Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1318

โอสถเต๋าตรัสรู้และโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ!

 

“หวางหรู เจ้ากำลังคิดถึงเขาอยู่กระมัง?”

หงหยิงอดใจกล่าวหยอกมิได้ เมื่อเห็นเหลียงหวางหรูเหมอลอยเป็นครั้งที่ร้อยของวัน

ใบหน้างามสวยประดุจหยกขาวของเหลียงหวางหรูเห่อแดงขึ้นทันที นางก้มศีรษะหลบหน้าลงอย่างเขินอาย

 

หงหยิงอดหัวเราะอย่างรักใคร่มิได้พลางกล่าวขึ้นว่า

“เจ้าคิดถึงเขาเช่นนี้ หาใช่เรื่องน่าอายอันใด? อัจฉริยะอย่างนายท่านเย่ มีหญิงใดไม่ชอบพอบ้าง? อันที่จริงแล้ว หงหยิงคนนี้เองก็ชอบเขามิใช่น้อย แต่ช่างน่าเสียดาย หงหยิงหาได้มีชะตาต้องกับเขา และทราบดีว่าอีกฝ่ายมิได้คิดเช่นนั้นกับข้า”

 

หงหยิงตระหนักชัดตั้งแต่แรกแล้วว่า ตราบใดที่เย่หยวนสามารถซ่อมแซ่มทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ได้ เขาจะผงาดขึ้นฟ้าอีกครั้งในไม่ช้าก็เร็ว

หรือแม้ว่าเขาจะไม่สามารถซ่อมแซมทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ได้อีกเลยชั่วชีวิต แต่เพียงอาศัยฝีมือในการหลอมกลั่นโอสถ ไม่ว่าอยู่ที่ใดเขาก็ยังมีค่าประดุจทองคำ!

การที่ประมุขหอมหาสมบัติถึงขั้นส่งหลัวเจียออกไปเพื่อคุ้มกันเย่หยวนโดยเฉพาะ นี่แสดงให้เห็นถึงศักยภาพอันไร้ขีดจำกัดในตัวเขา ที่ควรค่าแก่การดูแลรักษาเยี่ยงชีวิต

 

เหลียงหวางหรูสนใจอย่างมากเมื่อได้ฟังแบบนั้น ก่อนเงยมองหงหยิงด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หงหยิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง นางกล่าวประดับคู่รอยยิ้มอันขมขื่นว่า

“ข้ามิได้ล้อเจ้าเล่น! ไม่เพียงพรสวรรค์ในศาสตร์แห่งโอสถของนายท่านเย่เท่านั้น แต่เขายังเป็นคนมีคุณธรรมสูงส่งและมากสัจจะ มิเช่นนั้นเขาจะยอมถึงขั้นบุกเข้าตระกูลหวังเพื่อขอร้องให้ช่วยเหลือเจ้าได้อย่างไร? แต่ช่างน่าเศร้า ข้ากับเขาถูกลิขิตให้อยู่ห่างดั่งคนละโลก”

 

เมื่อเหลียงหวางหรูได้ฟังแบบนั้น พลอยรู้สึกเศร้าตามไปด้วย

ไม่เพียงนางจะเป็นใบ้เท่านั้น แต่นางยังเป็นแค่มนุษย์ หาใช่เซียนหรือนักสู้ผู้ฝึกตน

หากกล่าวถึงวิถีชีวิตที่ห่างกันคนละโลก นางคงไม่ยิ่งกว่าอีกรึ?

 

ในเวลานั้นเอง เสียงเคาะประตูพลันดังขึ้นจากด้านนอก หงหยิงรับหน้าที่ออกไปเปิดประตู ก่อนจำต้องปากกว้างด้วยความตกตะลึงสุดขีด บุคคลที่มาหามิใช่ใครอื่นนอกจากเย่หยวน!

 

“นายท่านเย่ ท่านออกจากการเก็บตัวแล้ว! อ๊ะ! ท่าน…ท่าน…ท่านฟื้นความแข็งแกร่งกลับมาได้แล้ว?!”

ริมฝีปากงามอันอวบอิ่มของหงหยิงถึงขั้นอ้าค้างเติ่งไม่หุบ นางยืนแข็งทื่อตื่นตะลึงอยู่นาน

แน่นอน เพราะในที่แห่งนี้ไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้

นั่นหมายความว่า….

