Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 2273 เคารพโดยไม่หวาดกลัว!

“ผู้อาวุโสจีโม ตัวตนระดับโอสถบรรพกาลนั้นจะมาจัดงานยิ่งใหญ่ขนาดนี้เพียงเพื่อตัวอาจารย์ข้าหรือ?” หยุนยี่ร้องถาม

ในมหาพิภพถงเทียนนี้โอสถบรรพกาลนั้นเป็นดั่งเทพเจ้าของนักหลอมโอสถทุกผู้คน!

ในเต๋าโอสถนั้นมันไม่เคยมีใครก้าวข้ามโอสถบรรพกาลไปได้

เขานั้นเป็นดั่งเสาหลักที่ปักไว้มั่น ไม่มีใครกล้าจะท้าทาย

แม้ว่าตัวเย่หยวนนั้นจะเป็นดั่งเทพเจ้าในจิตใจของพวกหยุนยี่ทั้งหลายก็ตาม

แต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นแค่จอมเทพโอสถเจ็ดดาว

พวกเขานั้นไม่เคยสงสัยว่าเย่หยวนจะก้าวขึ้นถึงระดับของโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลได้หรือไม่

แต่มันยังมิใช่ในเวลานี้

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้หากไปปะทะกับโอสถบรรพกาลแล้วมันย่อมจะไม่ได้ต่างไปจากการเอาไข่ไปทุบหิน

จีโมยิ้มตอบกลับมาเมื่อได้ยิน “โอสถบรรพกาลนั้นย่อมเหนือล้ำฟ้าดิน เขานั้นไม่ได้ด้อยกว่าเหล่าเต๋าบรรพกาลเสียด้วยซ้ำในด้านการโอสถ! ก่อนหน้านั้นอาจารย์ข้าเองก็คิดกับเขาเหมือนดั่งเป็นเทพเจ้า แต่ตั้งแต่ ‘อย่าถาม’ นั้นมาท่านอาจารย์ข้าก็ทิ้งความรู้สึกเช่นนั้นทิ้งสิ้น ก็จริงที่ว่าโอสถบรรพกาลนั้นเก่งกาจล้ำฟ้าแต่เขานั้นเป็นคนจิตใจคับแค้นไม่ปล่อยให้ใครก้าวขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกันได้! ท่านอาจารย์ข้าเองก็ต้องจิตตกไปหลายสิบล้านปีหลังจบ ‘อย่าถาม’ นั้นและไม่อาจจะลุกขึ้นยืนได้ง่ายๆ หากมิใช่เพราะเรื่องนั้นแล้วเวลานี้ฝีมือของท่านอาจารย์อาจจะไม่ด้อยกว่าโอสถบรรพกาลไปแล้ว!”

“บ้าน่า!” สีหน้าของพวกหยุนยี่ทั้งหลายถอดสีไป

พวกเขาทั้งหลายย่อมจะไม่มีทางยอมรับได้ง่ายๆ ว่าเทพเจ้าที่พวกเขานับถือนั้นกลับเป็นคนนิสัยเช่นนั้น!

โอสถบรรพกาลนั้นคือเสาหลักแห่งวงการโอสถ เมื่อใดก็ตามที่เกิดสิ่งใดขึ้นกับเสาหลักนี้ความคิดแรกของผู้คนย่อมจะเป็นความไม่เชื่อ

พลังและตำแหน่งนั้นบางครั้งมันก็ปิดซ่อนอะไรไว้หลายอย่าง

เขานั้นเก่งกาจจึงมีสิทธิทำทุกสิ่งอย่าง

ต่อให้มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลจะเอาเรื่องของโอสถบรรพกาลไปกล่าวว่าในที่ใดมันก็คงถูกผู้คนคิดว่าเขาพูดจาไร้สาระคิดกล่าวหาทำลายชื่อเสียงโอสถบรรพกาลเพราะตัวเองพ่ายแพ้

เวลานี้เมื่อได้ยินจีโมกล่าวว่าเช่นนี้พวกหยุนยี่ทั้งหลายต่างก็แสดงสีหน้าท่าทางเช่นนั้นออกมา

จีโมนั้นไม่ได้คิดจะกล่าวว่าใดๆ อธิบายเรื่องราว

แต่เย่หยวนกลับยิ้มออกมา “คนเราจะอย่างไรก็เป็นคน! ไม่ว่าจะเป็นเหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งหลายเองก็ตาม พวกเขาต่างมิใช่เทพเจ้าใดๆ ทั้งสิ้น สุดท้ายพวกเขาก็ยังมีเจ็ดอารมณ์หกความอยาก แม้ว่าโอสถบรรพกาลนั้นจะเป็นยอดคนในการโอสถแต่ก็น่าเสียดายที่ในความเป็นจริงเขากลับเป็นคนเช่นนี้ ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทั้งหลายคงไม่คิดอยากเชื่อแต่ข้านั้นเชื่อเพราะว่าตัวข้านั้นได้เผชิญกับเศษเสี้ยวของตัวเขาใน ‘อย่าถาม’ มาแล้ว”

“นี่มัน… เรื่องนั้น…”

พวกหยุนยี่ย่อมไม่รู้ต้องพูดอะไรเพราะรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบที่เคยเชื่อว่ามีอยู่มันกลับเป็นแค่ความว่างเปล่า

จีโมกล่าวขึ้น “สิ่งที่เรียกว่างานประชุมโอสถสหภูมิภาคนี้แท้จริงมันก็จัดขึ้นเพื่อทำลายความมั่นใจของรองมหาปราชญ์ คิดบั่นทอนจิตแสวงเต๋าของเขา ทำเช่นนี้แล้วรองมหาปราชญ์จะได้ไม่ทำให้ชื่อเสียงของโอสถบรรพกาลตกต่ำ”

หยุนยี่และพวกต่างหันไปมองเย่หยวนด้วยความตื่นตะลึง

ทีแรกพวกเขาทั้งหลายยังคิดว่าเป็นเกียรติที่เย่หยวนได้รับเชิญ แต่เวลานี้พวกเขากลับอดไม่ได้ที่จะห่วงเย่หยวนขึ้นมา

หากพวกเขาต้องเลือกระหว่างโอสถบรรพกาลและเย่หยวนแล้ว พวกเขาย่อมจะเลือกเย่หยวนอย่างไม่ต้องสงสัย

“อาจารย์ ท่าน… ปฏิเสธคำเชิญไปจะดีหรือไม่?” หยุนยี่ถาม

แต่เย่หยวนกลับยิ้มกว้างขึ้น “ตั้งแต่ที่ข้ามาถึงมหาพิภพถงเทียนนี้ข้าก็เข้าใจอยู่แล้วว่าสักวันจะต้องได้ปะทะกับโอสถบรรพกาลเข้า เวลานี้มันมีโอกาสอยู่ตรงหน้ามีหรือที่ข้าจะพลาดมันไปได้?”

“ต-แต่นั่นมันโอสถบรรพกาลเลยนะ!” หยุนยี่ร้อง

เย่หยวนตอบกลับไป “โอสถบรรพกาลแล้วทำไมเล่า? หยุนยี่ มีแต่ผู้ไม่นับถือเทพเท่านั้นที่จะกลายเป็นเทพได้! หากเจ้าคิดว่าอาจารย์ของเจ้านี้เป็นดั่งเทพเจ้าต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตเจ้าก็จะไม่มีวันก้าวข้ามอาจารย์ไปได้! พรสวรรค์ของเจ้า ความมุ่งมั่นของเจ้า นิสัยของเจ้านั้นล้วนแล้วแต่เหนือล้ำ! แต่หากเจ้าไม่อาจเอาชนะความกลัวในหัวใจได้เจ้าก็จะเป็นได้แค่ศิษย์ของข้าไปตลอดกาล! ในหัวใจของยอดคนนั้นมันมีแค่ความเคารพ ไร้ซึ่งความหวาดกลัวใด!”

หัวใจของยอดคนนั้นมันมีแค่ความเคารพ ไร้ซึ่งความหวาดกลัว!

คำพูดนี้มันเหมือนดั่งสายฟ้าฝ่าลงกลางใจของคนทั้งหลาย

แม้แต่จีโมเองก็ต้องสั่นสะท้านไปทั้งกาย

เขานั้นไม่ได้มีจิตใจที่นับถือโอสถบรรพกาลเป็นเทพใดๆ แต่เขานั้นนับถือตัวมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเป็นดั่งพระเจ้า!

ความเคารพนับถือนี้มันฝังแน่นในใจลงถึงกระดูกจากการบ่มเพาะฝึกฝนภายใต้การสั่งสอนของเขามานับสิบล้านปี

การก้าวข้ามอาจารย์นั้นมันไม่เคยปรากฏขึ้นในความคิดของเขาเลย!

แต่วินาทีนั้นเองเขาก็ต้องนึกถึงคำพูดที่ยี่เคยกล่าวและได้เข้าใจว่าเหตุใดเย่หยวนจึงก้าวมาถึงจุดนี้ได้

เย่หยวนยิ้มขึ้นมาอย่างอ่อนโยน “ข้านั้นเคยบอกว่าข้ามีมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเป็นคู่ปรับ แต่มันมิใช่คำพูดอวดตัวใดๆ มันเป็นคำพูดที่ข้ากล่าวบอกตัวเองและประกาศถึงความกล้าที่จะก้าวข้ามเขาไป! แม้ฝีมือของข้าจะยังต่ำต้อยกว่าเขาไปมากมายแต่แล้วทำไมเล่า? ข้านั้นจะพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อทำให้คำพูดของข้านั้นเป็นจริง! ต่อให้จะล้มเหลวข้าจะก็ไม่เสียใจที่กล่าวพูดเช่นนั้นออกไป! ข้าคิดว่าตัวมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเองก็คงไม่ได้แตกต่างจากข้าไปนัก เขานั้นกำลังนั่งรอให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นอย่างตื่นเต้น! ข้านั้นเคารพมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเพราะความช่วยเหลือที่เขามีให้ข้ามากมาย แต่ก็เพราะว่าเขานี้คือศัตรูที่ควรค่าจะแสดงความเคารพ! น่าเสียดายที่โอสถบรรพกาลนั้นมิใช่!”

จีโมลืมแม้แต่จะหายใจ!

คำพูดนี้ของเย่หยวนมันราวกับเป็นคำพูดของอาจารย์เขาในวันนั้น!

หรือว่านี่คือความลับที่ยอดคนทั้งหลายรู้กัน?

อาจารย์เขานั้นเคยบอกไว้ว่าตัวเองไม่กลัวที่จะล้มเหลวหรือพ่ายแพ้!

สิ่งที่เขากลัวคือจะไม่มีใครเป็นคู่มือด้วย!

แม้ว่าเวลานี้เย่หยวนจะยังมีฝีมือต่ำต้อยกว่าอาจารย์เขาไปมาก

แต่เย่หยวนกลับมีความคิดเหนือล้ำจนเขาไม่กล้าจะเอาตัวไปเทียบ!

ที่ด้านข้างนั้นหยุนยี่เองก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างเช่นกัน

เขานั้นได้เข้าใจว่านี่คือคำสอนที่อาจารย์ของเขาสอนเส้นทางสู่การเป็นยอดคนให้

การสั่งสอนนี้มันไม่ใช่วิชาใดๆ มันคือการสั่งสอนถึงจิตใจของยอดคน!

มีเพียงคนที่ไม่นับถือเทพเท่านั้นที่จะกลายเป็นเทพได้!

เขานั้นคิดว่าตัวเองเคารพกราบไหว้คนทั้งหลายได้ถูกต้อง

แต่เป็นเวลานี้เองที่เขาได้รู้ว่าตนเองผิดพลาดไปแค่ไหน

เคารพก็คือเคารพ กลัวก็คือกลัว

จงเคารพแต่อย่าหวาดกลัว!

หยุนยี่นั้นหายใจเข้าลึกพยักหน้ารับ “ท่านอาจารย์ ข้าเข้าใจแล้ว!”

เย่หยวนยิ้มออกมา “หากเจ้าเข้าใจแล้วก็จงฝึกฝนจิตใจให้หนักแน่น! รู้มันก็รู้ไป แต่การจะทำตามสิ่งที่รู้จริงๆ นั้นยากเย็นดั่งการขึ้นสวรรค์!”

จีโมเองก็ลุกขึ้นก้มหัวลงต่อเย่หยวนอย่างสุดตัว “ขอบคุณรองมหาปราชญ์ที่ชี้แนะ!”

