Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1273

หยุดฟ้าหนึ่งฝ่ามือ!

 

พร๊วดด! พร๊วดด! พร๊วดดด!!

กลางเวหาฟ้า ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจ ทั้งสองฝ่ายต่างกระอักพ่นเลือดสดไม่หยุดหย่อน เนื่องโดยแรงกดดันจากฝ่ามือปีศาจมหึมาอันนี้ที่เคลื่อนกดทับลงมาต่อเนื่อง

ร่างไร้วิญญาณนับร้อยพันต่างร่วงกรูกันลงมาจากท้องฟ้าคล้ายหยาดฝน

 

“ท่านอาวุโสฟางเทียน!”

เต็งหยุนแผดเสียงตะโกนลั่น เขาเร่งระดมพลังปราณที่เหลือไม่มากออกมา พร้อมถ่ายพลังเหล่านั้นไปให้ฟางเทียนหวังเพื่อประคองลมหายใจ

 

“นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น? ไฉน…ไฉนมันแกร่งกล้าขนาดนี้?”

 

“มนุษย์กับปีศาจ พวกเขาต่างเป็นจุดสูงสุดแห่งเผ่าพันธุ์ทั้งคู่ แต่ทำไม…ยังต่อสู้ได้ไม่เกินสองอึดใจด้วยซ้ำ? สายตา…สายตาของข้าฝ้าฟางแล้วกระมัง?”

 

“ปีศาจตนนั้นดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ผ่านๆมา มัน…มันแข็งแกร่งเกินไป!”

 

“แล้วจอมราชันย์พิชิตสวรรค์อยู่ไหน? ไฉนจอมราชันย์พิชิตสวรรค์ถึงยังไม่ปรากฏตัว? หรือเป็นไปได้ไหมที่เขา…เขา….”

 

 

……………………….

 

 

ในเวลานี้นักสู้ของเผ่ามนุษย์ทุกคนตระหนักชัดแจ้งแล้วว่า ข่านนั่วตนนี้แกร่งกล้าเพียงใด

ฝ่ามือปีศาจเพียงแค่เคลื่อนผ่าน แต่แรงกดดันที่ล้นทะลักออกมาก็แทบคร่าชีวิตพวกเขาได้แล้ว

 

ภายใต้ฝ่ามือปีศาจ ฟางเทียนที่ผนึกกำลังกับเหล่าเซียนของเผ่ามนุษย์และเผ่าอสูร พวกเขาล้วนเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างหนัก ยามนี้ยังเหลือไพ่ตายอันใดอีกไว้ต่อกร?

ในเวลานี้ เหล่าฝูงชนก็เพิ่งหวนรำลึกได้ เย่หยวนในปัจจุบันอยู่ที่ไหน? จวบจนบัดนี้ไฉนยังไม่ปรากฏตัวออกมา?

ผู้นำแห่งมวลมนุษย์และความหวังสุดท้ายของพวกเขาหนีศึกไปแล้วจริงรึ?

 

ชั่วครู่ต่อมา เสียงกรนด่าสาปแช่งเย่หยวนเริ่มดังระงมกลางฝูงชนเบื้องล่าง

แน่นอนที่พวกเจ้าเป็นเช่นนี้ เพราะมี…ความกลัวเป็นตัวขับเคลื่อน!

 

ฝ่ามือล้างพิภพของข่านนั่วยังคงเคลื่อนตัวลงมาอย่างต่อเนื่อง จนแผ่นปฐพีเริ่มสั่นสะเทือนหนัก

ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ เสียงกรนด่าสาปแช่งเย่หยวนก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนต่างโยนความผิดทั้งหมดให้แก่เย่หยวน

เรื่องที่เย่หยวนออกเดินทางเข้าสู่หุบเขาเหวพระเจ้า มีเฉพาะคนบางกลุ่มเท่านั้นที่ทราบ โดยส่วนใหญ่ล้วนมิอาจทราบถึงการเคลื่อนไหวของเย่หยวนได้

แม้แต่บุคคลระดับสูงโดยส่วนใหญ่ยังไม่ทราบ

 

เมื่อเห็นภาพฉากเหล่านี้ เต็งหยุนที่อยู่เหนือเวหาก็มิอาจทานทนได้อีกและตะโกนลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยวยิ่งว่า

หุบปากไปซะ!!

เสียงของเต็งหยุนคล้ายระฆังพิภพตีสะท้านดั่งทั่วสารทิศ ทุกคนต่างหุบปากทันทีโดยมิได้นัดหมาย

 

“ไอ้พวกโง่! พวกเจ้ามันช่างโง่เขลาสิ้นดี! ในตอนนี้เย่หยวนกำลังเดินทางอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามในหุบเขาเหวพระเจ้า! ทั้งหมดก็เพื่อเสาะหาโอกาสที่จะทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าและกลับมาจัดการข่าวนั่ว! ทั้งๆที่เย่หยวนกำลังเสี่ยงชีวิตครั้งใหญ่แท้ๆ แต่พวกเจ้ากลับเป็นเพียงเศษสวะไร้ประโยชน์!  นอกจากยืนพล่ามโทษฟ้าโทษดิน แล้วพวกเจ้าได้ช่วยอะไรบ้าง?!”

 

ทุกคนล้วนหุบปากเงียบพร้อมกดหน้ากดตาด้วยความละอายใจ

ทันทีที่พวกเขาพบว่าเย่หยวนมิได้อยู่ที่นี่ ทั้งหมดก็ตะโกนด่าออกมาทันที

แต่กลับไม่มีใครทราบจริงๆว่า ยามนี้เย่หยวนกำลังเดินทางอยู่ในเขตพระเจ้าต้องห้ามที่ได้ชื่อว่า สุสานแห่งเซียนอาณาจักรพระเจ้า

ตามสมญานามของมัน แม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังต้องสังเวยชีวิตให้ที่แห่งนี้มาแล้วนับไม่ถ้วน!

ดูเหมือนว่า จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จะรู้อยู่แล้วว่า ต่อหน้าความแกร่งกล้าของปีศาจตนนี้ ตัวเขาเพียงลำพังไม่มีปัญญาต่อกรได้แน่ ดังนั้นเขาจึงต้องตัดสินใจเสี่ยงชีวิตเดินทางเข้าสู่เขตพระเจ้าต้องห้าม เพื่อเสาะหาความหวังให้แก่มวลมนุษย์

แต่…เขาจะทำสำเร็จจริงๆใช่ไหม?

มันเป็นเวลากว่าหนึ่งแสนปีแล้ว ยังไม่มีผู้ใดสามารถทำลายโซ่ตรวนแห่งความเป็นไปได้นั้นลงได้

จอมราชันย์พิชิตสวรรค์จะทำสำเร็จหรือไม่?

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า! สิ้นหวัง! จงสิ้นหวังไปให้หมด! ทุกอย่างที่จอมเทพนิรันดร์สร้างขึ้นมา ข้า,ข่านนั่วในนามผู้ใต้บัญชาของท่านจอมเทพอสูรนิรันดร์จักทำลายให้สิ้นซาก! ฮ่าฮ่าฮ่า….”

ในวันนี้ที่ปราศจากเซียนอาณาจักรพระเจ้า ตัวมันคือไร้เทียมทาน!

 

“เร็วเข้า! ปะ-เปิดใช้…ค่ายกลยี่สิบแปดจอมทัพสวรรค์โดยเร็ว!”

ในเวลานี้ฟางเทียนเค้นกำลังที่เหลือเอ่ยปากขึ้นอย่างอ่อนแรง

เต็งหยุนไม่แน่ใจว่านั้นหมายความอย่างไร แต่เสี้ยวอึดใจต่อมาเขาก็เข้าใจได้ทันที!

 

“เร็วเข้า! เผ่าสี่สัตว์เทวะ เปิดใช้ค่ายกลเจ็ดจอมทัพขึ้นมาพร้อมกัน!”

เต็งหยุนแผดเสียงคำรามสั่งการ

แม้เผ่าสัตว์เทวะทั้งสี่จะมิได้ดำรงอยู่ร่วมกัน แต่พวกเขาเองก็มีค่ายกลปกป้องเผ่าที่เชื่อมต่อระหว่างกันและกันอยู่

คำสั่งการของเต็งหยุนแผ่สะพัดถึงทั้งสี่เผ่าอย่างรวดเร็ว

เสี้ยวอึดใจต่อมา ค่ายกลปกป้องของทั้งสี่เผ่าก็ถูกเปิดใช้ขึ้นทันที จิตวิญญาณสัตว์เทวะทั้งสี่ผนึกกำลังผงาดขึ้นสู่น่านฟ้าอย่างพร้อมเพรียง!

 

มังกรฟ้า พยัคฆ์ขาว วิหคเพลิงและเต่าดำ จิตวิญญาณผู้พิทักษ์แห่งเผ่าสี่สัตว์เทวะได้รวมตัวกันเหนือน่านฟ้าของเผ่ามังกร!

