ตอนที่26 แฟลช
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นนะ….”
คอลสันส่ายหัวและพูด “โรงเรียนที่เขาพูดถึงนั่นคืออะไร? คามะ…?”
“โรงเรียนคาเมะ”
“อ่าใช่ นั่นแหละ ไอชื่อแปลกๆนั่นแหละ” ฟิลถอนหายใจและพูด “เอาล่ะ งั้นลองไปคุยกับเขาดูสักหน่อย ..”
“โอเค!”
… ครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่ร้านอาหารของลี
“หยุดนั่นได้ไหม ลอวน่า!? เธอถามแบบนี้มาห้านาทีแล้วนะ!”
ลอวน่ามองลีอย่างน่าสงสัย “หัวหน้า หัวหน้าใช้กิเซ้นส์เป็นจริงๆป้ะเนี่ย? พวกเราอยู่ห่างจากยิมตั้ง 500 เมตรเลยนะ! จะไปสัมผัสได้ยังไงเล่า?”
“เอ้า!? ผมไม่เคยบอกหรอว่า.. กิเซ้นส์สัมผัสได้เป็นโลเลยนะ …” ลีกรอกตาไปมาและพูด “ถ้าอยากรู้ว่าคอลลีนไปไหน ทำไมไม่โทรถามหล่ะ? แต่ว่านะ คอลลีนเป็นอาจารย์ของเธอนิ เธอควรจะเชื่อใจอาจารย์นะ”
“หืม!? ไอหัวหน้าไร้หัวใจ! คิดว่าทุกคนไร้หัวใจเหมือนกันหมดรึไง?”
ลีกุมขมับ “โอ้ยยย! หวังว่าคุณจะยังไม่ลืมนะว่าผมเป็นหัวหน้า ออกไปได้แล้ว จะปิดที่นี่แล้ว!”
ลอวน่าเงยหน้าขึ้นและพูด “ไม่ หนูจะอยู่ที่นี่ คืนนี้! หัวหน้าบอกเองไม่ใช่หรอว่าห้องข้างบนเป็นของหนูหน่ะ!”
“งั้นก็ อยู่ที่นี่ไป ไม่ต้องมารบกวนผมล่ะ! ผมจะฝึกจนเที่ยงคืนในห้องฝึกซ้อม ถ้าหากเธอบุกเข้ามาล่ะก็ จะได้เห็นเลยว่ายมทูตคืออะไร!” หลังจากนั้นลีก็เดินไปปิดประตูหน้าร้าน
สักพักลีก็หันกลับมาพูดอย่างจริงจังว่า “ตอนนี้พวกเรากำลังมีปัญหา! ไม่ว่ายังไงอย่าลืมบดบังพลังกิตัวเองเด็ดขาด!”
“หัวหน้า… หัวหน้าสัมผัส..” ลอวน่าถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเธอเห็นทหาร6คนที่แต่งตัวมาแบบจัดเต็ม บุกเข้ามาทางหน้าร้านและตั้งขบวนรบ ที่ข้างหลังของทหารทั้งหกนั้นคือฟิล คอลสัน เขากำลังใส่ชุดรบกันกระสุนสีดำอยู่ และข้างๆเขาก็มีเมลินดา เมอยู่
เมื่อเห็นแบบนี้ลีก็คิดในหัวทันที ‘เกิดอะไรขึ้น? ผมมียีนส์ X อยู่ตัวงั้นหรอ? หรือว่าเราเป็นเอเลี่ยนกันแน่?’
“คอลสัน คุณทำอะไรของคุณกันเนี่ย? ผมแค่กำลังจะปิดร้าน คุณบุกเข้ามากันทำไม?” ลีบังลอวน่าเอาไว้พร้อมกับพูดอย่างเยือกเย็น
“คุณลี เราเจอกันอีกแล้วนะ ขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วย ไม่ต้องห่วงไปหรอก!”
เมื่อเรื่องเริ่มจะเบาบางลง ลีก็พยายามจะทำให้ลอวน่าไม่ใช่ผู้ต้องสงสัย “ถ้างั้นก็ให้พนักงานร้านของผมกลับไปก่อนได้มั้ย เธอเป็นแค่คนธรรมดาไม่รู้เรื่องพวกนี้”
“ธรรมดา?” ฟิลยิ้มและเดินออกมาข้างหน้า “ผมไม่คิดแบบนั้นนะ”
ฟิลยังคงพูดต่อไป และเดินเข้าไปหาลอวน่าที่อยู่ด้านหลัง
ลีเองก็ยกมือขึ้นมาบังเอาไว้ “หมายความว่ายังไง? ทำไมลอวน่าถึงไม่ใช่คนธรรมดา? ในตอนแรกคุณสงสัยผม ผมก็ให้ทุกอย่างไป จนในตอนนี้คุณมาสงสัยลูกน้องผมอีกงั้นหรอ?”
“เอาหน่า คุณลี อย่าต่อต้านเลย!” ฟิลเองก็หยุดและถอยกลับหลังไป “พวกเราไม่ได้มาร้าย แค่ต้องการมาคุยเฉยๆหน่ะ”
ลีก็หันไปบอกลอวน่าให้หลบไปก่อน แล้วก็หันกลับไปหาฟิล “งั้นบอกคนของคุณให้ลดอาวุธลงสิ”
“ได้สิ!” หลังจากนั้นฟิลก็นำสิ่งที่เหมือนกุญแจมือไฮเทคขึ้นมา “ตราบใดที่คุณตกลงว่าจะใส่อันนี้ ก็จะไม่มีปืนจ่อคุณ”
“อยากจะให้ผมไปกับคุณงั้นหรอ? งั้นก็นะ…” ลียกมือขึ้นและเอามือมาผสานกันยกขึ้นมาตรงหน้าผาก “คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้เองนะ…. หัตถ์ตะวัน!”
แสงสว่างจ้าฉายไปทั่วด้านหน้าของลี จนทำให้ทุกคนที่มองแสบตามองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
ซึ่งการรับมือกับมนุษย์ที่ดีที่สุดก็คือการใช้หัตถ์ตะวันนี่แหละ ดีที่สุดแล้ว!
ลียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทุกคนโดนแสงสว่างจนตาบอดชั่วขณะไปหมดรวมถึงลอวน่าก็ด้วย มีเพียงแต่ฟิลเท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร เพราะเขาใส่แว่นตากันแดดสีดำมา …
