Virtual World – Peerless White Emperor – ตอนที่ 504

เย่ฉางเรียกโทเทมน้ำออกมาช่วยฟื้นฟูมานา, เพิ่มพลังโจมตีเวทมนตร์ และเพิ่มความเร็วการร่ายเวทให้กับทุกคน เมื่อเห็นว่ายังมีศัตรูและพันธมิตรเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก ปืนสองกระบอกของเขาก็ถูกดึงออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็ร่าย [Enchant Weapon – Wave] ใส่ปืนกระบอกซ้าย และ [Enchant Weapon – Thunder] ใส่กระบอกขวา ปืนกระบอกซ้ายเริ่มกระเพื่อมเป็นคลื่นน้ำออกมา ส่วนปืนกระบอกขวาปลดปล่อยประจุไฟฟ้าออกมา

กระสุนน้ำสามลูกและกระสุนสายฟ้าสามลูกถูกยิงออกไป

เมื่อกระสุนนัดที่สามกระทบกับเป้าหมาย ก็ทำให้เกิดคลื่นน้ำซึ่งส่งผลให้เกิดการโจมตีพื้นที่ขนาดใหญ่ ในเวลานั้นก็มีการระเบิดของพลังงานสายฟ้าออกมา เนื่องจากความเป็นตัวนำของน้ำ ทำให้การระเบิดพลังงานสายฟ้ารุนแรงมากยิ่งขึ้น และขยายพื้นที่ความเสียหายออกไปอีก ทำให้ทั้งศัตรูและพันธมิตรที่อยู่บริเวณนั้น ได้รับความเสียหายและเป็นอัมพาตกันถ้วนหน้า

เย่ฉางถอนหายใจ และมองหน้าผู้คนที่เป็นอัมพาตอยู่ ขณะที่ประกายไฟลุกอยู่ในมือของเขา “ความเสียสละของพวกนายจะไม่สูญเปล่า …”

สกิล [Light Strike Array] ถูกยิงออกไป และสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง นักเวทที่อยู่ใกล้ๆได้เห็นสิ่งนี้และรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาสั่นไหว ‘คนๆนี้เป็นคนโหดเหี้ยมมากๆ’ โชคดีที่พวกเขาโจมตีระยะไกล ถ้าพวกเขาเป็นพวกต่อสู้ระยะประชิดแล้วล่ะก็ พวกเขาก็คงต้องตายอย่างไร้ค่าเหมือนพวกคนเหล่านั้น!

หลินหลี่เริ่มต่อสู้อย่างดุร้ายมากยิ่งขึ้น ทำให้พวกของลั่วหยานรู้สึกหวาดกลัว เย่ฉางดึงไม้เท้าออกมาและเปลี่ยนเป็นรูปแบบหอกน้ำ เขากระโจนออกจากต้นไม้และวิ่งเข้าใส่ MistyVeil ขณะที่เขากำลังวิ่งออกไป ฟองน้ำก็กระเพื่อมขึ้นมาในมือซ้ายของเขา

MistyVeil รู้ดีว่าสงครามครั้งนี้ ฝ่ายเธอต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างแน่นอน หัวใจเธอทรุดฮวบลง! แต่เธอต้องการเอาฝ่ายตรงข้ามอย่างน้อยหนึ่งคนตายไปพร้อมกับเธอด้วย! หอกของเธอกวาดออกมาเหมือนดอกไม้บาน เธอเปิดใช้งานสกิลหลักทันที ใบมีดน้ำแข็งปรากฏตัวขึ้นมา! SpyingBlade หัวเราะเบาๆ เขากระชับดาบทั้งสองข้าง โดยจับดาบข้างหนึ่งชี้ไปข้างหน้า ส่วนดาบอีกข้างจับแบบหันชี้ไปด้านหลัง และเปิดใช้งานสกิล [Dark Trial]!

