หลังจากนั้นไม่นาน โคนัน ก็ตื่นขึ้นมา แต่เธอก็ยังดูอ่อนเพลียอยู่เล็กน้อย
เธอสามารถฟื้นฟูพลังได้อย่างรวดเร็วเนื่องจาก คุชินะ ได้เค้นและแบ่งจักระของ 9 หางให้เธอ วิธีนี้ทำให้เธอได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว เพราะจักระของ คุรามะ แข็งแกร่งพอที่จะแบ่งกับคนอื่นได้
โคนัน รู้สึกได้ว่าสภาพร่างกายของเธอดีขึ้น และเธอก็รู้ว่า คุชินะ กำลังช่วยเธออยู่ เธอจึงแสดงท่าทางของคุณ คุชินะ
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไร”
หลังจากที่ โคนัน มองดูร่างกายของเธอและแน่ใจว่าเธอมีแรงพอ เธอจึงยืนขึ้นด้วยตัวเอง
คุชินะ ปล่อยเธอลงและยิ้ม
ในเวลานี้ โคนัน เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่สนามรบ ทันทีที่เธอสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับสถานที่นี้ เธอก็แสดงสีหน้าที่หวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เธอหันไปมองที่ ยาฮิโกะ และก็เห็นว่า ยาฮิโกะ เองก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นเธอก็หันไปมองที่ ไนโตะ
เป็นไปได้ไหมว่า…
“โคนัน…เธอคิดถูกแล้ว ครูไนโตะ…ช่วยชีวิตเรา และเขาก็ฆ่า ฮันโซ ไปแล้ว”
ยาฮิโกะ สังเกตเห็นความตกใจบนใบหน้าของ โคนะน และเขาก็อธิบายสถานการณ์ให้เธอฟังในทันที
อย่างไรก็ตาม ยาฮิโกะ ที่กำลังอธิบายให้เธอฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด เขายังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่ ไนโตะ ทำ
“ฮันโซแห่งซาลามานเดอร์…ตายแล้วเหรอ?!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ ยาฮิโกะ บอก ทันทำให้ โคนัน ตกใจยิ่งขึ้นไปอีก
“ใช่แล้ว ฮันโซ ถูก ครูไนโตะ ฆ่าไปแล้ว และความเสียหายที่เกิดขึ้นในสนามรบนั้นเกิดจากวิชาของครู ฉันไม่คิดว่าครูจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ครูไม่ให้โอกาส ฮันโซ ได้โจมตีเลย…”
ยาฮิโกะ พูดออกมาด้วยร่องรอยของความกลัวและความชื่นชมในน้ำเสียงของเขา
คำพูดของ ยาฮิโกะ ทำให้ โคนัน มั่นใจว่า ไนโตะ เป็นต้นเหตุทั้งหมดของภาพที่น่ากลัวนี้!
โคนัน ตกใจมากจนทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป
ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากความตกใจในหัวใจของ ยาฮิโกะ ค่อย ๆ หายไป เขาก็แสดงสีหน้าที่ขมขื่นขณะมองไปที่ ไนโตะ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ไนโตะ…ฉันล้มเหลว เหมือนที่นายเคยบอกกับฉันก่อนหน้านี้ ฉันมันไร้เดียงสาเกินไป ถ้านายมาช่วยไม่ทัน เราก็คงจะ…”
การคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหาก ไนโตะ มาไม่ทัน ทำให้ ยาฮิโกะ รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ฮันโซ คงจะฆ่าพวกเขาอย่างแน่นอนโดยไม่แสดงความเมตตาใด ๆ แม้แต่น้อย
“นายไร้เดียงสาจริง ๆ แต่นายจะรอดชีวิตมาได้แม้ฉันไม่ได้มาที่นี่ เพราะฉันไม่ได้สอนพวกนายเพื่อให้พวกนายมาตายที่นี่”
ประโยคนี้ทำให้ ยาฮิโกะ ตกตะลึง
ถึงแม้ โคนัน จะรู้สึกประหลาดใจกับประโยคนี้ แต่เธอก็ไม่เข้าใจ
ไนโตะ พูดเหมือนกับว่าเขารู้ถึงอนาคตเหมือนกับเขามีพลังในการหยั่งรู้ของเทพเจ้า!
คนเดียวที่ดูไม่ประหลาดใจก็คือ คุชินะ
แต่แล้วจู่ ๆ ไนโตะ ก็หันกลับมามอง คุชินะ จากนั้นเขาก็พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า “เธอรู้สึกไหม?”
“อืม”
คุชินะ ตอบเบา ๆ จากนั้นเธอก็หันไปจ้องมองทิศทางหนึ่ง
เมื่อ คุชินะ อยู่ใน โหมดจักระ 9 หาง พลังการรับรู้ของเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมาก ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงจักระจำนวนมหาศาลและมันก็แข็งแกร่งพอ ๆ กับเธอ!
