สนามหลังบ้านของตระกูลลั่ว
เมื่อเห็นผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสามของตระกูลลั่วจ้องมองเย่ฉางและเขา ฉินซานถึงกลับถอนหายใจ ‘ให้ตายเถอะ! ตาแก่พวกนี้ยังคงแค้นฝังใจในครั้งก่อนอยู่?’
“ผู้อาวุโส…” เย่ฉางทักทายอย่างสุภาพ “รับมือ! ไลท์นิ่งพลาสม่า!”
ผู้อาวุโสทั้งสองตกใจและโกรธ พวกเขารีบสร้างม่านพลังน้ำอย่างรวดเร็วเพื่อบล็อคการโจมตีของเย่ฉาง ทันใดนั้นฉินซานก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดผู้อาวุโสสองด้วยมือซ้าย และผู้อาวุโสสามด้วยมือขวา ด้วยการบิดและหมุนมือทั้งสอง เขาใช้ไทชิ(ไทเก๊ก)ยืมพลังจากม่านพลังน้ำเพื่อเสริมพลังของเขา ในขณะเดียวกันเย่ฉางก็เปลี่ยนกำปั้นของเขาเป็นนิ้วดาบ และลำแสงก็พุ่งออกมาใส่ผู้อาวุโสทั้งสอง พวกเขาทั้งสองมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก เมื่อพวกเขาถูกกดขี่โดยเย่ฉางและฉินซาน
“ช่างเป็นสิ่งไทชิที่ดี! นายสามารถรับมือกับเทียนเซียงและเทียนหยูได้เพียงคนเดียว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเทคนิคหยินหยางของนายจะมาถึงระดับนี้แล้ว ฉินซาน!” เสียงคนแก่ที่น่าเกรงขามดังขึ้นมา ฉินซานยกคิ้วขึ้น ‘มันเป็นเสียงของลั่วเทียนป้า-อาวุโสใหญ่แห่งตระกลูลั่ว! ตาแก่นี่ปรากฏตัวแล้ว!’
ภายใต้แสงจันทร์ ชายชราคนหนึ่งที่มีไม้เท้าอยู่ในมือได้ปรากฏตัวขึ้นมา เย่ฉางหรี่ตาของเขาเล็กน้อย ‘สามารถปกปิดกลิ่นอายได้อย่างมิดชิดเช่นนี้! ตาแก่คนนี้ต้องแข็งแกร่งอย่างแน่นอน’ เขาเปลี่ยนไลท์นิ่งพลาสม่าให้เป็นดาบสายฟ้า! ซึ่งครอบคลุมทั้งสามคนเอาไว้ อย่างไรก็ตามราวกับว่าดาบมีดวงตา พวกมันไม่ได้ทำร้ายแม้แต่ผมเพียงเส้นเดียวของฉินซาน แต่กลับมุ่งเป้าไปที่ผู้อาวุโสทั้งสองแทน
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าที่เหี่ยวย่นของลั่วเทียนป้า เขาชูไม้เท้าขึ้นเล็กน้อย แล้วม่านพลังน้ำก็กลายเป็นมังกรน้ำและคำรามออกมา และมันก็พุ่งเข้าไปหาเย่ฉางทันที! เย่ฉางพุ่งไปข้างหน้าและบล็อคมังกรน้ำด้วยแขนของเขา เขาฉีกมังกรน้ำออกเป็นสองส่วนอย่างบ้าคลั่ง ฉินซานประหลาดใจกับความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งของเย่ฉาง ‘เขาไม่ใช้ทักษะเสริมความแข็งแกร่งใดๆ แต่เขากลับสามารถฉีกมังกรน้ำได้เหมือนกับที่เขาฉีกประตูอัลลอยเลย’
“โอ้! ช่างเป็นเด็กน้อยที่น่าสนใจจริงๆ” ลั่วเทียนป้ายิ้ม จากนั้นเขาก็หมุนไม้เท้าไปมา ทันใดนั้นมังกรน้ำจำนวนมากก็พุ่งออกมาเข้าใส่เย่ฉาง แต่จู่ๆก็มีสายฟ้านับไม่ถ้วนผ่าลงมา ทำให้มังกรน้ำระเหยกลายเป็นไอจนหมด “ลั่วเทียนป้า! นายกำลังจะทำอะไร!? ยิ่งนายอายุมากขึ้นเท่าไหร่ นายก็ยิ่งดื้อมากขึ้นเท่านั้น? นายคิดจะรังแกเด็กๆของฉัน เพียงเพราะว่านายมีความได้เปรียบในด้านการบ่มเพาะงั้นหรือ!”