เย่หยวนรับมันไว้ด้วยรอยยิ้ม “ที่โอสถบรรพกาลเคลื่อนไหวนี้คงเพราะโอสถจุติฟื้นโกลาหลแล้ว?”

จีโมพยักหน้ารับก่อนที่จะปล่อยให้เย่หยวนกล่าวขึ้นต่อ “การหลอมโอสถจุติฟื้นโกลาหลขึ้นมานั้นมันทำให้ข้าสัมผัสได้ถึงรากกำเนิดของเต๋าโอสถ ดูท่าแล้วมันจะยังมีอีกระดับเหนือกว่าอาณาจักรบรรพกาลขึ้นไป! ทั้งโอสถบรรพกาลทั้งมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเองก็คงอยู่ในระดับนี้กัน”

จีโมหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะถามขึ้นมา “รองมหาปราชญ์มั่นใจในศึกนี้เพียงใด?”

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับมาอย่างทันที “ไม่ถึงหนึ่งในสิบ!”

นั่นทำให้คนทั้งหลายหน้าถอดสีไปตามๆ กันแต่เย่หยวนกลับหัวเราะขึ้น “แต่หากโอสถบรรพกาลคิดจะใช้วิธีนี้ทำลายจิตแสวงเต๋าของข้าแล้วเขาก็คงคิดการเสียเปล่า เอาล่ะ ท่านกลับไปก่อนเถอะ ข้าจะแวะไปยังเขาแห่งถงเทียนก่อน หลังจากบรรลุอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์แล้วข้าจะไปหาท่านที่วิหารนักบวชเอง”

จีโมก้มรับคำก่อนจะเดินทางจากไป

เย่หยวนนั้นมีความมั่นใจแต่เขาก็ประเมินตัวเองเป็น

ศัตรูในครั้งนี้คือยอดคนอันดับหนึ่งในวิชาการโอสถแห่งมหาพิภพถงเทียน!

คนผู้นี้ยืนหยัดอยู่บนจุดสูงสุดของเส้นทางโอสถแห่งมหาพิภพถงเทียนมานับล้านๆ ปี ไม่เคยมีใครจะสั่นคลอนตำแหน่งนี้ลงได้

ฝีมือของเขานั้นเป็นเช่นใดคงไม่ต้องอธิบายกัน

การเป็นที่หนึ่งมันย่อมจะหมายถึงว่าต้องเอาชนะทุกคำท้าทาย!

และผู้ท้าทายนั้นมันก็ไม่ได้มีแต่ตัวมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล

การที่โอสถบรรพกาลจะยืนหยัดมาได้จนถึงวันนี้อย่างไม่พ่ายแพ้ลง มันย่อมจะหมายถึงว่าเขานั้นมีฝีมือที่เด็ดขาดไม่มีใครโค่นลงได้

เมื่อเจอศัตรูในระดับนั้น มีหรือที่เย่หยวนจะมั่นใจว่าจะเอาชนะได้?

แต่แล้วทำไม?

เย่หยวนผู้นี้รู้จักคำว่าพ่ายแพ้แต่ไม่รู้จักคำว่ายอมแพ้!

………………….

Unrivaled Medicine God

Unrivaled Medicine God

The God of Medicine, UMG, 绝世药神
Score 6.4
Status: Ongoing Type: Author: , Released: 2015 Native Language: Chinese
จักรพรรดิโอสถแห่งยุคได้ถูกก่อกบฏโดยผู้ทรยศ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา…แผ่นดินไร้ซึ่งนาม ฉิงหยุนซี และผู้ได้รับ แพรไหมหมื่นปี ก่อนที่จะสิ้นชีพลง…. กาลเวลาผ่านไป…เขาได้กลับมาอีกครั้ง ขณะที่ร่างกายเจ้าของคนเก่ากำลังเดินเล่นอยู่ใน สำนัก… ข้าจะทลายสวรรค์ให้สิ้น…ด้วยโอสถในมือข้า! A Pill Emperor of his generation was set up by a traitor. Since then, the world lost a Qingyun Zi and gained an invincible silkpants. Once again, walking the Great Dao of Alchemy. How can I defy the heavens . . . with the medicine in my hands!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset