เมื่อมองการโจมตีที่โค้ชปีศาจ จู่โจมเย่เฟิงทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ!
‘ร่างกายส่วนล่าง!’
‘ลำคอ!
‘หัวใจ!’
‘การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งนั้นรุนแรงและอันตรายถึงชีวิต!’
การจู่โจมแต่ละตำแหน่งของโค้ชปีศาจนั้นสามารถทำให้เย่เฟิงถึงแก่ความตาย!
สีหน้าของนักเรียนทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก
ใบหน้าของ ไป๋ยี่ยังคงซีดเซียวอย่างน่ากลัว ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็น เย่เฟิงหักแขนของลุงจงด้วยการต่อยเพียงหมัดเดียว ดูเหมือนว่าแขนของเขานั้นจะมีความแข็งแกร่งอย่างมาก
แต่การที่ร่างกายของเขาถูกโจมตีในจุดหนึ่งที่แตกต่างกันนั้น เขาก็อาจจะตายได้ไม่ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งแค่ไหน!
“หยุดนะ!”
ไป๋ยี่ตั้งใจจะหยุดโค้ชปีศาจจากโจมตีที่โหดร้ายนั่น
ทว่ามันสายเกินไป!
หยูเฟยและเหยาหนาส่ายหัวของพวกเธอราวกับมั่นใจแน่แล้วว่าชีวิตของเย่เฟิง มันจบแล้ว!
กงเหวินและผู้ติดตามทั้งสองของเขาตื่นเต้นมากจนเกือบจะกระโดดโลดเต้น
“ไปลงนรก! ไปลงนรกซะ! ฮ่า ฮ่า… ไอ้เวรนั่นตายแน่คราวนี้!” กงเหวินพึมพำด้วยความเกลียดชังอย่างมากในดวงตาของเขา
เย่เฟิงนั้นไม่เพียงแต่เอาเงินของเขาไปเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าไป๋ยี่ เมื่อนึกถึงผลลัพธ์ที่น่าสลดของเย่เฟิง กงเหวินก็รู้สึกมีความสุขสุดหัวใจ
ด้วยความรวดเร็ว แม่นยำ และรุนแรงที่โค้ชปีศาจได้โจมตีเย่เฟิงถึงสามครั้งภายในหนึ่งวินาที เสียงจากการโจมตีนั้นดังชัดเจนในหูของทุกคน
ปัง! ปัง! ปัง!
‘เขาตายแน่แล้ว!’
นักเรียนทุกคนในสนามกีฬาแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อเย่เฟิง
แต่เมื่อพวกเขาจับจ้องไปที่การโจมตีนั้น พวกเขาทุกคนต่างก็ต้องตกใจ
พวกเขาไม่เห็นโศกนาฏกรรมที่พวกเขาจินตนาการว่าจะเกิดขึ้น
เย่เฟิงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าเขากำลังดูมดกระโดดอยู่ตรงหน้าของเขา
โค้ชปีศาจมองเขาเหมือนกับเห็นบางสิ่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้ด้วยความตกใจอย่างมาก
“ไม่มีทาง! นั่น…เป็นไปไม่ได้!”
โค้ชปีศาจเซถอยหลังไปไม่กี่ก้าว ขณะใบหน้าที่ดุร้ายของเขาเปลี่ยนไปเป็นตกใจกลัว “แก…แกยังโอเค ? แล้วแกยังโอเคได้ยังไงหลังจากที่ฉันจู่โจมจุดตาย… “
เขารู้ชัดเจนเกี่ยวกับพลังของตัวเขาเอง ไม่ว่าศัตรูของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนตราบใดที่จุดอ่อนทั้งสามของพวกเขาถูกโจมตีพวกเขาก็จะต้องตายอย่างแน่นอน
‘เป็นไปได้ยังไงที่ชายคนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย?’
ทันใดนั้นทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นก็ตกใจเพราะพวกเขาไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง
“จุดตาย?”
เย่เฟิงตอบด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่า “ผมไม่มีจุดตาย แต่คนที่ทำร้ายผม มักจะต้องเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่!”
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง ใบหน้าของโค้ชปีศาจก็ซีดลงในทันที ขนทั่วร่างกายของเขาตั้งชันอย่างไม่รู้ตัวราวกับว่าเขายั่วยุราชาปีศาจในนรก
โค้ชปีศาจรู้สึกว่ากำลังจะมีเรื่องวิกฤตเกิดขึ้นภายในไม่กี่วินาที!
‘ไม่!’
โค้ชปีศาจรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เขาหันหลังกลับมาทันทีและตั้งใจจะวิ่งหนี
ตอนนั้นเสียงเย็น ๆ ก็ทำให้เขาก้าวขาไม่ออก!
“นายคิดว่านายจะหนีได้งั้นเหรอ ?”
ในเสี้ยววินาที เย่เฟิงก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับแสงแฟลชและปรากฏตัวต่อหน้าโค้ชปีศาจ จากนั้นเขาก็กำหมัดแล้วเหวี่ยงเข้าหาโค้ชปีศาจอย่างแรง!
ปัง!
เสียงกระดูกร้าวดังก้องไปทั่วทั้งสนามกีฬาขณะที่พวกเขาเห็นอกของโค้ชปีศาจยุบลงไป ในขณะเดียวกันเขาก็กระอักเลือดออกมาอย่างหนัก
กระดูกบริเวณอกของเขาถูกต่อย!
ยิ่งไปกว่านั้นเย่เฟิงง้างขาขึ้นไปในอากาศและเตะออกไปในทันที!
เสียงกระดูกที่ขาของโค้ชปีศาจดังลั่น เขาทรุดตัวลงไปกับพื้น
ทว่ามันเป็นเพียงการเริ่มต้น!
จากนั้นเย่เฟิงดึงตัวโค้ชปีศาจขึ้นมาและเตะต่อยเขาอย่างดุเดือดอีกหลายครั้ง!
ตึบ!
กระดูกไหปลาร้าของเขาหัก!
แคร๊ก!
สะโพกของเขาก็หัก!
ตึ้ง!
ในที่สุดกระดูกสันหลังของเขาก็หัก!
…
ในขณะนั้นผู้คนในสนามกีฬาต่างก็ตกใจ
เย่เฟิงทำร้ายโค้ชปีศาจแต่ละครั้งราวกับสัตว์ดุร้ายจากอดีตกาล
ทุกครั้งที่เขาออกหมัดไป กระดูกส่วนหนึ่งของร่างกายโค้ชปีศาจก็จะมีเสียงลั่นออกมาและหัก!
ในชั่วพริบตาร่างของโค้ชปีศาจนั้นก็นองไปด้วยเลือด!
ทว่าเย่เฟิงยังคงทำร้ายเขาต่อไป!
ไม่จนกว่าเขาจะหักแขนทั้งสองข้างของโค้ชปีศาจ เขาจึงหยุด!
ยักษ์ตัวนี้นอนแน่นิ่งไปกับพื้นราวกับพื้นดินโคลนสีแดง
โครงกระดูกทั่วทั้งร่างกายของเขาหัก นอกจากกะโหลกศีรษะของเขานั้นที่ยังไม่เป็นไร!
อย่างไรก็ตาม น่าแปลกที่ ไม่มีการโจมตีใดรุนแรงจนถึงชีวิต!
โค้ชผู้ชั่วร้ายคนนั้นก็นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับสติที่ยังชัดเจน ความเจ็บปวดที่รุนแรงจากการกระดูกแตกหักแล่นไปทั่วทั้งร่างกายของเขา นั่นทำให้เขารู้สึกยอมตายดีกว่าที่มีจะชีวิตอยู่!
เอื๊อก!
เลือดค่อย ๆ ไหลออกมาจากปากของโค้ชปีศาจ
เขานั้นต้องการส่งเสียงร้อง แต่เขาไม่สามารถเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาได้ เขานั้นขยับปากแทบไม่ไหว
ในขณะเดียวกันเหงื่อก็ไหลท่วมหน้าผากของเขา นั่นเป็นผลให้โค้ชปีศาจตัวเปียกชุ่มไปทั่วตัวทั้งจากเลือดและเหงื่อ ขณะที่สายตาของเขานั้นมีแววแห่งความหวาดกลัวที่ไม่สิ้นสุด
‘ปีศาจ’
ในสายตาของเขาเย่เฟิงนั้นเป็นปีศาจที่น่าสะพรึงกลัว ที่สามารถทำลายกระดูกทั่วตัวของเขาขณะที่ยังรักษาให้เขารอดชีวิตอยู่!
มีแต่ปีศาจเท่านั้นที่จะสามารถจะทำอะไรแบบนี้
อึก!
นอกจากเสียงกลืนน้ำลาย ทั้งสนามกีฬาก็เงียบสนิท!
ดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่เกิดในสนามกีฬาที่ผ่านมานั้นเป็นความฝัน
กระดูกทั่วร่างกายของโค้ชปีศาจที่ถูกเย่เฟิงเตะต่อยนั้นแหลกละเอียด เขานอนอยู่ที่พื้นเหมือนกับสุนัขที่ตายแล้ว
ไม่มีใครที่จะเชื่อสายตาของพวกเขา
“ไม่… ไม่มีทาง! ชายคนนี้มัน…”
ใบหน้าของทั้งหยูเฟยและเหยาหนาเผือดซีดราวกับว่าพวกเขาเห็นผี
พวกเขาไม่เคยเชื่อเลยว่าลูกชายนอกสมรสที่ไร้ค่านั่น ที่เคยไล่ตามจีบพวกเขานั้นจะน่ากลัวมากกว่าผี!
ไป๋ยี่กลืนน้ำลายของเธออย่างแรง
เธอมักจะประเมินค่าเย่เฟิงไว้ค่อนข้างสูง แต่กระนั้นเธอก็ยังประเมินความโหดเหี้ยมและพละกำลังของเขาต่ำกว่าความเป็นจริง
จนกระทั่งตอนนี้ไป๋ยี่จึงตระหนักได้ว่าเย่เฟิงนั้นได้แสดงความเมตตาต่อลุงจงในวันนั้นที่ริมแม่น้ำ
มิฉะนั้นลุงจงอาจเจอกับผลลัพธ์ที่น่าเศร้าเช่นเดียวกับโค้ชปีศาจ
จากนั้นไป๋ยี่ก็คิดพลางเผยรอยยิ้มอันขมขื่น ‘ผู้ชายคนนี้มักทำให้คนอื่นประหลาดใจเสมอ…’
ในขณะเดียวกัน กงเหวินและผู้ติดตามที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของสนามกีฬาต่างก็กลัวที่จะต้องตาย
“โอ้…พระเจ้า! โค้ชปีศาจคนที่ครูและนักเรียนทุกคนต่างหวาดกลัว พ่ายแพ้งั้นเหรอ…โอ้พระเจ้า!”
กงเหวินรู้สึกอ่อนแอราวกับแข้งขาจะไม่มีแรง ขณะที่เขาตกใจกับพลังและความโหดเหี้ยมของเย่เฟิง
ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เขาต้องการที่จะหลบหนีไปให้เร็วที่สุด
“ออกไป! เร็วเข้า… ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ชายคนนี้… ไม่ใช่มนุษย์!”
กงเหวินรู้สึกว่าเลือดในตัวของเขาแข็ง เมื่อเขาสั่งให้ผู้ติดตามสองคนของเขานั้นช่วยพาเขาหลบหนี
ทันใดนั้นเสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นมา เสียงนั้นเหมือนมาจากนรก นั่นทำให้พวกเขาทั้งสามตัวสั่นเทา
“ตอนนี้ ไหน ๆ พวกนายก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่นั่งพักก่อนล่ะ”
