S.P.Pบทที่20:เสียงสุดท้าย
เมื่อดราก้อนจับพวกลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดไซเดอร์ได้นั้น โรแกนก็ได้ออกจากเกาะไปพร้อมกับเรือลำใหม่ของเขาไปแล้ว
“ฉันคิดว่าตอนนี้พวกทหารเรือน่าจะจับพวกอ่อนนั้นได้แล้ว!”
สัญชาตญาณที่ร้องเตือนถึงอันตรายของเขาได้หายไปแล้วในที่สุด บนใบหน้าของโรแกนก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา
เขาอยู่กับพวกลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดไซเดอร์บนเรือของพวกเขา จากนั้นเขาก็ลงที่เกาะและปล่อยพวกนั้นไป ที่จริงแล้วเขาทำอย่างนั้นเพื่อดึงดูดความสนใจของทหารเรือไปยังเรือของกลุ่มโจรสลัดไซเดอร์ที่เขาทำอย่างนั้นก็เพื่อเพิ่มโอกาสในการหลบหนีจากพวกทหารเรือ โรแกนไม่ได้โง่เขารู้ว่าทหารเรือต้องรู้ตำแหน่งของเขา และโดยปกติแล้วด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้นั้นมันเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะหนีจากทหารเรือได้อย่างง่ายดาย
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้หากเขาอยู่บนเรือของกลุ่มโจรสลัดไซเดอร์ต่อไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะต้องถูกจับได้อย่างแน่นอน เขาไม่รู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับทหารเรือคนไหน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องส่งคนที่มีความแข็งแกร่งและสามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดายมาแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยสัญชาตญาณที่ร้องเตือนในใจของเขามันไม่เคยหายไปเลยนั้น มันพิสูจน์ว่าการคาดเดาของเขาถูกต้อง
ในตอนนี้สัญชาตญาณที่ร้องเตือนถึงอันตรายได้หายไปและในที่สุดโรแกนก็ได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โรแกนยืนอยู่ที่ด้านหน้าของเรือและเขาก็มองไปที่ทะเลอันเงียบสงบ จากนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย
“ฉันควรจะทำอะไรต่อไปดี?”
โรแกนรู้สึกสับสนเขาวิ่งออกไปจากโลคทาวจากนั้นเขาก็ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับนายพล หลังจากนั้นฮินะก็ได้ช่วยเขาเอาไว้,เขาจัดการกับไซเดอร์และลูกเรือของเขา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันพึ่งเกิดเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นทุกสิ่งที่เขาได้รับมาในตอนนี้มันเกินกว่าที่เขาเคยได้รับในช่วงชีวิต16 ปีของเขาซะอีก ชีวิตแบบนี้มันไม่ปกติสำหรับโรแกนมันน่าตื่นเต้นมาก ๆ ดังนั้นจึงทำให้โรแกนไม่รู้ว่าเขาควรจะตื่นเต้นหรือกลัวดี?
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง โรแกนที่ดื่มด่ำกับความคิดที่น่าตื่นเต้นและน่าสะพรึงกลัวนี้หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มออกมา
“ฉันต้องยอมรับว่าความรู้สึกนี้มันน่าทึ่งจริงๆ!”
เขาหัวเราะแล้วเขาก็เริ่มคิดถึงอนาคตของเขา
“ถ้าฉันจำไม่ผิดโรเจอร์พี่ชายของฉันจะมีลูกในเร็ว ๆ นี้!”
“และตอนนี้ฉันก็มีพลังพอที่จะปกป้องตัวเองแล้ว และด้วยระบบวิญญาณครอบครองนี้แม้ว่ามันจะผลาญเงินมากไปหน่อย แต่มันก็ได้มอบพลังอันยิ่งใหญ่ให้กับฉันมันเป็นระบบที่ทรงพลังมากจริงๆ”
เรือแล่นไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงโรแกนก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหน้าของเขา
“อีกแล้วหรอ?เป็นพวกโจรสลัดรึเปล่านะ?”
