ตอนที่ 114: มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป
ภายในวังวนสีดํา ดวงตาของมีมี่เป็นประกายขึ้นทันที เมื่อเธอหันไปหา เทียน่า และพูดว่า ” จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพี่สาวคนโตอเวเลียคนนั้น มาที่นี่ด้วย มันจะแก้ปัญหาได้ในตอนนี้ไหม และเรายังสามารถกินอาหารดีๆ ได้อีกด้วยนะ”
มีมี่ทําหน้าหนักแน่นแล้วพูดพร้อมกับกํามือเล็กๆ ของเธอเอาไว้ว่า “มีมี่ทนรับความเจ็บปวดได้ ถ้าจะช่วยพี่ชายผู้พิทักษ์และพี่ใหญ่อเวเลีย เรามาช่วยทํากันเถอะ”
เทียน่ารู้สึกว่าความคิดนี้ดี เธอยังไม่อยากให้เอธานรู้สึกแย่ เพราะเธอสามารถบอกได้ว่าเอธานกําลังดิ้นรนกับความคิดภายในหัวของเขา
“ได้ๆ มีมี่ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกนะ ฉันจะได้คุยกับเอธาน”
มีมี่พยักหน้าและพูดว่า “มีพร้อมแล้ว พี่สาวสามารถคุยกับพี่ชายผู้พิทักษ์ได้แล้ว”
จากนั้นเธอก็หลับตาลงและใช้พลังบางอย่าง
เทียน่าพูดว่า “เอธาน…เอธาน…นายได้ยินฉันไหม”
ด้านนอก…
เอธาน ได้ยินเสียงของ เทียน่า และรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาร้องออกมาโดยไม่สมัครใจ ”เทียน่า! เธอเป็นอย่างไรบ้าง หลายเดือนผ่านไปตั้งแต่ฉันได้ยินเกี่ยวกับเธอครั้งล่าสุด”
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของ เทียน่า “เอธาน อย่าเสียเวลาเลย ทําไมนายไม่ใช้สิ่งประดิษฐ์นั้น เพื่อถ่ายโอนจิตสํานึกของอเวเลีย ที่นี่ในวังวนสีดํา…”
เอธาน กําลังฟังเธออยู่ แต่ผ่านไปครึ่งทาง เขารู้สึกกดดันอย่างมากจากด้านหลัง ขณะที่เขาหันหลังกลับไปเพื่อดูสถานการณ์
แต่ก่อนที่เขาจะมองเห็นอะไรได้ชัดเจน…
*อู้วว.*
ร่างหนึ่งผ่านไปบนตัวเขาพร้อมกับแสงวาบไปยังบ้านต้นไม้ และในวินาทีต่อมา เสียงกรีดร้องของอเวเลียก็ดังก้องมาจากที่นั่น
สีหน้าของเอธานเปลี่ยนไป เมื่อเขาเรียกปีกออกมาทันทีและรีบไปที่ห้องครัวโดยทุบกําแพงไม้
*บูม..*
เมื่อเขาเข้าไปโดยทําลายกําแพง เขาเห็นชายวัยกลางคนชี้จานสีเงินไปทางอเวเลีย ขณะที่แสงพุ่งออกมาจากมันแล้วพุ่งชนเธอ
ทันใดนั้น ร่างของเธอก็สลายไป เมื่อเอธานเห็นจิ้งจอกขาวตัวเล็กที่มีเขาสีเงินปรากฏขึ้นและถูกแผ่นเงินดูดกลืนเข้าไป”
“อะ…อะไรน่ะ ”
เอธาน มองไปที่สถานที่ที่ร่างของอเวเลียสลายไป และไม่ทิ้งไว้แม้แต่ขี้เถ้า
จากนั้นชายวัยกลางคนก็ทําลายจานเงินและบินหนีไปก่อนที่จะมองไปที่เอธาน ในขณะที่เขาพึมพําเบา ๆ ” ฉันขอโทษนะเด็กน้อย ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว”
เอธานไม่ได้ยินอะไรเลยเพราะจิตใจของเขากําลังวุ่นวายมาก
” เกิดอะไรขึ้น? ทําไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น “
เขาค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปยังที่ที่อเวเลียเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ ขณะที่จิตใจของเขาเริ่มกรีดร้อง : ทําไมล่ะ? เมื่อวิธีแก้ปัญหาปรากฏขึ้น ทําไมกัน …”
เมื่อเขาพบวิธีแก้ปัญหาแล้ว ตอนนี้อเวเลียก็หายตัวไป นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้น
เขาดีใจที่ในที่สุดก็สามารถช่วยเธอได้ หลังจากที่เรียกเธอว่าเพื่อนสนิทของเขา แต่ตอนนี้
เขาไม่รู้ตัวเลย แต่น้ําตาก็ไหลออกมาก่อนจะไหลลงมา
“อู้วว*
ผู้อาวุโสริเชนปรากฏตัวที่ด้านหลัง เอธาน พร้อมกับชายวัยกลางคนที่ฆ่าอเวเลีย ชายคนนั้นถูกล่ามโซ่ไว้ด้วยโซ่ทอง แต่เขาไม่ได้ต่อสู้และยืนอยู่ที่นั่น
เขามองดูเอธานและบริเวณโดยรอบ ขณะที่ถอนหายใจและพึมพํา “เฮ้อ….ดูเหมือนว่าฉันจะมาสายไปแล้ว” แต่เขาสังเกตได้มากกว่านี้และคิดว่าแปลก…ฉันไม่สามารถสัมผัสถึงส่วนที่เหลือหรือพลังงานที่เหลืออยู่ของมันได้
เอธาน หันกลับมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ําตา ขณะที่เขามองไปที่ผู้อาวุโสริเชน และชี้พ ลางตัวสั่นไปยังที่ที่อเวเลียเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้
เสียงแหบแห้งหลุดออกมาจากลําคอของเขา “อาจารย์อเวเลียหายไปแล้วเหรอ ก่อนหน้านี้ฉันพบวิธีแก้ปัญหาแล้ว แต่…แต่..”
ผู้อาวุโสริเชนสายหัว ในขณะที่เขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงแค่ถอนหายใจ แต่ดวงตาของเขากลับเย็นชา เมื่อนึกถึงผู้กระทําความผิดที่แท้จริง “ไอ้เวรนั่นโรทัล…”
เขามองไปที่เอธานและรู้สึกได้ถึงความปวดใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น และ นั่นก็เช่นกัน เมื่อเขารู้สึกว่าสิ่งนี้อาจเกิดขึ้น เขาเพิ่งมาถึงที่นี่เพื่อวัดผลและซ่อนตัวอเวเลีย แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป
ไอ้สารเลวโรทัลนั่นเคลื่อนไหวเร็วเกินไป..เขาคงเริ่มวางแผนแล้ว เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งความวุ่นวาย ที่ซ่อนอยู่ในอเวเลีย เมื่อรามีลทดสอบเธอ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอมีสิ่งนั้นอยู่ในตัวเธอ มิฉะนั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอสอบรอบสุดท้าย วิญญาณแห่งความโกลาหลใน ความรู้สึกของเธอสัมผัสได้ถึงรามิล ซึ่งเป็นวิญญาณที่วุ่นวาย และปล่อยมันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ..*ถอนหายใจ*
เขาถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่โชคร้าย
เอธานเดินไปที่อาหารปรุงโดยอเวเลียด้วยฝีเท้าหนักๆ ขณะเช็ดหน้าของเขา, …” หัวใจของเขาตอนนี้ปวดร้าวมาก เมื่อเขาจําได้ว่าเธอจะทําอาหารให้เขาและดูแลเขาอย่างไรทั้งที่เขาไม่ได้ถาม .
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา เขารู้สึกชัดเจนว่าอเวเลียจริงใจกับเขาและจําสิ่งที่เรียกว่าเป้าหมายของเธอไม่ได้เพราะพวกเขาทั้งคู่ทะเลาะกันและพูดคุยกันทุกวัน เขาสัมผัสได้ถึงความรักที่แท้จริงของเธอที่มีต่อเขาในวันนี้ แต่…
“ ทําไม… เรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น? ทําไมไม่พรุ่งนี้? หรืออีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา?” ขณะที่ความคิดของเขากรีดร้อง เขาก็มาถึงหน้าจานข้าวที่ปรุงสุกของเธอ
เอธานหยิบจานหนึ่งขึ้นมา และเขาก็กัด…
*อุดอู้*
น้ําตาไหลลงมาอีกครั้ง เมื่อภาพปรากฏขึ้นในใจของเขา ภาพของอเวเลีย ที่กําลังทําอาหาร ขณะที่เขาก็ร้องไห้
เอธานเช็ดหน้าพลางสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตรัสว่า “อาจารย์ ใครเป็นผู้บงการเบื้องหลังเรื่องนี้”
เสียงเย็นชาของเขาดังขึ้น เมื่อเขาหันกลับมามองชายวัยกลางคนที่ถูกล่ามโซ่ไว้
เขารู้ว่าชายผู้นี้เป็นเพียงแพะรับบาป
ผู้อาวุโสริเชนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าในคําพูดของเอธาน แต่เขาถอนหายใจก่อนที่ใบหน้าจะเย็นชาและพูดด้วยแววตาเย็นชาว่า “อย่ากังวล เขาจะต้องชดใช้ความผิดครั้งนี้ เด็กน้อย คุณต้องข้ามเส้นทางความเจ็บปวดนี้ไป แม้ว่าเขาจะเป็นบรรพบุรุษของเธอแต่เขาก็จะไม่รอดตาย ”
“อย่ากังวลไปเลย คุณไม่ควรทําสิ่งใดๆ ให้เป็นแผลเป็น และอย่าปล่อยให้หัวใจของคุณจมอยู่ในความเกลียดชัง”
เขากังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับเอธาน เนื่องจากเหตุการณ์นี้อาจทําให้เขาเกิดแผลเป็นในใจ และ การฝึกฝนของเขาอาจไม่ราบรื่น เขาอาจจะยอมแพ้ต่อความเกลียดชัง ซึ่งเขาไม่ต้องการเห็นมากที่สุด
เอธานส่ายหัว เมื่อได้ยินเช่นนั้นและสูดหายใจเข้าลึกๆ
เขารู้ว่าต้องทําอะไรและไม่ควรทํา สิ่งเดียวที่เขาทําได้ในตอนนี้คือต้องเข้มแข็ง อย่างไรก็ตาม เขาอดไม่ได้ที่จะจําได้ว่าอเวเลียกระตือรือร้นในตัวเขาตลอดเวลาเพียงใด เมื่อใดก็ตามที่เขาพูดกับเธอให้ไปช้อปปิ้งด้วยกัน เธอก็คงจะดีใจมาก แม้คําชมของเขาเพียงเล็กน้อยก็ทําให้เธอมีความสุข และวันนี้ในที่สุดเขาก็รู้ว่า อเวเลีย และ เทียน่า มีความรู้สึกแบบเดียวกันต่อเขา
‘นั่นเป็นเหตุผลที่เธอบอกว่าเธอจะทิ้งฉันไป..เธอไม่ต้องการเป็นภาระแก่ฉันและกลายเป็นสิ่งกีดขวางของฉัน’
เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาบีบแน่น เมื่อเขานึกถึงคําพูดของเธอที่เธอพูดกับเขาในวันนี้
ผู้อาวุโสริเชนเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เขามองดูสีหน้าของเอธานและสภาพจิตใจของเขา ‘ภรรยาของเขาก็หายไปที่ไหนสักแห่งด้วย และตอนนี้อเวเลียก็เช่นกัน…’
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พบทางออกที่ดีในการฟื้นฟูเอธาน ‘ตอนนี้ เขาต้องการอยู่กับครอบครัวของเขา ควรจะมีญาติของเขาบางคนอยู่ในที่ห่างไกลที่เขาจากมา ‘
เมื่อมองไปที่เอธาน เขาพูดเบา ๆ “เอธาน…ฉันคิดว่าคุณไม่ควรอยู่ที่นี่อีกต่อไป ที่แห่งนี้จะทําให้คุณไม่มีสมาธิกับการฝึกฝน”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขา เอธานก็มองไปรอบๆ และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันที่เขาอยู่ที่นี่กับอเวเลีย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผู้อาวุโสริเชนกล่าวต่อ “ในฐานะอาจารย์ของคุณ ฉันแนะนําให้คุณไป เยี่ยมครอบครัวของคุณใน Griza Star Sector และใช้เวลาอยู่ที่นั่น”
เอธานตกตะลึง เมื่อได้ยินว่าขณะพึมพํา “ไมค์…คุณราล์ฟ…”
จากนั้นเขาก็มองไปที่อาจารย์ของเขาและพยักหน้าด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้าและรอยยิ้มเศร้า “ขอบคุณสําหรับความห่วงใยของคุณอาจารย์ ฉันต้องการไปเยี่ยมครอบครัวของฉันด้วยและหวังว่าคุณจะสามารถช่วยฉันได้เรื่องการเดินทาง”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะเตรียมวีธีที่เร็วที่สุดเพื่อไปส่งคุณ แต่ก่อนอื่น ให้ฉันส่งผู้ชายคนนี้ให้เจ้าหน้าที่ก่อน”
เอธาน มองไปที่ชายคนนั้น ซึ่งดูเหมือนจะมีท่าทางตายด้วยแววตาโล่งใจและพยักหน้าอย่างเฉยเมย
ผู้อาวุโสริเชนพยักหน้า ขณะคิดด้วยความโล่งใจ ‘ฉันดีใจจริงๆ ที่เขาเห็นภาพรวมและไม่ยอมแพ้ต่อความเกลียดชัง’
จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันจะเตรียมไฮเปอร์เกทระยะไกล หากมีเกทบนดาวของคุณก็บอกพิกัดของมันมา”
เอธาน ไม่ทราบพิกัดและบอกมันว่าเขาย้ายจากดาวเคราะห์ของเขาไปยังดาวเรซคีล ได้อย่างไรและทําการตรวจสอบที่นั่น
ผู้อาวุโสริเชนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณช่วยแสดงภาพของสตาร์เกท ในโลกของคุณด้วย แผ่นพิกัดที่ติดอยู่ได้ไหม”
เอธาน พยักหน้าในขณะที่เขาจําได้อย่างชัดเจนและควบคุมพลังงานต้นกําเนิดของเขา เพื่อแสดงภาพลักษณ์ที่ถูกต้องแก่ผู้อาวุโสริเชน
ผู้อาวุโสริเชนสังเกตภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและกล่าวว่า ”เข้าใจแล้ว ฉันสามารถเชื่อมต่อ ไฮเปอร์ สตาร์เกท กับ สตาร์เกท นี้ได้ และคุณสามารถไปถึงที่นั่นได้ทันที ฉันจะมาที่นี่หลังจากเตรียมการเสร็จแล้ว”
จากนั้นเขาก็หายเข้าไปในพอร์ทัลพร้อมกับชายวัยกลางคน