 

เย่หยวนกล่าวอย่างยิ้มแย้มตอบ

“ถูกต้อง สิบปีแห่งความขมขื่นได้จบลงแล้ว ในที่สุดข้าก็ประสบความสำเร็จ! หลายปีที่ผ่านมา เย่คนนี้ต้องขอบพระคุณท่านอย่างยิ่งที่ช่วยดูแลและอยู่เคียงข้างแม่นางหวางหรูเสมอมา”

หัวใจดวงน้อยๆของหงหยิงสั่นระรัวด้วยความดีใจ สายตาของนางที่จับจ้องเย่หยวนในยามนี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยความเลื่อมใส

 

ได้ยินแบบนั้น นางเร่งโบกมือปัดและกล่าวว่า

“นายท่านเย่กล่าวอันใดเช่นนั้น? ข้ากับหวางหรูกลายมาเป็นสหายสนิทยิ่งกว่าอะไร หลายปีมานี้พวกเราแลกเปลี่ยนเรื่องราวมากมายให้แก่กัน นางเป็นหญิงสาวที่เปี่ยมล้นไปด้วยเมตตา เอาซะข้าดูแย่ไปเลย!”

 

เหลียงหวางหรูที่เห็นว่าเป็นเย่หยวน ยามนี้นางรีบโพล่งลุกขึ้นและตรงเข้าหาเย่หยวนพร้อมท่าทางแสนสุขใจ

เมื่อเย่หยวนเห็นดังนั้น เขาก็อดรู้สึกผิดต่อนางมิได้และกล่าวว่า

“แม่นางหวางหรู หลายปีที่ผ่านมา เย่คนนี้เอาแต่เก็บตัวสันโดษ ปล่อยเจ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง ขอโทษด้วยจริงๆ!”

สีหน้าของเหลียงหวางหรูยังคงยิ้มแย้มไม่คลายอ่อน นางส่ายหัวตอบเชิงบอกว่า หาใช่เรื่องติดใจอันใดไม่

 

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“แต่ออกมาจากการเก็บตัวครั้งนี้กลับไม่เสียเปล่า ข้ายังนำข่าวดีมาให้ท่าน!”

เหลียงหวางหรูที่ได้ยินแบบนั้น พลันหันไปสบตากับหงหยิงด้วยความสงสัย

เย่หยวนไม่ปล่อยให้นางแขวนค้างยืนงง ก่อนหยินโอสถทั้งสองเม็ดออกมาทันที

 

สายตาของหงหยินที่จับจ้องถึงกับแปรเปลี่ยนในบัดดล นางโพล่งอุทานลั่นด้วยความตะลึงว่า

“นายท่านเย่ หรือนี่…นี่คือโอสถเต๋าตรัสรู้!?”

 

เย่หยวนกล่าวตอบอย่างค่อนข้างแปลกใจว่า

“ท่านเองก็รู้จักโอสถเต๋าตรัสรู้ด้วยรึ?”

เพราะโอสถทั้งสองชนิดนี้หาใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมีโอกาสได้เห็น

ต่อให้เป็นหอมหาสมบัติ ก็ไม่มีโอสถชนิดนี้วางจำหน่ายทั่วไป

เพราะไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นมันขึ้นมาได้

เย่หยวนจึงคาดไม่ถึงว่า หงหยิงจะรู้จักโอสถสองชนิดในมือเขาจริงๆ

 

“มันคือโอสถเต๋าตรัสรู้จริงๆด้วย! เมื่อสามสิบปีก่อน ท่านประมุขหอเคยได้รับโอสถชนิดนี้มาจจากเบื้องบนอีกที เป็นบุญตาที่หงหยิงคนนี้มีโอกาสได้เห็น แต่ไม่คิดเลยว่า หลังจากตอนนั้นเป็นเวลาหลายสิบปี ข้าได้เห็นอีกครั้งต่อหน้าต่อตา! นายท่านเย่หลอมกลั่นเองกับมือจริงๆรึ?”

หงหยิงกล่าวขึ้นด้วยความตกตะลึง

 

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“หากข้ามิได้หลอมกลั่นขึ้นมาเอง มันคงร่วงลงจากท้องฟ้ากระมัง?”

