‘21,360 หยวน!’
เมื่อเขาพบว่าจำนวนเงินที่เย่เฟิงต้องการนั้นเป็นจำนวนที่พอดิบพอดีกับที่เขามี กงเหวินก็ตกตะลึง
กงเหวินยังรู้สึกราวกับว่าเย่เฟิงนั้นรู้ว่าพวกเขามีเงินทั้งหมด 21,360 หยวนก่อนจะเอ่ยปากขอ
‘ไม่! เป็นไปไม่ได้แน่นอน!’
กงเหวินสั่นศีรษะ ขณะพยายามลืมความคิดที่ไร้สาระนี้ออกไปจากหัว จากนั้นเขาก็วางเงินลงบนโต๊ะ!
ปัง!
“ไอ้เวร เอาเงินของแกไป แล้วออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
กงเหวินไม่ต้องการเห็นหน้าเย่เฟิงอีกต่อไป
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา เย่เฟิงเอาเงินใส่กระเป๋าเสื้อของเขาด้วยรอยยิ้มขณะที่เขายืนขึ้นมาแล้วยื่นมือออกไปหาไป๋ยี่แล้วพดูว่า “ดาร์ลิ่ง ไปกันเถอะ!”
ไป๋ยี่กระพริบตาคู่งามของเธอ ขณะเธอสบสายตากับเย่เฟิง ทันใดนั้นเธอก็คลี่ยิ้มออกมาขณะเอื้อมมือให้เขา ช่วยดึงตัวเธอขึ้นมา
‘หืมม?’
กงเหวินตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น หลังจากรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็โกรธมาก!
“ไอ้งั่ง! ฉันบอกให้แกออกไปจากที่นี่คนเดียว ฉันไม่ได้บอกให้แกออกไปกับไป๋ยี่! แกกล้าทำเหมือนกับฉัน เป็นคนโง่เลยเหรอ!”
“คนโง่ ?”
เย่เฟิงชะงักตัวเล็กน้อย เขาโบกมืออย่างต่อเนื่องด้วยสีหน้าขอโทษอย่างจริงจัง และพูดว่า “ไม่ ไม่! นาย เข้าใจฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้ทำเหมือนว่านายเป็นคนโง่เลย ฉันแค่คิดว่านายเหมือนคนงี่เง่าเฉย ๆ !”
…
เมื่อกงเหวินได้ยินประโยคครึ่งแรกของเย่เฟิงเขาก็ยังรู้สึกดีอยู่ แต่เมื่อเขาได้ยินประโยคครึ่งหลังใบหน้าของ เขาก็แข็งกร้าวด้วยความโกรธ
ยิ่งกว่านั้นคำพูดของเย่เฟิง เกือบทำให้เขากระอักเลือดออกมา
“เห้อ…เมื่อคนทั่วไปกินอิ่มแล้วเขามักจะนึกถึงเรื่องเซ็กส์! ฉันว่าบรรพบุรุษของเราก็พูดไว้ถูกต้องแล้วนะ! ก่อนหน้านี้ฉันวางแผนที่จะจองห้องพักในโรงแรม แต่ฉันไม่มีเงิน! ต้องขอบใจสำหรับการบริจาคของนาย เราไม่เพียงแต่จองห้องสวีทชั้นพิเศษได้เท่านั้น แต่ยังซื้อถุงยางอนามัยได้อีกหลายโหลเลย!”
เย่เฟิงกล่าวในขณะที่เขาตบไหล่ของกงเหวินด้วยท่าทางซาบซึ้ง “พี่ชาย คุณช่างเป็นคนใจดีจริงๆ! เชื่อใจฉันได้เลยด้วยเงินบริจาคของคุณ ฉันจะตั้งใจและทุ่มเทกับเซ็กส์ในคืนนี้ให้มันเต็มที่ที่สุด”
อึก!
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง กงเหวินก็แถบกระอักเลือดออกมา
‘โธ่โว้ย!’
‘ไอ้เวรนี่แม่งกล้าจองห้องสวีทชั้นพิเศษโดยใช้เงินของฉัน!’
‘และมันจะตั้งใจและทุ่มเทกับเซ็กส์ในคืนนี้ให้มันเต็มที่ที่สุด?’
‘นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!’
“ไอ้…ระยำเอ้ย!”
ใบหน้าของกงเหวิน เปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขากำลังด่าทอเย่เฟิง!
และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธยิ่งกว่านั้นคือความจริงที่ว่าไป๋ยี่ไม่แม้แต่จะปฏิเสธคำพูดของเย่เฟิงเลย
‘นี่แปลว่าเทพธิดาของฉันกำลังจะจองห้องสวีทชั้นพิเศษกับไอ้เวรนี้จริง ๆ เหรอ?’
‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!’
“แกอยากคงอยากตายมากสินะ!”
กงเหวินแทบรอไม่ไหวที่จะต่อยหน้าไอ้งั่งนี่ เขาปล่อยหมัดไปที่หน้าของเย่เฟิงทันทีด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี!
เพียะ!
ทว่าเขาพลาดเป้าในการต่อยเย่เฟิง แต่เย่เฟิงกลับตบหน้าเขาอย่างแรง นั่นทำให้กงเหวินถึงกับเดินโซเซ ใบหน้าของกงเหวินบวมขณะที่เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา
“ไอ้สารเลว แกกล้าตบฉันเหรอ ?”
กงเหวินจ้องไปที่เย่เฟิงในขณะที่เขาแทบจะคลั่ง
“ไม่ ไม่ ไม่! นายกำลังเข้าใจฉันผิด”
เย่เฟิงรีบอธิบายด้วยรอยยิ้มขณะโบกมือเป็นพัลวัน “ฉันเห็นแมลงวันตัวหนึ่งบนหน้าของนาย ฉันแค่ตบแมลงวันเท่านั้น!”
‘แมลงวัน?’
‘ไอ้งั่งนี้ยังกล้าล้อเล่นกับฉัน!’
กงเหวินถ่มเลือดออกมาที่พื้น หลังจากนั้นเขาก็ตวาดผู้ติดตามสองคนของเขาอย่างบ้าคลั่งว่า “พวกแกมองอะไรกันอยู่ ? ช่วยฉันจัดการไอ้สารเลวนี่ซะ”
หลังจากคำพูดของกงเหวิน เขาและผู้ติดตามทั้งสองคนก็พุ่งเข้าหาเย่เฟิงพร้อมกันทันที
เพียะ!
เพียะ!
เพียะ!
เสียงตบหน้าแต่ละครั้ง ดังชัดเจนไปทั่วทั้งห้อง!
3 นาทีต่อมาในที่สุด กงเหวินและผู้ติดตามทั้งสองของเขาก็ยอมแพ้ในการต่อสู้กับเย่เฟิง
ใบหน้าของพวกเขาบวมเหมือนหมู เลือดไหลออกมาจากทั้งจมูกและปาก ขณะเดียวกันสีหน้าของพวกเขาแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธและอับอาย
หลังจากเช็ดมือของเขาแล้ว เย่เฟิงก็พึมพำว่า “เฮ้อ…มีแมลงวันหลายตัวเลย พวกมันแต่ละตัวทำให้มือของฉันเลอะไปหมดเลย!”
จากนั้นเย่เฟิงก็จับจ้องไปที่กงเหวินและผู้ติดตามของเขาด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “โอเค! ฉันฆ่าแมลงวัน บนใบหน้าของพวกนายเสร็จแล้ว เราไปกันเถอะ!
เย่เฟิงก็ออกจากโรงอาหารไปพร้อมกับจับมือของไป๋ยี่
ไป๋ยี่รู้สึกพูดอะไรไม่ออก
เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจของเย่เฟิง เธอรู้สึกว่าชายคนนี้เป็นปีศาจ
ใครก็ตามที่พยายามต่อต้านเขาจะต้องพบกับความอับอายขายหน้า
จากนั้นไป๋ยี่ก็ตัดสินใจอย่างลับ ๆ ว่า ‘ต่อจากนี้ไปตระกูลไป๋และฉันจะไม่ขัดใจหรือต่อต้านกับผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! เพราะผู้ชายคนนี้เป็น… ฝันร้ายต่อศัตรูของเขาและเป็นเทวดากับคนที่เป็นเพื่อนของเขา
…
เมื่อเห็นเย่เฟิงและไป๋ยี่เดินจากไป กงเหวินกัดฟันของเขาแน่น ขณะที่เขาทุบโต๊ะอย่างแรงจนเลือดเกือบจะกระอักออกมา!
“ไอ้เวรนี่มันชั่วจริง ๆ!”
กงเหวินโมโหแทบคลั่ง!
คราวนี้กงเหวินเสียทั้งศักดิ์ศรีและเสียเงิน มันช่างเป็นความอัปยศที่แท้จริง!
“พี่เหวิน ไอ้เวรคนนี้มันแปลกมาก! ครั้งล่าสุดเมื่อหวู่มีปัญหากับผู้ชายคนนี้ เขาลงไปคุกเข่ากับพื้นด้วยคาถาแปลก ๆ บางอย่าง!” ผู้ติดตามบอกกับกงเหวิน
เห็นได้ชัดว่าหวู่นั้นหมายถึงกงหวู่!
“ฉันได้ยินมาจากหวู่ว่าผู้ชายคนนี้นั้นเชี่ยวชาญเรื่องการสะกดจิต! ครั้งที่แล้วหวู่ถูกสะกดจิตโดยเขาและต้องคุกเข่าต่อหน้าคนอื่นในที่สาธารณะ!”
กงหวู่นั้นเป็นน้องชายของกงเหวิน
“น่าเศร้าที่หวู่หายตัวไป 2 วันแล้ว! ถ้าเขาร่วมมือกับเรา เราจะได้มอบบทเรียนให้กับไอ้เวรนี่ และกู้เอาศักดิ์ศรีของพวกเรากลับมา!”
กงเหวินพูดอย่างเคียดแค้น ราวกับมีเปลวเพลิงแห่งความโกรธลุกโชนอยู่ในดวงตาของเขา!
จากนั้นเขาก็ประหลาดใจขณะถามว่า “โอ้ วันนี้ชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 มีเรียนพละศึกษาใช่ไหม ?”
“ใช่แล้ว! ครูเหยายังคงอยู่ที่สนามกีฬา!” ผู้ติดตามตอบ
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาแล้วกงเหวินก็เงยหน้าขึ้นด้วยสายตาของความดีใจ “เรียนพละศึกษา! ดีมากเลย! ไอ้เวรนั้นจะต้องกลับไปที่สนามกีฬาอีกครั้ง พวกนายไปติดต่อโค้ชปีศาจนั่นให้ฉันหน่อย!”
‘อะไรนะ?’
หลังจากได้ยินคำสั่งของกงเหวิน ผู้ติดตามทั้งสองก็ตัวสั่นเทาไปด้วยความกลัว!
‘โค้ชปีศาจ!’
หลังจากได้ยินคำสองคำนี้แล้ว ผู้ติดตามทั้งสองรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขานั้นเต้นแรงมากขึ้น
‘เขาคือปีศาจ!’
‘โค้ชคนนั้นเหมือนกับปีศาจ!’
จากสถิติที่ผ่านมาพบว่าโค้ชปีศาจนั้น ได้ทำให้นักเรียนที่ไม่เชื่อฟังบาดเจ็บ 35 คน นักเรียนที่โดดเรียนบาดเจ็บ 71 คน และครูพละอีก 8 คนในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี!
โค้ชปีศาจนั้นละเมิดกฎของโรงเรียนเกือบทุกเดือน
แต่เขาเป็นคนที่มีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ เพราะแม้ว่าเขาจะสร้างปัญหาอยู่เสมอเขาก็ยังไม่ถูกไล่ออก!
นอกจากนี้ทุกคนที่ถูกทำร้ายโดยโค้ชปีศาจนั้นจะมีอาการทางจิตที่น่ากลัว
‘โค้ชปีศาจ’ เป็นเหมือนคำต้องห้ามในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซีแห่งนี้!
เมื่อพวกเขาจำได้ว่าพวกเขาเคยถูกทำร้ายโดยโค้ชปีศาจมาก่อนหน้านี้ ใบหน้าของผู้ติดตามทั้งสองก็พลันซีดลงอย่างน่ากลัว ขณะที่พวกเขาพูดด้วยการอาการสั่น “พี่…เหวิน! นี่พี่จะเอาจริงหรือ ? เมื่อเขาอารมณ์เสียจะต้องมีใครสักคนถูกฆ่าตายเลยนะ!”
‘จะต้องมีใครสักคนถูกฆ่าตาย ?’
กงเหวินตอบกลับด้วยท่าทางที่โหดร้ายว่า “นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ! ฉันจะใช้เลือดของไอ้สารเลวนั่นเป็นเครื่องสังเวยเพื่อแก้ไขความอับอายของฉัน!”