ยิ่งไปกว่านั้น มันอยู่ใกล้มาก
โคนัน และ ยาฮิโกะ มองไปที่ ไนโตะ และ คุชินะ พวกเขาต้องการถามว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ ไนโตะ และ คุชินะ หันไปมองที่ด้านหลังเนินเขาในทิศทางเดียวกัน
“เลิกซ่อนตัวสักที ออกมาได้แล้ว”
ไนโตะ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบสงบมาก แต่ถึงอย่างนั้น เสียงของเขาก็ดังไปจนถึงคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังเนินเขา
มีใครซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นเหรอ?!
ทันใดนั้น ร่าง ๆ หนึ่งก็ปรากฏออกมา จากนั้นเขาก็กระโดดข้ามหลุมขนาดใหญ่ที่ ไนโตะ สร้างขึ้น และลงถึงพื้น จากนั้นเขาก็ก้าวออกมายืนอยู่ต่อหน้า ไนโตะ และคนอื่น ๆ
ยาฮิโกะ แล โคนัน รู้สึกตกใจมาก
“เนตรสังสาระ?!”
“เป็นไปไม่ได้! นั่นมันดวงตาของ นางาโตะ…”
แม้ว่าจะเป็นเวลาหลายปีแล้วที่พวกเขาไม่ได้พบกับ นางาโตะ แต่พวกเขาทั้ง 2 ก็ไม่เคยลืมเขา หรือ เนตรสังสาระ ของเขา
สำหรับ คุชินะ ที่เพิ่งเห็น เนตรสังสาระ เป็นครั้งแรก เธอก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นแรงดันจักระที่แข็งแกร่งรอบ ๆ ตัวชายคนนั้น และที่ร่างของชายคนนั้นก็มีแท่งสีดำปักอยู่ทั่วร่างกาย
แรงดันจักระนี่ทำให้ คุรามะ รู้สึกตกใจ
“นี่มัน…เนตรสังสาระ”
คุรามะ เบิกตากว้างและด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาพูดว่า “เนตรของชายชราคนนั้นกลับมา สิ่งที่ ไนโตะ บอกข้ามันเป็นเรื่องจริง…”
คุรามะ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วถอนหายใจ จากนั้นเขาก็พูดกับ คุชินะ ว่า “ระวังเนตรนั้นให้ดี ๆ มันอันตรายมาก”
“รับทราบ”
คุชินะ พยักหน้าอย่างแน่วแน่
หลังจากชายคนนั้นออกมา มีเพียง ไนโตะ คนเดียวเท่านั้นที่ยังคงสงบได้อยู่ แม้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นคนแปลกหน้า แต่เขาก็ยังเย็นชาอยู่เมื่อมองไปที่ชายคนนั้น
ไนโตะ สามารถรู้สึกได้ถึงเขาในทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในสถานที่นี้
และความจริงที่ว่า คนที่ใช้ เนตรสังสาระ คนนี้ไม่ใช่ นางาโตะ มันยิ่งทำให้ ไนโตะ มั่นใจมากยิ่งขึ้นเพราะเขาคุ้นเคยกับร่างร่างนี้เป็นอย่างดี
เพน 6 วิถี!
เป็นวิชานอกวิถีที่ทำให้ผู้ใช้ เนตรสังสาระ สามารถควบคุมร่างคนได้ถึง 6 ร่าง ราวกับว่าพวกเขาเป็นคนเดียวกัน ผู้ใช้จะต้องฝังแท่งส่งสัญญาณสีดำไว้ที่ตัว และฝังแท่งรับสัญญาณไว้ที่ร่างทั้ง 6 ร่าง เพื่อให้เขาสามารถส่งจักระไปยังร่างทั้ง 6 ร่างได้จากระยะไกล
และแต่ละร่างจะมีวิชาพิเศษเป็นของตนเอง ซึ่งผู้ใช้จะสามารถเลือกได้ว่าจะให้ร่างไหนมีความสามารถใด เหมือนในการ์ตูนที่ นางาโตะ เลือกร่างของ ยาฮิโกะ ให้เป็นผู้ใช้ความสามารถของ เพนวิถีสวรรค์
ดูเหมือนว่าในตอนนี้ นางาโตะ ในโลกนี้จะเชี่ยวชาญวิชานี้แล้ว อย่างไรก็ตามก็มี เพน เพียง 1 ร่างเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ และเมื่อ ไนโตะ ใช้สัมผัสพิเศษของเขา เขาก็ไม่สามารถสัมผัสได้ถึง เพน ร่างอื่น ๆ ในบริเวณใกล้ ๆ แถวนี้เลย
