืม…”
ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าประจำเดือนของเธอจะมาจริง ๆ
‘ไม่น่าเชื่อ!’
ฝางยิ่งตกใจ เธอรีบตรวจสอบนาฬิกาของเธอ และมันเป็นเวลา 11:05 น.!
เธอตกตะลึง!
“นี่เป็นไปไม่ได้! 3 วันล่วงหน้า…มาได้อย่างไร? เด็กเหลือขอนั่น…รู้ได้อย่างไร?”
แม้แต่เครื่องมือที่แม่นยำ ก็ไม่สามารถระบุเวลาที่ประจำเดือนจะมาถึงได้ขนาดนี้ แต่เย่เฟิงนั้นรู้ได้อย่างไร
หลังจากที่รู้สึกถึงการมาของประจำเดือนของเธอ ฝางยิ่ง รีบเปิดลิ้นชักที่โต๊ะของเธอ
ครู่ต่อมาหลังจากที่เธอเห็น แผ่นอนามัยในที่สุดเธอก็ใจเย็นลง
“โชคดีที่มันยังไม่หมด ไม่อย่างนั้น นี่คงเป็นเรื่องเศร้าของฉัน!”
ฝางยิ่งรู้ว่ายังมีเวลาเหลืออีกนานกว่าจะเรียนจบ และตอนนี้ห้องพักครูไม่มีคน ดังนั้นคงไม่มีใครจะเข้ามาในเวลานี้
‘ห้องน้ำอยู่ค่อนข้างไกล กว่าฉันจะไปถึงที่นั่น กระโปรงของฉันคงจะเลอะไปแล้ว! ฉันจะเปลี่ยนมันที่นี่!’
จากนั้นฝางยิ่งจึงล็อคประตูจากด้านในทันที เธอเดินเข้าไปในมุมหนึ่งของห้องและเริ่มเปลี่ยนแผ่นอนามัยของเธอ
จนกระทั่งเธอทำเสร็จและสวมกระโปรงของเธอ ฝางยิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ซึ่งเกือบทำให้เธอล้มลงกับพื้น
“อาจารย์ฝาง คุณต้องการความช่วยเหลือไหม”
เสียงนี้ดังขึ้นอย่างฉับพลันจนเธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกไฟช็อต
เธอหันหลังกลับและพบว่าชายร่างผอมสูงยืนอยู่ข้างๆกับเธอ
ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า
“เย่เฟิง! มา…มาเมื่อไหร่ เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ฝางยิ่ง มั่นใจว่าเธอได้ล็อคประตูจากภายในแล้ว
‘แล้ว…ไอ้บ้านี่เข้ามาได้ยังไง?’
โดยเฉพาะเมื่อมองไปที่สีหน้าของเขา เขาน่าจะยืนอยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว แต่จะเป็นไปได้อย่างไรที่ฝางยิ่งไม่ได้สังเกตเห็น
‘เป็น…เป็นไปไม่ได้!’
“ผมเพิ่งเดินเข้ามา!” เย่เฟิงยักไหล่พลางเผยภาพลักษณ์ที่ดูขี้เล่น
“อาจารย์ฝาง ผมนั้นมีความเชี่ยวชาญในการเปลี่ยนแผ่นอนามัยมาเป็นเวลา 20 ปี ไม่ว่าจะแผ่นใหญ่หรือเล็ก กลางวันหรือกลางคืน! ผมสามารถเปลี่ยนแผ่นอนามัยทุกประเภทที่คุณนึกออก! คุณอยากลองบ้างไหม?”
ในขณะที่เขาพูด เย่เฟิงขยิบตาให้กับฝางยิ่งอย่างสนุกสนาน
หลังจากได้ยินประโยคนี้ ฝางยิ่ง เกือบหน้ามืด!
‘ไอ้บ้า!’
‘ไอ้บ้านี่จะต้องเห็นทุกอย่างแน่!’