ชายชราผู้เปลือยท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยืนอยู่ในศาลากลางสระน้ำ ขนคิ้วของเขานั้นยาวจนถึงหู และผมสีขาวของเขาก็พริ้วไหวไปตามแรงลม เขาเป็นหัวหน้าศูนย์ศิลปะการต่อสู้มังกรสวรรค์ของตระกูลฉิน – ฉินเซียง ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็คือพ่อของฉินซาน – ฉินฮองนั่นเอง จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ลั่วเทียนป้า นายเป็นคนไร้ยางอายจริงๆ โชคดีที่เรามาพบเข้านะเนี่ย”
“หืมม พล่ามมากอยู่ได้!” เมื่อหลิวเทียนบ้าเหวี่ยงมือ มังกรหลายร้อยตัวก็พุ่งออกมาพร้อมกัน ไม้เท้ามังกรคำรามในมือของฉินเซียงจู่ๆก็ส่งเสียงคำรามออกมา จากนั้นเมื่อเขาเห็นว่าผู้อาวุโสคนสี่ – ลั่วเทียนฟางบินพุ่งเข้ามาจากระยะไกล เขาจึงหันไปพูดกับฉินฮอง “น้องชาย นายไปจัดการกับลั่วเทียนฟางซะ!”
ฉินฮองพยักหน้า จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปหาลั่วเทียนฟาง พร้อมกับสายฟ้าที่อยู่ในมือของเขา
เมื่อเห็นฉินเซียง เย่ฉางก็ครุ่นคิด ‘กลิ่นอายเช่นนี้! ความแข็งแกร่งของเขาไม่ด้อยไปกว่าตาแก่คนนั้นอย่างแน่นอน บางทีอาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ’ จากนั้นเขาก็หันไปช่วยฉินซานในการต่อสู้กับผู้อาวุโสคนสองและผู้อาวุโสสาม มือที่แข็งดุจเหล็ก, ความเร็วราวสายฟ้า และการเคลื่อนไหวที่เฉียบคมเหมือนมีดผ่าตัดของเย่ฉาง สอดประสานกับพลังไทชิของฉินซานได้เป็นอย่างดี จนผู้อาวุโสทั้งสองพบว่ามันยากที่จะตอบโต้กลับได้ การต่อสู้รุนแรงมากจนพวกเขาไม่มีเวลาแม้จะกระพริบตา
ลั่วเฟิงเฉียงมองการต่อสู้ของทั้งสี่คน รูปปั้นหินพังและพื้นดินต่างแตกกระจายไปหมด เขาหัวเราะอย่างขมขื่น ‘องค์กรหมื่นวิญญาณทำลายบ้านของพวกนาย แล้วนี่พวกนายคิดจะมาทำลายบ้านฉันบ้างงั้นหรือ?’ จากนั้นเขาก็กระโดดข้ามไปอีกฝั่งอย่างสวยงาม เพื่อหวังว่าจะหยุดการต่อสู้นี้!
เย่ฉางกลายเป็นแสงสีขาวกะพริบไปมาอยู่ในเงามืด ทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองถึงกลับรับมือแทบไม่ทัน พวกเขาโกรธมาก และเย่ฉางก็คว้าโอกาสนี้โจมตี น้ำแข็งเริ่มเกาะอยู่รอบๆมือของเขา “ไดมอนด์ดัสต์!”