กางเขนสีดำและใบมีดน้ำแข็งพุ่งเข้าปะทะกัน จากมุมหนึ่งในสายตาของ SpyingBlade เขาสังเกตเห็นว่า มีหยดน้ำกำลังผุดขึ้นมาจากพื้นดิน แน่นอนว่านี่ต้องเป็นสกิลการโจมตีหมู่ของหัวหน้าทีมอย่างแน่นอน! เขาผลักหอกของ MistyVeil ออกไป จากนั้นเขาก็จางหายไปจากสถานที่นี้ทันที MistyVeil หันมาและกำลังจะพุ่งไล่ล่าเขา แต่เธอกลับมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง ทำให้เธอต้องเหลือบมองลงมาที่พื้น ทันใดนั้น ก็มีน้ำพุยักษ์พุ่งขึ้นมาจากพื้น กระแทกเธอปลิ้วขึ้นไปในอากาศและกลืนกินเธอเข้าไป เย่ฉางก้าวออกจากทุ่งหญ้า หอกน้ำของเขาเปลี่ยนไปเป็นหอกสายฟ้าทันที ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ดึงหอกออกมาจากเงา และปามันออกไปใส่ตรงเงาลางๆของ MistyVeil ที่อยู่ภายในน้ำพุยักษ์ เขาพุ่งตามออกไปด้วยสกิล [Dashing Straight Thrust] โจมตีไปที่น้ำพุ เมื่อน้ำแตกกระจาย เย่ฉางเห็นจุดที่เขากำลังจะแทงหอกใส่ และเริ่มหลั่งเหงื่อเย็นออกมา ‘ซวยแล้ว! ป้าก้นกระชับ ฉันไม่ได้มีเจตนาแบบนี้จริงๆนะ’ … หอกสายฟ้าแทงทะลุจิมิของเธออย่างรุนแรงเหมือนเช่นมังกรสายฟ้า!

SpyingBlade มองไปที่เกิดเหตุ และหลั่งเหงื่อเย็นออกมาเช่นกัน เสียงร้องครวญครางที่แสนทรมานของ MistyVeil ดังสนั่นก้องไปทั่วท้องฟ้า กระแสไฟฟ้าสีขาวไหลออกจากจิมิแล่นไปทั่วร่างกายของเธอ สายฟ้าทำให้เธอเป็นอัมพาตทันที และด้วยการจับคู่กับการโจมตีในพื้นที่ที่บอบบางของเธอ ทำให้เธอไร้หนทางที่จะต่อต้านได้!

ก่อนที่เธอจะตายอย่างอนาถ เธอเห็นรูปลักษณ์ของคนๆหนึ่งที่กำลังลอยตัวอยู่ในอากาศ คนๆนั้นสวมฮู๊ดหัวหมาป่าและหันหลังให้กับเธอ แต่ทันใดนั้น ฮู๊ดหัวหมาป่าก็ถูกลมแรงพัดออกไปอย่างช้าๆ เย่ฉางหันหลังมาและได้เห็น MistyVeil ที่จ้องมองเขาอยู่อย่างไม่กระพริบตา เขาเผยรอยยิ้มที่เหมือนคนใจดีและเอาใจใส่ออกมา พร้อมกับพูดว่า “ป้าก้นกระชับ ฉันไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นจริงๆนะ น้ำพุมันปิดกั้นวิสัยทัศน์ของฉันไว้ ฉันสามารถคาดเดาตำแหน่งของเธอได้เท่านั้น ฉันแค่เห็นเป็นเงาลางๆเอง นอกจากนี้ในเมื่อเธอเป็นมืออาชีพ ดังนั้นเธอควรจะระมัดระวังตัวให้มากขึ้นกว่านี้สิ ดู SpyingBlade เอาไว้เป็นแบบอย่างนะ …”

“ไอ … สาดด … แก … ฉันไม่ใช่ป้า …” MistyVeil ไม่ได้ทันพูดจนจบ ก่อนที่เธอจะกลายเป็นลำแสงสีขาวและตายไป

เย่ฉางยื่นมือออกไปในอากาศ หอกเงาพุ่งกลับไปที่มือของเขา และเก็บหอกสายฟ้าพาดไว้บนหลังของเขา จากนั้นเขาก็กลายเป็นเงาสามเงาพุ่งโจมตีไปทางหลินหลี่ SpyingBlade เช็ดเหงื่อของเขา ‘เขาฆ่าเธอและยังเทศน์สั่งสอนเธออีก แบบนี้จะทำให้เธอไม่เกลียดเขาได้ยังไง? นายฆ่าเธอไป แต่นายยังกล้าถามถึงมาตรฐานการเล่นของเธออีก!’

ผู้เล่นหลายคนได้เห็นฉากนี้ทั้งหมด พวกเขาทั้งหมดต่างยกนิ้วให้เย่ฉาง

เย่ฉางพุ่งลงมาจากฟากฟ้า โซ่สายฟ้าปะทุอยู่ในมือของเขา โซ่สายฟ้าถูกยิงใส่ลั่วหยานที่ยังคงเหม่อลอยอยู่ เมื่อเห็นฉากการตายที่แสนทรมานของ MistyVeil เธอจึงโดนโซ่สายฟ้ายิงใส่เต็มๆ จากนั้นโซ่สายฟ้าก็พุ่งเชื่อมระหว่างพวกเขาทั้งห้าคน จนทำให้ทุกคนกลายเป็นอัมพาตไปทันที หลินหลี่ฉวยโอกาสนี้ปลดปล่อยสกิล [Sword Drawing Arts] และ [Rising Slash] ออกมาทันที ในที่สุดทั้งห้าคนก็ถูกหลินหลี่ฆ่าตายไป

เมื่อสถานการณ์สงบลง เย่ฉางเดินไปตรงขอบของเนินสูง และมองสำรวจการสู้รบที่รุนแรงในแนวหน้า เขาร่าย [Flame Burst] และยิงขึ้นไปบนฟ้า NalanPureSoul เห็นระเบิดไฟที่รุนแรงบนท้องฟ้า “เขาจะใช้มานาฟุ่มเฟือยเกินไปไหม!? โดยใช้สกิล [Flame Burst] เป็นสัญญาณนี่นะ …”

“กิลด์ Misty Rain แพ้แล้ว! ทุกคนจงยอมแพ้ซะ!” NalanPureSoul ตะโกนเสียงดัง แต่เปลวไฟในมือของเขาก็ยังไม่เคยหยุดนิ่ง

ความตายของ MistyVeil ทำให้ฝั่งศัตรูที่มีกำลังใจต่ำอยู่ก่อนแล้ว กลับต่ำลงไปจนกู่ไม่กลับ พวกเขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง กงซุนเฉียนถอนหายใจลึกๆ ขณะที่เธอมองไปยังบริเวณรอบๆ สถานการณ์ของฝ่ายเธอในตอนนี้ เป็นเหมือนเขื่อนที่แตกแล้ว เธอมองไปยังสายน้ำที่พุ่งตัดผ่านกองกำลังของเธอไป เฉกเช่นมีดที่ตัดผ่านเนย เธอจึงตัดสินใจเลือกที่จะยอมรับความพ่ายแพ้!

สงครามกับอาณาจักรเอลฟ์ได้รับชัยชนะแล้ว หลังจากที่ทุกคนได้รับรางวัลจากคะแนนความสำเร็จของแต่ล่ะคน พวกเขาก็ไปดูการต่อสู้กับอาณาจักรเหล็กต่อ มันดูเหมือนจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก LordAsked และ CloudDragon ร่วมมือกันรับมือกับ FlameEmperor อย่างเหนียวแน่น ส่วน ThornyRose และพวกกิลด์ระดับสองอื่นๆ ต่างร่วมมือกันต้านทานกิลด์ League of Tyrants และกิลด์อื่นๆทางฝั่งศัตรู และแล้วสงครามก็จบลงอย่างไม่คาดคิด หลังจากการต่อสู้ในช่วงท้าย ThornyRose ต่อต้าน League of Tyrants อยู่ภายในฐานที่มั่นของพวกเธอ และพวกเธอกำลังจะพ่ายแพ้ แต่จู่ๆกิลด์ Heavenly Oath ก็ฝ่าเข้ามาสนับสนุนพวกเธอ จึงทำให้สามารถป้องกันฐานที่มั่นเอาไว้ได้ สงครามจึงจบลงด้วยการเสมอกันไป ถ้าไม่ได้กิลด์ Heavenly Oath เข้ามาช่วยไว้ได้ทัน มิฉะนั้นอาจทำให้อาณาจักรเหล็กได้รับชัยชนะไปแล้ว!

NalanPureSoul, เย่ฉางและคนอื่นๆมองดู CloudDragon, LordAsked, ThornyRose และคนอื่นๆเดินออกจากสมาคมเทพธิดา

“พวกคุณไม่สามารถเอาชนะอาณาจักรเหล็กได้ น่าอายจัง …” หลินหลี่บุ้ยปากและถอนหายใจ “มันจะไม่แพ้ ถ้ามีผมอยู่ด้วย …”

LordAsked มองไปที่หลินหลี่และกัดฟัน ‘เด็กคนนี้เป็นผู้นำในการโจมตีครั้งสุดท้ายในฐานที่มั่นของศัตรูในครั้งก่อนนี่? ไอสารเลวนี่คงคิดว่าตัวเองสำคัญมากงั้นสินะ ช่างโอ้อวดจริงๆ!’