 

หงหยิงทราบดีว่าไรเป็นอะไร แต่นางก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาอยู่ดี โอสถเต๋าตรัสรู้หลอมกลั่นยากเย็นเพียงใดย่อมตระหนักทราบ ในบรรดานักหลอมโอสถทั้งหมดในเมืองกุยฉาง ไม่มีใครสามารถหลอมกลั่นได้สักคน

 

นางไม่คิดไม่ฝัน เย่หยวนจะหลอมกลั่นได้จริงๆ

 

“ข้า…ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น”

หงหยิงตระหนักได้ทันที นางกล่าวผิดไปและรีบกล่าวอธิบาย

 

เย่หยวนกล่าวตอบพลางหัวเราะเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่า ข้าหลอกเล่น ท่านอย่าถือเลย”

 

 

หงหยิงที่ได้ยินเช่นนั้นพลางโล่งอก ก่อนเอ่ยถามขึ้นต่อว่า

“นายท่าน แต่คุณภาพโอสถเต๋าตรัสรู้เม็ดนี้เหนือกว่าเม็ดก่อนหน้าที่ข้าเคยเห็นโดยสิ้นเชิง! โอ้ใช่แล้ว! อันนี้คือโอสถเต๋าตรัสรู้ ส่วนอันนั้น…ควรจะเป็นโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ?”

 

เย่หยวนพยักหน้ากล่าวตอบว่า

“แม่นางหงหยินฉลาดนัก! ถูกต้องนี่คือโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ!”

ได้ยินเช่นนั้นหงหยินอดนึกย้อนกลับไปมิได้ ถึงคำกล่าวของเย่หยวนที่เคยลั่นไว้กับตระกูลหวัง

นางคิดไม่ถึง เขาจะสามารถทำได้ดั่งปากว่าไว้จริงๆ!

จากที่วินิจฉัยโดยละเอียด ที่เหลียงหวางหรูพูดไม่ได้ สืบเนื่องมาจากร่างกายของนางขาดเต๋าบางส่วนไป

ซึ่งหากต้องการซ่อมแซมเต๋าที่บกพร่องให้สมบูรณ์อีกครั้ง จำต้องใช้โอสถปรับแต่งจิตวิญญาณ

และผลของโอสถเต๋าตรัสรู้เม็ดนี้จะช่วยให้เหลียงหวางหรูทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้โดยตรง!

 

ในดินแดนพฤกษานิรันดร์ สำหรับคนที่ต้องการทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้า คนๆนั้นจำต้องบ่มเพาะให้ขอบเขตจิตใจบรรลุไปถึงอาณาจักรคนฟ้ารวมเป็นหนึ่งขั้นสมบูรณ์

และการจะขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าขนานแท้ ยังต้องมีสามปัจจัยหลักที่มิอาจขาดตกได้ พลังปราณ,ร่างกายและจิตวิญญาณ

 

แต่ผู้คนบนมหาพิภพถงเทียนสามารถทะลวงขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าได้โดยใช้โอสถ

ดังนั้นการใช้โอสถเพื่อขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้า จึงไม่นับเป็นเรื่องแปลกประหลาดอันใดสำหรับมหาพิภพถงเทียนแห่งนี้

เว้นเสียว่า ความยากในการหลอมกลั่นโอสถเต๋าตรัสรู้ กลับมิใช่สิ่งที่จอมเทพโอสถหนึ่วดาวโดยทั่วจะไปสามารถทำได้

ถึงจะหลอมกลั่นได้สำเร็จสักเม็ด ราคาของโอสถชนิดนี้ยังสูงลิบลิ่ว และหาใช่สิ่งที่คนทั่วไปจับจ่ายซื้อมาได้

 

ในตอนนั้นเย่หยวนเคยลั่นวาจากล่าวกับหวังหลิงโปไปว่า ไม่เพียงเขาจะถอนพิษขนวิหคพันราตรีเท่านั้น แต่เขายังจะช่วยทำให้เหลียงหวางหรูขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าอีกด้วย!

และตอนนี้มันก็เกิดขึ้นจริงแล้ว!

 

หากหวังหลินโปทราบเรื่องนี้เขา อยากจะรู้เสียว่าจะเผยสีหน้าแบบใดออกมา?

 

 

 

…………………….