เมื่อเธอรู้ว่าชายคนนี้ไม่เพียงแต่รู้เวลาที่แน่นอนของการมาถึงของประจำเดือนของเธอ แต่ยังเห็น
กระบวนการทั้งหมดเมื่อเธอกำลังเปลี่ยนแผ่นอนามัย ฝางยิ่งรู้สึกหายใจไม่ออกจนเกือบกระอักเลือดออกมา!
“เปลี่ยน! เปลี่ยนของแม่นายสิ ไอ้ชั่ว!”
ฝางยิ่งด่าเขา ขณะที่ใบหน้าของเธอแสดงถึงความอับอายเป็นที่สุด!
เย่เฟิงทำได้แค่ยักไหล่เมื่อเขาถามเธอด้วยรอยยิ้มขี้เล่น “อืมดี! ว่าแต่! ทำไมอาจารย์ฝางถึงเรียกให้ผมมาพบที่นี่ ? หรือคุณต้องการที่จะขอบคุณผม สำหรับการทำความดีของผม? ผมหมายถึงการได้ช่วยคุณในเรื่องของยุง?”
“อาจารย์ฝาง ผมเต็มใจ ที่ได้ช่วยเหลือคุณในฐานะนักเรียนของคุณ! แต่ถ้าคุณอยากจะขอบคุณผมจริงๆคุณก็แค่แต่งงานกับผม แม้คุณจะมี หน้าอกเล็ก ก้นแบนและหน้าตาน่าเกลียด ผมก็ทนได้!”
อะไรนะ?
‘แต่งงานกับแก?’
‘หน้าอกเล็ก ก้นแบน และหน้าตาน่าเกลียด?’
‘ผมก็ทนได้‘
‘ไปตายซะ!’
ฝางยิ่งแทบจะคลั่ง!
เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่าเขามาก่อน
‘เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่เอาเปรียบฉัน แต่เขากับเรียกร้องราวกับเขาได้ช่วยชีวิตฉันไว้ และยังฝันว่าจะแต่งงานกับฉันอีกเหรอ‘
‘เขา…เขาเป็นไอ้ชั่ว ไอ้หื่นและไอ้ขี้โกงแน่นอน!’
“เย่เฟิง นาย…นายมันหน้าด้านไร้ยางอาย!”
ฝางยิ่งไม่สามารถระบายความโกรธของเธอได้หมด เนื่องจากเธอไม่เคยจินตนาการว่านักเรียนคนนี้ จะกล้าเอาเปรียบเธอด้วยการลูบก้นและจีบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
ถ้าเธอทนได้กับเรื่องแบบนี้ คงจะไม่มีเรื่องอะไรที่เธอจะทนไม่ได้อีกแล้ว!
หลังจากนั้น ฝางยิ่งก็โยนตำราไปหาเย่เฟิง แล้วพูดว่า “จดจำหนังสือทั้งเล่ม! จำทั้งหมด! หากเธอตอบผิด 1 ครั้งให้วิ่ง 1 รอบสนาม! หากตอบผิด 10 ครั้งให้วิ่ง 10 รอบสนาม!”
ฝางยิ่งตอบโต้ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันและฉลาดแกมโกงเหมือนกับปีศาจ
นี่เป็นการลงโทษที่รุนแรงมาก!
หนังสือมีทั้งหมดหมื่นคำ!
มันเป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาทั่วไปจะจำทั้งหมด โดยไม่ผิดพลาดเลย!
เมื่อเธอจินตนาการว่าเย่เฟิงจะเหงื่อท่วมและหอบอย่างหนักในสนาม ฝางยิ่งค่อนข้างพอใจ
‘ฮึ! นายกล้าเอาเปรียบจากสุภาพสตรีได้อย่างไร แล้วเรามารอดูกัน!’
