The Soul Purchasing Pirate บทที่221:การต่อสู้ระดับพลเรือเอก!
ฉากนี้มันทําให้เซเฟอร์รู้สึกสับสน
มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,เซเฟอร์นั้นเคยสู้กับโรแกนมาแล้วครั้งหนึ่งและในตอนนั้นโรแกนนั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยซักนิด
แต่ในตอนนี้ดาบของโรแกนนั้นได้ทําลายทุกอย่างที่เขาเคยรู้มาไปจนหมดสิ้น
การโจมตีของเขานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า,การเคลื่อนไหวของเขานั้นราวกับมังกรคลัง,ในตอนที่พวกเขาปะทะกันนั้นเซเฟอร์นั้นรู้สึกราวกับว่าเขานั่นกําลังสู้อยู่กับพลเรือ เอกอีกคนหรือใครบางคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น
มันคือพลังระดับพลเรือเอก!
ในขณะที่เขากําลังคิดอยู่นั้น,ดาบเจ็ดดวงก็ได้สั่นสะเทือนและปะทะเข้ากับเซเฟอร์
เซเฟอร์นั้นดูจะมีความสุขมากเขารู้สึกว่าเขานั้นสามารถเอาชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ได้
“บูซ”
ในตอนนั้นเองดาบเจ็ดดาบก็ได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอีกครั้งและเปลี่ยนไปเป็นมังกรพิโรธและส่งเสียงคํารามไปทั่วทั้งที่แห่งนี้
เซเฟอร์นั้นดูจะประหลาดใจมาก
” นี่มันบ้าอะไรกัน?”
มังกรนั้นได้ส่งเสียงคํารามและพุ่งตรงมาที่เซเฟอร์อย่างรวดเร็ว
“บูม!”
เซเฟอร์นั้นโชคดีมาก,เขานั้นสัมผัสได้ถึงการโจมตีของโรแกนและหลีกเลี่ยงมันได้ทันแต่ถึงอย่างงั้นมังกรนั้นก็ได้ทําลายประตูทางเข้าของฐานทัพไปแล้วอย่างสมบรูณ์
การโจมตีของโรแกนในครั้งนี้นั้นรุนแรงพอที่จะทําลายประตูทางเข้าทั้งหมดได้เลยทีเดียวเหล่าทหารเรือนั้นต่างก็รู้สึกหวาดกลัวจนขาสั่น,พวกเขานั้นไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ มาก่อนเลยในชีวิตของพวกเขา
ในตอนนี้มังกรนั้นได้จางหายไปแล้วแต่ถึงอย่างงั้นเสียงคํารามของมันนั้นก็ยังคงอยู่
อีกด้านหนึ่ง,เซเฟอร์นั้นดูจะหัวเสียมากเขานั้นไม่เคยเห็นพลังประหลาดแบบนี้มาก่อนและเขาก็ต้องการกําจัดโรแกนให้หายไปจากโลกนี้ซะ
“ โรแกนเนี่คืออาวุธลับของแกงั้นสินะ!”
แต่ในขณะที่เขาพูดออกมานั้นมังกรก็ได้โผล่ขึ้นมาและพุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง
ในครั้งนี้เซเฟอร์นั้นไม่ได้เลือกที่จะหลบหลีกมันเขาได้กระโดขึ้นไปบนท้องฟ้าและปล่อยหมัดลงมาที่ดาบพลังชี่ของโรแกน
“บูม!”
ดาบพลังชีของโรแกนนั้นได้ถูกกดลงไปที่พื้นในทันทีพร้อมกับหลุมระเบิดขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมา
“ พลเรือเอกเซเฟอร์ในครั้งที่แล้วพวกเรานั้นโชคดีมากที่สามารถเอาชนะคุณได้!”
โรแกนนั้นได้พูดออกมาพร้อมกับยกดาบเจ็ดดาวขึ้นมาที่ข้างลําตัวของเขา
“ แต่คราวนี้ฉันอยู่ที่นี่เพียงแค่คนเดียว”
หลังจากพูดจบเขาก็ได้กระโดดออกไปไกลกว่า 30 เมตรแซึ่ง!”