โรแกนขมวดคิ้วและมองไปที่ฉากวุ่นวายตรงหน้าของเขา เขาเห็นเรือสองลำตรงหน้าเขากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เรือลำหนึ่งมีธงหัวกะโหลกอยู่
“ยุคสมัยนี้เกิดจากโรเจอร์,ยุคแห่งโจรสลัดมันทำให้ท้องทะเลเต็มไปด้วยพวกโลภไร้ยางอายและเลวทราม!”
“พวกนี้มันคือขยะ!”
ด้วยเหตุนี้,มันทำให้โรแกนเกลียดโจรสลัดมากยิ่งขึ้นไปอีก พวกโจรสลัดทั้งหมดที่เขาเคยเห็นยกเว้นโรเจอร์นั้นล้วนแล้วแต่เป็นพวกสารเลวและเป็นฆาตกร พวกมันไม่มีคุณธรรม พวกมันนั้นเลวร้ายอย่างถึงที่สุด
“ฉันจะกลายเป็นนักล่าโจรสลัดจากนั้นฉันจะทำลายโจรสลัดที่น่ารังเกียจพวกนี้และฉันก็จะลบพวกมันออกไปจากโลกใบนี้”
“ลูกชายของโรเจอร์และภรรยาของเขาฉันต้องช่วยพวกเขา!”
อยู่ๆเขาก็ได้นึกถึงร่างของโรเจอร์ที่กำลังยิ้มอยู่ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
โรเจอร์เป็นพี่ชายที่สุดยอดที่สุดของเขาเพราะอายุที่แตกต่างกันระหว่างพวกเขาโรเจอร์เป็นมักจะตามใจเขามากพวกเขามีสายเลือดเดียวกันและพวกเขาก็เป็นพี่น้องกันแท้ๆ
หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้พุ่งไปยังการต่อสู้ที่วุ่นวายตรงหน้าของเขา
เขาคว้าดาบหยวนหงด้วยมือขวาของเขาด้วยดวงตาที่ดุร้ายจากนั้นจึงได้หยิบหน้ากากออกมา
ตอนที่เขาอยู่บนเกาะเขาขอให้หัวหน้าหมู่บ้านของเกาะทำหน้ากากนี้ให้เขา มันเป็นหน้ากากของราชาวานร ซุนหงอคง
หน้ากากราชาวานร,เสื้อคลุมสีดำนี้คือรูปลักษณ์ของโรแกนในตอนนี้
“ มันน่าขยะแขยงจริงๆที่ได้เห็นคนอย่างพวกมัน!”
สงครามระหว่างเรือทั้งสองลำนั้นโหดร้ายเป็นอย่างมาก เลือดที่สาดกระเส็นไปทั่วทุกพื้นที่
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงแปลก ๆ ขึ้นมา
โจรสลัดนั้นรู้สึกตกใจในทันทีจากนั้นพวกเขาก็หันหัวไปมองโดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นผู้นำกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้เธอถือมีดแมเชเทและหาว่าเสียงนั้นมาจากไหน
เรือลำเล็ก ๆ ที่มีคนอยู่ด้านหน้าเรือสวมเสื้อคลุมสีดำและสวมหน้ากากลิงไว้บนหน้าของเขา
“ ออกไปให้พ้นทาง,ฉันไม่มีเวลามาจัดการกับแก!” สเตลล่าตะโกน
“ สเตลล่าค่าหัวสามล้านเบรี คุณไม่มีเวลาจัดการกับฉันแต่ฉันมีเวลาที่จะจัดการกับคุณ!’
โรแกนเอาใบประกาศจับออกมาและพูดด้วยเสียงหัวเราะ
“ แกเป็นนักล่าค่าหัว !!” ใบหน้าของสเตลล่าเปลี่ยนไปในทันที
“ คุณเข้าใจถูกแล้วและเงินนั้นก็อยู่ที่หัวของคุณ!”
ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เย็นชาขึ้นในทันที โรแกนงอเข่าแล้วก็กระโดดจากเรือเข้าไปในฝูงชนทันที
สเตลล่าดูดุร้ายเป็นอย่างมาก เธอโบกมือสั่งลูกเรือของเธอ “กำจัดเขาให้ฉันซะ!”
ทันใดนั้นโจรสลัดประมาณหนึ่งโหลก็ได้วิ่งไปหาโรแกนด้วยอาวุธในมือของพวกเขา
ทันทีที่โรแกนเห็นพวกนั้นดวงตาของเขาก็ได้หดลงจากนั้นเขาก็ได้โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและพูดพึมพำว่า
“ ฉันจะก้าวผ่านเส้นทางสายนี้ไปข้างหน้า! ฉันนะไร้เทียมทาน!”
“ แกกำลังอยู่บนเส้นทางของฉันดังนั้นแกต้องตาย!”
ทันใดนั้นเสียงของเขาก็เริ่มดุร้ายขึ้นจากนั้นเขาก็ได้กระโดดด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อทิ้งเอาไว้แค่เงาของเขา,เขาได้พุ่งพวกโจรสลัดกว่าหนึ่งโหลไปราวกับสายฟ้า
“อู่ววว”
ได้ปรากฏลมแรงขึ้นตรงพวกโจรสลัดเหล่านั้นที่กำลังวิ่งเข้าหาโรแกนพวกเขาตกใจและกลัว
“พัฟ!”
เลือดจำนวนมากไหลออกมาและได้ย้อมสีแดงลงที่ดาดฟ้า โจรสลัดมากกว่าหนึ่งโหลล้มลงไปบนพื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
“ว้าว!”
เทคนิคดาบที่แข็งแกร่งและดุเดือดนี้ทำให้ทุกคนตะลึงงัน
พวกเขามองไปที่โรแกนดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเรือพลเรือนได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“แก… แกคือใคร?”สเตลล่าตะโกนด้วยความกลัวที่ปรากฏในดวงตาของเธอ
ความสามารถทางดาบระดับนี้มันเกินกว่าที่ตัวเธอจะเทียบได้
“ ถ้าคุณต้องการที่รู้ชื่อของฉันฉันก็จะบอกคุณก็ได้!”
โรแกนพูดเบา ๆ ขณะที่เขากำลังก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆและดาบยาวของเขาก็ได้ขนานไปกับพื้น
“ จำเสียงสุดท้ายที่คุณจะได้ยินในชีวิตของคุณไว้ให้ดีๆหละ!”
“ ฮืม,ชื่อของฉัน!”
ด้วยการกระโดดของโรแกนมันทำให้เขาไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอในทันที เธอไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลยและใบหน้าของเธอก็ปรากฏอาการตกใจเป็นอย่างมาก
“คือ…!”
เมื่อโรแกนเปลี่ยนดาบหยวนหงให้กลายเป็นดาบสายรุ้งที่สวยงามและความงามของมันก็ได้เปล่งประกายออกมาพร้อมกับเสียงที่ดังออกมา
“ฮูววว!”
ดาบนั้นได้ผ่าอากาศและพุ่งไปที่คอของสเตลล่า
“ นักบุญดาบ,เก๋อ เนี่ย!”
“พัฟ!”
เลือดได้พุ่งออกมาและหัวของเธอก็ได้กระเด็นลอยขึ้นไปบนฟ้า
หลังจากนั้นโรแกนก็ได้เดินไปหาพวกโจรสลัดที่เหลืออยู่ จากนั้นดาบได้กวาดไปทั่วและเริ่มฟันไปที่พวกโจรสลัดทีละคน“ พัฟพัฟ…!”
หลังจากผ่านไปสองนาทีโรแกนก็ได้ทำลายกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้อย่างสมบรูณ์