จิตวิญญาณผู้พิทักษ์ทั้งสี่ส่งเสียงกู่ก้องสาดผสานเป็นหนึ่ง สร้างความน่าเกรงขามจนผู้คนโดยรอบต้องขนลุกสะท้านอณู

 

ระหว่างฝ่ามือล้างพิภพของข่านนั่วกับพื้นดิน วิญญาณผู้พิทักษ์ทั้งสี่เข้าสะกัดขวางในบัดดล

เมื่อเห็นภาพฉากนี้ แววตาทุกคนสะท้อนเผยเห็นความหวังอีกครั้ง

ทุกคนต่างไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ยามที่เผ่าสัตว์เทวะทั้งสี่อัญเชิญจิตวิญญาณผู้พิทักษ์ออกมาพร้อมกัน มันจะก่อให้เกิดผลลัพธ์อันยิ่งใหญ่เช่นนี้!

 

บูมมมม!!

 

ฝ่ามือล้างพิภพเคลื่อนขยับเข้าใกล้ ส่งผลให้ผืนพิภพสั่นสะเทือนอีกคราใหญ่ ทว่าจู่ๆกลับต้องหยุดชะงักในทันใด

 

“สกัดไว้ได้! ไม่คิดเลยว่าเผ่าสี่สัตว์เทวะยังมีค่ายกลที่น่าสะพรึงขนาดนี้ไว้ด้วย!”

เสียงโห่ร้องดีใจด้วยความตื่นเต้นดังก้องออกจากฝูงชน

จิตวิญญาณผู้พิทักษ์ทั้งสี่สามารถหยุดฝ่ามือล้างพิภพไว้ได้จริงๆ ผลลัพธ์นี้กระทั้งเต็งหยุนยังแปลกใจเช่นกัน

 

“ท่านอาวุโส มันได้ผล!”

เต็งหยุนโพล่งกล่าวด้วยความดีใจ

 

ทว่าฟางเทียนกลับส่ายหัวและกล่าวอย่างอ่อนแรงว่า

“มะ-ไม่…มันเปล่าประโยชน์”

ฟางเทียนในตอนนี้ได้มาถึงจุดจบของชีวิตแล้ว เขากำลังคาบเกี่ยวระหว่างความเป็นความตาย ลมหายใจที่พรูเข้าออกในแต่ละคราอาจเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตได้ตลอดเวลา

ซึ่งคำกล่าวของฟางเทียนนี้ก็ทำให้เต็งหยุนใจหายวูบ

 

ข่านนั่วจับจ้องภาพฉากนี้อย่างเรียบนิ่ง พลางหัวเราะเยาะขึ้นว่า

“จิตวิญญาณผู้พิทักษ์แห่งเผ่าสี่สัตว์เทวะ? เหอะ เหอะ ผู้สำแดงใช้เป็นรุ่นบรรพชนของพวกเจ้า สิ่งนี้คงน่าเกรงขามไม่น้อย น่าเสียดาย ความแข็งแกร่งของพวกเจ้ายังคงอ่อนแอเกินไป! ช่างน่าอัปยศยิ่งนัก!”

ลูกประคำสีทมิฬขลับกลางหน้าผากของข่านนั่วปลดปล่อยพลังปีศาจสุดข้นคลักออกมาไม่หยุดหย่อน ขุมพลังความแกร่งกร้าวของมันเพิ่มสูงขึ้นหลายเท่าทวีในพริบตา!

 

ฝ่ามือล้างพิภพของมันทรงอนุภาพทำลายล้างยิ่งขึ้นจนก่อนหน้าเทียบไม่ติด!

 

แกร๊กก! แกร๊กก! แกร๊กกก!!

ภายใต้ฝ่ามือล้างพิภพ จิตวิญญาณผู้ทักษ์ทั้งสี่ที่ต้านรับมาครู่ใหญ่ ยามนี้เริ่มปรากฏรอยแตกร้าวแผดกระจายคล้ายใยแมงมุม

สุ้มเสียงคล้ายกระจกร้าวดังบาดหูผู้คนโดยทั่ว ซึ่งนี่ทำเอาสีหน้าของทุกคนซีดเผือกลงในบัดดล

นี่กลับไม่ได้ผลจริงๆ!

 

รอยแตกบาดลึกกระจายกว้างไร้สิ้นสุด ยามนี้จิตวิญญาณผู้พิทักษ์ไม่สามารถต้านรับฝ่ามือล้างพิภพได้อีกต่อไป!

ทันทีทันใด จิตวิญญาณผู้พิทักษ์ทั้งสี่ก็แตกสลายเหลือแค่เพียงความว่างเปล่า!

 

ฟู่ววว….

 

ฝ่ามือล้างพิภพขนาดมหึมายังคงเคลื่อนลงมาใกล้อย่างต่อเนื่อง

 

พร๊วดดด!