โรแกนนั้นได้เอาดาบเจ็ดดาวกลับเข้าไปในฝักแต่ในเวลาต่อมามันก็ได้มีดาบอีกเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นมาและดูเหมือนว่ามันจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าดาบเจ็ดดาวซะอีก
การแสดงออกของเซเฟอร์ได้เปลี่ยนไปในทันที, นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ต่อสู้กับคนที่แปลกประหลาดแบบนี้
เซเฟอร์นั้นได้นึกถึงสิ่งที่เซนโงคุพูด,เซนโงคุนั้นบอกเขาว่าโรแกนนั้นสามารถที่จะยกระดับพลังของตัวเองให้สามารถสู้กับพลเรือเอกได้ในตอนนี้เซเฟอร์นั้นรู้สึกกดดันมาก
“ วันนี้มันคงจะเป็นเกียรติสําหรับฉันมากที่จะได้สู้กับพลเรือเอกเพียงลําพังและเอาชนะเขา!”
โรแกนได้ก้าวออกมาอีกครั้งและในพริบตานั้นเองร่างของเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของเซเฟอร์,พวกเขานั้นยืนอยู่ห่างกัน เพียงแค่ 30 เมตรเท่านั้น
“ พูดจาใหญ่โตดีนิ,ดูเหมือนว่าแกจะมั่นใจในพลังของตัวเองมากนั้นสินะ!”
คําพูดของเซเฟอร์นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความดูถูก
ในหัวใจของเขานั้นเขาไม่เคยมีความรู้สึกว่าโรแกนนั่นจะสามารถเอาชนะเขาได้เลย
“ ในการต่อสู้เมื่อครั้งที่แล้ว ฉันได้ทําลายดาบของแกด้วยกําปั้นของฉันและในตอนนี้แกก็ยังกล้าที่จะมาสู้กับฉันเพียงลําพังอีกงั้นหรอ?,แกจะต้องรู้สึกทุกข์ทรมา นด้วยกําปั้นของฉันและฉันจะส่งตัวแกไปที่อิมเพลดาวน์”
เซเฟอร์นั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดังและหลังจากนั้นเขาก็ได้พุ่งเข้ามาและโจมตีมาที่โรแกน
“ แล้วมารอดูว่าใครกันแน่ที่อวดดี!”
ในขณะที่พูดนั้นโรแกนก็ได้ยื่นมือขวาออกมาพร้อมกับดาบที่สั่นไหว
พลังชื่นั้นได้แพร่กระจายออกมาจากมือข้างที่ถือดาบก่อนที่จะเคลือบตัวดาบเอาไว้ทั้งหมด
“ เพลงดาบสวรรค์!”
ในขณะที่เขากําลังถ่องคาถาอะไรบางอย่างอยู่นั้น,ดาบในมือของเขาก็ได้ถูกตวัดออกไป
“ ฉันจะบดขยี้แกแล้วส่งไปให้พวกที่อยู่ในศูนย์ใหญ่ดู!”
น้ําเสียงของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปและหลังจากนั้นเขาก็ได้ตวัดดาบของออกไปพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาเซเฟอร์
เหล่าทหารเรือที่อยู่ข้างหลังนั้นเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของดาบที่ยาวและใหญ่ขึ้นนั้นพวกเขาก็ได้ยกแขนขึ้นมาในทันทีเพื่อป้องกันการระเบิดที่กําลังจะเกิดขึ้น
ในพริบตาเดียวฮาคิเกราะก็ได้เข้าปกคลุมร่างกายทั้งหมดของเขาเอาไว้ดูเหมือนว่าเขานั้นต้องการที่จะรับการ โจมตีนี้เอาไว้
แต่เมื่อเห็นความเร็วของและการโจมตีที่ยิ่งใหญ่ของโรแกนนั้นการแสดงออกของเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
เขาจะป้องกันมันได้มั้ยนะ?
“บูม!”
ทันใดนั้นเองดาบก็ได้กดลงไปที่ร่างของเซเฟอร์เขานั้นสามารถป้องกันมันได้แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็น่าจะได้รับบาดเจ็บบ้า งซักนิด
วิญญาณที่โรแกนได้ครอบครองในครั้งนี้คือตู้กยูยานเพราะฉะนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วที่เขาจะต้องมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกันกับพลเรือเอกหรือแข็งแกร่งกว่า
พลังที่โรแกนได้ครอบครองในครั้งนี้นั้นแข็งแกร่งมาก
แสงของดาบนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดแคบลง,เซเฟอร์นั้นได้ถอนแขนของเขากลับมาเกินคาดเพลงดาบสวรรค์นั้นไม่สามารถทําร้าย เขาได้
“ อย่างที่คิดเอาไว้,คุณนี่เหมาะสมแล้วที่ได้เป็นพลเรือเอก!”
