บทที่ 323 การเปลี่ยนชื่อ
“ตอนนี้ยังไม่ต้องเปลี่ยนแปลงระบบก่อนอื่นคุณควรที่จะตั้งโปรแกรมให้หุ่นยนต์ตัวนี้เชื่อฟังเธอ” หลิวกํา สั่ง ซูนีน่า เดาได้ว่า หลิวกํา ไม่ใช่ตัวแทนที่มาจากยานแม่ ไม่ว่าเขาจะกดดันให้เธอทํางานให้แต่ความสามารถของจิตใจของเธอแข็งแกร่งกว่าเขา แต่นี่ไม่ใช่ความฝัน ดังนั้น เขายังมี ยินฮี คอยช่วยเหลืออยู่
ซูนีน่า เริ่มใช้ pda หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หยุดมองที่ ยินฮี
“ เกิดอะไรขึ้น?” หลิวกํา ถาม ซูนีน่า
“ ฉันไม่สามารถเชื่อมต่อเธอกับเครือข่ายยานแม่ได้ ดูเหมือนว่าสัญญาณกําลังถูกปิดบังเอาไว้” ซูนีน่า พูดกับ หลิวกํา
“ พวกเราเป็นคนทรยศที่หลบหนีออกมา เธอได้ซ่อนตัวนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คุณจะทําภารกิจต่อไปหรือจะให้ผมฆ่าทุกคนที่นี่” หลิวกํา ขู่ ซูนีน่า ตอนนี้เขาไม่จําเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไปเนื่องจากเขาต้องการความช่วยเหลือของเธอเร่งด่วนเพื่อทําให้งานสําเร็จ
“ความจริง…ฉันพอรู้อยู่แล้ว..คุณเพียงต้องบอกให้เธอเปิดสัญญาณบางอย่างเพื่อให้ตรงกับฉัน ฉันจะสามารถช่วยเชื่อมต่อพอร์ตของเธอได้ อาจใช้เวลาประมาณ 2 นาที ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุด ก่อนที่สํานักงานใหญ่จะตรวจพบตําแหน่งของเธอ”
“เปิดพอร์ตของเธออย่างนั้นหรอ?” หลิวกํา ขมวดคิ้ว เขาไม่แน่ใจเรื่องนี้นะเพราะเขากลัวว่าเธออาจจะยุ่งเกี่ยวกับระบบของ ยินฮี
“ ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเปลี่ยนระบบของเธอ ตอนที่ฉันทําอะไรเธอจะรับรู้ทุกอย่าง ฉันต้องการให้เธอเข้าไปในช่องข้อมูลของยานแม่ ด้วยวิธีนี้ฉันจะสามารถเชื่อมต่อสุนัขหุ่นยนต์เพื่อเปลี่ยนเจ้าของบนเครือข่ายได้ จากนั้นฉันจะสามารถเชื่อมต่อสุนัขหุ่นยนต์นี้ในโหมดออฟไลน์เพื่อปฏิบัติตามคําสั่งของเธอ” ซูนีน่า อธิบายอย่างรวดเร็ว
หลิวกํา มองไปที่ ยินฮี เธอพยักหน้าให้กับ หลิวกํา ตกลงที่จะให้ ซูนีน่า ปฏิบัติตามคําที่เธอพูด
ซูนีน่า ดึงขั้วภายนอกออกจาก pda และป้อนข้อมูลอย่างรวดเร็ว หน้าจอ pda แสดงข้อมูลจํานวนมาก ซึ่ง หลิวกํา ไม่สามารถเข้าใจได้ นี่อยู่เหนือการควบคุมของเขา เขาเพียงหวังว่าซูนีน่าจะร่วมมือแก้ไขปัญหานี้ งั้นหุ่นยนต์ตัวนี้อาจสร้างปัญหาให้กับเขาและ ยินฮี
“ฉันต้องการพิสูจน์ตัวตนของคุณและคุณไม่ควรโกหกเรื่องนี้ อย่าทําให้ฉันต้องตอกเข็มระหว่างเล็บของคุณ!” ซูนีน่า จับ pda ยื่นไปด้านหน้าของเปียงเคอเถา
หลิวกํา เดินเข้ามาบีบนิ้วของ เปียงเคอเถา ด้วยครีม มีเสียงแตกหักเกิดขึ้นในไม่ช้า
ภายใต้การคุกคามของ หลิวกํา และ ซูนีน่า เปียงเคอเถา แทบจะไม่สามารถเอาตัวรอดได้ ดังนั้นเขาจึงให้รหัสที่ถูกต้องกับ ซูนีน่า ทําให้ ซูนีน่า สามารถโอนถ่ายสิทธิให้กับ ยินฮี ได้สําเร็จ
“อัตลักษณ์ของเธอยังคงอยู่ในเครือข่าย มันยังไม่ได้ถูกลบออกไป แต่มันมีสถานะ “สูญหาย” ดังนั้นการโอนสิทธิ์ให้กับเธอนั้นง่ายกว่ามาก ถ้าคุณต้องการให้ฉันโอนสิทธิ์ให้กับคุณฉันคงทําไม่ได้ ในฐานข้อมูลไม่มีข้อมูลใดๆเกี่ยวกับตัวคุณ” ซูนีน่า มองไปที่ หลิวกํา
“ ไม่ต้องพูดมาก ทํางานเร็วๆ” หลิวกํา ขู่ซูนีน่า เขาไม่ใช่คนมาจากยานแม่ตั้งแต่แรกดังนั้นจะมีข้อมูลเกี่ยวกับเขาได้ยังไง?
“เสร็จแล้ว! เธอสามารถสวมข้อมือกําบังได้อีกครั้ง เอาล่ะคุณต้องใช้วัสดุพิเศษป้องกันครอบคลุมสัญญาณที่จะติดตาม ฉันตั้งค่าเป็นโหมดออฟไลน์แล้ว แต่ต้องรีบูท โปรดจําไว้เมื่อสัญญาณที่ซ่อนอยู่กลับมาสู่ระบบออนไลน์ตัวควบคุมจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง” ซูนีน่า พูด ตอบ หลิวกํา
“ สิ่งนี้ใช้งานได้ไหม?” หลิวกํา ดึงวัสดุที่เป็นข้อมืออีก 2 ชิ้นให้กับ ซูนีน่า
“ ใช้ได้นี่เป็นวัสดุป้องกันที่มีคุณภาพสูง” ซูนีน่า เริ่มต้นปรับเปลี่ยนวัสดุเพื่อนําสัญญาณติดตามสุนัขหุ่นยนต์ไว้ที่ขาอย่างรวดเร็ว เพื่อความปลอดภัย ซูนีน่า ได้ปิดการป้องกันเชิงมิติสําหรับสุนัขและห่อหุ้มข้อมือป้องกันไว้บนขาของมัน หลังจากนั้นเธอถึงเริ่มโปรแกรมของมันอีกครั้ง
“ฉันตั้งชื่อให้มันใหม่ดังนั้นคุณไม่ควรเรียกมันว่า หวังหวัง อีกต่อไป คุณควรเรียกมันว่า นาน่า ชื่อถูกตั้งอยู่ในไมโครชิพแล้ว หากต้องการเปลี่ยนต้องเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตอีกครั้ง แต่ถ้าเราเชื่อมต่อมันอาจทําให้ยานแม่สามารถตรวจจับสัญญาณได้” ซูนีน่า อธิบายต่อ หลิวกํา
“ นาน่า?” หลิวกํา รู้สึกงงๆสุนัขหุ่นยนต์ตัวนี้เป็นสุนัขตัวเมียอย่างนั้นหรอ?
“ใช่แล้วมันคือชื่อของฉัน ดังนั้นเมื่อคุณเรียกมันฉันต้องการให้คุณคิดถึงฉัน” ซูนีน่า รู้สึกอาย
หลิวกํา พูดไม่ออก…เขาไม่จําเป็นต้องพูดอะไร มันเป็นเพียงชื่อ ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาก็ยังมี ยินฮี อยู่เคียงข้างดังนั้นเพียงแค่ชื่อไม่มีความหมายต่อ หลิวกํา
หลังจากที่สุนัขหุ่นยนต์เริ่มระบบใหม่อีกครั้งดวงตาของมันก็เป็นสีเขียว ยินฮี พยายามให้คําสั่งแบบง่ายๆ ไปด้านหน้า กลับมาซ้าย-ขวาวิ่ง ไม่ว่ามันจะถูกสั่งให้ทําอะไรมันเชื่อฟังเสมอ หลังจากจบคําสั่งแล้วมันจะกลับมาที่ด้านหน้าของ ยินฮี และล้มตัวลงนอนมันจะกระดิกหางของมันขณะที่จ้องมอง ยินฮี หากไม่ใช่เพราะเกราะโลหะที่อยู่รอบตัวมันมันคงดูไม่แตกต่างไปจากสุนัขทั่วไป
ยินฮี จัดรูปลักษณ์ใหม่ภายนอกให้กับมันโดยไม่ต้องใช้เวลามาก เธอให้รูปลักษณ์ใหม่ของมันเป็นสุนัขเฝ้าสวน เฉพาะเมื่อมีการติดตั้งชุดเกราะอวกาศรูปลักษณ์ของมันที่เป็นโลหะถึงจะถูกเรียกคืน
เปียงเคอเถา ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขากําลังเฝ้าดูอยู่เขาแทบอยากจะกรีดร้องออกมา หลังจากภัยพิบัติเขาพยายามป้องกันหุ่นยนต์ของเขาและใช้มันในการเผด็จการในห้องปฏิบัติการต่างๆ วันนี้เขาขาดทุนย่อยยับ เกราะป้องกันอวกาศของเขาถูกทําลาย หุ่นยนต์ของเขาถูกขโมย และไอ้จ้อนของเขายังถูกตัดออกไปเขาไม่สามารถทํากิจกรรมบนเตียงได้อีกต่อไป
ตอนนี้เมื่อเขาอยู่ในมือของ หลิวกํา
หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในภายหลัง
“ตอนนี้คุณสามารถไว้ใจได้ไหมว่าฉันไม่มีเจตนาร้าย?” ซูนีน่า อยู่ตรงหน้า หลิวกํา
“ ช่วยผมกําหนดแหล่งจ่ายไฟของ PDA ก่อน” หลิวกํา ชี้ไปยัง pda
“ ไม่มีปัญหาฉันจะทําอย่างรวดเร็ว” ซูนีน่า เริ่มอย่างรวดเร็วเธอติดตั้งสายไฟและวางเครื่อง pda ไว้ในภาชนะโลหะ เมื่อ pda เชื่อมต่อกับวงจรไฟฟ้า จากนั้นเธอวางภาชนะโลหะไว้ด้านหลังของ PDA เสียปกติจากช่องทางด้านหลัง
“ถ้าแผงโซล่าเซลล์ไม่มีพลังงานคุณเพียงแค่ใช้สายไฟนี้แตะลงไปในแหล่งจ่ายไฟปกติ ภาชนะโลหะนี้จะเปลี่ยนเป็นพลังงานให้กับ pda ได้” ซูนีน่า อธิบายสั้นๆและหลีกเลี่ยงคําอธิบายเพิ่มเติม