ฝางยิ่งคิดอย่างชั่วร้าย
หลังจากได้ยินคำสั่งของฝางยิ่ง เย่เฟิงก็หยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาและเริ่มอ่านอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขาไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเธอ
หลังจากอ่านผ่าน ๆ ไปเขาก็บอกกับฝางยิ่งด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อาจารย์ฝาง ผมจำได้ทั้งหมดแล้ว!”
อะไรนะ?
ฝางยิ่งสงสัยว่าเธออาจจะได้ยินผิด
“เธอพูดว่าอะไรนะ? เธอจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?”
หนังสือเล่มนี้มีหลายสิบหน้า แม้แต่นักเรียนที่มีความทรงจำที่ดีที่สุด ก็ไม่สามารถจำได้ในเวลาน้อยกว่าครึ่งเดือน ในขณะที่ห้ามมีข้อผิดพลาดเลย!
แต่เย่เฟิงบอกว่าเขาจำมันได้ หลังจากที่เขาเปิดมันดูแค่ครั้งเดียว
‘มันเป็นไปไม่ได้!’
“ดี! เย่เฟิงตอนนี้เธอก็จำได้แล้วลองฟังคำถามของฉัน!”
ฝางยิ่งไม่ได้มีเวลาว่างสำหรับเย่เฟิง ที่จะต้องมาเถียงกับเขา เธอหวังว่าจะลงโทษเย่เฟิงให้เร็วที่สุด ตราบใดที่เขาตอบผิด เขาจะถูกลงโทษอย่างหนัก!
จากนั้นฝางยิ่งหยิบหนังสือและถามเย่เฟิงด้วยอาการเยาะเย้ยอย่างชัดเจน “ เย่เฟิง คำที่ 6 ในบรรทัดที่ 4 ในหน้า 33 คืออะไร”
ฝางยิ่งฉลาดแกมโกง เธอนั้นไม่ให้เย่เฟิงท่องหนังสือตั้งแต่ต้น แต่เธอเลือกคำที่สุ่มซึ่งหมายถึงความยากลำบากมากขึ้น
แม้แต่คนที่มีความสามารถในด้านความจำที่ดีที่สุด ก็ไม่สามารถจดจำตำแหน่งของแต่ละคำได้อย่างแม่นยำแน่นอน
ฝางยิ่งยิ้มเยาะเหมือนกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
“หน้าต่าง!”
เย่เฟิงตอบอย่างตั้งใจ ในขณะที่ฝางยิ่งกำลังตื่นเต้นด้วยสีหน้าเยาะเย้ยอยู่
‘อะไรนะ?’
ฝางยิ่ง ตกตะลึง หลังจากนั้นเธอก็เปิดหนังสือไปที่หน้า 33 แล้วเธอก็พบกับว่าคำว่า “หน้าต่าง!”
‘นั่น…เป็นไปไม่ได้!’
ด้วยความตกใจ ฝางยิ่ง กล่าวต่อว่า “คำสุดท้ายในบรรทัดสุดท้ายของหน้า 26 คืออะไร”
“เกิน!”
“…ของหน้า 41 …”
“การเรียนรู้”
“…หน้า……”
“หนัก!”
คำถามและคำตอบดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่มันดำเนินต่อไปใบหน้าที่สวยงามของฝางยิ่งก็ค่อย ๆ กลายเป็นประหลาดใจ จากนั้นก็ขึงขังและตกใจในที่สุด!
ในตอนจบ หลังของฝางยิ่งเปียกชื้นเนื่องจากเหงื่อ ขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวเหมือนกับว่าเธอนั้นเห็นผี
“ฉันถามเขาตั้ง 26 ข้อ แต่เขา…เขาตอบทุกข้อถูกต้อง! มัน…เป็นไปไม่ได้!”
ฝางยิ่งตกใจมาก!
เธอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าคน ๆ นี้จะมีความทรงจำที่น่าอัศจรรย์อะไรเช่นนี้ เพียงแค่อ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งเดียวเขาก็สามารถจำได้ทุกคำ!
‘เขาต้องไม่ใช่มนุษย์!’
