ตอนที่ 1: บทนำ
ฉันชื่อเอธานพ่อแม่ของฉันเสียชีวิตตั้งแต่ฉันยังเล็กและตั้งแต่นั้นมาฉันก็อาศัยอยู่กับลุงและป้าของฉันที่ดูแลฉันเหมือนฉันเป็นลูกแท้ๆของพวกเขา
เมื่อฉันสอบได้อันดับ 1 ในครั้งแรกลุงและป้ามีความสุขมาก ฉันจึงตั้งใจทำงานและได้อันดับที่ 1 ทุกครั้งหลังจากนั้น
เมื่อฉันอายุ 16 ปีลุงและป้าของฉันย้ายไปอยู่ต่างเมืองฉันจึงย้ายไปโรงเรียนใหม่
มีผู้หญิงคนหนึ่งในชั้นเรียนของฉันสวยมาก เธอชื่อลิลี่ ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักเธอ แต่ฉันไม่ใช่คนที่จะแสดงความรู้สึกภายในของฉัน ดังนั้นฉันจึงเก็บความรู้สึกไว้กับตัวเองและเรียนอย่างหนักเหมือนกับที่ฉันเรียนในโรงเรียนก่อนหน้านี้ เพื่อทำให้ลุงและป้าของฉันมีความสุข
แต่เมื่อฉันได้อันดับ 1 ในโรงเรียนใหม่และด้วยอัตรากำไรที่มากเมื่อเทียบกับอันดับ 2 ฉันก็รู้สึกประหลาดใจ สาวสวยที่สุดในชั้นเรียนของฉัน ลิลี่เข้าหาฉันเพื่อขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับการเรียน ฉันมีความสุขมากเหมือนได้อยู่บนสวรรค์ชั้น 9
เราคุยกันทุกวันและฉันคิดว่าชีวิตของฉันสมบูรณ์แบบ แต่วันหนึ่งจู่ๆมีเด็กผู้ชาย 3 คนมาหาฉันหลังเลิกเรียน พวกเขาขู่ให้ฉันเลิกมีปฏิสัมพันธ์กับลิลี่ไม่งั้นพวกเขาจะหักแขนและขาของฉันแน่นอน และตอนแรกฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกเขานัก
แต่หลังจากนั้น อีกหนึ่งสัปดาห์ เมื่อฉันกำลังเดินกลับบ้านจากโรงเรียนจู่ๆรถตู้ก็มาจอดข้างๆฉัน เมื่อฉันผ่านตรอกซอยและฉันถูกลักพาตัว พวกเขาพาฉันไปยังสถานที่ที่ถูกทิ้งร้างและพวกเขาทุบตีฉัน พวกเขาทำร้ายที่แขนขาของฉัน และพวกเขาทำร้ายฉันอย่างแรงในสถานที่ที่ไม่มีใครมองเห็น หลังจากนั้นฉันก็สวมเสื้อผ้า
คนที่ทุบตีฉันคือเด็กผู้ชาย 3 คนในชั้นเรียนของฉันและผู้ใหญ่ 2 คนที่ขับรถตู้ พวกเขาขู่ฉันอีกครั้ง โดยบอกว่าถ้าฉันยังโต้ตอบกับลิลี่ต่อไป พวกเขาก็จะทำให้ลุงและป้าของฉันเดือดร้อนเพราะแขนขาหัก ฉันเลยบอกให้ลิลลี่เลิกคุยกับฉัน เพราะฉันไม่อยากทำให้ลุงกับป้าเดือดร้อนเพราะเรื่องของฉัน พวกเขาแบ่งปันความรักของลูกสองคนกับฉันอยู่แล้ว และฉันก็ไม่อยากทำให้พวกเขาเดือดร้อนเพราะเรื่องของฉัน
ฉันยังไม่ได้พูดอะไรกับลุงและป้าเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของฉัน เพราะฉันไม่อยากให้พวกเขากังวล เพราะพวกเขามีลูกชายและลูกสาวตัวน้อยของตัวเองที่ต้องดูแล
แต่หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์จู่ๆลิลี่ก็มาที่บ้านของฉัน
…
…
ในคฤหาสน์หลังใหญ่บอสลอนรี่ ผู้ซึ่งกำลังเชยชมไปรอบ ๆที่มีเด็กสาว อายุ 18 ปีที่กำลังเล่นสนุกสนานกับผู้หญิงที่อายุประมาณ 30 ปีบนเตียงขนาดคิงไซส์อยู่นั้น
ข้างเตียงเขามีโต๊ะเล็ก ๆ และมีโทรศัพท์ที่ดังขึ้นบนเตียง
* ตื้ดดด ตื้ดดดด *
ลอนรี่หยุดทุกการกระทำของเด็กสาวและเดินไปยังทิศทางของโต๊ะ ก่อนที่เขาจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์
“ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามมันสำคัญกว่าความสุขของฉันงั้นเหรอ !! พูดมาซะว่ามีอะไร” ลอนรี่ พูดด้วยอารมณ์เหม็นขี้หน้า ขณะที่เขาถูกขัดจังหวะในช่วงเวลาแห่งความสนุกของเขา
เสียงหยาบของผู้ชายดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “บอสลอนรี่ มาดามลิลี่ไปเยี่ยมบ้านของเด็กชายคนนั้น พร้อมกระเป๋าใบเล็ก เราไม่รู้จุดประสงค์ของเธอที่ไปเยี่ยมเขา เราควรทำอย่างไร?”
“ไอ้เด็กนั่นอีกแล้วเหรอ ฉันเบื่อที่จะได้ยินเรื่องของเขา ลักพาตัวไอ้เด็กนั่นพรุ่งนี้แล้ว ฆ่าเขา ฉันจะจัดการตำรวจและสื่อเอง … เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งฆ่าเขา ทรมานเขาก่อน ก่อนที่จะฆ่าเขาดีกว่า “
“ โอเคครับบอส”
ที่ไหนสักแห่งใกล้บ้านของเอธานชายร่างบัฟพึมพำในขณะที่ส่ายหัว “บอสข้ามขั้นฆ่าเขาเลยในครั้งนี้ …. เด็กชายผู้โชคร้ายคนนั้น จะได้รับการทรมานก่อนที่จะตายในวันพรุ่งนี้ ฉันล่ะถอนหายใจกับสังคมเช่นนี้จริงๆ”
…
…
“สวัสดีฉันชื่อโรซี่ ฟ็อกซ์ ฉันมาพร้อมกับข่าวล่าสุดเช้าวันนี้มีคนพบศพเด็กอายุ 16 ปีในโกดังร้าง หลังโรงเรียนมัธยมแห่งชาติจากร่องรอยบนร่างกายของเขา , เขาถูกทรมานอย่างรุนแรง ก่อนเสียชีวิต ขณะนี้ตำรวจกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาตัวผู้กระทำผิด ”
…
…
5 ชั่วโมงที่แล้วในโกดังร้างหลังโรงเรียนมัธยมแห่งชาติ
เด็กชายที่ถูกทรมานอย่างสาหัสนอนอยู่บนพื้นโดยมีเลือดไหลทั่วร่างกาย เล็บของเขาถูกขุดออก มีผมหลุดออกมาและมีรอยเฉือนมากมายทั่วใบหน้า และลำตัวและด้านหน้าของเขามีเด็กชายอีก 3 คนที่อายุใกล้เคียงกัน ในขณะที่คนที่รับผิดชอบในการทรมานนี้ ยืนอยู่ข้างหลังเอธาน พวกเขาเป็นผู้ชาย 2 คน
เด็กชายอ้าปากและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงว่า
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน ฉันทำตามที่คุณบอกและหยุดคุยกับเธอแล้วทำไมล่ะ”
เด็กผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดพร้อมกับตะโกนว่า “เราบอกแกหลายครั้ง ว่าให้อยู่ห่างจากเธอ แกก็รู้ว่าเธอหมั้นกับบอสลอนรี่อยู่ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ตัวก็ตาม แต่พ่อแม่ของพวกเขาก็ตัดสินใจแล้ว และมันนานมาแล้ว “
เด็กชายอีกคนพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย “แต่สิ่งที่ทำให้บอสลอนรี่ ต้องฆ่าแกก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ บอส ลอนรี่พบว่าลิลี่มาที่บ้านของแกหลังเลิกเรียนเมื่อวานนี้ และใครจะรู้ว่าแก 2 คนทำอะไรในบ้านของแกฮิฮิ ”
น้ำตาของเอธาน ไหลออกมา ในขณะที่เขาพูด ขณะที่ต้องทนกับความเจ็บปวดทั่วร่างกายและใบหน้าของเขา “เราไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันไม่ได้เชิญเธอมา ฉันยังบอกให้เธอหยุดคุยกับฉันที่โรงเรียนไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว นั่นคือสาเหตุที่เธอไม่เคยคุยกับฉันเลย และเหตุผลที่เธอมาที่บ้านของฉัน ก็คือเธอต้องการคืนหนังสือที่ฉันให้เธอยืมเมื่อ 2-3 สัปดาห์ก่อน “
“แล้วไงล่ะฮ่า ๆ ๆ ชะตากรรมของแกถูกปิดตายแล้ว”
“บอสลอนรี่บอกให้เราฆ่าแก และนั่นถือเป็นที่สิ้นสุด”
“แค่คิดว่าตัวเองโชคร้ายแล้วก็ก้าวต่อไปฮ่า ๆ ๆ ”
ดวงตาของเอธานมีความเจ็บปวดสิ้นหวัง ไม่เต็มใจและโกรธ เมื่อเขากำลังจะจากไป
แต่ชะตากรรมของเขากำลังมีบางอย่างที่แตกต่างออกไป ….
