บทที่ 9 โลกสีฟ้า?
จ้องง…
เซียร์ย่าและลิงยักษ์มองหน้ากันในระยะไกล สายลมที่เบาบางพายุทรายหมุนกิ่งไม้แห้งและใบไม้เหี่ยว ๆ กำลังเต้นรำอยู่ในอากาศราวกับสายลม ทันใดนั้นสายลมที่เบาบางก็เปลี่ยนเป็นพายุและพัดผ่านสนามรบอันเงียบสงบซึ่งดูราวกับเป็นวันโลกาวินาศ สนามรบถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่น่ากลัวที่ทำให้อดไม่ได้ที่จะขนลุก
เซียร์ย่ามองด้วยความสนใจดวงตาที่สดใสของเขากระพริบด้วยอย่างเย็นชาในขณะที่สมองของเขาหมุนเร็วจี๋พยายามมองหาโอกาสที่จะเข้าใกล้ลิงยักษ์เขารวบรวมพลังภายในร่างกายอย่างลับๆโดยต้องการฉวยโอกาสเมื่อมันเผลอ
คชาใบต้นไม้ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากแรงระเบิดทำให้เกิดเสียงดังขึ้น
เซียร์ย่าก็ลงมือทันที
เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ในเสี้ยววินาทีเขาเริ่มการโจมตีอย่างดุเดือดใส่ลิงยักษ์จนเกิดเป็นภาพเบลอของเขาทั่วทุกที่ เสียงของหมัดและเท้าที่ห้ำหั่นกันดังขึ้นเรื่อย ๆ
คำราม!
ลิงยักษ์ส่งเสียงคำรามที่เจ็บปวด ด้วยความโกรธมันโจมตีมั่วซั่วไปรอบทิศทาง
เมื่อเผชิญกับการโจมตีที่บ้าคลั่งของลิงยักษ์หน้าของเซียร์ย่าก็เปลี่ยนไป อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมุนตัวกลับอย่างรวดเร็วทำให้เกิดลมแรงและทันใดนั้นก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ เฮ้!”
เซียร์ย่าหยุดกลางอากาศนิ้วมือทั้งสองข้างของเขาแยกออกเป็นกรงเล็บจากนั้นค่อยๆปรับระดับให้อยู่ตรงหน้าอกของเขา ในวินาทีถัดมาแสงสีฟ้าที่สะดุดตาส่องแสงระหว่างมือของเขาจากนั้นก็สว่างขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับสัญญาณไฟในความมืดที่เต็มไปด้วยพลังและความมีชีวิตชีวา
แรงกดดันในมือของเขาเพิ่มขึ้นในขณะที่พลังงานถูกบีบอัดซ้ำ ๆ ในมือของเขาขณะนี้แสงสีฟ้าก็เปลี่ยนไปและกลายเป็นสีขาวซีด
แสงสีขาวสว่างใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับดวงอาทิตย์
“ คาเม~คาเม~ฮ่าาา(พลังคลื่นเต่า)!”
เซียร์ย่าดันมือของเขาไปข้างหน้าอย่างนุ่มนวลและลูกบอลพลังงานสีขาวสว่างก็พุ่งออกไปทันทีเหมือนลูกศรมันส่งเสียงระเบิดอย่างรุนแรงและเสียดทานกับอากาศ
“ อื้อ!” เมื่อรู้สึกถึงอันตรายใกล้เข้ามาลิงยักษ์ยกหัวขึ้นและคำราม ระเบิดคลื่นพลังงานสีแดงเลือดออกจากปากของมัน
หวือ!
พลังงานทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดการระเบิดสะเทือนโลก พลังคลื่นเต่าของเซียร์ย่าควบแน่นจากพลังงานเกือบทั้งหมดในร่างกายของเขา แต่คลื่นพลังของลิงยักษ์ก็น่ากลัวเช่นกัน ดังนั้นการปะทะกันของพลังงานของทั้งสองฝ่ายจึงก่อให้เกิดฉากที่น่ากลัวคล้ายกับสวรรค์และโลกแยกออกจากกัน
ท้องฟ้าถูกแยกออก กลายเป็นพื้นที่สูญญากาศวงกลมคล้ายกับกระจกที่ถูกทุบเป็นชิ้น ๆ
“โอกาส!” ใช้ประโยชน์จากความสับสนที่เกิดจากการระเบิด เซียร์ย่าคว้าโอกาสนี้ตะครุบไปที่หางของลิงยักษ์
ใบมีดบางเฉียบควบแน่นอยู่ในมือของเขา และในไม่ช้าเขาก็จะสามารถตัดหางของลิงยักษ์ได้
แต่ในเวลานี้………
จู่ๆเงาสีดำก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาทำให้เขารู้สึกหนาวสั่น มันเป็นฝ่ามือของลิงยักษ์!