ยังไม่ทันที่ฝ่ามือนี้จะลงถึงพื้นดิน ทว่ากลุ่มนักสู้ที่มีพลังอ่อนแอกลับไม่สามารถต้านทานแรงกดดันระดับนี้ได้แล้ว จนกระอักพ่นเลือดสดกันถ้วนหน้า

 

บูมม! บูมม! บูมมม!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักสู้ที่มีระดับพลังอ่อนด้อย ร่างของพวกเขาเหล่านั้นระเบิดออกมาโดยตรง เศษเนื้อเศษกระดูกกระจายไม่เหลือ

สีหน้าของเต็งหยุนและคนอื่นๆบิดเบี้ยวน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ ข่านนั่วตนนี้แข็งแกร่งเกินไปจนผู้คนต้องหมดหวัง

 

หากมิใช่เซียนอาณาจักรพระเจ้า พวกเขาไม่มีโอกาสชนะได้เลย!

 

“พร๊วดดด!!”

ฝ่ามือล้างพิภพปราดเหนือศีรษะไม่ห่างตัวแล้ว ท้ายที่สุดนี้ เต็งหยุนก็มิอาจทานทนได้อีกต่อไป เขากระอักเลือดสดคำโตออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ยามนี้เขาใกล้ถึงขีดจำกัดเต็มทนแล้ว!

 

“หรือ…หรือเป็นไปได้ไหมว่า ทุกอย่างคงจบลงแค่นี้แล้ว?”

เต็งหยุนประคองสติกล่าวขึ้นอย่างหมดสิ้นหวัง

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า… ต่อหน้าเทพอสูรเทวะผู้นี้ พวกดินแดนพฤกษานิรันดร์ก็หามีดีอันใดไม่! ดินแดนที่เสื่อมโทรมจนไม่สามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้ มันก็แค่ดินแดนขยะแห่งหนึ่ง! หนี้แค้นนับล้านปี วันนี้ขอชำระคืนครบต้นครบดอก! ฝ่ามือล้างพิภพ ฆ่าพวกมันซะ!!”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะของข่านนั่วอันสุดแสนบ้าคลั่ง ฝ่ามือมหึมาก็ค่อยๆเคลื่อนลงมาจวบจบใกล้สัมผัสพื้นดินแล้ว

สีหน้าของทุกคนเผยถึงความสิ้นหวังอย่างสุดหัวใจ ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน ยามนี้แทบหยุดหายใจ บางคนถึงกับล้มตัวลงนอนรอความตาย

กลางฝูงชน เสียงร่ำไห้คร่ำครวญดังระงมลั่นมากขึ้นทีละคนสองคน

นี่คือเสียงร้องแห่งความสิ้นหวังอย่างแท้จริง!

 

บูมมมม!

 

ทันใดนั้นเอง จู่ๆฝ่ามือนี้ก็หยุดลง!

คลื่นลมเย็นแสนโอนอ่อนพัดผ่าน ทว่ามันกลับรุนแรงจนกวาดล้างสรรพสิ่งในรัศมีหนึ่งแสนลี้กระจายออกไป!

คลื่นลมเย็นนี้ช่วยปกป้องพวกเขาทั้งหมดเอาไว้จากฝ่ามือล้างพิภพ

จากที่ทุกคนข่มตาหลับรอความตายอย่างขมขื่น ยามนี้เห็นนานผิดสังเกต แต่ละคนจึงค่อยๆลืมตาขึ้นแช่มช้า เบื้องหน้าทุกคนปรากฏเพียงร่างชายหนุ่มคนหนึ่งที่ใช้มือแค่ข้างเดียวก็สามารถหยุดฝ่ามือล้างพิภพเอาไว้ได้!

Unrivaled Medicine God

Unrivaled Medicine God

Type: Author: ,
จักรพรรดิโอสถแห่งยุคได้ถูกก่อกบฏโดยผู้ทรยศ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา…แผ่นดินไร้ซึ่งนาม ฉิงหยุนซี และผู้ได้รับ แพรไหมหมื่นปี ก่อนที่จะสิ้นชีพลง…. กาลเวลาผ่านไป…เขาได้กลับมาอีกครั้ง ขณะที่ร่างกายเจ้าของคนเก่ากำลังเดินเล่นอยู่ใน สำนัก… ข้าจะทลายสวรรค์ให้สิ้น…ด้วยโอสถในมือข้า! A Pill Emperor of his generation was set up by a traitor. Since then, the world lost a Qingyun Zi and gained an invincible silkpants. Once again, walking the Great Dao of Alchemy. How can I defy the heavens . . . with the medicine in my hands!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset