ตอนที่ 94: รางวัลการแข่งขันเปลี่ยนไป? ตัวตนที่แท้จริงของผู้อาวุโสริเชน
เอธาน ตระหนักดีว่าคาถาทําให้เสื้อผ้าของเขาฉีกขาด ดังนั้นเขาจึงรีบควบคุมพลัง งานน้ําเพื่อสร้างผ้าพลังงานรอบตัวเขาก่อนที่จะเข้าไปในบ้านต้นไม้
ไม่นานเขาก็ออกมาสวมเสื้อผ้าใหม่
เมื่อเห็นเขาออกมา อเวเลีย ซึ่งกําลังรอเขาอยู่นอกบ้านก็พูดอย่างสุภาพว่า “อืม…ฉันไม่ได้ปลุกนาย ตอนที่การแจ้งเตือนภารกิจมาถึง เพราะฉันคิดว่ามันอาจจะรบกวนนายน่ะ”
เอธานพยักหน้าเบา ๆ และหายตัวไป ทําให้อเวเลียตกตะลึง
เธอมองไปที่พอร์ทัลที่เอธานหายไปและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นกัน”
เอธานตกลงมาจากประตูมิติที่บ้านของผู้อาวุโสริเชน
” เจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อย ช่วยช้าลงหน่อยได้ไหม เข้าใจเจตจํานงในระดับมาสเตอร์ใน 1 เดือน 10 วัน คุณกําลังทําให้ฉันวิตกกังวล แม้อายุของฉันจะมากแล้วก็ตาม”
ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสริเชนจะดุเอธาน แต่เขาดูมีความสุขในขณะที่พูดเรื่องนี้
เอธานหัวเราะอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “อ่า ฮ่าฮ่า…ฉัน…ฉันไม่สามารถช้าลงได้เพราะต้องการที่ต้องเอา เทียน่า กลับมา ฉันต้องไปถึงขั้น Sout Altar Plane ให้เร็วที่สุด”
ผู้อาวุโสริเชนหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อได้ยินอย่างนั้นและพูดว่า “ดี จริงๆแล้ว ฉันหวังว่าคุณจะไม่ช้าจนเกินไป เพราะมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกี่ยวกับทัวร์นาเมนต์ครั้งนี้”
ผู้อาวุโสริเชน เตรียมเก้าอี้ให้ทั้งเอธานและตัวเขาเอง ก่อนจะพูดต่อ “เหล่าผู้เฒ่าผู้แก่ของเทาส์ชัน สปิริต อะคาเดมี่ และ อาคาเดียอะคาเดมี่ ดูเหมือนจะพบอัจฉริยะที่ชั่วร้ายและเสนอให้ สหภาพใหญ่เปลี่ยนรางวัลสําหรับ 10 อันดับแรกในทัวร์นาเมนต์ที่จะมาถึงสําหรับนักเรียนชั้น Origin Plane ”
เมื่อเห็นท่าทางสับสนของเอธาน ผู้อาวุโสริเชนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนคุณไม่ได้ใช้เวลามากในโลกเสมือนจริง เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบันในโลกภายนอก ยังไงก็เถอะ ดีที่คุณไม่เสียเวลา เกี่ยวกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์เช่นนั้น”
เอธานทําได้แค่ยิ้มแหยๆ แล้วถามว่า “แล้วรางวัลที่เปลี่ยนไปคืออะไรครับ”
” ผู้อาวุโสริเชน ดูเหมือนจะมีความสุขเป็นพิเศษเกี่ยวกับสิ่งนี้ เมื่อเห็นการแสดงออกของผู้อาวุโสริเชน เอธานคิด
“ฮ่าฮ่า รางวัลสําหรับ 10 อันดับแรกเปลี่ยนจากทรัพยากรและไอเท็มล้ําค่าเป็นโอกาสในการฝึกฝนที่ ภูมิภาคในตํานาน”
ความอยากรู้ของ เอธานถูกกระตุ้นเมื่อเขาถาม “ผมได้ยินมาว่ามีภูมิภาคในตํานานเพียงภูมิภาคเดียวและลึกลับมาก แต่ผมไม่รู้ว่ามันลึกลับแค่ไหน”
ผู้อาวุโสริเชน มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าในขณะที่เขาพูด “ภูมิภาคในตํานานเป็นดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับสถานที่ลึกลับ เรามีที่ตั้งหลักของเราในจักรวาลนี้ แต่ก็เล็กมาก เมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ เนื่องจากเรายังไม่ได้ไขปริศนา เกี่ยวกับภูมิภาคในตํานานเดียวที่เรามี บรรพบุรุษของเรากําลังปกป้องภูมิภาคในตํานานอยู่ เนื่องจากเป็นกุญแจสําคัญในการเติบโตของเรา ”
การแสดงออกของเขาเริ่มแน่วแน่ในขณะที่เขาพูด “ถ้าเราสามารถไขปริศนาเกี่ยวกับภูมิภาคในตํานานและไปถึงสถานที่ที่เรียกว่าสถานที่ลึกลับได้ เราก็จะได้รับพลังมหาศาลเช่นเดียวกับเผ่าพันธุ์อื่น”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขา เอธานก็คิดว่า ถ้าเผ่าพันธุ์อื่นแข็งแกร่งขนาดนั้น ทําไมพวกเขาถึงไม่โจมตีเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างเต็มรูปแบบล่ะ? “
เอธานต้องการทราบคําตอบ ดังนั้นเขาจึงถามผู้อาวุโสริเชน เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาส่ายหัว และกล่าวว่า “เพราะมีกฎเกณฑ์ที่สร้างขึ้นโดยกฎของการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ระหว่างพันธมิตรน่ะสิ แน่นอนว่าเราต้องจ่ายราคามหาศาลสําหรับการคุ้มครองนั้น แต่การแทรกซึมและการทะเลาะวิวาทเล็ก ๆ มักเกิดขึ้นกับเผ่าพันธุ์ใกล้เคียงอื่น ๆ “
ผู้อาวุโสริเชนยิ้มและพูดว่า “คุณจะรู้เรื่องนี้ เมื่อคุณได้เข้าถึงขั้นที่เหมาะสม สําหรับตอนนี้ คุณต้องแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จะทําได้เพื่อที่คุณจะได้อยู่ใน 3 อันดับแรกของการแข่งขัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเรียก คุณให้มาอยู่นี้ คุณสามารถกลับไปโฟกัสที่การฝึกฝนได้ และคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการไปทําภารกิจต่อจากนี้ ดังนั้นจงมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ในการทําให้แข็งแกร่งขึ้น และเราเลี้ยง ดูคุณอย่างเป็นทางการตั้งแต่คุณเข้าใจ เจตจํานงในระดับมาสเตอร์อย่างรวดเร็วแล้ว และคุณจะ ได้รับวิธีการไหลของพลังงานและคาถาที่เกี่ยวข้องกับ เจตจํานงของธาตุ และ เจตจํานงลึกลับ ของคุณในภายหลัง “
เมื่อเขาพูดจบ ผู้อาวุโสริเชน ก็ส่ง เอธานกลับไปที่บ้านต้นไม้ของเขาโดยเปิดประตูใต้เท้าของเขา
หลังจากที่เอธานออกไปจากห้อง จู่ๆ ก็มีคนปรากฏตัวขึ้นในห้อง
เขามีใบหน้าที่สะอาดและหัวโล้นอย่างสมบูรณ์ เขาสวมเสื้อคลุมสีส้มหลวมๆ ที่เรียบๆ ไม่มีลวดลายหรือลวดลายใดๆ
ผู้อาวุโสริเชนยิ้มเมื่อเห็นเขาและพูดว่า ” อะไรทําให้อาจารย์ใหญ่มาที่นี่”
เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใต้เขาและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ผู้อาวุโส ดูเหมือนเจ้าจะ เดิมพันทุกอย่างกับเด็กคนนั้นจริงๆ”
แม้จะเป็นอาจารย์ใหญ่ของ มีเรียด สตาร์ อะคาเดมี่ แต่เขาก็พูดด้วยความเคารพกับผู้อาวุโสเชน
ผู้อาวุโสริเชนยิ้มและพูดว่า “ฉันเชื่อว่าเขาจะนําการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาสู่สถานการณ์ที่ทําให้พวกเรากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้”
“ ทําไมคุณไม่บอกฉันสิ่งที่คุณเห็นในชะตากรรมของเขา คุณเป็นคนเดียวในบรรพบุรุษมนุษย์ของเราที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องนั้น”
คําพูดที่น่าตกใจออกจากปากของอาจารย์ใหญ่ ในขณะที่เขาพูดกับผู้อาวุโสริเชนว่าเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์มนุษย์
ผู้อาวุโสริเชนส่ายหัวและพูดว่า “อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นที่นี่ นี่เป็นเพียงหนึ่งในร่า งแยกของฉัน และตอนนี้ฉันก็เป็นผู้อาวุโสธรรมดาของสถาบันแห่งนี้”
จากนั้นเขาก็มองไปที่อาจารย์ใหญ่และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สําหรับชะตากรรมของเขา สิ่งเดียวที่คุณต้องรู้ว่ามันเป็นโชคของเรา ที่ฉันพบเขาก่อนและเขาจะเปิดโลกใหม่ให้กับเรา”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผู้อาวุโสริเชนก็คิดในใจว่า อย่างน้อย นั่นคือสิ่งที่ผมหวังว่าจะได้เห็นที่บ้านต้นไม้
หลังจากที่เอธานถูกส่งกลับมา เขาได้กลิ่นอาหารอร่อย แต่คราวนี้เขาเพิกเฉยและนั่งลงก่อนจะเข้าสู่การทําสมาธิลึก
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงของอเวเลีย ซึ่งเต็มไปด้วยความจริงใจ “เอธาน ฉันเสีย ใจจริงๆ กับสิ่งที่ทําครั้งที่แล้ว และฉันจะไม่ทําอะไรที่ย่ําแย่แบบนั้นอีก ฉันขอบางอย่างจากนายได้ไหม…ปล่อยให้ฉันอยู่ที่นี่และทําภารกิจคู่กับนายได้ไหม”
เอธานลืมตาขึ้นและมองไปที่ อเวเลีย ก่อนที่เขาจะถอนหายใจและพูดว่า “ทําไมเธอถึงหมกมุ่นอยู่กับฉันนัก? นอกจากนี้ ฉันจะไม่เข้าร่วมในภารกิจใด ๆ จากนี้และจะตั้งใจอย่างเต็มที่กับการฝึกฝน”
ใบหน้าของอเวเลียเศร้าลง ขณะที่เธอดูเศร้า แต่เธอพูดหลังจากคิดอะไรบางอย่างว่า “ฉันจะบอกนายเอง ว่าทําไมฉันถึงหมกมุ่นอยู่กับนาย หลังจากที่นายสร้างความประทับใจให้ตัวฉัน ดังนั้นฉันหวังว่านายจะสามารถให้โอกาสฉันได้บ้าง “
เอธานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาล่ะ เธอสามารถมากับฉันเพื่อฝึกการต่อสู้ได้”
อเวเลียยิ้มด้วยความปิติ เมื่อได้ยินเอธานแล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก โปรดกินอาหารที่ฉันปรุงด้วยความจริงใจ เพราะฉันไม่มีแผนจะใช้วิธีการที่ไม่รอบคอบอีกต่อไป”
เมื่อได้ยินเธอ เอธานลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ในที่สุดก็พยักหน้าและเริ่มกินก่อนจะคิดว่า ยังไงก็ไม่สําเร็จอยู่แล้ว แม้ว่าจะพยายามแล้วก็ตาม
อเวเลียยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอนั่งลงและเริ่มทานอาหารด้วย
ระหว่างทานอาหาร เอธานก็พูดว่า “ดูเหมือนอาหารจะไม่หายไปในครั้งนี้
ได้ยินเขาพูดแล้ว อเวเลียพูดพลางโบกมืออย่างไม่ใส่ใจว่า “นั่นสิ จริงๆ แล้วอาหารจะหายไปทุกครั้งที่เข้าใกล้นาย ขณะที่นายนั่งสมาธิ จานอาหารก็เข้ามาใกล้นายและหายไป และมันเกิดขึ้นทุกครั้งที่ฉันทําอาหาร ฉันก็เลยเริ่มทําอาหารมากขึ้น”
เอธานเกือบสําลักอาหาร เมื่อได้ยินอย่างนั้นและเริ่มไอ