ผู้อาวุโสสามรู้ว่าเย่ฉางกำลังเล็งเอวของเขาจากด้านหลัง แต่ความเร็วของเย่ฉางนั้นเร็วเกินไปที่เขาจะสกัดกั้นได้ ‘บ้าเอ้ย! ฉันใช้พลังไปตั้ง 70% แล้ว แต่เจ้าหนูคนนี้ก็ยังกดดันฉันได้อีก ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ’ จากนั้นเขาเหวี่ยงมือเพื่อบล็อค
เย่ฉางรีบเปลี่ยนกำปั้นของเขาเป็นนิ้วดาบ
“สตรองไดมอนด์ฟิงเกอร์!”
“ดัชนีเบญจมาศ!”
“หมัดปุยนุ่น!”
ผู้อาวุโสสามหัวเราะอย่างเยือกเย็น ‘ฮึ! คิดจะใช้ท่าปลอมๆหลอกฉันอีกครั้งสินะ! ฉันไม่มีวันหลงกลเป็นครั้งที่สองหรอก!’ ทันใดนั้นเอวของเขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมา!
“อ๊ากก เอวของฉัน!” ผู้อาวุโสสามกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“เฮ้! นั่นเป็นทักษะพิเศษของผมเอง โดยเปลี่ยนจากสตรองไดมอนด์ฟิงเกอร์ไปเป็นสการ์เล็ตนีดเดิ้ล(ท่าของสกอร์เปี้ยน มิโร)!” เช่นเดียวกับแสงแฟลช เย่ฉางรีบดึงมือซ้ายของเขาที่ซ่อนอยู่ออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ยกมันขึ้นสูงเหมือนหางของแมงป่อง และพูดชื่อของท่าในกาตูนอย่างคล่องแคล่ว
“ฉันจะฆ่าแก” ผู้อาวุโสสามโกรธจนควันออกหู แต่ในตอนนี้เย่ฉางได้วิ่งหนีหายไปแล้ว “คุณลุงฉิน ผมขอฝากพวกเขาไว้กับคุณ คืนนี้ผมมีบางอย่างต้องไปทำ!”
ฉินซานตกตะลึง ‘@ # $%! นายเพิ่งทำให้เขาโกรธมาก และตอนนี้กลับให้ฉันมารับผิดชอบแทน นายคิดว่าฉันจะจัดการกับพวกเขาได้งั้นหรือ?’ เขากระแทกผู้อาวุโสทั้งสองออกไป และรีบวิ่งตามเย่ฉางไปทันที
“คิดจะหนีงั้นหรือ!” ผู้อาวุโสทั้งสองไล่ตามพวกเขาด้วยความเร็วเต็มพิกัด
“คุณลุง ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ คุณสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ฉันมีสิ่งที่ต้องทำจริงๆ ฉันคิดว่า … โอ้ใช่แล้ว! ฉันต้องวางแผนกลยุทธ์ในสงครามคริสต์มาสที่ยิ่งใหญ่” เย่ฉางกล่าวอย่างจริงจัง ด้วยสิ่งนี้ฉินซานจึงยืนยันได้ว่าเขาขี้ตอแหลมากๆ “ลูกเขยที่ดี ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งทางร่างกายของนาย นายสามารถรับมือพวกเขาได้อย่างสบายๆเป็นระยะเวลาหนึ่ง ฉันจะไปช่วยตาแก่ฮองจัดการผู้อาวุโสสี่ก่อน”
ทันใดนั้นคลื่นพลังงานขนาดใหญ่กระตุ้นให้พวกเขาทั้งสองคนหันกลับมามอง พวกเขาเห็นฉินเซียงกำลังร่ายกระบวนท่า คลื่นพลังปรากฏอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาและเริ่มหมุน ผู้อาวุโสทั้งสองที่ไล่ตามเย่ฉางและฉินซานตะโกน “บ้าเอ้ย ไอ้@ รู $! ตาแก่ฉิน! นายกล้าทำสิ่งนี้ได้อย่างไร! นายกำลังจะทำลายสวนของฉัน!”
แม้พวกเขาจะตะโกน แต่พวกเขาก็ยังรีบหนีออกไปยังพื้นที่ด้านนอก ฉินซานก็พุ่งไปยังทิศทางนั้นเช่นกัน “รีบหนีเร็วๆเข้า! เขากำลังจะใช้ศิลปะการต่อสู้มังกรแห่งสวรรค์ – สิบวิญญาณหมุนวน! ตาแก่นั้นชอบก่อปัญหาเมื่อใดก็ตามที่เขาออกมา ถ้าเขาไม่ได้สร้างปัญหา นั่นไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน”
เย่ฉางพุ่งตามฉินซานไปทันที พร้อมกับส่งสัญญาณบางอย่างให้ฉินซาน เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มอย่างชั่วร้ายของเย่ฉาง ฉินซานดูเหมือนจะเข้าใจและมองผู้อาวุโสทั้งสองที่อยู่ข้างหน้า ‘เจ้าหนูตัวนี้ร้ายกาจจริงๆ’ จากนั้นเขาก็พยักหน้า เย่ฉางรีบพุ่งผ่านผู้อาวุโสทั้งสองไป และร่อนลงในสวน ในขณะเดียวกันฉินซานก็กระโดดขึ้น และปลดปล่อยพลังงานสายฟ้าออกมา ฝ่ามือสายฟ้าพุ่งออกไปข้างหน้า! ผู้อาวุโสทั้งสองหันกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อบล็อค แต่ทันใดนั้นเย่ฉางก็พุ่งออกจากจุดบอดในพุ่มต้นไม้
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเย่ฉางพุ่งผ่านพวกเขาไป ผู้อาวุโสทั้งสองต่างก็สงสัยเกี่ยวกับตำเหน่งของเย่ฉาง แต่เนื่องจากลักษณะนิสัยของเย่ฉาง พวกเขาจึงคิดว่าเย่ฉางอาจไปถึงสนามหน้าบ้านแล้ว และเมื่อตอนฉินซานโจมตีพวกเขา พวกเขาต่างยิม้เยาะในใจ ‘ฉินซานคนนี้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ เขาคิดว่าเราจะกลัวเขาจริงๆหรือ? เขาคงกำลังพยายามทำให้เราติดอยู่สิบวิญญาณหมุนวนสินะ! ต้องขอโทษด้วย นายต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายติดอยู่ในนี้!’ เมื่อพวกเขากำลังจะโจมตีฉินซาน พวกเขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่เอวขึ้นมา ‘เวรแล้ว!’ พวกเขาไม่สามารถหันหลังกลับมาบล็อคการโจมตีของเย่ฉางได้ทัน และฝ่ามือสายฟ้าของฉินซานก็ซัดใส่ใบหน้าของพวกเขา การโจมตีมามาจากทั้งด้านหน้าและด้านหลัง พวกเขาเจ็บปวดอย่างรุนแรง และทั้งคู่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้า
เย่ฉางแปะมือไฮไฟท์กับฉินซาน และพวกเขาก็หนีออกมาทันที
“ดีมากลูกเขย ทักษะการลอบสังหารของนายช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ” ฉินซานหัวเราะ
“ไม่หรอกครับ ศิลปะการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์มากที่สุดก็คือเทคนิคหยินหยางของลุงต่างหาก” เย่ฉางยิ้มเบา ๆ ข้างหลังพวกเขา ไม้เท้ามังกรคำรามก็เปล่งประกายเจิดจ้า คลื่นพลังซี่จำนวนมากหมุนเหมือนพายุทอร์นาโด ของประดับตกแต่งสวนต่างๆเริ่มแตกเป็นชิ้นๆ เย่ฉางเห็นพายุพลังซี่พัดผู้อาวุโสทั้งสองปลิ้วลอยออกไป และพวกเขายังคงชี้มาที่เขาด้วยสีหน้าที่โกรธกริ้ว เขายิ้มอย่างอายๆ “ผู้อาวุโสลั่วทั้งสอง ผมต้องขอโทษด้วย…”