“อืม … เสมอได้ก็ถือว่าไม่เลว อย่างน้อยก็ไม่ได้แพ้ ขอบคุณทุกคนที่ทำงานหนักนะ เฮ้อ …” แม้ว่าเย่ฉางก็พูดปลอบใจ แต่เขาก็ถอนหายใจด้วยความไม่พอใจในตอนท้าย

CloudDragon ขมวดคิ้วขึ้น ‘สารเลวคนนี้ไม่ได้เป็นแค่ผู้ชนะเท่านั้น เขากับ NalanPureSoul ยังสามารถเอาชนะราชันสวรรค์ปลอม MistyVeil ได้’

“ฉันคิดว่าพวกนายจะแข็งแกร่งมากกว่านี้เสียอีก ช่างน่าผิดหวังจริงๆ” จางเจิ้งเฉียงพูดจาอย่างไม่ไว้หน้าพวกเขา

LordAsked ขมวดคิ้ว เขาเดินเข้ามาและพูดอย่างโกรธกริ้ว “ไอสารเลว แกคิดว่าฉันเป็นใคร? ทั้งหมดที่นายทำคือการเอาชนะพวกสาวๆจากอาณาจักรเอลฟ์พวกนั้นนี่นะ …”

“พี่ชาย แล้วแกคิดว่าฉันเป็นใคร? ทำไมแกถึงไม่เข้ามาสู้กับฉันดูล่ะ …” จางเจิ้งเฉียงท้าทายด้วยรอยยิ้ม บรรยากาศกลายเป็นตรึงเครียดขึ้นมา

ThornyRose รีบออกมาไกล่เกลี่ย ‘เจ้าหมียักษ์ปรับตัวได้ดีทุกด้าน ยกเว้นอย่างเดียวคือเขาอารมณ์ร้อนเกินไป’ เย่ฉางยิ้มอย่างไม่แยแสและเดินไปข้างหน้า “เอาล่ะๆ อาเฉียง นายอย่าไปยั่วยุพวกเขาสิ นายไปโรงตีเหล็กและพยายามช่วยฉันในการหลอมหอกรวมกับไม้เท้าดีกว่า”

เย่ฉางจับไหล่ของจางเจิ้งเฉียง แล้วนำปาร์ตี้ของเขาจากไป

“เด็กน้อยคนนั้น ในไม่ช้านี้ ฉันจะต้องสอนบทเรียนให้กับเขา” LordAsked มองไปที่หลังของ จางเจิ้งเฉียงและหรี่ตาลง

“ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ แม้แต่ FlameEmperor ก็ยังไม่สามารถจัดการกับเขาได้ นายอย่าฝืนตัวเองไปหน่อยเลย” CloudDragon จับไหล่ LordAsked และยอมรับความแข็งแกร่งของจางเจิ้งเฉียง จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังท่าเรือใต้ดิน และวางแผนที่จะกลับไปที่เมืองไวน์สโตน

โรงตีเหล็กในโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์

เย่ฉางให้จางเจิ้งเฉียงพยายามหลอมไม้เท้า Alabachia’s Light เข้ากับหอก Shadow Pike แต่มันก็ดูว่าจะไม่สำเร็จ เย่ฉางถอนหายใจและคาดเดาว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลอมพวกมันทั้งสองเข้าด้วยกัน

“นั่นคือเหล็กโกลาหลนี่หน่า ไม่ใช่ว่าจะหลอมพวกมันไม่ได้ แต่วิธีการของนายนั้นมันผิด เหล็กโกลาหลเป็นสมบัติล้ำค่าของสวรรค์ มันเป็นเหล็กของพระเจ้า จะพูดให้ถูกก็คือ มันมีคุณค่ามากกว่าเหล็กของพระเจ้าเสียอีก เหล็กโกลาหลเป็นสิ่งที่เปลี่ยนรูปได้ยากมากและมีพลังงานลึกลับแฝงอยู่ หากมองอย่างละเอียดแล้ว เหล็กโกลาหล (ลักษณคล้ายไข่มุกสีดำ) ได้เชื่อมต่อกับหินเมฆาและหยกสายฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว นี่ต้องเป็นสมบัติล้ำค่าของชนเผ่าดั้งเดิมที่หาได้ยากมาก” เสียงพูดเก่าแก่ดังขึ้นมา ทั้งสองคนหันไปทางต้นเสียงและเห็นชายชราคนหนึ่ง นี่คืออาจารณ์ของจางเจิ้งเฉียง – คอนราดโดฟ นั่นเอง!