TTW:บทที่ 222 โกดังสินค้า
“มีผู้หญิงมากกว่า 10 คนถูกขังอยู่ในเรือนจำ และเมื่อถามพวกเธอพบว่าผู้หญิงบางคนเป็นผู้เล่นและบางคนเป็นชาวเมือง พวกเธอทั้งหมดถูกจับตัวมาเพื่อสร้างความสุขให้กับเหล่านักโทษ เราควรจะจัดการอย่างไร” จางเฉียงหลี่ เดินไปหา หลิวกำ เพื่อขอคำแนะนำ
“คุณมีความคิดอย่างไรบ้าง?” หลิวกำ ถาม จางเฉียงหลี่ แทน
“ผมคิดว่า…ถึงแม้โลกนี้จะเป็นโลกในเกมเราก็ไม่ควรสูญเสียความเป็นมนุษย์ของเรา ดังนั้นเมื่อพวกเธอถูกบังคับให้เป็นทาสระบายอารมณ์ทางเพศ ผมขอแนะนำให้เราทำตามความคิดของพวกเธอ และถามพวกเธอว่าต้องการที่จะอยู่หรือจะไป ถ้าพวกเธอต้องการที่จะออกไปเราจะไม่ขัดขวางพวกเธอ แต่ถ้าพวกเธอไม่ต้องการที่จะจากไปพวกเราจะปฏิบัติกับพวกเธอเหมือนกับสมาชิกในทีม โดยจะให้พวกเธอทำงานที่เหมาะสมและไม่ต้องอับอายอีกต่อไป” จางเฉียงหลี่ เสนอความคิดหลังจากที่ขบคิดเรื่องนี้สักครู่หนึ่ง
“เราจะทำตามคำแนะนำของคุณ แต่ถ้าพวกเธอต้องการที่จะอยู่ต่อเราจะต้องควบคุมขอบเขตสิ่งที่พวกเธอสามารถทำได้อย่าเคร่งครัด พวกเธอจะต้องผ่านการตรวจสอบเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด” หลิวกำ หันกลับมาพูดอีกสองสามข้อ
“ครับผมจะจัดการมันเดี๋ยวนี้” จางเฉียงหลี่ พยักหน้าและส่งบางคนไปพูดกับผู้หญิง
วังเฉิง และ ชางฮัว กับคนอื่นๆได้นำอาวุธของเรือนจำมากองรวมกัน มีปืนไรเฟิล 3 กระบอกกับ ปืนกล MP5 อีก 5 กระบอกและ ปืนพกอีก 6 กระบอก นอกจากนี้พวกเขายังพบระเบิดมือ และอาวุธอื่นๆที่เป็นอาวุธเริ่มต้นของผู้เล่นดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้รวบรวมอาวุธจากในเพียงเรือนจำเท่านั้น แต่พวกเขาอาจรวบรวมอาวุธจากผู้เล่นหรือฆ่าผู้เล่นเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะรวบรวมอาวุธเหล่านี้
นอกจากนี้ยังมีกระสุนปืนอีกมาก ถึงแม้ว่านักโทษเหล่านี้จะใช้มันอย่างฟุ่มเฟือย มีแมกกระสุนของปืนไรเฟิลถึง 5 อัน และมีแม็กกระสุนของปืนกล MP5 ถึง 7 อัน นอกจากนั้นเป็นแม็กกระสุนของปืนพกอีก 16 อัน
ผู้หญิงที่ถูกจับมาได้คุยกับ จางเฉียงหลี่ และหลังจากที่พวกเธอได้ยินว่าจะมีการดูแลอย่างเท่าเทียมกัน พวกเธอก็แสดงความจำนงที่อยากจะอยู่ที่นี่ ก่อนที่ผู้หญิงพวกนี้จะถูกจับเข้ามาพวกเธอเคยอยู่รอบนอกเรือนจำมาก่อนดังนั้นเธอจึงรู้ว่ามันอันตรายมาก ด้วยความสามารถของพวกเธอการออกไปจากเรือนจำนั่นคือการนำไปสู่ความตายเท่านั้น
หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยสมาชิกที่มีความสามารถในการทำอาหารก็พาผู้หญิงบางคนเข้าไปในห้องโถงเพื่อจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็น เมื่ออาหารค่ำถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยพวกเขาก็กินอาหารร่วมกัน โดยที่ลีเหมายังคงเป็นผู้ดูแลสมาชิกคนที่บาดเจ็บ
***
“มีอาหารเก็บอยู่ในเรือนจําเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ที่นี่ยังมีระบบการป้องกันที่รัดกุมทำให้ยากต่อการโจมตี อีกอย่างยังมีพื้นที่พอที่จะให้เราสามารถเพาะปลูกได้ นอกจากนี้มันไม่ไกลจากใจกลางเมืองนัก ถนนก็ถูกเก็บกวาดแล้ว เราสามารถไปยังเมืองเพื่อรวบรวมทรัพยากรโดยการขนส่งทางรถได้ สถานที่แห่งนี้เหมาะสำหรับเป็นฐานระยะยาว” ขณะที่รับประทานอาหารอยู่ วังเฉิง ก็เสนอคำพูดบางคำให้กับ หลิวกำ
หลิวกำ ไม่ได้พูดอะไรดูเหมือนว่าเขากำลังขบคิดบางอย่าง
“สถานที่ตั้งของเรือนจำนี้ อยู่บนถนนสายหลักที่ไปยังอ่าวกรีนเปา หากเราปล่อยให้เรือนจำนี้ตกอยู่ในมือคนอื่น ในเวลาที่เรากลับมาจากอ่าวกรีนเปาเราอาจถูกซุ่มโจมตีอีกครั้ง ดังนั้นผมคิดว่าเราควรเปลี่ยนเรือนจำนี้ให้เป็นค่ายระยะยาว และถ้าเราสามารถหาเรือเหาะได้เราจะไปที่ชานเมืองทางทิศเหนือและค่อยหาที่อยู่อาศัยใหม่ที่นั่น เราสามารถแบ่งกลุ่มเล็กๆเพื่อปกป้องสถานที่แห่งนี้ไว้เพื่อเป็นเส้นทางหลบหนีของเราได้” จางเฉียงหลี่ ยังคงเสนอแนวคิดกับ หลิวกำ
“ ใช่แล้วสิ่งที่พวกคุณทั้งสองคนพูดมานั้นเหมาะสม ดังนั้นเราจะจัดตั้งที่นี่เป็นที่มั่นของเราชั่วคราว เราจะสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อรอให้ผู้บาดเจ็บได้ฟื้นตัวแล้วค่อยคิดเรื่องการส่งทีมไปสำรวจอ่าวกรีนเปา” หลิวกำ พยักหน้าในขณะที่เขาตัดสินใจ
***
สมาชิกในทีมรู้สึกเหนื่อยและต้องการมีช่วงเวลาที่สงบสุข นอกจากนี้ยังมีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก ดังนั้น หลิวกำ และยินฮีไม่สามารถออกจากเรือนจำได้ในขณะนี้ โดย หลิวกำ เองนั้นก็เหนื่อยมากเช่นกัน เขาต้องการพักผ่อนและจัดระเบียบตัวเองเป็นเวลา 2 วัน ในขณะที่เขาพักพักผ่อนเขาจะค่อยๆปรับโครงสร้างของทีมเขา เพื่อดำเนินการแผนการของเขาต่อไป
ภายใน 2 วันต่อมาผู้หญิงที่ถูกปล่อยตัวออกมาจากเรือนจำเริ่มทำความคุ้นเคยกับสมาชิกในทีมแล้ว และผู้หญิงเหล่านี้ก็ต้องการพึ่งพาความสามารถของพวกผู้ชาย ดังนั้นจึงมีหลายคู่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วระหว่างกลุ่มผู้หญิงกับสมาชิกทีมผู้ชาย
จางเฉียงหลี่ เฝ้าดูพวกเขาจับเป็นคู่ทีละคน และ หลิวกำ ก็เห็นด้วยว่าผู้หญิงเหล่านี้ไม่มีแรงจูงใจแอบแฝงดังนั้นเขาจึงไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของแต่ละคน
เมื่อสมาชิกชายได้รับการสนับสนุนจากผู้หญิง พวกเขารู้สึกดีมาก การฟื้นตัวของอาการบาดเจ็บรวดเร็วกว่าที่คิด ภายใต้การรักษาของลีเหมา และการดูแลของผู้หญิงหลายคนทำให้แผลภายนอกของพวกเขาหายดีแล้ว แต่อาการกระดูกหักของพวกเขายังคงแสดงอาการให้เห็นอยู่
[The Trembling World] ทำให้ความสามารถในการฟื้นตัวของสมาชิกทีมเหนือกว่าคนธรรมดา เมื่อเทียบกับผู้เล่นระดับ 5 ยังคงมีการฟื้นฟูรวดเร็วมากกว่าผู้เล่นระดับ 4 บาดแผลของ วังเฉิง ที่ถูกท่อโลหะเสียบและอาการบาดเจ็บจากกระสุนปืนของ ฮันกวงมิน หายสนิทแล้ว ถ้านี่เป็นโลกแห่งความเป็นจริงเรื่องแบบนี้คงไม่สามารถเกิดขึ้นได้
นอกจากนี้ซูเหจียนยังตื่นขึ้นจากอาการโคม่าและสามารถลุกขึ้นเดินได้เพียงเล็กน้อย
****
ในตอนเช้าของวันที่สาม ชางฮัว ได้รายงานเรื่องอย่างเร่งด่วนไปยัง หลิวกำ 2 วันที่ผ่านมาเขาและผู้หญิงที่เขาได้ช่วยเอาไว้ได้จับคู่กัน และเมื่อคืนนี้ระหว่างที่พวกเขาหลับนอนกันนั้น ฝ่ายหญิงได้เล่าเรื่องบางอย่างให้เขาฟัง เธอพูดว่า พวกนักโทษและผู้คุมขังหลังจากที่เกิดภัยพิบัติ พวกเขาต่างร่วมมือกันจัดการกับผู้รอดชีวิตและจับผู้หญิงเพื่อเป็นทาสทางเพศของพวกเขา คนเหล่านี้ก่ออาชญากรรมทุกประเภท เช่นกันเผาบ้าน ฆ่าและปล้นสะดม หลังจากที่พวกเธอถูกพามาที่นี่พวกเธอได้ถูกข่มขืนทุกวัน ตอนที่ หลิวกำ และคนอื่นๆได้ฆ่าผู้กระทำผิดเหล่านั้นเท่ากับเป็นการแก้แค้นให้กับพวกเธอ หลังจากที่พวกเธอได้สถานะเท่าเทียมกันแล้วพวกเธอได้คุยกับเพื่อนๆของเธอและตกลงที่จะเข้าร่วมทีม
ตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ชางฮัว มีโกดังสินค้าขนาดใหญ่อยู่ใกล้ๆ เธอและผู้หญิงอีกคนหนึ่งเคยทำงานอยู่ที่นั่น ทั้งสองเคยเป็นพนักงานประจำโกดังและคุ้นเคยกับมันดี