“ แย่แล้ว!” เซียร์ย่ารู้สึกว่าสถานการณ์ในตอนนี้อันตรายมาก
พลังต่อสู้ของลิงยักษ์นั้นสูงกว่ามากเมื่อเทียบกับเขาและความเร็วก็เร็วกว่ามากเช่นกัน ไม่รอให้เซียร์ย่าทำอะไรกรงเล็บสีน้ำตาลขนาดใหญ่เหมือนกับก้ามปูขนาดใหญ่ก็จับมือเขาไว้แน่น
“ โอ้?”
ลิงยักษ์มองไปที่เซียร์ย่าตรงหน้าครู่หนึ่งและยิ้มกว้าง รูม่านตาสีแดงฉานของมันสั่นระริกด้วยความกระหายเลือดอย่างบ้าคลั่งในขณะที่จับเขาอย่างแน่นหนาและทุบลงบนพื้น
ตูม !!
รอยแยกของพื้นดินถูกเปิดออกและร่างกายของเซียร์ย่าก็จมอยู่ใต้ดินชั้นกลางหิน เขากระอักเลือดออกมาจากปากในขณะที่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแทรกซึมเข้าสู่จิตวิญญาณของเขาและโจมตีสมองของเขาอย่างไม่หยุดหย่อนจนเกือบทำให้เขาเป็นลม
“ ตอนนี้ต้องมีกระดูกหักหลายซี่เป็นอย่างน้อย!” เขาคลานอย่างระมัดระวังและเจาะออกมาจากด้านในโขดหินใบหน้าของเขาค่อนข้างบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวด
พลังต่อสู้ 900 ต่อพลังต่อสู้ 9000 ความแตกต่างสิบเท่าก็เหมือนกับช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างทั้งคู่ ซีหลิงที่สูญเสียความมีเหตุผลของเธอไปหลังจากกลายร่างเป็นลิงยักษ์ และการที่มีพลังต่อสู้ห่างกันถึงสิบเท่า ถึงจะเป็นเซียร์ย่าเขาก็ไม่สามารถรับมือได้
นับประสาอะไรเมื่อร่างกายของเขาบาดเจ็บอย่างหนัก
ลิงยักษ์โจมตีอีกครั้ง มันยกอุ้งเท้าขึ้นสูงเพื่อตั้งใจที่จะเหยียบเขาอย่างแรง หากเขาถูกเหยียบเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
แต่มันสายไปแล้วที่เซียร์ย่าจะหลบได้
ขาที่แข็งแกร่งและใหญ่ของมันกำลังเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ และในไม่ช้าเขาก็จะเสียชีวิตที่นี่!
ในช่วงเวลาวิกฤตนั้นมีบางอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้น รูม่านตาทั้งสองของเซียร์ย่าเปล่งประกายสีฟ้าแสงอ่อน ๆ ปกคลุมร่างกายของเขาและในทันใดทุกสิ่งที่สะท้อนในดวงตาของเขาก็กลายเป็นทิวทัศน์สีฟ้า
และน่าแปลกที่ทุกอย่างในสายตาของเขาหยุดนิ่งและไม่เคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง
ใบไม้ที่ร่วงหล่นพายุทรายและแม้แต่ลิงยักษ์ก็หยุดนิ่งในโลกสีฟ้าใบนี้
“เกิดอะไรขึ้น?”
ก่อนที่เซียร์ย่าจะได้คิดเกี่ยวกับมันพลังงานภายในร่างกายของเขาก็เริ่มหมดลงอย่างรวดเร็วและในไม่ช้ามันจะถูกใช้ไปทั้งหมด ในเสี้ยววินาทีนั้นความคิดนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในใจของเขา
เซียร์ย่าตระหนักว่าเขาไม่ควรช้าไปกว่านี้ เขารู้สึกว่าเมื่อพลังงานในร่างกายของเขาหมดลงอย่างสมบูรณ์โลกสีฟ้าใบนี้ก็จะพังทลายลงเช่นกัน
เซียร์ย่ารีบเคลื่อนไหวโดยไม่สนใจบาดแผลและความเจ็บปวดของเขา เคลื่อนตัวไปด้านหลังของลิงยักษ์อย่างรวดเร็ว
ในเวลานั้นโลกสีฟ้าไม่สามารถคงอยู่ได้อีกต่อไปในที่สุดก็แตกสลายและทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งก่อนที่เวลาจะหยุดลง โอกาสของเซียร์ย่ามาถึงแล้ว
“ ซีหลิง ฉันจะสอนบทเรียนพิเศษให้เธอเมื่อเธอตื่นขึ้นมา!”
เขาควบแน่นใบมีด Ki ที่บางเฉียบจากพลังงานสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเขา “ ซึบ ” หางขนาดใหญ่ตกลงสู่พื้น
“ หวู่วว !! ” ลิงยักษ์ส่งเสียงคำรามอย่างโศกเศร้า ร่างกายของมันเริ่มหดตัวลงอย่างช้าๆและไม่นานก็ฟื้นคืนสู่รูปลักษณ์เดิม เป็นซีหลิงเด็กที่นอนหน้าคว่ำและส่งเสียงกรนอยู่บนพื้น
“ โอ้ในที่สุดมันก็จบสักที!” เซียร์ย่าเป็นอัมพาตจากความเหนื่อยล้าล้มลงบนพื้นและกลืนน้ำลายลงคอ
เขารู้สึกว่าวันนี้เขาโชคร้าย ทำไมเรื่องแบบนี้จึงเกิดขึ้นในคืนที่ดี ๆ? พระจันทร์เต็มดวงปรากฏขึ้นโดยไม่คาดคิดบนดาวเซลม่า ที่จริงมีเวลากลางคืนเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้นเขาและซีหลิงก็บังเอิญเห็นมันเป็นครั้งแรกบนดาวเซลม่า ตลอดช่วงเวลากว่าหนึ่งปีนี้ โชคร้ายจริงๆ
“ ที่นี่ไม่มีห้องสารบำบัดรักษา เพราะอาการบาดเจ็บนี้ฉันจะไม่สามารถฝึกได้เลยเป็นเวลาหลายเดือน”
เซียร์ย่ายิ้มอย่างขมขื่น ความเจ็บปวดที่แผ่มาจากร่างกายเขารู้ดีว่าเขาต้องกระดูกหักอย่างน้อย 6-7 ชิ้น ซีหลิงจับเขาทุบเขาลงบนพื้นอย่างแรงทำให้ได้รับบาดเจ็บภายใน แม้แต่การขยับเพียงเล็กน้อยก็ทำให้บาดแผลของเขาทั่วร่างกายเกิดการกระทบกระเทือน
หากเขาไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแกร่งและถูกแทนที่ด้วยคนอื่นวิญญาณของคนๆนั้น คงจะได้ออกเดินทางไปยังนรก
“ แต่สุดท้ายแล้วโลกสีฟ้านั่นคืออะไร? ในตอนนั้นมันเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ”
หลังจากวิกฤตการณ์จบลง เซียร์ย่าจึงคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดก่อนหน้านี้ ตอนนั้นราวกับว่าเวลาหยุดนิ่ง หากโลกสีฟ้าไม่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันในช่วงวิกฤต บางทีเขาอาจจะตายไปแล้วึงไม่ได้มานั่งอยู่ที่นี่
“ เมื่อโลกสีฟ้านั้นปรากฏขึ้นพลังงานภายในร่างกายของฉันเริ่มหมดลงอย่างรวดเร็วและจนกระทั่งโลกสีฟ้าพังทลายลง เวลาควรผ่านไปไม่ถึง 2 วินาที”
เซียร์ย่าแน่ใจว่านี่คือการควบคุมเวลา เช่นเดียวกับ กูลโด้จากหน่วยรบพิเศษกีนิว ซึ่งสามารถพึ่งพาความสามารถในการควบคุมเวลาได้
แต่ทำไมเขาถึงมีความสามารถแบบนี้
สำหรับความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างเขากับชาวไซย่าก็คือเขาเป็นผู้กลับชาติมาเกิดและก่อนที่จะกลับชาติมาเกิดเขาอยู่ในที่มืดมิดมาเป็นเวลานานมาก
“ เป็นเพราะพื้นที่มืดนั่นหรอ” เซียร์ย่าพึมพำเบา ๆ จนถึงตอนนี้เขายังคิดไม่ออกว่าสถานที่นั้นคืออะไรกันแน่และทำไมเขาถึงไปโผล่ที่นั่น
“ ลืมมันไปซะ ความสามารถเวลานี้อาจเป็นไม้เด็ดของฉันหลังจากที่ฉันได้เรียนรู้วิธีใช้มัน ถ้าฉันมีความสามารถในการควบคุมเวลาแบบนี้ ไม่แน่ฉันอาจมีความสามารถอื่น ๆ อีกก็ได้เมื่อฉันมีเวลาว่างฉันควรจะลองดู”
ทันใดนั้นอารมณ์ของเซียร์ย่าก็สบายขึ้นเช่นเดียวกับคนที่สามารถสูดอากาศบริสุทธิ์ได้อีกครั้งหลังจากหายใจไม่ออก
ไม่ไกลในตอนนี้ ซีหลิงที่กำลังหลับใหลตื่นขึ้นมาจากความหนาวเย็นในอากาศขยี้ตาแล้วลุกขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ตกตะลึงกับสภาพแวดล้อมของเธอซึ่งดูเหมือนว่าจะผ่านการต่อสู้ที่รุนแรงมา มันรกร้างว่างเปล่าและเกลื่อนกลาดไปด้วยซากปรักหักพังของหน้าผาหิน
