“เอาล่ะแค่ทนเจ็บปวดนิดหน่อย” หลิวกํายังคงเย็บแผล
“ หมอหวงค้นพบอะไร?ทําไมฮูจุนถึงฆ่าเขา?” ฮันกวงมิน ถาม เทรดมิล
“ ผมไม่รู้แต่สิ่งที่ เหว่ยเถา พบเขาไม่ได้บอกผมในเวลานั้น เขากลับถูกฆ่าโดย ฮูจุน อย่างรวดเร็ว” เทรดมิล ตอบ ฮันกวงมิน
“ทําไมนายถึงเข้าไปหา ฮูจุน?” หลิวกํา ถามในขณะที่จับมือของ เทรดมิล เพื่อเย็บแผล
“เขาจ้องมองผมเสมอผมแค่อยากปรับความเข้าใจกับเขาเพื่อแก้ปัญหาความไม่พอใจสําหรับเรา ผมไม่คิดว่าเขาจะทําแบบนี้” เทรดมิล พูดโกหกอีกครั้ง เมื่อมาถึงจุดนี้เขามีแต่ต้องโกหกต่อไปเท่านั้น
“จากที่ผมมองดูเหมือนว่าคุณมีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ มันไม่เหมือนกับการพูดคุยธรรมดา?” หลิวกํา พูดกับ เทรดมิล เสียงต่ำ
“โอ้..ผมแค่อยากจะคุยด้วยเพื่อแก้ปัญหาความไม่พอใจ มันเป็นความตั้งใจที่ดีแต่เขากลับไม่ยอมรับความเมตตาจากผม…” เทรดมิล พูดออกมาไม่กี่คํา และบางคําพูดก็เป็นความจริง
หลิวกํา เลิกถามคําถามและเย็บแผลที่มือของ เทรดมิล จากนั้น ฮันกวงมิน ก็นําผ้าปูที่นอนมาคุมร่างของหวงเหว่ยเถา
สําหรับหมอเป็นสิ่งที่หายากมาก ที่เรือนจํามีหมอจํานวนน้อยมีเพียงสองคนเท่านั้น หลิวกํา รู้สึกหดหู่ใจและโกรธ แต่เรื่องนี้ หลิวกํา ตัดสินใจฟังความคิดเห็นของ จางเฉียงหลี่ และวังเฉิงก่อน ไม่อย่างนั้นเขาอาจพลั้งมือฆ่า ฮูจุน และ โจวจิงจิง แน่นอนตัวเลือกนี้ไม่ใช่ ทางเลือกที่ดี
เทรดมิล มองไปที่ร่างของหวงเหวยเถาที่ถูกคลุมด้วยผ้าปูที่นอน จากนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่าง….
เมื่อ เทรดมิล กําลังจะรายงานต่อ หลิวกํา เรื่อง โจวจิงจิง หวงเหว่ยเถา ก็รีบๆมาหยุดเขาและบอกว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลกจากนั้นดึงเขากลับออกไป หลังจากที่ถูกดึงออกจาก หลิวกํา เขาเห็นว่า ฮูจุน ไปกลับ โจวจิงจิง เพื่อจะไปห้องน้ำ เทรดมิล ต้องการช่วย ฮูจุน ดังนั้นเขาจึงรีบพุ่งไป จนไม่สนการกระทําของหวงเหว่ยเถา เมื่อคิดย้อนกลับไปหวงเหว่ยเถามีเหตุผลอะไรที่ดึง เทรดมิล ออกจาก หลิวกํา ทําไมเขาถึงทําอย่างนั้น?หรือเขาพบอะไรบางอย่าง?
เทรดมิล เขาไม่สามารถจะนึกถึงความคิดนั้นได้ แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ถามหวงเหว่ยเถา หวงเหว่ยเถาก็ตายเสียก่อน
หลังจากนั้นอาการหงุดหงิดและเสียใจก็ปรากฏขึ้นในใจของ เทรดมิล แม้ว่าหวงเหว่ยเถากับเขาไม่ใช่เพื่อนสนิทกันมากนักแต่เป็นเพราะ เทรดมิล จึงทําให้หวงเหว่ยเถา เสียชีวิตทั้งหมดนี้ก็เพื่อห้ามการทะเลาะของเขาแต่ ฮูจุน กับค่า หวงเหว่ยเถา ทําให้ เทรดมิล รู้สึกผิดในการเสียชีวิตของหวงเหว่ยเถา
เทรดมิล จ้องมองไปที่ร่างของหวงเหว่ยเถาและระลึกถึงวันที่พวกเขาเคยพูดคุยหัวเราะหยอกล้อกัน หวงเหว่ยเถาจะอยู่ข้างเขาเสมอเพื่อคอยรักษาบาดแผลขณะที่ต่อสู้ เมื่อเทรดมิลคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขายิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากเท่านั้น เทรดมิล รู้สึกสูญเสียการควบคุมจิตใจของเขาจากนั้นเขารีบวิ่งไปที่ซากศพของหวงเหว่ยเถา และร้องไห้ออกมา
เมื่อเห็น เทรดมิล มีสภาพเช่นนี้ ฉีเช่าหัวรู้สึกเจ็บหัวใจเขาคุกเข่าลงข้างๆ เทรดมิล ในตอนนี้ทั้งสองคนกําลังเสียใจกับเพื่อนของเขาที่ตายไป ฉีเช่าหัวและหวงเหว่ยเถาเคยอยู่ในกลุ่มเดียวกันดังนั้นมิตรภาพของพวกเขาจึงค่อนข้างดี
“พี่ใหญ่หลิวมันเป็นความผิดของผม ผมควรที่จะขัง ฮูจุน ไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นตอนนี้หมอหวงคงไม่ตาย” ฮันกวงมิน พูดกับ หลิวกํา
“ สถานการณ์ตอนนี้มันซับซ้อนมันยากที่จะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น ผมต้องการลงไปในช่องบรรทุกสินค้าเพื่อตรวจสอบสถานะการทิ้งสมอเรือ ถ้าเรือนี้ไม่สามารถหยุดลอยในทะเลได้ทุกอย่างคงไร้ผล คุณอยู่ที่นี่และเฝ้าดู เทรดมิล อย่าให้ละสายตา ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา ราวกับว่าเขากําลังปิดบังอะไรบางอย่างจากเรา” หลิวกํา กล่าวกับ ฮันกวงมิน
“โอ้?” ฮันกวงมิน หันไปมอง เทรดมิล หลังจากได้ยิน หลิวกํา พูดเขารู้สึกว่า เทรดมิล นั้นทําตัวผิดปกติแต่สิ่งผิดปกตินี้ยากที่จะพูดว่ามันคืออะไร
เทรดมิล หยุดร้องไห้ในขณะที่เขาค้นพบกระจกขนาดเล็กบนศพของหวงเหว่ยเถา กระจกเล็กๆนี้ยอมไปด้วยเลือด เทรดมิล หยิบกระจกเล็กนี้ขึ้นมาและเช็ดเลือดออกในกระจกสะท้อนเขามองไปที่ข้างหลังของเขาและสั่น
ที่ หลิวกํา และ ฮันกวงมิน ยืนอยู่มีใบหน้าของซอมบี้กลายพันธุ์จุดดําที่มีดวงตาสีดําในตาขาวกําลังจ้องมองมาที่ เทรดมิล ทําให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ เทรดมิล แทบจะขว้างกระจกลงกับพื้นหัวใจของเขาแทบจะกระเด็นออกมา
ด้วยเหตุนี้เองหวงเหว่ยเถาจึงหยุดเขาเพราะมีหนึ่งในนั้นเป็นซอมบี้จุดดําเช่นกัน
หวงเหว่ยเถาเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ เขาต้องเห็นทุกอย่าง จากกระจกใบนี้และบอกได้ว่า หลิวกํา กับ ฮันกวงมิน นั้นมีบางอย่างผิดปกติ หวงเหว่ยเถากลัวว่าการที่ เทรดมิล พูดออกมานั้นจะเป็นการแจ้งเตือนให้กับศัตรูดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ทั้งหมดเป็นเรื่องล้อเล่น”ในการอ้างแล้วดึง เทรดมิล ออกมาจาก หลิวกํา และ ฮันกวงมิน
นั่นคือสิ่งที่หวงเหว่ยเถาช่วยเขาเอาไว้
บนเรือเซเรนิตี้แห่งนี้ไม่ใช่เฉพาะ โจวจิงจิง ที่ถูกแทนที่เท่านั้นอย่างน้อยในตอนนี้มีถึงสองคนที่ถูกสังหารโดยซอมบี้กลายพันธุ์จุดดํา
เทรดมิล เช็ดเลือดออกจากกระจกแล้วหันศีรษะไปดูเขาเห็นเพียง ฮันกวงมิน คนเดียวเท่านั้น ส่วน หลิวกํา นั้นหายไปแล้ว ฮันกวงมิน กําลังมองมาที่ เทรดมิล ยังสงสัยดังนั้นเขาจึงเดินผ่านไป
ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฮันกวงมิน!
“ ฮัน หัวหน้ากลุ่มฮัน….พี่ใหญ่หลิวไปไหน?” เทรดมิล พยายามสุดความสามารถเพื่อจะสงบสติอารมณ์และเงยหน้ายิ้มให้กับ ฮันกวงมิน
“ทําไมคุณถึงสนใจว่าพี่ใหญ่หลิวไปไหน?อะไรอยู่ในมือของคุณ?” ฮันกวงมิน สงสัย เทรดมิล
“ อะไรอยู่ในมือของผม? โอ้ มือของผมมันเจ็บมาก…” เทรดมิล ตอบในขณะที่เขาล้วงเอากระจกเข้าไปในแขนเสื้อของเขาทําราวกับว่ามันเป็นมือที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ เขาไม่อยากให้ความลับนี้ถูกเปิดเผย
“ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะตายคุณไม่ควรเล่นอะไรตุกติกกับผม” ฮันกวงมินขู่
