ตอนที่115
ในตอนนี้สเตนท์เริ่มระวังตัวมากขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวของลีนั้นมักจะมีพลังบางอย่างที่มองไม่เห็นพุ่งออกมา
สเตนห์ไม่สนใจว่าลีโจมตีเขาได้ยังไง สเตนท์กระหน่ำยิงมิสไซส์ใส่ลีราวกับฝนดาวตก
บูม บูม บูม!
อย่างไรก็ตาม เมื่อฝุ่นควันหายไป สิ่งที่เจิดจรัสออกมาก็คือแสงสีทองอร่าม
แสงสีทองนี้พุ่งตรงทะลุออกมาตัดเข้ากับแขนของหุ่นยังจนเกิดเป็นรูกว้าง
จี๊ดๆ เสียงระบบไฟฟ้าของหุ่นยนต์เริ่มรวน ประกายไฟกระพริบต่อเนื่อง ปืนหลายกระบอกที่ถูกติดตั้งไว้หยุดการทํางานทันที
ยังดีที่สเตนห์ไม่ได้สร้างหุ่นเหล็กที่มีรูปร่างเท่ากับตัวผู้สวมใส่ ไม่อย่างงั้นการโจมตีของลีคงจะโดนเนื้อสเตนห์ไปแล้ว
แต่การที่ปืนไม่สามารถใช้ได้ ก็ไม่ได้เป็นปัญหาสําหรับสเตนห์
สเตนห์พุ่งเข้าหาลีและใช้กระบวนท่าในการต่อสู้แทน
สเตนห์บุกโจมตีอย่างดุเดือดจนไม่มีช่องว่างให้ตอบโต้เลย จนท้ายที่สุดสเตนห์หมุนตัวเตะเสยด้วยเท้าขวาจนลีปลิวกระเด็นออกไปสูงถึง 10 เมตร
หุ่นเหล็กสเตนห์ไม่ปล่อยให้ได้พัก เขากระโดดตามขึ้นมาและต่อคอมโบ
เมื่อสเตนห์กระโดดขึ้นมาแล้วก็ปรับเปลี่ยนระบบไฟฟ้าใน ร่างกายเพื่อถ่ายไปยังมิสไซส์ตรงไหล่และกระหน่ำยิงใส่ลีอีกครั้ง
ครั้งนี้สีไม่ยืนรับมิสไซส์แล้ว แต่ลีหลบกระสุนทั้งหมดได้จนกระสุนทั้งหมดพุ่งไปโดนกับถนนทางด่วนรอบๆโรงงาน
“โกลเด้ยบอย! เอาชนะข้าที่!” สเตนห์ค่อยๆเดินเข้าไปหาลีและพูดต่อ “นี่เป็นโอกาสสุดท้ายให้เจ้าได้หนีไป ไม่อย่างงั้นไม่แกก็คนบริสุทธิ์ต้องตาย!”
“พูดได้ดีนี่” แต่สําหรับลี เขาไม่สนใจคนบริสุทธิ์อะไรทั้งนั้น “แต่โทษทีนะ ผมไม่เจรจากับตัวประหลาด!”
ในเวลาเดียวกัน สเตนท์ที่ได้ยินแบบนั้นก็โมโหมาก เขาถอดหัวหุ่นเหล็กออก เพื่อแสดงสีหน้าที่แท้จริงของเขาออกมา
หลังจากนั้นก็ค่อยๆชาร์จพลังงานขึ้นมาเพื่อหวังจะโจมตีใส่ลอย่างสุดพลัง
ทางลีเองก็ไม่ยอมง่ายๆ ลีค่อยๆชาร์จพลังคลื่นเต่าเช่นเดียวกัน
“คาเมฮาเมฮ่า!!!” พลังของทั้งสองปะทะกันตรงกลางจนเกิดแรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่กว้างแผ่ออกไป
ไม่ว่าจะเป็นรถคันใหญ่ ถนน ดิน ฟ้า อากาศ ต่างสั่นสะเทือนไปทั่ว มิหนําซ้ำยังเกิดแสงจ้าอย่างรุนแรงจนไม่มีใครสามารถจ้องมองจุดที่ปะทะกันได้
สําหรับใครที่อยู่ระยะไกลออกไปคงจะต้องคิดว่ามีการปล่อยขีปนาวุธเกิดขึ้นแน่ๆ
เพราะแสงสีทองจากการระเบิดมันยิ่งใหญ่มากเหลือเกิน