 

 

 

ค่ำคืนกลางห้วงราตรี เงาสีทมิฬเคลื่อนทะยานเหินผ่านน่านฟ้ารัตติดกาล ตรงเข้าสู่ตระกูลหวัง

เบื้องหน้าหวังหลินโป ปรากฏเป็นนักสู้ชุดคลุมดำที่ตรงเข้ามารายงานสถานการณ์

สำหรับการปรากฏตัวของนักสู้ชุดคลุมดำในยามราตรีแบบนี้ หวังหลิงโปหาได้ตกใจไม่

 

“เจ้ามาก็ดี ฝั่งหอมหาสมบัติมีการเคลื่อนไหวอะไรใหม่ๆหรือไม่?”

หวังหลินโปเอ่ยปากกล่าวถามอย่างใจเย็น

 

นักสู้ชุดคลุมดำปิดบังใบหน้ามิดชิด ไม่สามารถมองผ่านอ่านลักษณะใบหน้าได้เลย

 

“เย่หยวนออกจากการเก็บตัวแล้ว!”

นักสู้ชุดคลุมดำกล่าวตอบ

 

หวังหลินโปกระตุกคิ้ว พลางคลี่ยิ้มแปลกๆขึ้นบนมุมปากก่อนกล่าวด้วยสีหน้าแสนรังเกียจว่า

“ในที่สุด ไอ้พิการนั้นก็ออกมาเสียที! ความอัปยศอดสูที่ตระกูลหกวังต้องแบกรับตลอดสิบปี ยามนี้ข้าจะชะล้างให้สิ้นซาก!”

 

“เหอะ แต่ทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาเองก็ฟื้นกลับเป็นปกติแล้ว!”

 

ทั่วทั้งรางกายของหวังหลิงโปสั่นสะท้านหนัก สายตามุ่งจับจ้องนักสู้ชุดคลุมดำอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ข่าวนี้คล้ายสายฟ้าฟาดอัดศีรษะของเขาเต็มแรง

 

“มันหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้จริงๆ! นี่…นี่เป็นไปไม่ได้!”

หวังหลินโปคำรามลั่นด้วยความโมโห

 

นักสู้ชุดคลุมดำกล่าวพร้อมสายตาขมวดจริงจัง

“เราชายชราคนนี้จำต้องโกหกเจ้า? ไม่เพียงหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์หนึ่งดาวได้เท่านั้น กระทั้งโอสถปรับแต่งจิตวิญญาณและโอสถเต๋าตรัสรู้ เขาเองก็สามารถหลอมกลั่นขึ้นได้! เจ้าเริ่มรู้สึก…ร้อนๆที่หน้าบ้างรึยัง?”

 

ดวงตาหวังหลินโปแทบถลนออกมา ใบหน้าของมันร้อนผาวขึ้นแล้วจริงๆ

สิบปีก่อนเย่หยวนลั่นวาจาอะไรไว้ หวังหลินโปจดจำได้ดี ครั้งนี้ราวกับมันถูกตบหน้าฉะใหญ่!

หลังจากนั้นไม่นาน เขาค่อยๆสูดหายใจเช้าลึกๆดึงสติกลับมา ก่อนกล่าวจับนักสู้ชุดคลุมดำต่อว่า

“มิใช่ที่เจ้ามาในวันนี้ มาเพื่อเยาะเย้ยข้าอย่างเดียวกระมัง?”

 

นักสู้ชุดคลุมดำหัวเราะขื่นและกล่าวว่า

“ไม่ใช่แค่นี้แน่นอน เย่หยวนต้องการไปยังสุสานสายลมหยิน!”

Unrivaled Medicine God

Unrivaled Medicine God

Type: Author: ,
จักรพรรดิโอสถแห่งยุคได้ถูกก่อกบฏโดยผู้ทรยศ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา…แผ่นดินไร้ซึ่งนาม ฉิงหยุนซี และผู้ได้รับ แพรไหมหมื่นปี ก่อนที่จะสิ้นชีพลง…. กาลเวลาผ่านไป…เขาได้กลับมาอีกครั้ง ขณะที่ร่างกายเจ้าของคนเก่ากำลังเดินเล่นอยู่ใน สำนัก… ข้าจะทลายสวรรค์ให้สิ้น…ด้วยโอสถในมือข้า! A Pill Emperor of his generation was set up by a traitor. Since then, the world lost a Qingyun Zi and gained an invincible silkpants. Once again, walking the Great Dao of Alchemy. How can I defy the heavens . . . with the medicine in my hands!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset