Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา – ตอนที่ 106 เมืองแห่งดนตรีในฝัน

ลูเซียนนั่งในรถม้าที่เคลื่อนไปอย่างนุ่มนวล เขามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นนครอัลโต้ดูวุ่นวายมากกว่าปกติ เพราะ ‘เทศกาลดนตรี’

รถม้ามากมายประทับตราประจำตระกูลแปลกๆ โผล่มาเต็มถนน แต่ลูเซียนคุ้นตากับตระกูลพวกนี้ดี เนื่องจากเขาเคยอ่านตำราในห้องสมุดของนาตาซาที่บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของตราประจำตระกูลต่างๆ ทั่วทั้งทวีป

นอกจากนี้ วันนี้ยังมีศิลปินและกวีข้างถนนเต็มไปหมด ในกลุ่มนั้น ลูเซียนสังเกตคนหนึ่งรูปร่างคุ้นตา ลุงโจเอลนั่นเอง

โจเอลกำลังเล่นพิณ ดูเหมือนการสูญเสียนิ้วมือซ้ายไปถึงสองนิ้วไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเล่นดนตรีของเขามากนัก ผู้ชมมุงดูเขามากมาย โจเอลดูมีความสุขและคึกคักออกหน้าออกตาทีเดียว

ลูเซียนขอให้สารถีหยุดรถม้า เขาลงมาจากรถและเดินเข้าไปหาโจเอลและยืนอยู่ด้านหลังกลุ่มคนดู ลูเซียนฟังเพลงของโจเอลไปยิ้มไป

คนดูปรบมือชื่นชม เมื่อโจเอลบรรลงจบและโค้งคำนับเหล่าผู้ฟัง ผู้ฟังสองสามรายดึงถุงเงินออกมาหยิบเหรียญเงินใส่หมวกของโจเอล แสดงออกถึงความชื่นชอบ

เมื่อโจเอลยืดตัวขึ้น เขาเห็นลูเซียน ตาของโจเอลเป็นประกายด้วยความประหลาดใจ

“เจ้ามาได้อย่างไร ลูเซียน!” เมื่อคนดูไปหมดแล้ว โจเอลเดินไปยังมุมเงียบๆ พร้อมกับลูเซียน “ลุงคิดว่าเจ้ายังอยู่ที่คฤหาสน์”

“ข้าเพิ่งมานี่แหละ” ลูเซียนยิ้ม “ข้ากำลังจะไปที่สมาคม ลุงโจเอล สบายดีไหม?”

“สบายมาก!” ดวงตาโจเอลเป็นประกายด้วยความภาคภูมิใจ “เจ้าก็เห็นนี่ คนดูชอบเพลงของลุง!”

ลูเซียนพยักหน้า แล้วพูดกับโจเอล “แน่นอน” ว่าแล้วเขาก็ชี้ไปยังหมวกของโจเอลที่เต็มไปด้วยเศษเหรียญ

“ลุงไม่ได้อยากได้เงินหรอก เจ้าดูแลครอบครัวลุงมาตลอด เพราะเจ้ากับจอห์น พวกเรามีชีวิตที่สุขสบาย” โจเอลใช้มือกะน้ำหนักเงินในหมวก “แค่คนดูชอบเพลงของลุง แค่นั้นก็พอแล้ว”

“ข้ารู้” ลูเซียนเห็นด้วย “แค่ดนตรีอย่างเดียวก็งดงามพอแล้ว”

“ลุงแค่อยากเล่นดนตรีตามความฝัน ไม่ใช่เพื่อหาเงิน” โจเอลพยักหน้า “รู้สึกเหมือนวันเก่าๆ ที่ลุงเพิ่งมาอัลโต้ครั้งแรกกลับมาอีกครั้ง ลุงทะเยอทะยานเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ เทศกาลดนตรีอัลโต้ทำให้ลุงกลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง… ฮ่า ฮ่า ฮ่า…”

ลูเซียนเตร็ดเตร่ไปตามถนน สนุกกับดนตรีหลากหลายรูปแบบ ดนตรีข้างถนนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ทำให้ลูเซียนรู้สึกมีแรงกระตุ้นขึ้นมา การเก็บตัวอยู่ในคฤหาสน์ย่านชานเมืองนานๆ ทำให้ลูเซียนคิดถึงบรรยากาศผู้คนจอแจแบบนี้

ขณะกำลังเดินอยู่ ลูเซียนพยายามคิดแผนคร่าวๆ ถึงวิธีเรียบเรียงกระบวนที่สามของ ‘ไวโอลินโซนาตา จีไมเนอร์’ ใหม่ กระบวนที่สามเป็นส่วนที่ยากและท้าทายที่สุดของดนตรีในโลกใบนี้ ลูเซียนต้องการแสดงความงดงามของโซนาตาท่อนนี้ด้วยเปียโน และเขาต้องการแสดงให้ผู้ชมได้เห็นทักษะเปียโนของเขา

ลูเซียนตัดสินใจเรียบเรียงเพลงใหม่ด้วยตัวเอง แทนที่จะหยิบยืมผลเพลงชิ้นเอกของคีตกวีจากโลกเดิมเหมือนที่เคยทำมาก่อน การแสดงดนตรีครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของลูเซียน เขาต้องการทิ้งผลงานเพลงที่เป็นผลงานของเขาจริงๆ

เมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและความสุขของผู้คนบนท้องถนน ฟังเสียงดนตรีที่ไพเราะเสนาะหู ลูเซียนถอนหายใจรำพึงรำพัน ‘ศาสนจักรคงไม่มายุ่มย่ามที่นี่’

“ท่านขอรับ เชิญร่วมฟังการแสดงดนตรีของเรา ไม่เก็บค่าตั๋วขอรับ!” อยู่ๆ เด็กหนุ่มคนหนึ่งโผล่ขึ้นมาขวางหน้าลูเซียน “ไม่เก็บค่าตั๋ว!” ดวงตาสีเขียวของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

“อย่างนั้นหรือ?” ลูเซียนยังสับสนอยู่

“เราเช่าบ้านหลังหนึ่งไว้จัดแสดงดนตรี ขอรับ!” เด็กหนุ่มอธิบาย “ก่อนอื่นเลย ข้าชื่อปิโอลา ไวโอลินมือหนึ่งในวงออร์เคสตราของเรา!”

เนื่องจากยังเช้าอยู่ ลูเซียนไม่ต้องรีบ เขาพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ที่ไหนล่ะ?”

“ทางนู้นขอรับ!” ปิโอลายิ้มออก “บ้านเลขที่สามสิบขอรับ!”

ว่าแล้วเขาก็นำทางลูเซียนไปยังบ้านสองชั้นที่ตั้งอยู่อีกฟากของถนน

กลางห้องนั่งเล่น มีเวทีที่ทำขึ้นง่ายๆ ชั่วคราว มีไวโอลินสองคัน วิโอลาหนึ่งคัน และเชลโลอีกตัวคัน เด็กสาวผมดำรูปร่างท้วมนั่งอยู่หน้าฮาร์ปซิคอร์ด

“ขออภัยขอรับ เราต้องรอเพื่อนร่วมวงก่อนจะเริ่มเล่นได้” ปิโอลาขอโทษ “เกรซจะเล่นฮาร์ปซิคอร์ดให้ทุกท่านฟังระหว่างรอนะขอรับ”

ลูเซียนเข้าใจสถานการณ์ดี พวกเขาน่าจะเป็นวงดนตรีที่มาจากประเทศอื่น คงมาตามหาความฝันในดนตรีที่เทศกาลดนตรีนครอัลโต้ แต่การเช่าโรงละครในอัลโต้อย่างเป็นการเป็นงานคงเป็นเรื่องที่เอื้อมไม่ถึง ดังนั้น พวกเขาหวังว่าจะมีคนรู้จักพวกเขามากขึ้นจากการแสดงดนตรีโดยไม่เก็บค่าตั๋ว

เพลงที่เด็กสาวเล่นให้ผู้ฟัง หลังจากปิโอลาเดินออกไป ปรากฏว่าเป็นเพลง ‘แด่ซิลเวีย’

สักพักใหญ่ๆ ผู้ฟังก็เข้ามาในบ้านมากขึ้น ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่แคบลงถนัดตา

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี” ปิโอลากระโดดขึ้นบนเวทีและหยิบไวโอลิน “เรามาจากเมืองสเติร์ก ‘อัญมณีบริสุทธิ์แห่งท้องทะเล’ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ทุกท่านในวันนี้ เชิญสดับรับฟัง ณ บัดนี้!”

แล้วเขาก็หันไปแนะนำสมาชิกในวงให้ผู้ฟังรู้จัก “ข้าเล่นไวโอลินมือหนึ่ง ชื่อ ปิโอลา และนี่ไวโอลินมือสอง ชารอน และมือวิโอลา กรีน นี่เชลโลของเรา เลสลี่ และเกรซ สาวสวยมือฮาร์ปซิคอร์ดของเรา”

การแสดงดนตรีเวทีเล็กๆ บรรเลงบทเพลงราวหนึ่งชั่วโมง ลูเซียนบอกได้ว่านักดรตรีหนุ่มสาวพวกนี้ค่อนข้างมีประสบการณ์จากรายชื่อเพลง แรงบันดาลใจที่ส่งผ่านมาถึง และทักษะดนตรี หากเทียบกับในนักดนตรีในนครอัลโต้เอง พวกเขาจัดว่าเป็นนักดนตรีคุณภาพเลยทีเดียว

เมื่อคอนเสิร์ตเล่นจบ พวกเขาได้รับเสียงปรบมืออย่างอุ่นหนาฝาคั่งจากผู้ชม สมาชิกวงตื่นเต้นกันมาก และเริ่มพูดคุยกับแขก

“ท่านคิดอย่างไรกับเพลง ‘แฟนตาเซีย ซีไมเนอร์’ ของเราขอรับ?” ปิโอลายิ้มให้ลูเซียน

“เพราะดีทีเดียว” ลูเซียนตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แต่ว่า พวกเจ้าน่าจะใส่ใจกับรายละเอียดกลวิธีการเปิดตัวเพลง และกลวิธีที่ใช้ในการเรียงร้อยท่อนต่างๆ ในการเรียบเรียงองค์ประกอบเพลง… เราถึงเรียกดนตรีว่า ‘ระบบอนุกรม’”

“โอ้โห…” ปิโอลาประทับใจมาก เขาไม่คิดว่าจะได้รับความเห็นเชิงวิชาการจากผู้ฟังหนุ่มผู้นี้ แล้วปิโอลาก็เริ่มแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับลูเซียนด้วยความกระตือรือร้น

การอภิปรายอย่างออกรสออกชาติทำให้สมาชิกวงคนอื่นๆ หันมาสนใจ ไม่นาน ทุกคนก็มาร่วมวงสนทนาระหว่างปิโอลากับลูเซียน หลังจากผู้ฟังส่วนใหญ่ออกจากบ้านไป

“ขอบพระคุณท่านมากเจ้าค่ะ เราได้ความรู้จากคำแนะนำของท่านมาก” เกรซค้อมศีรษะให้ลูเซียน

“ขอให้สนุกกับการอยู่ในอัลโต้กันนะ” ลูเซียนยิ้มและกำลังจะจากไป

“แน่นอนขอรับ” ปิโอลาตอบ “ท่านขอรับ ตารางการแสดงดนตรีในโรงละครซาล์มฮอลออกมาแล้วนะขอรับ”

“ออกแล้วหรือ?” ลูเซียนประหลาดใจเล็กน้อย

“ขอรับ!” ปิโอลาดูท่าทางตื่นเต้น “ท่านรู้ไหมว่าการแสดงของใครที่ข้าอยากดูมากที่สุด?”

“รู้กันหมดแล้ว” ชารอนยิ้ม “ท่านคริสโตเฟอร์และท่านอีวานส์”

“แน่นอน!” ปิโอลาปรบมือ “เดินทางมาเจ็ดเดือน! เรามาไกลจากสุดโพ้นทะเลขนาดนี้ ก็เพื่อการแสดงดนตรีของท่านคริสโตเฟอร์และท่านอีวานส์!”

ในช่วงเทศกาลดนตรีอัลโต้ แม้แต่สามัญชนที่ไม่มีเงินจะซื้อตั๋วได้ ก็สามารถรับชมรับฟังการแสดงดนตรีทั้งหมดในโรงละครซาล์มฮอลจาก ‘วงแหวนพลังเทพ’ ซึ่งทำหน้าที่เหมือนเครื่องกระจายเสียง ณ จัตุรัสกลาง

‘เจ็ดเดือน… โพ้นทะเล…’ บางอย่างผุดขึ้นมาในหัวลูเซียน แล้วเขาก็เริ่มถามพวกเข้าเรื่องการเดินทางอยู่อีกราวๆสิบนาที

หลังจากลูเซียนกลับไป เกรซพูดกับสมาชิกวงคนอื่น “ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าคนธรรมดาๆ ในอัลโต้จะรู้เรื่องดนตรีลึกซึ้งขนาดนี้ ที่นี่วิเศษจริงๆ”

“ให้ตายเถอะ!” ปิโอลาอุทาน “เราไม่ได้ถามชื่อเขาเลย!” เราตบหน้าผากเบาๆ แสดงท่าทีเสียดาย

ทันทีที่ลูเซียนมาถึงห้องทำงานในสมาคม เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดึงขึ้นไล่หลังเขา

ไม่ใช่ใครที่ไหน นาตาซากับคามิลนั่นเอง

หลังจากคามิลปิดประตู นาตาซาพูดกับลูเซียนด้วยน้ำเสียงตึงเครียด “เราเจอพวกอาร์เจนต์ ฮอร์นอยู่ในเมืองชายแดน เจ้าต้องระวังตัวนะ ลูเซียน อย่าไปไหนยามวิกาล”

……………………………………….

Throne of Magical Arcana

Throne of Magical Arcana

ซย่าเฟิง นักศึกษาปีสุดท้ายผู้อ่อนต่อโลก ตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างของลูเซียน อีวานส์ เด็กหนุ่มกำพร้าชนชั้นกรรมาชีพที่เฉลียวฉลาด บนโลกที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ แม่มด ลัทธินอกรีต อัศวิน ปีศาจ และศรัทธาในพระเจ้า ลูเซียนประยุกต์ใช้ความรู้จากโลกเก่าพร้อมกับพลังวิเศษ ‘ห้องสมุดในห้วงสมอง’ ศึกษาเปรียบเทียบวิทยาศาสตร์กับเวทมนตร์ เพราะ ‘ความรู้คืออำนาจ’ ที่จะช่วยให้เขาบรรลุเป้าหมายในการยกระดับชีวิต!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset