S.P.Pบทที่5:นายพลทั้งสอง
นกฟินิกซ์เพลิงขาวเป็นหนึ่งในชนชั้นนำในราชวงศ์หมิงมันมีชื่อเสียงมากในโลกของมันและความเร็วของมันก็สุดยอดเป็นอย่างมากมันสามารถควบคุมลมและใช้ความแข็งแกร่งของมันในการบินไปมาบนอากาศได้เหมือนกับศิลปะการต่อสู้อันแข็งแกร่งของมัน
โรแกนไม่คิดเลยว่าวิญญาณระดับสีส้มจะเป็นของเขา แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าวิญญาณนี้เหมาะสมที่สุดในสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้
ในทันใดที่ลูกกระสุนปืนใหญ่ได้พุ่งชนเข้าเรือไม้นั้นไฟก็ได้ลุกขึ้นและเปลวไฟก็กระเด็นข้ามไปทันที เรือไม้บอบบางเกินไปและถูกทำลายลงในที่สุด
ในตอนนี้เปลวเพลิงนี้มีเสียงนกดังออกมาจากร่างกายของโรแกนเขาแกร่งขึ้นและรวดเร็วขึ้นเขาเคลื่อนไหวด้วยมือของเขาเขากำลังบินขึ้น
ไฟที่พุ่งสูงขึ้นนั้นไม่อาจทำอะไรเขาได้ เขารู้สึกโล่งใจมากหลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปยืนบนตัวของนกฟินิกซ์เพลิงขาวที่บินอยู่
“โอ้!”
นกฟินิกซ์เพลิงขาวกระพือปีกและดูพลิ้วไหวเป็นอย่างมากที่เรือรบขนาดใหญ่สองลำด้านล่าง
“คุณพูดว่ามันจบแล้วงั้นเหรอ?”ยืนอยู่บนนกฟินิกซ์เพลิงขาวและในทันใดเขาก็จ้องมองที่อาคาอินุน้ำเสียงของเขานั้นคมชัดและเย็นชา
“ไม่ฉันขอบอกนี่ไม่ใช่จุดจบ มันพึ่งเริ่มต้น!”
“ทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่มขึ้น!”
“โรแกนแกคิดว่าแกจะสามารถหนีไปได้งั้นหรอ?แกคิดว่าไอ้นกป่วยๆนั้นจะช่วยแกได้งั้นหรอ!” อาคาอินุตะโกนในวินาทีต่อมาเขาวิ่งเร็วจริง ๆ ราวกับว่าเขากลายเป็นปีศาจ
“โซล!”
ราวกับว่าอาคาอินุสามารถหายตัวได้ อยู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นบนอากาศ
“เดินชมจันทร์!”
เสียงฝีเท้าของอาคาอินุบนอากาศนั้นราวกับเสียงพายุอาคาอินุเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากมากเพียงกระโดดขึ้นไปบนอากาศเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้ามาใกล้โรแกนได้แล้ว
ดวงตาของโรแกนหดแคบลง นอกจากนี้ยังปรากฏความระมัดระวังมากขึ้นด้วย
ผู้คนในโลกวันพีชนั้นแตกต่างจากโลกศิลปะการต่อสู้ความสามารถทางกายภาพและความสามารถที่เหลือเชื่อของพวกเขานั้นเกินขอบเขตของศิลปะการต่อสู้ นี่คือโลกที่ทรงพลังแม้แต่ในด้านอื่นๆก็ตามทีสมแล้วที่เป็นนายพลเขาแข็งแกร่งมาก
นอกจากนี้ที่ด้านบนของเรือด้านล่างก็ยังมีนายพลอีกคนอยู่
อาคาอินุยืนอยู่บนอากาศแล้วต่อยเขาอย่างรุนแรง
โรแกนยิ้มเล็กน้อยเขาไม่ประหม่า ตัวของเขาเหยียดไปข้างหน้าในทันที
ในวินาทีต่อมาก่อนที่เขาจะไปถึงกำปั้นของอาคาอินุและภายใต้สายตาตกใจของพวดเขาร่างกายของเขาก็หายไป เมื่ออาคาอินุมองดูอีกครั้งเขาก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มอยู่ข้างหน้าเขาแล้วเขาก็ยิ้มให้เขา
“เฮ้นายพลกองทัพเรือคุณช้ามาก!”
ทั้งสองอยู่ตรงหน้ากันอาคาอินุต่อยโรแกนแต่เขาก็ไปอยู่ข้างหลังเขาแล้วมือของเขาก็ได้ไปโอบตัวของอาคาอินุเอาไว้ทั้งหมดนี้เกิดในตอนที่พวกเขาอยู่กลางอากาศ
นกฟินิกซ์เพลิงขาวส่งเสียงกรีดร้องออกมาและพุ่งไปเขาหมุนตัวอยู่กลางอากาศ
“ปังปัง!”
เสียงเท้าของอาคาอินุที่อยู่กลางอากาศดวงตาของเขาปรากฏอาการตกใจและเขาก็ได้มองไปทางโรแกนซึ่งอยู่ห่างออกไปห้าเมตร
“ ความสามารถของผลไม้ปีศาจ?แกสามารถบินได้!”