โรแกนนั้นได้ถอยหลังกลับมาสองก้าวแล้วจ้องมองไปที่เซเฟอร์
หลังจากนั้นไม่นานโรแกนก็ได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมาอีกครั้งเซเฟอร์นั้นได้ยกแขนของเขาขึ้นมาเพื่อป้องกันมัน อีกครั้ง
ทั้งสองนั้นยังคงใส่กันไม่ยอมหยุด,ไม่มีการอ่อนล้าไม่มีการถอยหนี
การได้เรียนรู้วิชาดาบอมตะและวิชาดาบอื่นๆอีกมากมายนั้นมันทําให้วิชาดาบของโรแกนนั้นได้มาถึงในระดับที่ไม่สามารถจะจินตนาการได้แล้ว
โรแกนนั้นได้ขว้างดาบเจ็ดดาวออกไปแล้วเรียกให้มันกลับมา,เขาทําแบบนี้อยู่หลายครั้งวิชาดาบนี้นั้นมีความเร็วที่ราวกับแสง
เซเฟอร์นั้นไม่สามารถทําอะไรได้เลยนอกจากยกแขนขึ้นมาและเตะออกมาไปด้วยความเร็วสูง
การต่อสู้ของพวกเขานั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆราวกับการต่อสู้ระหว่างสองพลเรือเอก,การปะทะกันระหว่างดาบและหมัดนั้นได้สร้างหลุมลึกขึ้นมาเป็นจํานวนมากบนที่ แห่งนี้
” นี่พวกแกมัวมองอะไรกันอยู่ได้? รีบเข้าไปสนับสนุนพลเรือเอกเร็วเข้า!”
ในตอนนั้นเองเสียงของเหล่าพลเรือโทก็ได้ดังขึ้นมา
พวกมันนั้นถูกขังด้วยพลังลึกลับของโรแกนและไม่สามารถออกมาได้
แต่ถึงอย่างงั้นเหล่าทหารเรือพวกนั้นก็ยังคงมองไปที่เหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความงุนงงราวกับว่าพวกเขากําลังฝันอยู่และยิ่งไปกว่านั้นมันถึงขั้นมีคนวิ่งหนีออกจากที่แห่งนี้ด้วยความหวาดกลัว
ดวงตาของโรแกนนั้นได้เปล่งประกายขึ้นมาเขานั้นต้องการโจมตีไปที่พวกเขาแต่เมื่อเซเฟอร์เห็นความตั้งใจของเขาเขาก็ได้โจมตีมาที่เขาเพื่อหยุดความคิดของเขา
“ เซเฟอร์,สมแล้วที่เป็นพลเรือเอก!”
โรแกนนั้นได้ถอนหายใจออกมาในวันนั้นเขาโชคดีมากจริงๆที่สามารถเอาชนะพลเรือเอกคนนี้มาได้
ถ้าให้เทียบกับคิซารุแล้วพลเรือเอกคนนี้แข็งแกร่งกว่ามาก
อย่างไรก็ตามโรแกนก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเขาเลยซักนิด,เขาจะรู้สึกกลัวได้ยังไงในเมื่อเขาครอบครองวิญญาณของตูกยยานอยู่
ด้วยวิญญาณของตึกยุยานมันไม่มีใครที่จะสามารถเอาชนะเขาได้
แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นพลเรือเอกที่แข็งแกร่งก็ยังต้องคุกเข่าลงตรงหน้าของเขา
โรแกนได้ขว้างดาบของเขาออกไปและเรียกมันกลับมาอย่างรวดเร็ว ทั้งสองฝ่ายนั้นต่างก็โจมตีออกมาอย่างบ้าคลั่ง
แต่ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้หมุนตัวแล้วกําลังที่จะจากไป
“ ไอ้หนู,แกกําลังจะไปไหน?”
เมื่อเขาเห็นการกระทําของโรแกน,เขาก็ได้ตะโกนออกมาในทันที
“ คุณคิดว่าฉันจะหนีงั้นหรอ? น่าขายหน้าจริงๆ!”
รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของโรแกนและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้สะบัดมือขวาของเขาแล้วขว้างดาบลงไปที่เซเฟอร์,หลังจากนั้นเขาก็ได้หลับตาลงพร้อมกับ แรงกดดันที่แพร่ออกมา
การควบคุมดาบนั้นเป็นทักษะที่ต้องใช้สมาธิและความชํานาญเป็นอย่างมาก มันเป็นวิชาดาบที่ทรงพลังมากแต่ก็ใช้งานยากมากเช่นกัน
มันมีเพียงแค่พระเจ้าเท่านั้นที่สามารถควบคุมมันได้