จากนั้นเขาก็แอบพูดว่า” เขาเร็วเกินไป! เขาแข็งแกร่งบนพื้นดินและในอากาศฉันไม่สามารถแม้แต่จะแตะเสื้อผ้าของเขาได้”
โรแกนได้ยินประโยคดังนั้นได้ปรากฏรอยยิ้มขนาดใหญ่ขึ้นเขาเริ่มเคลื่อนไหวและรูปร่างของเขาก็หายไปอีกครั้ง
“ ฉันพูดแล้วคุณช้ามาก”
ในตอนนี้อาคาอินุตอบสนองช้าเกินไปโรแกนจับมือทั้งสองของเขาและจ้องมองเขาจากนั้นก็โยนเขาลงมาจากท้องฟ้าทันที
“โซล!”
ด้วยความโล่งใจอาคาอินุได้มาปรากฎตัวบนดาดฟ้าของเรือรบเต็มไปด้วยความสงบและได้มองไปที่โรแกนที่อยู่กลางอากาศ
“กูซซซซ!”
นกสีขาวกรีดร้องและได้ส่งโรแกนลงบนพื้น
ในตอนนี้โรแกนยืนอยู่บนตัวของนกฟินิกซ์เพลิงขาเขากิดอกและยิ้ม มีลมพัดผ่านไปอย่างรวดเร็ว
มันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมและน่าตื่นเต้นมาก
โรแกนยืนหยัดอยู่กลางอากาศเผชิญหน้ากับเรือรบสองลำด้านล่าง
การ์ปมองดูการต่อสู้ของโรแกน และอาคาอินุอย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตามเขาติดว่า โรแกนว่าเป็นชายที่มีความเร็วที่น่าเหลือเชื่อการตอบสนองของเขานั้นเร็วมากเขารวดเร็วในการโต้ตอบและอาคาอินุไม่สามารถเทียบกับเขาได้
“แต่เขามีการโจมตีที่อ่อนแอ!”
นี่คือจุดอ่อนของเขา โรแกนไม่ใช่ฟีนิกซ์เพลิงขาวเขาแค่ครอบครองฟีนิกซ์เพลิงขาวเท่านั้นและได้รับความแข็งแกร่งและทักษะของเขา แต่มันยากสำหรับเขาที่จะใช้พลังทั้งหมดของเขา
“กูซซซซซ!”
ทันใดนั้นนกฟินิกซ์เพลิงขาวตัวใหญ่ที่อยู่ใต้เท้าของโรแกนได้กรีดร้องออกมาและโฉบลงมาอย่างรวดเร็ว
“ยิงเขา!” อาคาอินุตะโกน
การ์ปก็ได้โบกมือและสั่งให้ทหารเรือรอบตัวเขายิง เขาต้องการดูขีดจำกัดความเร็วของโรแกนความเร็วของกระสุนนั้นเร็วที่สุดในโลกนี้
“ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง”
เสียงปืนดังขึ้นนับไม่ถ้วนส่งเสียงดังทะลุผ่านอากาศและพุ่งไปที่โรแกน
“ปังปัง”
เสียงดังอึกทึกและดังมาก แต่โรแกนยังคงสงบมากในขณะนั้นรูปร่างของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นภาพลวงตานับไม่ถ้วนเขาแกว่งไปมาระหว่างกระสุนเขาหลบกระสุนได้อย่างง่ายดาย
นี่เป็นข้อพิสูจน์อีกครั้งว่าไม่มีใครสามารถดูถูกนกฟีนิกซ์เพลิงขาวได้
ในทันทีโรแกนมาถึงบนดาดฟ้าของเรือรบอาคาอินุนั้นได้ยักคิ้วขึ้นและยิ้มอย่างยิ้มแย้ม
“ฉันไม่มีเวลาเล่นกับคุณ อย่าได้มาไล่ตามฉันอีก!”
ทันใดนั้นร่างของเขาก็ราวกลับเป็นลมที่พัดแรงและเขาก็ได้ผ่านฝูงทหารเรือที่หนาแน่นไป
หลังจากนั้นวิสัยทัศน์ของพวกเขาก็ได้พลิกคว่ำลงและดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถพอที่มองทันจากนั้นพวกเขาก็ตกลงไปในทะเล
“เชี่ย!”
“อะไรเนี่ย!”
“มันเจ็บนะโว้ย!”
ในขณะนั้นก็เกิดความสับสนวุ่นวายในหมู่ทหารเรือ โรแกนมีความเร็วที่น่าเหลือเชื่อเหมือนผีเหมือนแสง
ไม่ถึงห้าวินาทีทหารเรือทั้งหมดก็ถูกจับโยนลงไปในทะเลภายใต้เรือรบของอาคาอินุ
“ตูม!”
อาคาอินุรู้สึกรำคาญมาก เขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่บนเรือรบเขารีบไปพุ่งไปหา โรแกนด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตามโรแกนเร็วกว่าเขามาก
“เฮ้คุณช้าเกินไป”
เหมือนฝันร้ายคำนี้ได้ดังก้องอยู่ในหูของอาคาอินุ
โรแกนพุ่งตรงไปที่อาคาอินุ
เลือดหยดหนึ่งตกลงมาบนดาดฟ้าเหมือนกลีบดอกไม้ร่างของอาคาอินุสั่นสะเทือนและเขาแตะแก้มของเขาและเห็นเลือดในมือของเขา
อาคาอินุรับรู้ถึงการเต้นของหัวใจที่เต้นหนักขึ้นเรื่อยๆ
โชคดีสำหรับเขาเขารู้สึกถึงการโจมตีที่จะเกิดขึ้นด้วยฮาคิของเขาในนาทีสุดท้ายไม่งั้นหละก็เขาคงถูกหักคอไปแล้ว
เร็วมันเร็วเกินไป!
